1 Simula

"MAMA, ano 'to? Saan tayo?" tanong ko sa kanya. Napahawak ako ng mahigpit sa saya ni mama ng makita ko ang mga tao na nakaupo sa isang mahabang upuang kawayan na may iba't ibang kapansanan. May mga lumpo, mga bukol sa paa, mukha, braso, sakit sa balat at iba pang mga sakit na ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. Kahit alam kong hindi dapat, hindi ko pa rin mapigilan na mandiri sa mga sakit na nakita ko. May mga bata na kaedad ko, sanggol, matanda, babae at lalaki ang nandoon na para bang naghihintay sila na sila naman ang pumasok doon sa isang maliit na puting tent.

Napatingala ako kay mama na hindi siya lumingon sa akin. Nakatingin siya sa puting tent na nakangiti.

"Mama..." tawag ko sa kanya.

Tumingin siya sa akin at yumuko para titigan ako.

"Anak...." Masayang tawag niya sa akin.

"Bakit?" tanong ko sa kanya. Bakit ang saya niya?

"Gagaling ka na..." masayang saad niya at malamyos na hinaplos ang mukha ko.

Napatitig ako sa mukha niya.

Puno ng pag-asa ang mga mata ng mama ko. Nabuhayan rin ako ng pag-asa.

Gagaling na ako?

Dahil sa sobrang saya ko, napangiwi na lang ako at hindi ko mapigilang umiyak.

"Talaga?" masayang tanong ko.

"Oo." Umiiyak na sagot ni mama. Pinunasan niya ang luha niya pati na rin ang akin. Inayos niya ang buhok ko pagkatapos nginitian ako. "May ipapakilala ako sa 'yo..." sabi niya sabay hila sa akin papunta doon sa puting tent.

Napatingin ako doon sa mga taong nakapila doon sa may tent. May mga dala rin silang mga prutas, manok, kambing, baboy at kung anu-ano pa. Tumingin sa akin 'yung matandang lalaking may benda sa mata kaya napatingin ako kay mama. Kinilabutan ako sa itsura niya!

Nang nasa loob kami ni mama sa tent. Napakunot ang noo ko. May isang altar, higaan 'tapos mga maiitim na kandila. Ano 'to?

Biglang binitawan ni mama ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. May nilapitan siyang lalaking nakaupo at nanghuhugas ng kamay.

"Ka Impeng." Magalang na tawag ni mama doon sa lalaki. Lumingon ang lalaking naghuhugas ng kamay kay mama. Matanda na siya. May mahaba siyang balbas at kulubot na ang balat niya. "Rosa!" masayang saad niya. Nagkabatian sila.

Mayamaya lamang ay tumingin sa akin 'yung lalaki pero saglit lang tapos tumingin ulit kay mama.

"Siya ba..." sabi niya kay mama.

Tumango lang si mama at lumingon sa akin. "Rosario, anak halika rito..." tawag sa akin ni mama. Lumapit ako sa kanya. Dahan-dahan. Kaya siguro sinabihan ulit ako ni mama na bilisan ko ang paglapit. Pagkalapit ko kay mama, humawak ulit ako sa saya niya at tumago sa likod niya. Sumilip ako para matingnan ang lalaking nasa harapan ni mama.

Ngumiti siya sa akin kaya napatago ulit ako sa saya ni mama.

"Pasensya na Ka Impeng, hindi lang talaga siya sanay sa mga tao..." humihinging paumanhin ni mama sa kanya. Pinilit na alisin ni mama ang kamay ko sa saya niya para mailagay niya ako sa harapan niya. "Anak, magpakilala ka kay Ka Impeng, siya ang magpapagaling sa 'yo." Sabi ni mama kaya napatingin ako kay mama.

"Talaga?" tanong ko kay mama.

