12:51

"Life is tragic to those who have plenty to live on and nothing to live for" - Unknown

My life was tragic and disastrous

.

.

Until

.

.

SHE CAME

Sa hindi inaasahang pagkakataon nakilala ko sya. Sa hindi inaasahang panahon nakita ko sya. Unang pasukan iyon , June 3 , 199* nasa ika 3 taon kami ng hayskul. Hindi ko malilimutan ang unang beses na nagkaharap kami. Yun yung araw na sinigawan nya ako , at naging ultimate victim sya ng bully simula nun. Ganun naman palagi diba ? Pagkakainteresan ka kapag may tapang kang sigawan ang isang ultimate campus crush. Mala wattpad lang ?

"Hoy ! Antipatiko. Aba'y hindi ka ba marunong mag sorry ha ? Nabangga mo ko ! At hindi mo manlang ba ako tutulungang pulutin tong mga gamit kong nakakalat na ?" galit nyang sigaw sakin habang nakapameywang. Humarap ako sa kanya. The whole crowds were staring at her. Yung ibang mga babae , galit kung makatitig sa kanya. No one dares to shout to a Trevor Martin Lee.

"Oh my gaaad she must be crazy !"

"Ang kapal nyang sigawan ang isang Trevor"

"Who's that bitch by the way ? The guts she has !"

Mga naririnig kong bulungan ng mga babaeng nakapalibot sa amin. May munting ngiting sumilay sa labi ko ng makitang parang naguguluhan sya sa nangyayari.

"Tss ! Hindi mo ba ako kilala ?" may halong yabang na tanong ko sa kanya. Gusto kong inisin sya dahil mukhang pikon eh. I'm enjoying.

"Lakompaki sa buong pagkatao mo !" sabay irap at pulot nya sa mga gamit nyang nakakalat pagkatapos ay umalis sya sa harapan ko. I smirked. That is cool tho. Wala pang babae ang hindi tinablan ng karisma ko. Namamangha kong saad sa isip ko.

Nagsimula na ang klase. As usual wala na naman akong ganang makinig sa Prof na to. I just take a nap when someone immediately run inside the classroom. Ow ! She's late.

"You're too early for your next subject Ms. Marquez" baling sa kanya ng Prof. Lahat ng atensyon ay nasa kanya agad. Napaangat ako ng tingin sa babaeng kakapasok lang. And I saw her again. Attention seeker din tong babaeng to eh.

"Sorry Sir. It won't happen again" pagpapaumanhin nya. Dumeretso sya sa bakanteng upuan katabi ng mismong President ng klase namin , si Leila. I wonder what her name is.

A minute later ...

"Ms. Tiffany Cielo Marquez ?" tawag ng kung sino. Who's Tiffany ?

"Yes Miss ?" ow ! So she's Tiffany Cielo Marquez.

"The Admin wants to see you now" at umalis na agad ang prof.

Mabilis lang natapos ang klase namin ngayon. Pauwi na ako pero huminto na muna ako saglit sa may seashore. It always calms me. Gusto kong masilayan ang sunset. Nasa lugar ako na nakakapagpakalma sa sistema ko.

Napansin ko ang isang babae na nakaupo sa isang malaking bato habang nakatingin sa papalubog na araw. And for the first time , I admire someone's beauty. Yung totoong admire. She's beautiful as the sun's color almost covers her face. Ang inosente ng mukha nya. Pero parang ang andaming tinatagong sekreto ng mga mata nya.

Bigla syang tumingin sakin. At nabigla din ako. Hindi ko alam kung ano ang maging reaksyon ko , pero something caught my atention. Her TEARS. She cries ? Yes she is. Pinahid nya ito ng mabilis at saka naglakad papunta sakin.

"Are you okay ?" unang salitang nabitawan ko paglapit nya. Her eyes are asking why I ask her. But it somehow soften tho. Hindi nya ako sinagot bagkus ay titigan nya ako.

"Sinusundan mo ba ako ?" kunot noong tanong nya.

