99 Chapter 99

Translator: LiberReverieGroup Editor: LiberReverieGroup

Ang mga tsismis ay hindi kasinungalingan. Ang mga assassin galing sa guild ng Da Tong ay nag tatago sa tiretoryo ng mga Xia na nag babalak na puguran ang mga gobyerno na nakasama sa pag pagpatay. Sa dalawang araw lang ay ang kapitolyo ay nakatanggap ng listahang namatay na matandang opisyales na umabot sa 30 tao.

Sa sandaling iyon, ang mga mag hahanap at mangangaso ay pinadala sa iba't-ibang lupain para bumalik sa kanilang teretoryo, na natakot s mga malalakas na hukbo ng taga Yan Bei. Kahit na si Yan Xun ay walang kakayahan na malaki ang digmaan laban sa buong Xia Empire, hindi niya kayang mawala nang ganon kalakas ang mga probinsya, isa ang teretoryo o ang ilang mga probinsya, na mas mababa ang tag iisang mangangaso. Sila ay takot na takot na baka ang kapitolyo na mawlaan sila ng pangangailangan sa oras o dikaya mangyari sa kanila kagaya ni Yan Xun. Bukod sa, kayang ibigay ng bulag na manghuhula galing sa pintuan, ang matandang babae ay tumatakbo sa gilid ng daanan patungo sa bilihan ng pancake, ang bagong alila sa pamilya o bagong babaeng naninirahan na hindi assassin sa guild ng Da Tong, pinadala kaya ito para patayin sila?

Mababang kaguluhan, mas maganda. Kahit na maganda ang nabibigay nito sa Empire, ang pamumuhay nila ang mas mahalaga sa lahat.

Normal lang kay Chu Qiao na wlaang kamalayan sa pag babago ng nangyayari sa labas na kung saan naroon na ka daong ang sasakyan. Humig siya ng tahimik sa silid niya para gumaling siya, na nag aalala tungkol sa pakikipag alyansa ng lpagpapakasal ng Tang st Xian Empire na makaka apekto sa politika ng Yan Bei. Umaasa siya na makakapasok ng mabilis sa Tang Jing at tumungo sa timog sa daanan g tubig pabalik sa Yan Bei para sabihin ang mga bagay bagay kay Yan Xun.

Hindi niya alam na may paparating na bagyo sa harapaan niya. Ang mga nag mamadali at masaganang kapitolyo ay mabibingwit lang na parang malaking isda at mababalutan ng makapangyarihan sa mundo. Ang matapang na hangin ay sumasama sa aroma ng pag papaganda galing sa Tang palapit sa timog, nag dadala nang nakakahibang sa pakiramdam.

Pagkatapos ng dalawang araw, naayos na ni Zhuge Yue ang pwersa at nakaraan ng lungsod ng Xianyang, at pumasok saterrtoryo ng Tang gamit ang Bai Zhi na daan. Sabay-sabay nang hukbo umalis sa Yan bei at mabilis na tumungo sa southeastern ng kontinente ng West Meng. Ang naganap sa pagitan ng Yan Bei at sap ag bagsak bg kapitolyo Zhen Huang ay ipagpapatuloy ng kapitolyo na Tang Empire.

Nang gumabi, nagpa ilaw sa bangka ang liwanag ng buwan sa luapin hindi kaalyuan. Ang bundok sa parehas na dalampasigan ay nakakamangha. Paminsan minsan merong paikot ikot na agila sa ere at naka buka ang nag lalakihang pakpak at nag lalabas ng malakas na huni.

Sa kapirangot na dilim, sa makitid na silid, ang hininga ng dalaga ay maririnig sa katahimikan. Merong makitid na pasilyo sa kalagitnaan ng silid. Liang Shaoqing ay tumihaya at tumalikod, hindi makatulog. Biglang ang braso niya ay tumama sa pader ng silid kaya nagkarion ng tonog na thud.

"Nababalisa ka ba kaya hindi ka makatulog?" Boses ng dalaga ang narinig niya sabing tenga niya. Naikuskus niya ang braso at nag paliwanag, "Napaka init lamang kaya hindi ako makatulog."

Marahang Ng pag tawa ni Chu Qiao at pinili na hindi ipakita ang pag kakamali. Humilig siya sa rabi ng kama at nag salita, "Hindi rin ako makatulog. Palabasa, buksan mo ang kurtina mo. Kulob rito sa loob."

Naupo si Liang Shaoqing at bukas ang bintana nito. Ang kulay pilak na sinag ng ilaw ng buwan ay nag papakita sa mukha ng dalaga at pinapakita ng pag kaputla ng anyo nito. Inilingon ni Chu Qiao ang ulo para tumingin sa labas. Ang bilugang mata nito ay kay itim, ang kilay nito ay mahaba na parang pakpak ng paru-paro. Napatitig si Liang Shaoqing sa kanya, na namamangha sa nakikita.

"Palabasa, anong tinitingin tingin mo jan?"