Kung ganoon, siya ang mapagwawala ng sakit sa puso ko? Sabi kasi ng doctor noong bumisita sa lugar namin. Mahina daw ang tibok ng puso ko kaya kailangan kung pumunta sa lungsod para magpa-doctor sa lugar nila at masuri ako ng mabuti. Kaso walang pera si mama kaya sa mga albularyo niya ako dinala imbes sa hospital. Sabi ng mga albularyong tumingin sa akin, na-engkanto lang daw ako kasi hindi daw pantay ang hintuturo ko. Lapitin daw kasi talaga ako ng engkanto kasi maganda daw akong bata at tahimik...

Tumango si mama sa akin. "Kaya magpakilala ka na kay Ka Impeng..." sabi niya.

Tumango ako.

Binitawan ko ang saya ni mama at pumunta sa may harapan niya. "Ako nga po pala si Rosario, labing dalawang taong gulang na po ako..." nahihiyang sabi ko. Hinihila-hila ko pa ang mahabang saya ko habang nagsasalita.

Yumuko siya sa akin kaya napalayo ako ng kaunti sa kanya.

"Magandang araw sa 'yo, Rosario..." nakangiting saad niya. Ngumiti lang ako ng tipid bilang tugon sa sinabi niya. Tumingin siya sa mama ko kaya napatingin ako sa kanya. "May mga ilang bagay na itatanong ako para masimulan ko ang paggamot sa kanya..." sabi niya sa mama ko.

Napakunot ang noo ko.

Uunahin niya akong asikasuhin kaysa doon sa mga taong nasa labas?

Ganoon ba talaga sila na matalik na magkaibigan ni mama?

"Ah sige po... Ano po 'yun?" saad ng mama ko.

"Sana 'yung tayong dalawa lang..." sabi niya sabay tingin sa akin. Lumingon ang mama ko tapos tumingin kay Ka Impeng "Ah... Sige po..." parang nagdadalawang isip na sagot ni mama sa kanya.

"Ah, Rosario doon ka muna sa labas, may pag-uusapan lang kami ng nanay mo..." sabi ni Ka Impeng.

"Anak..." sab ni mama. Kaya tumango na lang ako at lumabas ng tent. Pero hindi pa ako nakakalabas, may narinig akong sinabi ni Ka Impeng kay mama.

"Napakaganda ng iyong anak, misis kaya hindi nakakapagtaka na maraming nabibighani sa kanyang mga masasamang elemento... Ramdam ko ang masamang elementong 'yun sa labas palang..." sabi ni Ka Impeng sa mama ko. Lumingon ako sa kanila bago tuluyang lumabas.

Nakita ko 'yung mga taong may mga sakit pagkalabas na pagkalabas ko pa lang. Hindi ko kayang titigan sila kaya pumunta ako doon sa gilid ng tent.

May nakita akong isang bahay. Konkreto ang bahay na 'yun hindi tulad sa amin na purong kahoy. May kalakihan rin. May sasakyan rin akong nakita sa labas.

Mayaman siguro ang nagmamay-ari noon.

Napaupo lang ako doon sa kinatatayuan ko.

Hindi ko alam pero bakit ganoon, nagdadalawang isip ako. Alam ko na ginagawa 'to ni mama para gumaling ako pero bakit gusto kong umalis sa lugar na 'to. Ayoko sa lugar na 'to... Nakakatakot...

May kinuha akong isang maliit na kahoy at sinulat roon sa lupa ang buong pangalan ko, edad ko at kung anu-ano pa...

"Rosario..." tawag ni mama sa akin. Napatigil ako sa pagsusulat at tumayo. Mabilis na binura ko 'yung sinulat ko roon. Pinagpagan ko rin ang damit ko at nagmamadaling bumalik sa loob ng tent.

Nakita ko si mama na kinakausap si Ka Impeng.

"Para 'to sa kagalingan niya Rosa..." sabi ni Ka Impeng sa kanya at hinawakan ang balikat niya.

"Mama..." tawag ko. Lumingon ang mama ko at lumapit sa akin agad. Yinakap niya ako ng mahigpit.

"Anak..." wika niya sabay haplos ng ulo ko at yakap sa akin ng higpit.

