ฝึกฝนอย่างหนัก

"ข้าจะต้องเป็นนักสู้ที่เก่งกาจให้ได้เลย!" เฟยหลงได้กล่าวเอาไว้หลังจากที่เขาพ้นการลงโทษ เขาได้กลับกลับมามีอิสระอีกครั้งหนึ่ง เวลานี้เขาพร้อมแล้วจริงๆ และตอนนี้เขาพร้อมที่จะเริ่มต้นทุกสิ่งทุกอย่างใหม่แล้ว

วันแห่งการเริ่มต้นใหม่ เขาเดินไปที่ลานฝึกการต่อสู้ หยิบกระบอกขึ้นมาสัมผัสอย่างช้าๆอีกครั้งหนึ่งซึ่งทำให้รู้สึกดีมาก เวลานี้เขามีความมุ่งมั่นและตั้งใจในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก จนคนรอบข้างและอาจารย์ผู้ฝึกต่างรู้สึกประหลาดใจกันไปเลย เพราะทุกๆวันหลังจากวันนั้นเขาเริ่มฝึกฝนอย่างหนักมาก เขาตั้งใจและเต็มที่ในทุกกระบวนท่าที่ได้รับการฝึกสอนกับอาจารย์ และเวลาว่างเขายังคงฝึกฝนต่อไป แม้กระทั่งตอนดึกดื่นบางคืนมีคนเห็นเขากำลังฝึกอยู่ที่ลานหน้าสำนักจนทุกคนคิดว่าเขาบ้าไปมั้ง

หลังจากนั้น ผ่านไปไม่ถึงเดือนฝีมือของเขาก็เริ่มก้าวกระโดดแซงเพื่อนๆในสำนักเดียวกันจนทำให้ทุกคนประหลาดใจเข้าไปอีก จนอาจารย์ผู้ฝึกนั้นอยากเห็นกับตา จึงสั่งให้ศิษย์ทุกคนในรุ่นมาประลองฝีมือกัน ผลปรากฎว่าไม่มีใครสู้ฝีมือเขาได้เลย ทุกๆวันจะมีคนมาขอท้าเขาให้สู้ด้วย

"เย้!!!!"

"ดูสิ! เฟยหลงมันชนะอีกแล้วอ่ะ" ทุกคนต่างปรบมือให้กับเขา เวลานี้ในรุ่นนั้นไม่มีใครสามารถชนะเฟยหลงได้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่หลงดีใจกับคำชมมากนักและยังคงตั้งใจฝึกฝนต่อไปเพื่อให้ตัวเองเก่งมากยิ่งๆขึ้นไปอีก

ความสามารถของเฟยหลงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนได้แพร่งพรายมาถึงหูของอาจารย์ถังทำให้ท่านถึงกับตื่นตันใจและดีใจเป็นอย่างมากที่สามารถเปลี่ยนแปลงลูกศิษย์รักของเขาได้ในที่สุด ส่วนเซียนหวังพี่ใหญ่ผู้เก่งกาจที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกดีใจกับเฟยหลงเหมือนกัน จึงหาโอกาสจะไปพูดคุยกับน้องหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือนเนื่องจากเฟยหลงถูกแยกตัวไปในช่วงนั้น

บ่ายวันหนึ่งที่ทุกคนกำลังพักซ้อมอยู่ เซียนหวังเดินออกมาหาเฟยหลงแต่ก็ไม่เจอ เนื่องจากสำนักแห่งนี้ค่อนข้างกว้างใหญ่ แต่ในขณะนั้นเพื่อนของเฟยหลงที่ชื่อ อ้ายเซิน เดินผ่านพอดี

"นี่ เจ้าเห็นเฟยหลงบ้างไหม"

"ออ ข้าเห็นเขาฝึกอยู่ที่ใต้ต้นใหม่หลังบ้านโน้นหน่ะ"

" ขอบใจเจ้ามากน่ะ" และเซียนหวังก็รีบเดินเข้าไปหลังบ้านทีนที เห็นเฟยหลงกำลังฝึกฝนอย่างหนักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ จึงเดินเข้าไปปรบมือให้

" ทำได้ดีมาก "

เฟยหลงได้ยินเสียงก็หันมามอง

"อ้าว พี่หวัง ท่านเองหรอ ข้าไม่นึกว่าท่านจะมา 5555"

เซียนหวังถาม "เจ้าเป็นไงบ้าง?"

