อ้ายเซิน ( เพื่อนรักของข้า )

เฟยหลงขอตัวลาไปหาเพื่อนๆในสำนักที่พักอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสำนัก เขาได้เดินเข้าไปในสำนักที่เขาคุ้นเคยอย่างดี เขามุ่งตรงเข้าไปหาเพื่อนที่กำลังฝึกฝนวิชาต่อสู้ที่หน้าลานสำนัก ใช่แล้ว เขาต้องการไปหา อ้ายเซิน เพื่อนสนิทที่เขารัก คนที่มีน้ำใจกับเขามาตลอด และวันนี้ถึงเวลาแล้วที่ เขาจะกลับมาพบ อ้ายเซิน อีกครั้งหนึ่ง เพราะเขาเคยให้สัญญาไว้ว่า เมื่อเขาสำเร็จวิชาขั้นสูงแล้วจะกลับมาสอนวิชาให้กับเขาโดยตรง และวันนี้คำสัญญาได้เป็นจริงแล้ว

เฟยหลงเดินเข้าไปหาเขาพร้อมตะโกนว่า " อ้ายเซินๆ ได้ยินข้าไหม "

อ้ายเซินที่กำลังฝึกอยู่ หันหน้ามามองถึงกับตื่นตาตื่นใจ " เห้ย! เฟยหลง นั่นเจ้าหรอ "

" ใช่เพื่อน ข้าเองแหละ " เขาหยุดการซ้อมทันทีและเดินเข้าไปหาเฟยหลงพร้อมกับพูดว่า

" ข้าดีใจที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง เจ้าเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยเพื่อน55 "

เฟยหลงตอบ " ขอบใจมาก555 "

อ้ายเซินดีใจมากที่ได้เจอเพื่อน " เออ เฟยหลง ว่าแต่เจ้ามาสำนักฝั่งได้อย่างไร อาจารย์ไม่อนุญาตให้เจ้ามาฝั่งนี้ในระหว่างฝึกไม่ใช่หรอ ? "

เฟยหลงตอบกลับไปว่า " เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้วหล่ะ "

" แสดงว่าเจ้าผ่านการฝึกวิชาขั้นสูงแล้วงั้นหรอ ? "

" เออ น่ะสิ! ... แล้วที่ข้ามาทีนี่เพื่อจะมาสอนวิชาให้กับเจ้าตามที่เคยสัญญาไว้อย่างไงล่ะ! "

อ้ายเซินที่ได้เช่นนั้นรู้สึกตื้นตันใจมาก " ขอบใจเจ้ามากเฟยหลง ข้ารอฟังคำนี้มานาน555 "

เฟยหลงพูด " พร้อมฝึกเลยไหมล่ะ "

"อืม ข้าพร้อมตอนนี้เลย"

แล้วเฟยหลงก็เริ่มสอนวิชาการต่อสู้ให้กับอ้ายเซิน เขาใช้เวลาว่างๆ ในการสร้างตารางการฝึกให้กับเพื่อน เขาจริงจังกับการฝึกสอนครั้งนี้มาก เพราะเขารู้ว่ามีเวลาไม่มากในการสอนเพื่อน จึงสอนในส่วนที่จำเป็นและสิ่งที่สำคัญในการต่อสู้ของแต่ละขั้นของการฝึกฝน นั้นเป็นกุญแจและเป้าหมายสำคัญที่เป็นขั้นพื้นฐานที่จะทำให้เพื่อนเรียนรู้ได้รวดเร็วขึ้นเมื่อต้องไปฝึกกับอาจารย์

ผ่านไปเกือบ 1 เดือน ดูเหมือนว่า อ้ายเซินจะจริงจังกับการฝึกเป็นอย่างมาก ส่วนเฟยหลงเองเองก็สอนได้อย่างเข้าจุดและมีประสิทธิภาพมาก อ้ายเซินใช้เวลาว่างจากการฝึก เพื่อมาฝึกพิเศษกับเฟยหลงโดยเฉพาะ เขาได้พูดสอนและให้เทคนิคกับอ้ายเซิน

" อ้ายเซิน จำคำพูดข้าไว้น่ะ หัวใจสำคัญในการฝึก คือ การก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง และฝึกฝนอย่างหนักหน่วงและชาญฉลาดอย่างที่สุด "

อ้ายเซินพยักหน้า " อืม ข้าเข้าใจล่ะ " และยังพูดต่ออีกว่า ขอบใจเจ้ามากน่ะเฟยหลง ที่สอนเทคนิคดีดีให้ข้า ต่อไปนี้ ข้าคงใช้แนวทางที่เจ้าบอกเพื่อฝึกในขั้นตอนไปให้ได้เลย "

" ดีมากเลย 555 " เฟยหลงหัวเราะออกมา และพูดกับเขาว่า เออ ข้ามีเรื่องจะบอก อีกไม่กี่วัน ข้าก็จะไปแล้วน่ะ "

" อ้าว ไปไหนล่ะ! "

เฟยหลงตอบ "ออกไปใช้ชีวิตหน่ะ คือว่า พี่หวังและข้าผ่านการฝึกจนสำเร็จ และได้ขออนุญาตอาจารย์ถังเรียบร้อยแล้วล่ะ "

" ว้าว ฟังดูน่าสนุกดีนี่ ถ้าวันไหนข้าสำเร็จก็ฝันว่าอยากออกไปล่องยุทธภพเหมือนกัน "

เฟยหลงพูดกับเขาว่า "ดีแล้วล่ะ! ข้าเชื่อว่าวันหนึ่ง จะจะได้ไปเหมือนกับข้า แต่สิ่งที่สำคัญสำหรับเจ้าในตอนนี้คือการฝึกฝนให้มากๆ จะได้เลื่อนขั้นการฝึกเร็วๆ "

หลังจากที่เฟยหลงได้เข้ามาสอนวิชาต่อสู้ให้กับเพื่อนเกือบหนึ่งเดือนเต็มๆ ก็ถึงเวลาแล้วที่เขาจะกลับไปพบเซียนหวังตามสัญญาที่อีกฝั่งของสำนัก

เฟยหลงได้เอ่ยลาอ้ายเซิน " ข้าขอตัวก่อนล่ะนะเพื่อน....ไว้เจอกัน " และเขาได้หันหลังเดินกลับไป

ส่วนอ้ายเซิน ก็ตะโกนบอกกับเขาว่า " โชคดีน่ะเพื่อน เราจะได้เจอกันอีก "