90 Chapter 90

Nakasimangot na patuloy ang pakikinig ni Zhao Song kay Chu Qiao sa mababang boses.

"Ano nga ba ang hustisiya at mga gobyerno? Kayo bang mga royal na pamilya ang dapat na mag harian sa pag supremo? Masyado bang mabigat ang mga salita niyo na dapat hindi na babaliwala? Ang labanan sa kapitolyo ay hindi dapat ikonsidera na pag tataksil! Walang tam o mali—panalo man o talunan. Ibalik natin noon, ang ama mo ay niloko ang mga kaibigan, pinapatay ng mga tao sa Yan Bei at pina patay mo ang pamilya ni Yan Xun. Paano natin ito maisiayos? Sa walong taon, ilang patayan at pag patay ang nasaksihan mo sa saili mo? Lagi mo ng ipinag duldulan na si Zhao Zhengde ang nag alaga kay Yan Xun at siya ay tagapag-ampon? Lahat ng ito, pag papakasal ay isa lang lokohan para lang matakapan ang nagawa. At kung hindi kami nag rebelde nong gabi? Mamatay kami sa kamay nila Ba Lei at Wei Shuye. Ngayon, ang makikita niyo lang ay ang dalawang libingan, dalawang punsong lupa. Zhao Song, nag sisinungaling ka na sa sarili mo. Sa tingin mo kapag pinikit mo ang mga mata mo ay maiiwasan mo ang nakikitang kalupitang kautusan at Ng takip ng taennga mo ay hindi mo maririnig ng mga umiiyak na sibilyan? Bakit hindi mo isipin ito? Paano ang malilit na pag rerebelyon na nagyayari ang mag hahatid sa pag guhi ng Xia Empire? Hindi ko itatanggi na tinanggal ko ang tiwala mo sa akin, at na bigo kita dahil ikaw ang nakasama ko sa buong taon. Gatunpaman, ay wala akong pinag sisishan na ipinag kakanulo ang Royal Empire at nag sanhi ng problema. Naka tadhana kami para tumutol sa umpisa pa lang wala sa kahit anong kuwarto na pag paapkamatay na gawain. Kung magagawa ko ito ulit, ganon parin ang desisyon ko."

Ang salita ay parang bakal na sumasasalamin sa hangin. Napalabi si Zhao Song at napailing. "ahChu, ang hinala ko ay mali ka." Sabi nito.

"Hindi mo alam. Dahil hindi mo lang ako kilalang lubusan."malalim na sagot ni Chu Qiao. "Zhao Song bilang na buhay ka sa erang ito ay isang trahedya. Ang kabutihan ay dapat na kabayaran ay kabutihin rin. Noong walong taon, tinulungsn ako ni Yan Xun nong oras na pag kawalang-taros. Nang nag desisyon akong sundan siya sa palasyo ng Sheng Jin, nakatadhana kami na para sa isa't-isa na maglaban. Isa kang prinsepe ng Xia Empire at ako ay pina palatas rito. Kami ay magiging mag kaway sa labanan balang araw. Lahat ng tao rito sa Xia Empire ay alam na ang Emperor ay hindi basta bibitawan si Yan Xun, maliban sayo na tumira sa paglimot. Sa mga panahon ng walong taon, gusto kong mag parinig sayo at, ilayo ang sarili ko sayo. Pinigilan mong hindi malaman ang totoo at nag kunwari kang walang muwang at naniwala ka sa ama mo na papatawarin si Yan Xun. Zhao Song, hindi ko gustong linlangin ka sa umpisa pa lang, hiniyaan mo silang ipag kanulo ka. Gayunpaman, nasaktan parin kita. Lagi kong maaalala ang kabutihan at pag aalaga mona binuhos sa akin mulan noon. Kung pag bibigyan ako ulit ng pagkakataon sa hinaharap, susuklian kita."

