123 Chapter 12: Surprise

Dumating ang gabi at kinausap din ako ni mama. As expected. Disappointed rin sya tulad nila papa at kuya. They got mad, of course. Normal lang siguro iyon dahil nga hindi sila handa. O sa madaling salita. Nabigla ko sila. Biruin mong, lagi nila akong tinutukso na manligaw o magkaroon ng lovelife. Little does they know. I have one. But a secret. A beautiful secret. Hindi nila iyon alam. At di ko rin kinumpirma o sinabi sa kanila nang harapan. Tapos heto ako't magsasabi ng problema sakanila tungkol sa lovelife ko?. Tsk. Lance talaga, oo!.

"Lance naman.. di mo na nga pinakilala nang matino samin, binuntis mo pa!?." di makapaniwalang dinuro ako ni mama. Wala akong magawa kundi indahin at lunukin lahat ng sinabi nya. Ako lang at sya ang nasa silid. I ask papa to accompany Bamby para di nya mahalata na may nangyayari sa amin. I tried to swallow but damn! I can't! Ang hirap lumunok sapagkat ramdam ko ang galit nya.

"You disappointed me.. I am really disappointed on you.." ilang ulit pa nyang sinambit ito bago ako pinalabas. Baka raw kasi masaktan nya ako pag nakatayo lang ako sa harapan nya't walang sinasabing paliwanag.

Damn it! Paano ba magpaliwanag nang hindi ka nila binabara, sinusumbatan o pinapagalitan?.

Bumaba ako para uminom. Nadatnan ko sila papa sa may sala. Nanonood ng kdrama. As usual, paborito ng bunso. Inalukan pa ako ni Bamby ng popcorn nya pero nilampasan ko lang. "Sungit!.." bulyaw nya sa likuran ko. Binalewala ko lang rin iyon gaya nitong mga nakaraang araw. Nang makapasok ako ng dining area. I saw how papa glance at me. He's like. Studying my facial expressions. Nagpanggap akong ayos lang saka sya nginitian. And, he didn't smiled back. At that. He knew what did happened.

Tumayo sya kalaunan at kinausap ang katabi saka nya ako nilapitan. "How was it?." he asked, whispering. He took a glass of water and then he drinks on it.

"She's mad Pa.." I answered truthfully. He just nodded.

"You know us nak.. we're not suddenly got mad when it comes to you guys.. but when things go wrong, and you did some bad decisions?. " umiling sya. "Definitely, we'll be mad.."

"I know Pa.."

"Stand firm son.. wag kang laging nakayuko.. mahahalata ka na talaga ng kapatid mo.." tinapik nya ang balikat ko't inginuso ang taong nasa sala. Nakita ko kung paano tutok ang mata ni Bamby sa amin. Napalunok ako bigla. Blangko ang mukha nyang nakatingin sakin. Just like papa kanina. Inaaral ang gwapo kong mukha. "She keeps on asking what's going on, on you.." unti unti ko syang nginitian. Pilit pero kailangan.

"Anong sinabi nyo po?.." bulong ko nang mawala sakin ang malapusa nyang mata. Ngayon ko lang natanto na, maganda pala talaga sya. Girl version of me. Tsk!

"Nothing.. Sinabi ko lang na baka wala ka lang sa mood o brokenhearted.."

"Papa naman.." parang bata kong bulyaw. Tinawanan nya ako't hinawakan ang batok ko.

"Don't worry son.. wala naman na akong ibang sinabi sa kanya kundi iyon lang.. nothing more.. nothing less.."

Tumawa sya't muling sumimsim sa tubig nya. "Pero nak, sana, as soon as possible.. malaman na ito ng kapatid mo.. she needs to know about it.." hindi ako sumagot. Kinakabahan ako kahit iyon pa lamang ang lumalabas sa labi nya. "Your sister loves you.. nag-aalala sya sa'yo.. lagi ka nyang bukambibig.. bakit daw di mo na sya binubully.. tsk.. hahaha.. crazy little Bamblebie.."

Wala akong masabi.

"Let's talk again after dinner.. puntahan kita sa silid mo.." paalam na nya. Baka raw kasi magtampo yung isa.

Di ko alam bakit biglang gumaan ang pakiramdam ko sa pakikitungo ni papa. Galit man sya sakin pero hindi nya pinaparamdam sakin. Sinasabi nya lang. At mas ayos iyon kaysa sa galit na hindi mo marinig pero ramdam mo. Mas masakit iyon.

Pagkatapos nang nakakabinging hapunan. Isa isa na rin kaming umakyat sa kani-kanilang kwarto. Wala pa si kuya. On duty ito ngayon sa ospital. Si papa naman. Tinanguan nya lang ako habang sinusundan si mama paakyat. Ako ang naghugas ng plato dahil duty ko ngayon sa bahay. Si Bamblebie. Agad ring tumakbo paakyat. Di ko alam bakit.

"Son.." tawag ni papa sa likod ng pintuan. Pinagbuksan ko sya't pinapasok. Wala pa man syang binabanggit na kung ano. May iniabot na syang papel. Taka ko syang tinignan. "Ano po to?." I asked while staring at the envelope. Wala akong ideya kung ano iyon matapos kong abutin.

"Open it.." he said, smiling.

I slowly opened it and, damn! Surprised! It's a round trip plane ticket!

"Don't worry about your mama.. she's okay now.."

"Thank you Papa.." without a second doubt. I hugged him. I am ecstatic!

Hindi lang yakap ang iginawad ko sa kanya. Kundi halik pa sa pisngi nya.

"So gay huh?.." tukso nya sakin. Natatawa.

"Hahaha.." isang malakas na tawa din ang kumawala sakin.

At isang iglap. Pumasok na si Bamby at kuya na nakigulo sa amin. Kalaunan. Dumating din si mama at nakipagkwentuhan hanggang madaling araw.

Kung meron mang masarap na nangyari sakin ngayon. Iyon ay ang pakiramdam na, mayroon kang pamilya na tanggap ka at tatanggapin ka kung ano ka at kung anong mali mo. The best feeling ever! Di ko ipagpapalit ang pamilya ko sa kahit na ano! They are the best!