พรสวรรค์!

ผ่านไปไม่กี่เดือนเอง เฟยหลงก็ได้เลื่อนขั้นไปสู่ขั้นที่สองจากการรับรองของอาจารย์เฉิน ต่อไปนี้จะเป็นการฝึกต่อสู้แบบใช้อาวุธแหลมคม โดยใช้วิชาดาบ หอก และกระบี่เป็นอาวุธ ซึ่งการฝึกวิชาขั้นนี้จะฝึกให้กับศิษย์ที่สามารถผ่านวิชากระบองของอาจารย์เฉินแล้วเท่านั้น

ในวันแรกของการฝึกเฟยหลงวิ่งมาที่ลานฝึกสนามสองเพื่อพบกับอาจารย์หยางครูฝึกคนใหม่กับวิชาอาวุธแหลมคม

" อรุณสวัสดิ์ขอรับ อาจารย์"

อาจารย์หยางที่กำลังเช็ดขัดอาวุธอยู่ได้เหงยหน้ามามองเฟยหลง และยิ้มให้

"ไหนเจ้าบอกมาทีสิว่าเคยใช้ดาบ หอก และกระบี่รึยัง"

"เออ ข้าเคย...แต่" เฟยหลงตอบอย่างไม่มั่นใจเพราะปกติแล้ว เขาใช้กระบองเป็นส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยได้ใช้อาวุธเหล่านี้ แต่ก็มีบางครั้งที่เขาไปเรียนรู้มาจากเซียนหวัง

"ลองฟันดาบให้ดูหน่อยสิ" อาจารย์โยนดาบให้กับเขา

เฟยหลงเริ่มลีลาท่าฟันดาบพื้นฐานที่ได้เรียนมาบ้างเอาไปผสมกับวิชากระบองทำให้ความพลิ้วไหวของเขาดูดีเหลือเกิน

"ไม่เลวนี่ งั้น ข้าจะสอนวิชานี้ให้กับเจ้าก็ได้" เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นรู้สึกดีใจมากที่อาจารย์หยางรับเขาไปเป็นศิษย์

"ขอบคุณท่านมากขอรับ อาจารย์"

อาจารย์หยางสอนวิชานี้ให้กับเฟยหลงเป็นคนที่สองต่อจากเซียนหวัง และนั่นทำให้เฟยหลงดีใจมากที่ตามพี่ชายมาติดๆ แต่ก็อีกไกลอยู่แหละเพราะเซียนหวังไปขั้นถึงสุดท้ายแล้ว เฟยหลงรวบรวมสมาธิ และแรงบันดาลใจทั้งหมดของเขาเพื่อเลื่อนขั้นให้เร็วที่สุด

การฝึกฝนวิชาอาวุธนี้เป็นไปอย่างราบรื่น อาจารย์สอนให้เขาอย่างใกล้ชิด

"นั่นแหละเจ้าทำถูกแล้ว แต่เคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้ ถือดาบให้มั่น ใช้สมาธิเพ่งมองทุกการเคลื่อนไหว" ในขณะที่สอน อาจารย์หยางเห็นอะไรบางอย่างในตัวเฟยหลง ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เพราะเฟยหลงเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วจดจำกระบวนท่าได้อย่างแม่นยำแถมยังมีการผสมผสานรวมกระบวนแปลกใหม่ขึ้นอย่างที่อาจารย์นึกไม่นึก

นี่ เฟยหลง เจ้าไม่ได้ใช้ท่าที่ข้าสอนงั้นหรอ! อาจารย์แกล้งขึ้นเสียงใส่เขา เพราะอยากรู้คำตอบของเขา

"เปล่านะขอรับ ข้าก็ใช้กระบวนท่าที่ท่านสอน แต่ไม่รู้ทำไมร่างกายของข้า..."

" ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจแล้ว" อาจารย์รู้แล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเฟยหลงนั้น คือพรสวรรค์พิเศษที่หาได้ยาก เลยทำให้เขาเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

ในทุกๆวันเฟยหลงยังคงฝึกฝนอย่างหนักและจริงจังอย่างมาก ตอนนี้เขามีทั้งพรสวรรค์กับพรแสวงทำให้ฝีมือของเขาก้าวกระโดดขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ อาจารย์ที่สอนวิชานี้ที่เห็นถึงกับพูดขึ้นว่า

"ในสำนักถังดำแห่งนี้ไม่เคยมีใคร มีความจำที่แม่นยำและเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเท่านี้มาก่อนเลย" อาจารย์รู้ดีว่าอีกไม่นานเขาคงต้องปล่อยให้เฟยหลงเลื่อนขั้นไปฝึกขั้นสามแล้วล่ะ

-------------------------

หนึ่งเดือนผ่านไป

วันหนึ่งในขณะที่เฟยหลงฝึกอยู่ อาจารย์หยางได้เรียกเฟยหลงเข้าพบ

"เฟยหลง มานี่สิ!"

"ขอรับ"

"วันนี้ข้าจะให้เจ้าแสดงฝีมือในการใช้อาวุธทั้งสาม ถ้าผ่านข้าจะให้เจ้าเลื่อนขั้นเลย"

"..." เฟยหลงถึงกับพูดไม่ออก แต่เขารู้ดีว่าต้องทำมันออกมาให้ดีที่สุดเพื่อจะได้เลื่อนขั้นต่อไป แล้วเขาก็ได้แสดงฝีมือให้อาจารย์หยางชม โดยเริ่มจากดาบ หอกและกระบี่ ซึ่งเขาใช้อาวุธทั้งสามได้อย่างคล่องแคล่วและชำนาญอย่างมากเลยทีเดียวโดยที่ไม่มีข้อผิดพลาด

ถึงเวลาแล้ว ที่อาจารย์หยางจะรับรองวิชานี้ให้กับเฟยหลง

"เจ้าผ่านวิชานี้แล้ว ข้าให้เจ้าเลื่อนขั้น พรุ่งนี้เป็นต้นไปเจ้าไปฝึกขั้นต่อไปได้"

เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นรู้สึกดีใจอย่างมาก "อาจารย์หยาง ขอคุณท่านมากขอรับ"

และขั้นต่อไปที่เฟยหลงจะได้ฝึกเป็นการยิงธนู ซึ่งต้องใช้สมาธิและการคาดคะเนทิศทางของลมกับลูกธนูได้อย่างดี ซึ่งถือว่าเป็นวิชาที่ยากขึ้นไปอีก แต่นั่นก็ไม่ใช้ปัญหาสำหรับเฟยหลงเพราะพรสวรรค์สุดพิเศษกับพรแสวงอันแรงกล้าทำให้เขาเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเหมือนที่ผ่านมา แต่ปัญหาในขั้นนี้คือไม่มีอาจารย์ฝึกสอนไม่มีอาจารย์รับรอง แต่ผู้ฝึกสามารถรับรองตัวเองเมื่อคิดว่าพร้อมและเจ๋งมากพอ

เฟยหลงเดินไปที่สนามเห็นคันธนูกับลูกศรที่วางไว้ในสนามฝึก เขาต้องฝึกฝนเอาคนเดียวโดยเริ่มจากการจับฝึกจับคันธนู ฝึกยิงปล่อยลูกธนู รวมไปถึงการคาดคะเนทิศทางลม ซึ่งเป็นโจทย์ที่ยากมากๆ แต่พรสวรรค์กับพรแสวงก็อาจช่วยเขาให้ผ่านไปในขั้นได้

เฟยหลงตั้งเป้าหมายว่าเขาต้องฝึกยิงธนูได้เป็นภายใน 1 อาทิตย์ และต้องเก่งภายใน 1 เดือน เขาทุ่มเวลาการฝึกอย่างหนักโดยที่ไม่มีใครสอน แต่เขากลับทำได้อย่างน่าประหลาด เพราะสามารถยิงธนูได้ภายใน 3 วัน และ เพียงแค่ 1 อาทิตย์เขาก็สามารถยิงธนูได้อย่างแม่นยำทั้งระยะใกล้และระยะไกล นั่นเป็นพรสรรค์สุดพิเศษจริงๆ

ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองเหมาะสมและสมควรที่จะได้เลื่อนขั้นต่อไป เขาจึงพูดรับรองกับตัวเอง

" เฟยหลง นายผ่านแล้วน่ะ 555" เขาหัวเราะดังออกมา เพราะตลกกับตัวเองที่ต้องพูดอะไรบ้าๆออกมา