Chapter 47

Kahit mababaw lang ang sugat sa kanyang leeg ay nag uumpisa nang dumugo ito, "okay lang ako, daplis lang naman ito. Naiiling na sambit ni Chu Qiao.

Bakit nag pabayaan mo?" nakasimangot pero mababatid sa mukha ang pag alala ni Zhao Song. "kukuha lang ako ng mang gagamot ngayon, nsng malunas agad yan."

"hindi na kailangan" pigil ni Chu Qiao sa kamay ni Zhao Song. "Maliit na sugat lang ito. Walang aalis dito sa bundok ng punso."

" Hindi maaari" simangot ni Zhao Song pero alam niya na hindi ito sapat para makunbinsi kaya lumingon siya at tumingin kay Yan Xun , "Prince Yan, ano po sa palagay niyo ?"

Tumaas ng bahagya ang kilay ni Yan Xun at tumingin sa putlang mukha ni Chu Qiao. Dahil sa pinagsamahan noon kaya alam niya na kung anong nararamdaman nito. Hindi na siya nag siyasat, "Talaga bang okay ka lang" tanong niya rito.

"okay lang ako " pinanindigan ni Chu Qiao ang sagot niya.

hindi ma pakali si Zhao Song sa nsangyayaring paguusap kaya nag hanap siya ng pwedeng masabi para mabago ang usapan. "kukuha na ko ng gamut" pag tapos niya sa usapan at tumalikod para umalis na.

umupo si Chu Qiao sa unang helera sa unahan ni Yan Xun . yumukho siya at bumulong, "ang mga tauhan ni Zhalu Yan ay ninikaw nila ang iyong baol sa camp. Pero pinatay ko na sila"

" yung bagay nayon ay walang halaga ginamit lang iyon pang pain bakit kailangan mo pang ibuhis ang buhay mo roon?"

" hindi basta basta ang mga tauhan ni Zhalu" habang kinakapa ng bahagya ni Chu Qiao sa kanyang sugat. "merong maliit na aksidente. May pumunta ba sa capital na suporta noong nakaraan lang?" dagdag niya.

"suporta sa capital?" simangot ni Yan Xun "wala naman nag kulang doon" dagdag niya habang kibit balikat na lamang at hindi a inintindi ang ibig sabihin ni Chu Qiao.

" Brother xun!" isang mahinhin na tinig ang narinig mula sa maraming tao at may isang dalaa na nakadamit na kulay lila mula ulo hanggang tuhod at ito'y pinapalibutan ng maraming tauhan na nag kakasiyahan. Nang ito ay palapit na , na pawi ang mga ngiti sa labi at tumitig ng masama kay Chu Qiao na nakaupo sa harapan ni Yan Xun at may poot sa salita, " bakit siya narito?"

tumayo si Chu Qiao at yumukhong paggalan," eighth princess"

Hindi pinansin ni Yan Xun siya at tumayo sa katabi ni chu Qiao na simpleng pumuna, "natakot si yan Xun na baka maistorbo niya ang princess habang siya ay nag papahingga."

"oh bumalik ang pag tawag niya sa akin bilang 'princess'?" pagalit na turan niya kay Chu Qiao na malamig ang tono, "Sino ang nag pahintulot sayo rito, isang mababang alila para pumasok ditoo sa lugar na ito?"

Habang binigkas nito ang mga kataga, binigyan siya ng malamig natitig ni Yan Xun. "princess, sa iyong estado sino ka para manumpa ng ganito? Dinala ko siya rito,wag mo sakin sabihin na gusto mo rin kaming habulin sa labas?"pag simangot at pag pakli niya.

ngumuso si Zhao Chu at namula ang mata. Nag dabog siya ng pagalit at hindi sinagot si Yan Xun at tinuro niya si Chu Qiao at sinigawan, "babalikan kita!" pagtatapos nito at lumabas na kasama ang mga princess na binigyan din pagalit ng tingin habang sinundan si Zhao chun.

huminga ng malalim si Chu Qiao at pinansin ang sinabi, "bakit mo naman inapi siya, pwede namam akong umalis."

