4 Chapter 3
Bella's POV
"Kanina ka pa tulala diyan ah?" rinig kong tanong ni Warren sa akin sa kabilang kama.
"Iniisip ko kung paano ako makakabalik sa panahong iyon" sagot ko sa kaniya.
"Gusto mo ba talagang bumalik?" tanong niya sa akin at tumingin ako sa kaniya.
"Gustong-gusto" sagot ko sa kaniya pero natahimik siya bigla. Sa isang buwan ay death aniversarry na din ng mga magulang ko.
"Goodnight, Bella" rinig kong sabi niya ulit.
"Goodnight" sabi ko at tumalikod sa kaniya kahit agkalayao ang kama naming dalawa.
-Kinabukasan-
"Umagang-umaga nasa roftop ka, hija?" napatingin ako kay Tita na umupo sa gilid ko.
"Tita, alam niyo po ba kung paano makabalik sa taong 2020?" tanong ko sa kaniya.
"Siguro gusto lang ipakita ng tadhana sa'yo kung anoa ang itsura ng taong 2050. Baka pagdating ng isang araw, ibabalik ka sa taon na iyon" sabi ni Tita.
"Paano po kung hindi na ako makabalik?" tanong ko at hinagod niya naman ang likod ko.
"Edi hindi na. Dito ka nalang sa amin tumira, palagi kaming open" sabi niya at ngumiti ako.
Gusto kong pumunta sa lugar kung saan nakatayo yung bahay ko, magpapasama nalang ako mamaya kay Warren.
"Tita, pwede po bang magpasama ako kay Warren mamaya?" tanong ko a kaniya.
"Sige lang, sasabihin ko nalang sa kaniya mamaya" sabi niya at tumango ako.
"Bumaba ka na din, luto na yung pagkain na niluto ko" sabi niya at tumayo na ako tsaka bumaba, nakita ko din si Warren dun na halatang kagigising lang din kaya napatawa ako.
"Huwag mo nga akong tawanan kapag kagigising ko" sabi niya at tumawa din si Tita.
"Maghugas ka na nga kasi ng mukha mo" sabi ni Tita at tumayo si Warren tsaka naghilamos.
Naalala ko yung doon sa museum kahapon. Nakalagay dun sa Abandonadong Building na yon ay may portal daw talaga na nagpapaunta sa isang tao sa ibang lugar, kada 2 years daw, kapag may pumupuntang ato sa pinakamalaking kwarto dun ay nawawala. It's on their history.
Nasaktuhang 2 years na nung huling may pumasok dun kaya ata ako napunta sa ibang lugar, o sabihin na nating ibang taon.
-
"Tara na" sabi ko at nakita ko si Warren na hawak yung phone niya.
"Nandiyan ka na pala" sabi niya at tumayo na tsaka bumaba.
"Gamitin mo yung isang bike diyan. Binili ni Mama yan para sa'yo" sabi niya t napatingin ako sa isang bike na nakaparada sa labas ng bahay nila.
"Totoo?" tanong ko sa kaniya at hinawakan yung bike.
Pero paano naman ako magb-bike kung hindi ko alam?
"Oo" sagot niya pero ngumiwi ako.
"Bakit?" tanong niya sa akin.
"Hindi ako marunong magbike" sgaot ko sa kaniya at tumawa siya
"I only know how to ride cars" dagdag ko pa.
"Then, wala tayong choice kundi isasakay ulit kita. Pero bukas hayaan mo, tuturuan kita" sabi niya at tumango ako tsaka umupo sa likod ng bike niya.
"You must be rich" sabi niya sa gita ng pagpepedal niya.
"Sort of" sagot ko naman sa kaniya.
"Wala ka banag nami-miss na kamag-anak mo sa taong 2020?" tanong niya sa akin.
"My parents are dead" sagot ko sa kaniya at tumingin ako sa baba.
"Sorry" sabi niya at ngumiti lang ako.
"Okay lang, hidni mo anamna alam" sabi ko at nakita kong tumango siya.
Ilang minuto lang ay anakarating na kami dun. Medyo malayo itong bahay ko sa kanila, halos 45 minutes siya nagbike bago makapunta dito.
"Anlaki naman ng bahay mo" sabi niya habang nakatingin kami sa bahay ko.
"Yan din ang sabi ng mga kaibigan ko" sagot ko sa kaniya.
"Ikaw lang mag-isa diyan?" tanong niya sa akin at tumango ako.
Posible kayang makita ko ang matandang ako?
Napatingin ksmi nang may nagpark na kotse sa harap.
"Hi, how can I help you?" tanong niya nanag makalabas siya sa kotse niya, isang matandang babae.
"May I ask if who is the owner of the house?" tanong ko sa kaniya.
"Me. My family and I moved here since year 2030" sagot niya sa akin.
Ibig sbaihin ba nun ay...
"May I ask if why did the owner sell this house? And what is the name of the owner? " tanong ko ulit.
"She and her husband decided to buy a new house, that's why she sell this. Her name is Bella Song, I think, and her husband, I don't know the name" sagot niya at tumango ako. Ako talaga yun.
"Oh" sagot ko lang at pumasok na siya sa loob.
"I think, there is a possibility that you'll sell your house, because you'll live with your future husband" sabi ni Warren kaya napatingin ako sa kaniya.
"Oo nga. Alam ko na agad ang mangyayari sa bahay na tinitirhan ko" sabi ko at tumawa.
Pero sino kaya yung makakatuluyan ko? Hindi naman daw alam kung anong pangalan nung lalaki.
"Ayos ka na ba?" tanong ni Warren sa akin.
"Oo," sagot ko sa kaniya.
"Ah miss!" napatingin ako sa sumigaw galing sa bahay.
"My husband know tha name of that boy" sabi niya at tumingin ako kay Warren.
"Dun muna ako."sabi niya at tumango ako.
"What is his name?" tanong ko.
"Warren daw ang pangalan nung lalake, hindi niya daw alam ang surname" sabi niya at napatingin ako kay Warren. Siya?!
"Thank you, mauna na po kami" sabi ko at tumango lang siya at naglakad naman ako palapit kay Warren habang nakatinbgin lang sa kaniya.
"May problema ba?" tanong niya at umiling ako.
"Tara na" sabi ko.
Paanong siya. Edi sana ngayon ay may asawa na siya.
-
"Ano daw yung oangalan ng lalake?" tanong ni Warren sa akin.
"Secret" sabi ko at tumawa.
"Damot" sabi niya naman.
"Sure ka ba wala ka pang asawa or girlfriend?" tanong ko sa kaniya.
"Wala, pinapamadali mo ba akong magkaasawa?" tanong niya at tumawa.
"Hindi naman." sagot ko.
Pero paano talaga kung siya nga? Hindi ko maintindihan. Did our fate collide?