"ตอนนี้ข้าดีขึ้นมากเลยล่ะพี่ แผลก็หายแล้ว ขอบใจท่านมากที่คอยช่วยเหลือและเตือนข้าเอาไว้"

เซียนหวังหัวเราะขึ้นมา "55555! นั่นก็เป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้วมิใช่เหรอ "

เฟยหลงพยักหน้าและตอบกลับ "ว่าแต่ พี่มาพบข้า มีเรื่องอะไรงั้นหรอ?"

"ไม่หรอก ก็แค่มาเยื่ยมเจ้าเท่านั้นเอง ได้ยินมาว่าเจ้ามีความมุ่งมั่นตั้งใจข้าก็ดีใจกับเจ้า"

"ออ..555 ก็ข้าก็อยากเก่งเหมือนท่านนี่"

เซียนหวังกล่าว"ถ้าเจ้ามุ่งมั่น เจ้าต้องทำได้แน่"

"อ่าาาา งั้นพี่ต้องสอนข้าน่ะ"

"ได้สิ"

"เออ เฟยหลง ข้ามีเรื่องอยากบอกเจ้าด้วยล่ะ " เซียนหวังได้พูดเกี่ยวกับวิชาใหม่ที่เขาได้ร่ำเรียนมาถือว่าสุดยอดและเจ๋งมากๆเพราะได้ฝึกต่อตัวตัวกับอาจารย์ถังด้วย

"ว้าว วิชาไรอ่ะ!" เฟยหลงถามด้วยความสงสัย"

"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน นี่ก็เป็นวันแรกที่ข้าจะได้ฝึกกับอาจารย์ถังแหละ แต่ไว้วันหลังข้าจะมาเล่าให้เจ้าฟังน่ะ ส่วนเจ้าก็ตั้งใจฝึกฝนด้วยหล่ะ ถ้าอยากฝึกแบบข้า"

"ข้าไปก่อนล่ะ!!"

"ฮึบ อืมม! สู้ๆ!"

เซียนหวังเดินกลับไปที่สำนักฝั่งเหนือเพื่อกลับไปฝึกวิชากับอาจารย์ถัง ส่วนเฟยหลงที่ยังอยู่ที่ฝั่งใต้กับพวกเพื่อนๆยังคงต้องฝึกฝนกันไปอีกนานกว่าจะได้ไปฝึกแบบเซียนหวัง

เฟยหลงเองก็พูดกับตัวเองในใจว่า ยังไงก็ต้องตามพี่หวังให้ทันเพื่อที่จะฝึกวิชาขั้นสูงสุดและได้ล่องยุทธภพเสียที แต่ก่อนอื่นเขาต้องฝึกฝนให้เก่งขึ้นไปอีกเพื่อที่ทุกคนจะได้เห็นความสามารถและยอมรับในฝีมือของเขาจนได้

ในทุกๆวันเฟยหลงจะฝึกฝนหนักกว่าคนอื่นเป็น 10 เท่า ทำให้ฝีมือของเขาเก่งขึ้นยังเห็นได้ชัด เขาคล่องแคล่วว่องไวและชำนาญในทุกกระบวนท่าของการใช้กระบอง ทำให้อาจารย์ที่สอนวิชากระบองเห็นสมควรที่จะให้เขาเลื่อนระดับไปฝึกดาบและกระบี่

ขณะที่เขากำลังฝึกซ้อมอยู่ อาจารย์ผู้ฝึกวิชากระบองได้เข้ามาเรียก

"เฟยหลง?"

"ขอรับอาจารย์"

"พรุ่งนี้เจ้าไปฝึกวิชาดาบและวิชากระบี่กับอาจารย์เหลียงได้"

"เอ้ะ!" เฟยหลงประหลาด

"เจ้าผ่านการฝึกวิชานี้แล้ว ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้าอีก"

เฟยหลงรู้สึกดีใจมากที่เขาผ่านการฝึกวิชานี้ไป หลังจากนี้เขาต้องย้ายไปฝึกวิชาขั้นที่สองกับอาจารย์เหลียง เขาได้คำนับอาจารย์คนนั้น และกล่าวขอบคุณท่านอย่างซึ้งที่สอนวิชาขั้นแรกให้กับเขา

" อาจารย์เฉิน ขอบคุณท่านมากที่คอยสอนข้า"