Napaka kunot at pagalit na tuming si Chu Qiao. Nag kulay rosas si Liang Shaoqing at nautal ng mahang sandali bago nakapag salita"Naisip ko na, naisip ko na kung taga saan ka ba galing."

Napataas ang kilay ni Chu Qiao at napatingin sa kanya gamit ang gilid ng mata. " Hindi natin kilala ang isa't-isa ng matagal na panahon pero nag tatanong ka sa istorya ng buhay ko. Gaano ba tayo magkalapit?"

Natigilan si Liang Shaoqing. Sumagot ito, "pagkatapos ng lahat na ito, mag kasama tayo sa buhay man o kamatayan. Anong mali sa tinatanong kong bayan mo?"

"Sige kung ganon." Tumalikod na si Chu Qiao at humiga sa kama at pumikit ng mata at natawang marahan. "Sabihin mo sa akin ang iyong pinagmulan muna."

"Galing ak osa Shanyu na matatgpuan sa probinsiyang Zhaoyang parte ng Xia Empire."

"Nasa probinsyang Zhaoyang ang Shangyo?" Simangot ni Chu Qiao at dagdag pa nito, "ang apilyedo mo ay Liang. Kaano ano mo si Liang Zhongtang?"

Galak na sagot ni Liang Shaoqing, "Siga ang aking ama. Narinig mo na ba siya dati?"

Nanlaki ang mata ni Chu Qiao at lumingon sa paligid para makita si Liang Shaoqing. Napasimangot at nag salita, "Talaga bang siya ang iyong ama?"

"Oo." Tuwang tuwang nag hahanap ng mapag uusapan si Liang Shaoqing. "Anong problema? Wala bang pag kakahawig?"

Nailing na lang ang ulo ni Chu Qiao at sumagot, "Hindi."

Napakamot na lang sa ulo si Liang Shaoqing at natawa. "Hehe Sabi nga rin ng aking ina sakin."

"Ang iyong ama ay maingat at ruso sa paraan. Meron siyang kaugnayan sa lahat ng Shantu. Ito ay maliit na bayan ngunit ito ay bilihan ng pag kain at palitang kalakalan ng rehiyong katimugan. Ang pamilyang Liang sa Shanyu ay isang maharlikang pamilya. Meron na siya utak at maparaan, paanong nakagawa siya ng anak na lalaking kagaya mo?"

"Bawat sa sarili niya. Ang ama ko at ako ay mag kaiba ng gusto. Anong mali roon?" Nag sasalita ito habang nakatingin kay Chu Qiao na may pag hihinala. "Paano mo nakilala ang aking ama ng lubusan? Bakit tinutugis ng mga opisyales?"

sumagot si Chu Qiao sa natural na ekspresyon nito, "Isang bagay na narinig ko at na alalal ko noon sa daan. Kahit na hindi natin kilala ang isa't-isa, alam o na ang katuhan ko. Napinsala ko ang opisyales ng gobyerno kaya na pursege ako na maitago ang pagkakilanlan ko. Kailangan ko parin na idawit ka sa gulo upang maitago ko ang aking katauhan habang nasa bangka pa tayo."

Hindi inaasahan i Liang Shaoqing na magiging pormal ang salita ni Chu Qiao. Pinalo nito ang dibdibat sinisugurado, "Wag ka mag alala, ipinapangako ko na wala akong sasabihin na kahit ano."

Ang gabing malamig ay patungo ng dahan dahan sa kabilang sasakyan na nag sanhi na wumugayway ang kuritna sa ere. Ang barko ay dumausdos ng dahan dahan za kabilang bahagi ng ilog na marahang ang pagugoy sa mamg kabilaang gilid. Humilig si Chu Qiao sa tabi ng kama niya at ang mata ay nakapikit ng kalahati. Tumitig siya sa laabs ng silid at ang pakiramdam niya ay naging payapa hindi katulad ng nakaraang araw. Hindi siya nakaranas ng kapayapaan at katahimikan sa mahabang panahon nong umalis siya sa lungsod ng Zhen Huang at sa malaking kulungan. Naramdaman niya na ang buhay ay naging maaliwalas noong nag umpisa siya bilang isang pugante. Kahit hangin ay binibigyan siya ng mainit na pakiramdam.

"Xiaoqiao?" Bulong ni Liang Shaoqing. "Xiaoqiao?"

"Mmm? Ano na?'

"Anong kinakanta mo?"

nabigla si Chu Qiao. "Anong kinanta ko? Kumanta ba ako?"

"Oo nagawa mo. Humuhuni ka sa tono. Okay naman siya, at hindi pa kita narinig noon pa man."

mainit namula si Chu Qiao. Ang dalaga na siyang walang emosyon kung sa pag patay sa mga kalaban, ay hindi nuya mailabas ang emosyon na hindi inaasahan na mahuhuli siya nito. Marahang sagot niya, "ito ay toni ng aming bayan."

Nagalaw ang katawan ni Liang Shaoqing sa tuwa at nahiga sa kama, "kanta ka naman para sa akin, pwede ba?" Tanong nito.