"Why would I follow you ? Assumera" naiinis na saad ko. Tss.

Kinaumagahan ...

Maaga akong pumasok sa University. At nadatnan ko syang naka nap sa desk nya. Wala pa namang masyadong mga tao , kaya I take the oppurtunity to stare at her. Ang ganda nya seriously. Ang amo ng mukha. Matataas na pilik mata. Matangos na ilong at mapula pulang labi. Napalunok ako sa huling naisip ko. What the !

"Bakit ?" nagbalik ang diwa ko sa biglaang pagtatanong nya. Hindi ko nararamdamang nakadilat na pala sya.

"H---ha ?" kinakabahang sagot ko. At saka tumayo agad.

"Bakit ka nakatitig sakin ?" damn ! She caught me. Reasons , reasons.....

"Ah kasi... Ano , hmmmm , aaahm !" nauubusan ako ng salita dito. Takte.

"HAHAHAHAH" she laughs. Wait ? What ? She laughs ? Sa harapan ko ? Natameme ako. Nahalata nya sigurong nabigla ako sa tawa nya.

"I mean. Okay lang kung tititigan mo ko. Nang sa ganun masaulo mo mukha ko" she laughed again. Wow. Confident masyado !

"Let's be friends. I know , hindi maganda ang unang pagkikita natin. But that doesn't mean we can't be friends right ?" matapang kong saad. I don't like the fact na kung magkikita kami ay laging nagbabangayan at nagsisigawan. Sana pumayag.

"Bakit ?" ha ? Anong bakit ?

"I mean bakit gusto mong makipag kaibigan ?" she ask.

"Wala naman sigurong ibang rason para gusto mong maging kaibigan ang isang tao diba ?" I said. I really want her to be my friend.

"Okay" she extended her hand and so we make a handshake.

Simula nung araw na yun , naging mas malapit kami sa isa't isa. Lagi ko na syang nakikitang tumatawa. Minsan sinisigawan nya pa din ako kapag hindi ako nakikinig sa Prof tulad ng ginawa nya nung una naming pagkikita. Dumaan ang maraming taon , it's now February. Valentine's Day.

"Okay class. Tomorrow will be our Heart's Day Prom are you all ready ?" our Prof asked. Ready ? Wala pa nga akong date eh. Kanya kanyang reaksyon ang mga kapwa ko estudyante. Siguro sila may date na.

"Ooooy ! Okay ka lang ?" tanong sakin ni Cielo.

"Bakit ?" tanong ko.

"Kanina ka pa kasi tulala eh. Di mo naman ako pinakikinggan" pagmamaktol nya. Lagot !

"Sorry medyo occupied lang. Ano nga ulit tanong mo ?" nakangiting saad ko.

"Sino date mo tomorrow ?" she ask.

"Wala pa nga eh. Eh ikaw ba ?" at timingin ako sa kanya.

"Wala nga rin eh" walang bahalang saad niya.

On that specific day. I ask her to be my date. At pumayag naman sya. You know what ? I was very happy on that time na pumayag sya. Am I inlove with her ?

(February 14 , 199* - Heart's Day Prom)

Nasa venue na ako. Marami rami naring mga students ang nandito. Hindi ko na sya sinundo since ayaw nya. Gusto nya daw ng surprise. A couple of minutes had pass , at dumating na din sya.

At nabato ako sa kinatatayuan ko ng makita ko sya. I know she's already beautiful pero mas naging maganda sya ngayong gabi. Her hair was styled into a messy bun perfect to her long black cocktail gown with some sparkling on it. Oh God ! How can I not fall into this girl. Nakangiti syang naglakad papunta sakin. And as usual , her eyes are telling me something I can't figure out.

"How was it ?" she ask.

"You look perfect , Cielo" I honestly said

"Am I ?" at ngumiti sya. Damn ! Ang ganda nya. So I take the oppurtunity to dance her on the dancefloor.

