1 Chapter 1: Into the game

Sino ba naman ang nage-expect na ako ay muling magkatawang-tao sa larong katatapos ko lang nilaro kahapon?

Ang masaklap pa ay ako pa ang naging kontrabida sa laro!

Isang kontrabida! Ako ay si Sumi, muling nabuhay sa larong tinawag na "Sweet Romance" bilang kilalang kontrabida na karakter na si "Rachel Vallemont"

Nabawi ko lang ang aking mga alaala kumakailan lamang matapos naming bisitahin ang hari at ang reyna sa palasyo!

Mayroon akong ideya kung bakit binibisita namin ang lugar na iyon, at tiyak na dahil iyon sa panukala na pakakasalan ko ang humahalili sa hari, isang corwn prince!

Goodness gracious! Ayokong makasal sa prinsipe na iyon!

Isang buwan ko nang nilalaro ang larong ito, there are 3 routes na hindi ko na-clear at dahil iyun ay binawian na ako ng buhay bago ko pa masubukan ang routes na iyon!

Hindi ko talaga sinubukan ang route ng crown prince dahil ayokong pumunta sa madugong route niya.

Ngunit ngayon na narito ako, dapat ay sinubukan ko lang kahit papaano na i-play ang kaniyang route, dahil sino ba naman ang nakakaalam kung ano ang mangyayari sa akin sa hinaharap!

Naging isang kontrabida nga ako sa isang laro. Maganda naman ang pamumuhay ni Rachel, pero ang nakakakilabot lang ay 5 years from now maraming mangyayari.

Lahat ng iyon ay maiuuwi sa route na ipapatay o ipapatapon!

Eh namatay na nga ako sa first life ko, ngayon sa ikalawang buhay ko, mamatay ulit ako?! Ayokong mangyari iyon kaya HELL NO!

Kelangan kong maghanap ng paraan para maiwasan ko yun.

A loud bang resounded when the big wooden door to my bedroom opened, and in there, my father stood, followed by my mother who came dashing towards me with a worried look.

Marahan niyang hinawakan ang mukha ko. Kitang-kita sa kaniyang mukha at mga mata ang labis na pag-alala.

"How have you been feeling my dear? Do you feel pain anywhere? Why are you not eating the foods that I sent to you? Are you really okay?" And It's like something hit her, and she quickly withdraws her hand from my cheeks.

"Pasensya na, alam kong ayaw mong mahawak-hawakan ka, pero---" pinigilan ko siya sa kung ano pa ang sasabihin niya tsaka yumakap sa kanya. I pity Rachel's Mother, she was a very sweet and a caring mother. But this Rachel just kept on ignoring and being cold to her! what a waste!

Dapat nga ay nagpapasalamat siya na mayroon siyang napakabait at maalagaing ina.

"It's okay mother," I said through muffled words, as I snuggled more deeply to my mother's soft bosom. I felt my mother stiffened, probably shocked at the behavior that I showed to her as I slowly felt her arms wrap around me too.

It's warm, this kind of warmth is blissful, I could really feel the love of a mother.

Inangat ko ang aking ulo nang marinig ko ang mahihinang yapak ng aking Ama. Tahimik siyang nakatingin sa amin as he watched both his wife and her daughter, hugging.

Ito ang kanyang kauna-unahang pagkakataon na makita ang ganoong eksena.

Usually kasi, itinataboy ni Rachel ang kanyang ina at malamig siyang tinitignan.

But this was also part of his fault, the reason why Rachel hates her mother was because she was not her biological mother.

Oo, hindi ito ang kaniyang totoong ina. Ang kanyang tunay na ina ay nagngangalang Hera,

Namatay ang tunay niyang ina nang nasa ika-3 taon niya.

Ipinakilala siya ng kanyang ama kay Charlotte, She became her mom at her age of 5.

At siya ngayon ang babaeng yakap-yakap ko ngayon.

Sa totoo, maganda talaga ang buhay ni Rachel. Pero dahil sa kaniyang mga ginagawa, the king himself gave a decree of killing her.

Even though she was not her biological daughter, pero kahit na, tinatrato niya parin siya bilang isang tunay na anak. Sa puntong handa niyang ibuwis ang kanyang buhay upang maprotektahan si Rachel. But sadly, Rachel thought of this as to put up a show for her father only.