"nagawa ko na siyang tiisin noong bata pa kami dahil wala akong magawa. Kung lagi ko siyang titiisin jan sa kanyayang ugali ngayon yung mga pagsisikap ko noon aymawaawaalan nng kabuluhan." Sagot niya rito ng may mababang boses na kasing tulad ng maliniis na batis na rumaragasa pababa galling sa bundok. Umupo sa upuan si Yan Xun at pominom ng dahan dahan sa wine. Siya ay kalmado at matipuno na ang anyo ay mababasi sa kagandahang lalaki . nakasuot siya ng kulay puti sa kasuotan at pinarisan ng maganda itim niyang buhok na para siyang lumabas sa isang litrato.

at ngayon, may isang bugso ng hanggin ang papunta sa tent. Lahat ng tao ay napa lingon sa gawing ibang direksiyon. Ang mga kurtina sa tent ay nagsisigalawan. May lalaki na nakasuot ng kulay lila na may halong puti na pumasok. Ang kanyang tindig ay pang isang dakila at ang kanyang kilay ay nakahulma na parang hugis espada. Ang mga titig na kay lamig at siya ay ehimplo ng kagandahang lalaki. Para sing espadang bagong hasa, napaka tulis ng gild na nag bibigay ng nakakatakot na aura. Ang dugo ay umaagos na sa kanyang sugat

ang mata ni Chu Qiao ay na palaki at napasimagot na lang ng husto!

"Fourth Master!" Second Prince Wei at ang iba pang mga Prince ay nagmamamdaling pumunta sa tabi nito na may kagalakan. "Sa pitong taon Fourth Master mas lalo kang nagiging kahanga hanga noon pa man!"

ngumiti si Zhuge Yue at binate rin ang iba. Napaka ginoo ang kilos, tawa, at kung pano ito makipag usap sa mga tao. Hindi na siya katulad dati na nababaliw at mapag isa. Sa pitog taon , na dati ay ordinaryong espada lang siya na nagging mahalagang bagay na, na kayang magbigay ng liwanag sa anumang oras.

tahimik na umiinom ng alak si Yan Xun at hindi man lamang inangat ang ulo. Ang kanyang malapad na balikat ay napapaligiran ng mga babae sa harapan niya, at pinipigilan niya si Zhuge Yue pero patuloy parin ang pagtitig ng malamig sa kanya.

"Prince Yan, kamusta kana?" isang malim na tinig ang umalingawngaw.

tumingin si Yan Xun at natawa kaya tumayo siya, "tagal di tayong di nag kita Fourth Master Zhuge."

napangiti at napatawa si Zhuge Yuen g malamig. Itinagilid nito ang ulo ng bahagya ay tumingin sa likod ni Yab Xun. "Xing'er hindi mo ba ako nakikilala?" malalim na tinig nito.

pinakalma ni Chu Qiao ang pakiramadam at tumgin siya rito. Ang kanyang labi ayunti unting ngumingiti. Tumingin siya sa dati niyang Master at pinasin ang sinabi, "Ang Fourth Master ay kilala sa buong mundo sinong hindi maka kilala saiyo?"

sa pag tapos nito sa sinabi may narinig silang malakas na alingawngaw sa dambana.Merong kabuuang siyam na mahabang tunog at limang maliliit na tunog. Dumagundong sa buong camp na umabot hanggang sampong milya. Sa lahat ng tent ay nag karoon ng katahimikan. Lahat ng tao ay lumuhod sa lupa at na bigay ng galang ng sabay sabay, "Igalang ang Inyong Majesty!"

Ang mga kurtina sa tent ay nag sibukasan. At ng umihip ng hangin sa hilaga ang apoy na galling sa sulo ay nagkukutitap sa gabi. Sa gitna ng katahimikan isang malaking apak ang naririnig sa labas. Isang malaking pulutong na pumapalibot sa Imperial tent. Ang amoy ng gawa sa bakal na bakal na baluti ay binabalutan na makapal na amoy na galling sa karne.

tumingin si Chu Qiao na may pag iingat pero isang pares lang ng isang sapatos na balat ng usa na yumayapak sa mabalahibong balat ng uso sa karpet.kasing laki langf na normal na tao ang sinusoot nito. At merong nakaburda rito na maraming makulay na desenyo ng dragos sagilid nito. Ito ay nag patuloy sa pag lalakad ng dahan dahan na naiinip.