"Bakit?" tanong ko. Hindi siya sumagot sa akin. Parang hindi niya kayang sabihin ang gusto niyang sabihin.

"Ayaw mo bang gumaling, Rosario?" tanong sa akin ni Ka Impeng sa akin. Naguluhan ako.

"Gusto..." sabi ko sabay tingin kay mama. "Kaya nga nandito kami ni mama para gumaling na ako." sabi ko sa kanya. At ikaw ang magpapagaling sa akin.

Gusto ko sanang idagdag yun. Pero tumahimik na lang ako.

"Rosa, mas mabuti kung ikaw ang magsabi sa anak mo..." sabi ni Ka Impeng sa kanya. "Iiwanan ko muna kayo para gamutin 'yung mga nasa labas." Paalam ni ka Impeng at iniwan niyakami ni mama doon. Napatingin ako kay mama.

"Anak... Kasi.... " sabi ni mama sabay hawak sa kamay ko. "Kailangan kasing magbigay tayo kay Ka Impeng ng limang manok, isang baka at isang kambing kapalit sa pagpapagaling sa 'yo..." Nakita kong napalunok si mama. "Kaso wala naman tayong ganoon, kaya sabi niya na pwede ka niyang gamutin sa kundisyon na dito ka muna at tutulungan mo siya sa mga trabaho niya..." sabi niya.

Kinabahan ako agad sa sinabi niya.

"Iiwan mo ako rito?" tanong ko sa kanya. Natakot ako bigla. "Ayoko ma!" sabi ko sa kanya at hinawakan ko siya ng mahigpit.

"Pero anak kailangan mo 'to..." sabi niya. Marami pa siyang sinabi sa akin para makubinsi ako pero hindi ko yun pinakinggan.

"Pero..." apila ko.

"Anak, limang araw lang naman kita iiwan rito eh..." sabi niya. "Babalik rin ako rito dahil sabi niya gagaling ka na raw sa araw na 'yun..." sabi niya.

Naikuyom ko ang kamay ko. Kahit na anong sabihin ko, hindi rin naman ako isasama ni mama dahil nakapagdesisyon na siya. Iiwan niya ako rito kay Ka Impeng para mapagaling ang sakit ko.

Kaya kahit ayoko, nagpaiwan ako kay Ka Impeng. Sa loob ng apat na araw, wala akong ginawa kundi magwalis, tulungan si Ka Impeng tuwing kailangan niya ng tulong sa paggagamot at tuwing gabi, sinusuri ni Ka Impeng ang katawan ko para matitigan kung pwede na ba akong gamutin. Minamasahe ko rin siya...

"Humiga ka, Rosario..." sabi ni Ka Impeng nang ikaapat na gabi ko sa pagtira sa kanya. Nasa kwarto niya kami doon sa bahay niya. Sa kanya pala 'yung magarang bahay na nakita ko noong unang dating ko rito.

"Opo..." sabi ko. Humiga ako roon sa kama. Sabi niya kasi susuriin niya ako at gagamutin na para makauwi na ako bukas.

Lumapit siya sa akin. "Pagkatapos nito, maari ka ng umuwi sa inyo dahil gagaling ka na..." sabi niya.

Ngumiti ako...

"Talaga?" tanong ko.

"Oo." Sabi niya at ngumiti-Ito na naman ang ngiti niya. Ngiting kinatatakutan ko. Nakikita ko 'yun tuwing sinusuri niya ako tuwing gabi. Nagbibigay 'yun sa akin ng takot at kilabot sa buong katawan ko!

Nanlaki ang mata ko ng bigla niya niya akong kinubabawan.

"Te-teka-"

Hinawakan ko ang balikat niya. "Ka-Impeng ano po ang gagawin niyo..." tanong ko. Hindi naman ganito ang ginagawa niya tuwing sinusuri niya ako.

"Ginagamot ka Rosario, ano pa ba?" saad niya sa akin.

"Pero..."

Bakit kailangan pa niyang gawin 'to? Hindi naman siya ganito maggamot sa ibang kliyente niya ha?