"Sa tinign ko ay marapat na mangyari iyon sa akin. Masyado akong walang muwang." Natatawang sabi ni Zhao Song, nag hahanap ng pantay. Tumalikod siya at tiyak sa sinasabi, "hindi kita hahayaang masuklian mo ko. AhChu, maaring umalis ka na. Sana lang ay hindi na tayo magkita muli." Sabi nito.

"Zhao Song!" Sigaw ni Chu Qiao. Napatigil niya ang kabayo ni Zhao Song ngunit hindi lumingon.

Napaisip ng sandali si Chu Qiao. At humugot ng malalim na hininga at nag tanong, "Kamusta si Yan Xun?"

Natigilan bigla si Zhao Song. At biglang umihip ng malamig na hangin,naging malamig ang mga mata nito.

"Kung hindi siya nag padala sa pagkawalang-taros, hindi ka niya masasaktan! Kung hindi naging malala ang natamo niya, hindi ka niya hahayaang ipahatid sa ibang tao pa balik! Labis ang natamo niya sayo, hindi nga ba?" Kahit na ang patanong ang tono, ito ay isang estamento. Nasabi ni Chu Qiao iyon dahil matibay ang paniniwala niya na magiging mapagtibay at hindi lamang teorya.

"Oo!" sabi ni Zhao Song at limingo kay Chu Qiao. "Hindi na siya mabubuhay ng matagal pero pwede mo siyang ipabalik sa tamang panahon para ipadala siya."

Ang boses sa likuran niya ay biglang naglaho at naiwan ng mababa, hinihingal na tunog. Pagkatapos ng mahabang sandali, isang paos na na boses ang umalingaw ngaw galing sa likuran, "Salamat sa pag sasabi sakin." Nang matapos niya ang sinasabi may malutong na kalampag ng kabayo ang umalingawngaw sa likuran. Bago siya makapag paalam na kinokonsidera niya na hindi naman na kailangan, inilingon niya ang kabayo niya patungo sa kanlurang-timog.

Bilang siya lang ang tao sa departamento, si Zhao Song lang ang natirang nasa orihinal na posisyon. Ang sapatos ng kabayo ay kinakaskas nito sa lupa. Sa pag iho ng hangin, ang manggas ng lalaki ay wumugayway sa kalagitnaan ng hangin , nag nag papakita ng kalumbayan at kalungkutan.

AhChu, lahat ng sinabi moay totoo. Paano ako magiging sapat ang pag kamuwang ko kung hindi ko maintindihan? Sa lahat ng walong taon ay palagi akong nag aalala kung anong mangyayari. Gayunpaman, hindi ko kayang bitawan ka. Naisip ko na mas mahirap mag trabaho, kung pwede naman kitang na satabi ko lang. Niloloko ko ang sarili ko mula sa maraming taon yung tipong naniniwala na ako sa sarili kong kasinungalingan. Ang Xia Empire ay malapit na gumuho. Minatili kong pag taksilan ni Yan Xun ang Empire. Ang pinaka nalulungkot ako ay sinukuan mo ako! Kahit na alam king ito yung mangyayari.

Napunta ka na sa mahaba nang hindi nag tatanong ng kahit ano. Gayunpaman, alam mo lahat, nalaman mo lahat, lahat ng dapat ipag tibay ang paniniwala at tiwala! AhChu, akala ko na kapantay ko lang din siya jan sa puso mo. Kahit nawala ko siya, hindi ito magiging mahalaga. Gayunpaman, ngayon ay napag tanto ko na mali pala ako.

Napatingin si Zhao Song at mapait na tumawa, ipinikit nito ang mga mata. Laaht ng ginawa niya sa kalahating buhay niya ay napunta lang sa wala.

Naka kaba ang mga umalingawngaw na tunog ng mga paa ng kabayo. Tumingin si Zhao Song at napatingin kay Zhao Chun'er at Zhao Che na nagmamadaling pumunta sa dereksyon nito. May mga kasama sila bg army galing sa opisyales ng Xia na nasa mahigit 300 katao.