(Playing song : Perfect by Ed Sheeran)

Nagtitigan lang kami. Parang nag uusap ang mga mata namin. Mga damdaming nais naming ipahiwatig sa isa't-isa. It's almost 30 minutes kaming nasa dancefloor when suddenly she slowly leaning on my chest. My heart beats so fast parang lalabas sya sa ribcage ko. Narinig kaya nya ? Exaggerate but it's true.

Mga ilang minuto nya ding ginawa yun when she slowly getting heavier while leaning on me , and so she slowly collapsed. Pinagpapawisan akong sinubukang gisingin sya. But she didn't. And so I carry her at dumeretsong ospital. Kinakabahan ako masyado sa kung anong posibleng mangyayari sa kanya.

Ilang oras din ang itinagal ng lumabas ang doctor. The doctor said she has a heart failure. At hindi na ito ma cucure since kumalat na sa puso nya ang mga bacteria na naging sanhi sa minsan nyang hindi paghinga ng maayos. Sinabi rin ng doctor na regular customer nila si Cielo. So she's already aware about her condition ?

"Bakit hindi mo sinabi sakin ?" I ask her. Nang nagising na sya. She easily loses weight. Medyo pale na rin ang skin nya. Pero maganda pa din sya.

"I don't want to be a burden , Trevor" umiiyak na sya. I'm hurting. Seeing her cries.

"Sssh. I'll be here Cielo. Hindi kita iiwan at hindi ka kailanman naging pabigat"

The following day papasok palang ako ng ospital ng nagbibilisang takbo ang mga doktor. Kinabahan ako. Nakita ko silang patungo sa room kung saan naka confine si Cielo. Oh God ! Please not now. Kinabahan akong tinungo ang kinaroroonan nya. At sa nadatnan ko , isang tunog ng machine ang tanging narinig ko na lamang. Is she gone ? Did she leave me ? Nanghihina akong napaupo sa sahig. No ! Hindi nya ako iiwan. Hindi ko pa nasabing mahal na mahal ko sya.

But life is so cruel. She leaves without even saying goodbye.

Sa mga nagdaang araw , lagi akong tulala. Binabalik balikan ko ang mga araw at lugar kung saan lagi kaming nagsasama.

"Hi Trevor , my bestfriend , my man ........ My love. Hihihi. Yes I love you Trevor since the day that you officially ask me to be your friend. Remember that day ? Siguro kung napanuod mo na to wala na ako. Naalala mo pa ba ang unang araw nating pagkikita ? It was not a nice meeting tho pero I can't deny na ang gwapo gwapo mo dun. HAHA. Thank you for being part of my life temporarily Trevor.  (She started crying so hard in here) Mahal na ma-----hal kita Trevor (while she sobs) But life is really unfair. Di manlang tayo hinayaang sumaya ng husto. Pero sana ipangako mo sakin na magmamahal ka pa ulit. I know Trevor that you love me. Kitang kita ko sa mga mata mo. I just want to see you happy even if I am not the reason of it anymore. I just want to see you smile even if I am not the reason behind those smiles of yours. Lagi mong tatatandaan na ikaw lang ang lalaking mamahalin ko hanggang sa kabilang buhay ko. I love you Trevor"

And then the video shuts down. I cry very hard. Ang sakit. Ang sakit sakit. Hindi ko manlang sya napasaya ng husto. Hindi ko manlang maamin sa kanya ng harapan ang tunay na nararamdaman ko. I love her. Humagulhol ako. I can't take this pain anymore. Ba't mo ko iniwan Cielo ? Bakit ? Diba mahal mo ko ? Bakit sumuko ka agad.

Ang unfair ng mundo para sating dalawa. Wala man lang panahon na mas napapahalagahan kita. I'm sorry. Hintayin mo ko dyan. Dyan natin itutuloy ang naudlot nating pangarap Cielo. I love you. At handa akong sundan ka kahit san ka man magpunta.

It's 12:51 when she finally waves her farewell.

I , Trevor Martin Lee , forever be grateful of meeting Tiffany Cielo Marquez. The girl I love the most.