Say you love me... too

"Hindi normal sa babae na makawala ng gamit." Ha? Nilingon ko ang nagsalita. Si Jian! Nakaupo sya sa sulok at may hawak na papel. "Kanina ka pa ba dyan?" hindi ko maiwasang kabahan. Kung kanina pa sya doon, siguradong narinig nya ang pag-uusap namin ni Bhea. Hindi naman sya sumagot. Tumayo sya at mabagal na naglakad papalapit sa akin. Halos manigas ang buo kong katawan. Ngayon ko lang sya nakita ng malapitan. Ang gwapo nya talaga! Sa mga anime ko lang nakikita ang mga ganito. "Next time, try to use your brain." Napanganga ako sa sinabi nya. May iniabot sya sa akin. "Ang n-notebook ko.." wala sa loob na kinuha ko iyon mula sa kamay nya. "Sala~" naputol ang pagsasalita ko nang lampasan nya ako. Hindi ko mapigilang ngumiti. Kung sino mang dyosa ang nagbigay sa akin ng pagkakataon na makita at makausap sya ng malapitan, nagpapasalamat ako sa kanya. "Oo nga pala..." Napalingon ako sa kanya. "Nakakadiri ang mga sinulat mo." iniabot naman nya ang papel na kanina ay binabasa nya. Kaagad ko iyong nakilala. Isa iyon sa mga love letters ko! *****