Kaya Rachel, I will use this life of yours to heal your family, this family is surely such a wonderful family and I will make this family shine even more brightly. Hindi kagaya mo na magpapahiya sa pangalan ng iyong pamilya.

"Ano na ang nararamdaman mo ngayon Rachel?" Though her Father asked this in such a cold tone, ipinahiwatig pa rin nito sakanyang tono ang tono ng pag-aalala.

Naku, gagawin at gagawin talaga niya para makita muli ang ngiti ng kanyang anak na babae. Pero mula nang namatay si Hera, ang tunay na ina ni Rachel ay hindi na siya muling ngumiti. She always gives them cold glares and a very sick attitude.

Kaya nabigla nalang sya ng makitang ngumiti si Rachel.

For how long had he dread for that day to happen and it really did happen!

"I feel much fine now, Father" Sabi ko at ngumiti sa kanya.

Nang gabing iyon, I tried gathering informations tungkol sa kanila, Hindi naman kasi mine-mention ang story o background ni Rachel sa laro dahil isa lamang syang hamak na kontrabida sa larong iyun.

Napag-isipan ko na rin na alamin ng mabuti ang magiging magulang ko, o di kaya'y, Bagong magulang ko.

I was surprised that there were things that the game didn't mention, and honestly, this all feels so unrealistic for me.

It's just, I'm just speechless.

Getting to know more about them was a success, nagtatawanan rin kami sa mga kwento na pinagsa-sabi namin. This feeling, the feeling of having a family that truly loves me.

My father and mother was laughing at some corny joke that my father threw, Kahit na natatawa rin ako sa jokes niya hindi ko maiwasang mapaisip. Sa buhay na ito, mayroon na akong isang pamilya na nagmamahal sa akin ng lubos.

Pero handa na ba akong bitawan ang nakaraan? was I willing to let go of the past?

In my past life, my parents didn't really care about me at all, they were all too busy with work, eh minsan nga nabubugbog ako nang walang dahilan, lalo na kung lasing ang tatay ko at natalo sa pustahan niya.

I shivered of the feeling whenever I'd get beaten up, I couldn't do anything other than sob silently, curl myself into a ball and close my eyes as I'd get beaten up, Even imagining it right now, It feels like I could feel those beatings over my body again and again!

Maaaring iyon ang isa sa mga kadahilanan kung bakit ko pinabayaan ang aking sarili na maglaro hanggang magdamag. Hindi ko na iniisip ang sarili ko, basta laro lang ng laro, wala namang maganda para saken dito sa mundo ko.

Iyon ang mga katagang sinasabi ko sa sarili ko as I bitterly cry whenever I try to imagine what life is with caring parents.

"Let's build our own world with just you and me" that was my most favorite quote sa larong "Sweet Romance" by the second prince, Louis.

My train of thoughts was interrupted when my father reminded me of something that makes me believe that I heard it all wrong.

"Rachel, we are heading to the royal palace in a few days" My Father, na nagngangalang si Elliot, said.

"The palace?" tanong ko sakanya.

"Yes, well, the King has something to say to us, and It would be good if you could come along too"

Alam ko naman kung saan ito papatungo. Ito yung araw na bibigyan ako ng panukala para kay Prince James at ako, Rachel Vallemont, na ipapakasal!

Kumbaga, isang arrange marriage.

Kung maaari nais kong iwasan iyon. With more interactions to his highness, which means, more possibility that the heroine and I will meet.

I don't even wanna get caught on their own love story, kaya we might as well avoid those routes as possible.

If only I could cancel our engagement, baka hindi ko na iisipin ang isa sa mga bachelors in the game. Minus 1 sa sakit ng ulo, tsaka minus route na rin para ipapatay ako.

maybe I could live in a carefree life, that wouldn't be too much for the game that its story will flow wrongly right?

Well, sa totoo niyan. Magaling naman talaga ang Heroine, lalo na in terms of magic. Maganda rin ito at nage-excell sa kanyang academics! that would be enough to make those guys fell head over heels for our heroine, samantalang susuportahan ko sila sa malayo habang iniiwasan ang aking life-long annihilation or execution.

avataravatar
Next chapter