"Asaan si Chu Qiao?" Mapanuri ni Zhao Chun'er ang kanyang mukha ay kay seryoso. Naka posisyon siya sa harap, na inalis ang dating mahinang siya. Itinigil niya ang pndirigmang kabayo at sumigaw, "thirteenth Brother , Nasaan siya?"

"Umali na siya."

"Umalis? Bakit mo siya pinaalis?" Nakasimangot ang prinsesa ng Xia at sumigaw, "Saan siya pumunta?" Tahimik lamang si Zhao Song na katingin habang si Zhao Chun'er ay galit nagalit. "Thirteenth Brother! Nakalimutan mo na ba yung ginawa nila saatin?"

"Thirteenth Brother, saan banda siya dumaan?" Nakasuot ng itim na baluti si Zhao Che, naka tingin lamang sa braso ni Zhao Song. Hindi ito nag tanong nang iba pa, na nag salitan ng maikli si Zhao Chun'er.

Sa sandaling iyon, ang senaryo noong walong taon ay nag laro sa kanyang isipan na parang buhawi. Naaalala niya ang buing detalye sa araw na ito. Ang nakasuot na babae na kay porselanang puti at isang pares na puting sapatos na bota. Ang buhok niya ay nakaayos at may nakalagay na magagandang bulaklak. "Ang pangalaan kocay kathang isip. Ako ay galing sa Wu You Court. Ako ay isang alipin sa ilalim ni Lady Dou. Ang trabaho ko ay maging luad ng mga Master at Mistress. Lagi mong tatandaan yan!"

Napataas ang kilay ni Zhao Chun'er at nanggagalitan, "Zhao Song! Isa kabang lalaki ng pamilyang Zhao?"

"Sa banda roon." Itinaas ni Zhao Song ang daliri at tinuro sa direksyon kung saan nakaraan si Chu Qiao. Nang siya ay magsalita, 300 na kupunan ang sumunod sa sinabi, at walang iniwang bakas.

Sa bandang huli, AhChu,sa pagitan namin, darating ang panahon ay walang halaga. May iba't-ibang tayong kinakatayuan. Imposible para sa atin na tumayo sa kinatatayuan nila. Nakipag sapalaran ka para lang maihatid ako sa amin pero hindi ko kayang hayaan kang maka alis. Wala. Wala. Ang salitang masasabi ngayon araw na nag puno sa propeseya.

Nang umihip ang hangin, ang hangin ay pinabayaan. Naunang umabanti ng kabayo si Zhao Song patungo sa lungsod ng Zhen Huang. Ang kanyang anino ay naka hilis.

"Seventh Royal highness, wala pong katao sa harapan," ulat ng opisyal na si Chi.

Mataimtim ang ekspresyon ni Zhao Che. Bago siya maka pag salita, sumabat na si Zhao Chun'er, "Ang kabayo niya ay umusad. Mag padala kayo ng sampong pangkat para sundan siya. Magaling siya sana subalit kailangan niya tumigil para kumain at uminom. Makukuha rin natin siya malapit na o di kaya mamaya. At saka, mag padala ka ng sulat sa iilang mga probinsya na si Chu Qiao ay patungo sa Yan Bei na siya nag papatay sa kanilang kasamahan, siya lang at wala ng iba pa. Naniniwala ako na hindi lang ako sa mundo ang may galit sa kanya. Maraming tao ang gustong patayin siya para sa atin. Gusto kong makita ang pag babalik niya sa Yan Bei na siya lang?"

Napataas ang kilay ni Zhao Che. Pumingon siya para makita ang kaaptid na babae at nag tanong, "Chun'er, meron ka na bang naka sagupa na bagay sa dinadaanan?"

Nanigas si Zhao Chun'er at kinakabahan napatingin. "Seventh Brother, bakit mo na itanong?"

"Madaming nag bago sayo."