"Tumayo kayo." Isang malalim na tinig na umalingawngaw galling sa itaas. Hindi siya maliwanag di rin madilim. May paos ng kaunti ang kanyang boses. Gayunpaman, may dala na mabigat na salita ang parating. Unti unting binabalot sa tent na kung saan may ingay ito noon. Lahat sila ay may kanya kanyang tayo ngunit walang sinuman ang nagtangkang tumingin sa kanya.

Ang boses ng Emperor Xia ay umalingawngaw ng malalim galling sa taas, "Mag si upo kayo. Qi'er ipagpatuloy mo na."

Ang Third Royal Prince at Zhao Qi ay sumagot ng may paggalang, "opo ama"

"Ang piging ay nag kompirmadong nag uumpisa na. lahat tayo ay tumayo ay umupo na."deklara niya habang nag lalakad na pasulong.

Ang mga tumutogtog ng Sizhu ay n uumpisa na. galling sa daanan ng bawat gilid ay may mga grupo ng kababaihan na maliliit na kasuotan ang mananayaw at may magandang hubog ng katawan na nasimula ng sumayaw. Ang aknilang mukha ay nakakabighani at kanilang kutis ay napakaputi. Ang pag sayaw nila ay nakakaakit habang winawasiwas ang mahabang mangas. Mga pambihirang pag kain na inahanda .sa lamesa. Saka lang gumaan ang mga pakirmdam nila. Dahan dahan na ipinag patuloy ang kakasiyan at tatawanan na sa paligid.

tumayo sa haranpan ng lamesa ni Yan Xun si Zhuge Yue. ang kanyang pag titig ay napaka lalim at napakatigas ng kanyang ekspresyon na pinapakita. Tiningnan niya ang dalaga sa tabi ni Yan Xun at tinitigan niya ang kalmadong pero matigas ang mukha ito. Tumano lamang ito ng dahan dahan umalis na walang sinasabing kahti anong salita. Ang kanyang kasuotan ay hinangin ng tumalikod siya sanhi ng pauga ng lamesa at ang wine sa baso.

naramdaman ni Chu Qiao ang ginaw sa kanyang mga daliri. Nag umpisang lumabas ang kanyan emosyon dahil sa kanyang iniinom kaya napa simangot siya. Ipinikit niys ang kanyang mata ng dahan dahan at huminga ng mlalim at umupo ulit sa upuan.

naramdaman ni Chu Qiao na may humawak sa kanyang balikat. Tiningnan niya ang humawak at nagtagpo ang mga mata nila ni Yan Xun na kung saan naka titig sa kanya. Tahimik lang si Yan Xun pero alam niya na kung anong ipinaparating nito sa kanya. Sa mga nakalipas na taon , na puno ng poot ang gabi at sa nararamdamang lunkot at pananamlay ay andyan lagi sila sa tabi pinapalakas ang loob ano man ang mangyari. Sa pag hihintay at pag titiis andyan pa rin ang liwanag sa dulo ng lagusan.

tahimik tumatango si Chu Qiao sa gitna ng maiingay na sa paligid na hindi malinaw ang pag uusap. Tumingin siya sa taas ng hilaga sa tent na kung nasaan makikita ang liwanag na nag papailaw sa buong lugar na hindi mo na maanigan. Ang dalaga ay binuksan ang kanyang mga mata at tumingin sa taong napapansin sa madla. Ang liwanag ay nag babalatkayo sa kanya at dahil dun hindi siya makilala. Ang mga makukulay lang na disenyo ng dragon ang nakikita sa kanyang kasuotan at nakikita ang pinupunto ng isang tao na may balak ng masama na binalaan sila.

