Chapter #1.Hangarin bilang college student

JACKIELYN PESIMO CARCER. Ipinanganak sa bayan ng Vinagre Tigaon Camarines sur ,noong Abril 23 2005. Ako ay nag aral sa Elementary school at nag aral sa sekondarya sa Huyon Huyon High School at dito ay di naging madali ang aking pag aaral dahil dito nakatuon ang mga gradong dapat matataas para sa panagarap. Dahil isang mag-aaral ay ninanais ko rin sunurin ang mga patakaran sa aming paaralan para sa kaayusan ng kaugalian at kaayusan. Dahil ako ay senior high school na ay alam ko na ang tama at maling gawain kaya naman ay hindi ko na kailangan pagsabihan pa para sumusonod sa mga nakakatanda sa akin. Kaya para sakin ay mag aral para sa kinabukasan at sa hinaharap na pangarap, bilang aalis isang studyante ay hindi sa lahat ng oras ay masaya minsan may pagkakataon din na puno tayo ng kalungkutan at problema sa ating buhay bilang isang estudyante, problema ay sinasarili para hindi makaapekto sa ibang tao, dahil lahat tayo ay may kanya-kanyang problema sa buhay. Lumipas ang isang taon ako ay nawalay sa akin mga magulang at kapatid nakipag sapalaran ako sa ibang lugar para makapag tapos ng pagaaral lahat ay aking tiniis para sa aking pangarap at para makatulong sa aking mga magulang, dito ko narealize na hindi lang pala basta² ang mawalay sa magulang at kumilala ng bagong mga taong aking makakasalamuha pero eto ay aking nilaban na hindi eto ang dahilan para tumigil sa pangarap sabi nga bago mo makuha ang isang bagay kailangan mo pahirapan at pagsikapan. Mahirap pala maging isang estudyante na hindi mo alam kung saan ka lulugar at makikiuyon, at ito ay aking ininda dahil hindi eto sapat para sumuko sa isang bagay, sabi ko nga sa nanay ko ako ang magbabago sa buhay nila matapang ako wag mo pakinggan sinasabi ng ibang tao, sarili mo lng makakatulong sayu wag pairalin ang pagiging soft ng damdamin. Kaklase kona lang ako nagiging masaya at gumagaan ang loob ko dahil kahit paano napapatawa nila ako, ang isang tao ay hindi dapat ijudge dahil sa eto ay masaya or parang walang problema , wag nyung kakalimutan lahat tayo ay may tinatagong kahinaan ng loob at sarisariling problema , oo aaminin ko sinasarili ko ang problema ko dahil sa ayukong makadamay ng ibang tao para damayan ako, ako at sarili ko lng nmn makakatulong sa sarili kung problema, sabi nga nila bata pa ako madami pang pagdadaanan sa buhay. Oo handa nmn ako dahil dito nasanay na ako sa mga dumadating na mga hirap sa buhay.