Merong siyang malalim na tingin sa mga mata ni Zhao Chun'er. Itong nakakasulasok na pangyayari ay paulit ulit na naalala niya. Ang munting dalaga ay malamig na tawa. "Seventh Brother, hindi ako nag bago. Lumaki lang talaga ako."

"Giiyup!" Sigaw ni Zhao Chun'er. Pinasulong niya ang kabayo. Si Zhao Che at ang iba ay sumunod sa likuran niya.

Pagkatapos ng mahabang sandali, isang maliit na anino ang lumabas sa hindi kalayuang sa pangunahing daan. Napatingin siya sa direksyon na kung saan naroon si Zhao Chun'er na biglang naglaho, nakaramdam siya nang pag kadismaya. Dahil sa inaasahan ipinag kalulo siya ni Zhao Song. Intensyon niya piliin ang daan patungo sa Yan Bei. Kung hindi sinabi ni Zhao Song, sila Zhao Che at ang iba ay pupunta sa ibang daan.

Tahimik lang si Zhao Chun'er na nag lalakbay pabalik, na hindi pinapakita ang pagkapoot. Sinandya niyang mag pagamit upang makabalik sa Zhen Huang ng ligtas pagkatapos ay patayin niya ito. Itong Prinsesa ng Xia Empire ay gustong mawala ng tuluyan!

Tumayo si Chu Qiao sa malawak at walang ka tao tao sa lugar. Ang agila sa himpapawid ay paikot ikot at pinapakita ang puting mga pakpak. Itinaas niya ang daliri sa bibig para sumipol. Sa malayo ay may itim na pangdigmang kabayo ang papalapit sa kanya, tumatakbo ito at pinapaikutan ng may tuwa. Tumaas si Chu Qiao sa kabayo na natatawa. "Brother, mahaba habang pag lalakbayan natin. Ang daan ay na harangan."

Ang Zhen Huang ar Yan Bei ay magakhiwalay sa simpleng damuhang lupain. Ang utos na maitigil ang pagtakas sa mga sugo ng Soutwest garrison, ang mga ibang probinsya na sa bahagi ng Xia Empire na nag utos sa mga tao na tabasin ang mga damo. Sa madaling salita, sinisira nila ang kagubatan para walang mapag taguan ang mga kalaban. Bawat sapa, bawat tawiran, at bawat daanan ay pinaigting ang pag babantay. Naisip nila na baka si Chu Qiao ay makatakas ng madali. Hindi nila inaasahan na mag dadala ang dalaga ng sugo ng mga Garrison na makipag laban. Pagkatapos ng mga laban, nag dusa sila nat maraming nawala. Lahat ng pinag hirapan nila ay nauwi lang sa wala.

Gayunpaman, meron dating na gagamit ngayon. Itong mga opisyal, na nag hirap sa mga kamay niya, na alam na siya ay babalik na mag isa sa Yan Bei na nag hihintay na may pag asang mahulogvsiya sa patibong. Sa ngayon, lahat ay na papangasiwa ang pag huli sakanya na pwedeng maging kaaway ng bagong hari ng Yan Bei at maging seryoso ang sakitan gamit ang kapangyarihan sa politiko. Pagkatapos ng lahat, natalo lahat ni Chu Qiao ang humigit 400 na katao. Ito ay sapat na para malabanan ang mga mahaharlikang pamilya. Kapag sinundan niya ang orihinal na daan pabalik sa Yan Bei ay pwede siyang mamatay na walang syansang maka takas.

Ang pamimilian na lang niya ay ang lumabas sa patungo timog-kanluran papasok sa Tang Empire papunta sa maliit na daan sa bundok ng Qing Tong. Sunod, ay sinunundan niya ang ilog ng Wu Xun patungo sa dulo ng timog bago sa huling pag dating sa Yan Bei!

Ang kabayo ay pwesahan hinila ang leeg patungo sa binti niya. Hinawakani Chu Qiao ang tali at iginaya patungo sa kanluran.