May isang malakas na ugong na tunog at ang tabernakulo sa harap ng pinto ay nagulo sa pag pasok nito. Amalamig ng simoy ng angina ay pumasok sa loob ng tent. Sa isang malawak na lupain sa labas maraming nakahelera na sulo na makikita. Ang mga sulyap sa tatlon daan na lamesa na makikita. Sa mga tinuturing na hindi karapat dapat ay pumasok sa pangunahing tent sa labas na pinapaligiran ang pangunahing tent. Binakante nila ang lupain at iniwang walang espasyo. Sa mga kurtina nag sitaasan ay isang malakas na sigawan ang maririnig na pag pupuri sa labasan.

Sa puntong ito, isang malutong at mga nag mamadaling mga kabayo na nag uunahan na umalingawngaw sa paligid. Maraming tao ang tumingin at nakita ang daang mga pang dirigma na kabayo na malapit na sa sa kanila. Ang mga bilis ay nakakakilabot sa sobrang bilis. Nagulat ang nga tao dahil sa isang daan sundalo ang naka suot ng puting baluti na pagdating ay nag ayos ng linya. At tumalon sa ere na kung saan sila nakatayo sa likod ng kabayo na malinis at walang alinlangan na mag kasabaysabay ang mga kilos.

Sa mga nakatingin na royal at mga Noble ay nagbigay nang masigabong sigaw bilang pag payag. Sa gitna nangtanghalan may isang tumayo. Pumwesto sa gitna ng tanghalan na may hawak na machete sa kaliwang kamay nito at panangga sa kanang bahagi. Kinontrol niya ang kabayo at itinuloy ang pag papakita ng ibat ibang posisyon at isinagawa ang ibang galaw. Ang kanyang galaw ay napaka kiniis na parang umaagos na tubig ngunit na kikita ang maliksing pakikilaban na talent. Ito ay napaka gandang tingnan. Ang General ay napaka bata. Nakasuot siya ng bakal na elmet sa ulo na ang natatakpan ang mukha. Siya ay matigas at walang pag alinlangan sa pag uutos at tindig ng pag ayos ng katawan. Siya ang ehimplo ng isang magiting na mandirigma.

Sa mga oras na ito ay ang lahat ng sundalo ay nag labas ng kanyang kanyang machete at nilagay nila ang kanilang panangga sa harapan ng kabayo. At pagkatapos ay ang sinunod nila ay nilabas nila ang pana na kung saan galling sakanilang gilid. Nilagyan nila ng bala ang pana nila gamit ang kanilang binti sa pag suporta sa kamilang pag buwelo. Humarap sila sa taas at baba , at binitawan ang pana sa ilalim ng tiyan ng kabayo. Sa matulis Na tunog na isang daan pana na sabay sabay pina lipad papunta sa pinunpuntong pisara.

at kapansin pansin ang tunog na galing sa pag tama ng pana sa makapal na asintahan na pisara. Ang asintahan na pisara ay hindi man lang nahulog sa lupa kundi lumipad sa mag kaibang direksyon na nag lumapag sa gitna ng malaking Pine tree. Sa dami ng isang daan na pana na tumusok sa puno at ang liko ng pana ay naka salansan at nag kapatonng patong at natambak.

sa pangyayaring ito ang lahat ng sa kapaligiran ay mistulang mga namatay sa katahimikan. Ang mga sundalo ay nag sibalikan sa kanilang orihinal na posisyon. Ang kanilang pinuno ay bumaba sa kabayo at sumirko habang tinatangal ang helmet at napaluhod sa lupa pagkatapos nito at nag salita sa malalim at yari sa asero ang boses. "Tinupad ng iypong ama Zhao Che ang walang kapantay na kaunlaran at matagal na buhay!"

at sa ngayon hindi mag kamayao ang lahat ng tao sa tuwa. Lahat ay lubos na nag kakaisa at ang katiyakan sa mahika sa archer.

"Nakikita ko na humusay ka sa ilang taong pag sasanay sa hanganan Che'er," puna ni Emperor Xia sa kagalakang tono habang nakaupo sa itaas.