Iniling ni Chu Qiao ang ulo para tumangi. " hindi ako marunong kumanta."

"Maayos naman," pang pipilit ni Liang Shaoqing. "Isang kanta lang ay okay na?"

"Isang maliliit na tono lang. Hindi mo ito gusto."

"Paano mo nalanman na hindi ko gusto iyon?" Simangit ni Liang Shaoqing at nag hanapa ng ipag dadahilan para lang maka kanta ang dalaga. "Para lang ito sa pag hingi ng tawad mo sa akin. Ikaw ang sangi kung bakit na wala ang mga gamit ko at maging isang alipin. Isnag kanta lang para maka bawi sa akin?"

Napasimangot si Chu Qiao at sumagot, "Malaki kanang lalaki, pero hindi ka makaisip ng maliit na rason."

"Xiaqiao, kahit isang kanta lang. Pagkatapos ng lahat ay hindi naman tayo na aantok."

Huminga ng malalim si ChuQiao at kinakabahang bumulong, "Ako...ako kakanta?"

"Sige, sige mauna kana," hinihikayat ni Liang Shaoqing ang dalaga.

Ilang ulit na pa buka ang bibig ni Chu Qiao ngunit wlaang lumalabas na salita roon. Na iirita siya at nag salita, "Hindi pa ako naka kanta mula sampong taon na kararaan."

Napa nguso angl abi ni Liang Shaoqing at sumagot, "Sa sampong taon? Ilang taon kana ngayon?"

Alam ni Chu Qiao na ang kanyang dila ay na dulas. Pagalit na sagot niya, "Nakikinig ka ba o hindi?"

"Ako ay. Ako'y maghihintay sayo."

"kung gayon ay mag sisimula na ako." Inasiayos ang boses ni Chu Qiao. Ang paos na tono nito ay biglang marahan sa gabing iyon, na parang nahulog na dahing tag lagas.

"I know, I've always known you were there,

In the darkness, in the desolation, by the tall cliffs at the shore.

We said that we would walk hand in hand, together, amidst the darkness,

Creating our own sunny world amidst the masses' disdain.

There will be pigeons and horses on the green plains,

Mountains, rivers, lakes and vast blue skies.

The sunlight will not be blinding,

The night sky will be filled with stars.

I know, I've always known you were there,

At the tall mountains, the green plains, waiting for me to return to your side.

You once said to open your eyes bravely,

Staring at the radiant, sunny horizon in the distance.

I know that many obstacles lie ahead,

I understand that the adversities will be relentless.

No matter how big the storm, I'm not afraid of closing my eyes,

Knowing that you will be there for me."

Mabigat ang gabi. Marahan na hangin ang umihip sa kabilang silid. Ang boses ni Chu Qiao ay parang isang malamlam na tubig, nag iinit ang malamig na kapaligiran ng silid. Nanatiling tahimik si Liang Shaoqing at nakatingin kay Chu Qiao.

Ang tunog ng gulong na gumulong paka bila sa palapag ay umalingawngaw. Napatingin si Chu Qiao sa labas , nakikitaan niya na may aninong mabilis na parating sa gilid ng silid. Ang kadiliman ay bumabalot sa lupain galing sa lahat na apat na dereksyon. Ang tubig ng ilog ay umagos ng may kapayapaan, tahimik na lumalaganap sa paligid.

Ang mang gagamit sa pangangalaga sa pamilyang Zhang ay mahusay. Sa tatlong araw langxay napagaling niya ang sugat ni Chu Qiao. Ang matandang lalaki ay naka diskobre na ang babae na napag alaman niya, ngunit hindi si la nag kaunawaan sa hindi makilalang kakilanlan, kahit na malayo ang pag abot ng botelya na may panggamot para matanggal ang peklat ay tinuro nito kung paano ito gamitin.

Sa araw na iyon, naka daong narin ang bangka sa daungan ng Meicheng, na hindi pa kadilim ang kalangitan. Ang namamangka na lalaki ay nag pahinga ng sandali. Maraming lokal na opisyales na nag sama sama sa dalampasigan ng gilid para batiin ang pamilyang Zhang. Ang kapaligiran ay masayahin. Napatingin si Chu Qiao sa bintana at napa simangot. Napa luhod si Liang Shaiqing at nag taka. "Xiaoqiao, anong problema?"

Itinuro ni Chu Qiao sa katao, "tingnan mo. Ang opisyales ay narito sa mababang ranggo., sa baba ng walong baitang. Maliban jan, meron lang na matatanda nakinakatawan sa bawat ibang pamilya. Pagkatapos ng lahat, si Meicheng ang nagimpluwensya sa bayan. Bakit parang hindi nila kayang mag padala ng maayos na sugo rito? Parang ang Master natin wlang kakayahan sa mga ito, hindi sapat ang pakikisama sa daan daang alipi nan matay sa pag lalakbay."

avataravatar
Next chapter