"Gusto mo bang gumaling o hindi!?" mataas na boses na tanong niya.

Natakot ako.

"G-gusto." Natatakot na sagot ko.

Pero...

"Yun naman pala eh!" sigaw niya. "Ang dami mong arte!" sigaw niya at kinuha ang kamay kong nasa balikat niya at inilagay sa ulunan ko. At biglang nilapit niya ang mukha niya sa leeg ko. Naramdaman ko ang labi niya, hinahalik-halikan at dinidilaan ang leeg ko.

"Huwag..." mahinang sambit ko. Pero hindi niya ako pinakinggan.

Nakaramdam ako ng kakaiba!

"Maawa ka..."

Napapikit ako.

Natatakot ako.

Mama...

Hindi ko napigilang mapahikbi.

"Bakit ka umiiyak, Rosario? Ginagawa ko 'to para maging magaling ka kaya dapat matuwa ka..." bulong niya. Isang kamay na lang ang humahawak sa mga kamay ko. 'Yung isang kamay niya, bumababa, humahaplos at pumipisil sa balat at maseselang bahagi ng katawan ko.

Tinaas niya ang palda ko at biglang bumaba ang labi niya sa leeg ko patungo sa dibdib ko...

Mali!

Mali ito! Kahit saang anggulo tingnan, hindi to panggagamot!

Kinagat niya at butones ng blusa ko para mabuksan 'yun... Tinaas niya ang kamay niyang hahaplos sa balikat ko at pinasok sa loob ng blusa ko... Humahaplos siya roon at dahang-dahang umaakyat para mahawakan ang dibdib ko...

Napaiyak ako ng tuluyan.

"Shhh!" sabi ni Ka Impeng. Yung kamay niyang nakahawak sa kamay ko nilipat niya sa bibig ko. Para siguro hindi niya marinig ang hikbi ko. Nabuksan niya na ng tuluyan ang blusa ko kaya napapiksi ako.

Hindi!

Hindi!

-

"HINDI!!!!" sigaw ko at biglang napabangon sa pagkakahiga! Naidilat ko ang mga mata ko at isang maliwanag na bagay ang sumalubong sa aking mga mata.

Naipikit ko ulit ang mga mata ko.

Narinig ko na parang may mga natataranta sa gilid ko at biglang bumukas ang isang pintuan.

"Doc! Gising na siya!" sigaw ng isang babaeng natataranta.

Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko ulit.

Puti.

Puti ang kulay na nakikita ko sa paligid ko.

"Ah!" sigaw ko ng biglang sumakit ang kanang kamay ko. Nanlaki ang mata ko ng may makita akong kulay puti na nakadikit sa kamay ko at para bang may tinatago doon na isang matulis na bagay na nagpapasakit sa kamay ko... May nakakabit ring isang bagay na parang tubo doon...

"Miss, okay ka lang?" napatingin ako sa gilid ko nang may biglang nagsalita. Isang babaeng nakaputing damit na may kung ano sa ulo!

Hahawakan niya sana ang kanang kamay ko ng inilayo ko ang kamay ko sa kanya.

"Huwag mo akong lapitan! Lumayo ka!" sigaw ko sa kanya. Natakot ako ng sobra-sobra lalo ng biglang pumasok ang isa pang babae na kapareho niya ng damit at may kasamang dalawang lalaki.

"Umalis kayo!" sigaw ko pero hindi sila nakinig sa akin! Lumapit sila sa akin.

"Miss, kalma lang..." sabi nung babae kanina.

"Alis!" sigaw ko.

"Nurse Jam at Nurse Carl, hawakan niyo si Miss." Sabi nung babaeng kapapasok lang. Lumapit sila sa akin at hinawakan ako.

"Bitawan niyo ako!" sabi ko at pilit na kumakuwala sa pagkakahawak nila! Pero malalakas ang lalaking nakahawak sa akin kaya hindi ako makawala sa kanila. Sumigaw na lang ako ng sumigaw! Inaabot ko rin ang tenga noong lalaki para sana makagat! May sinabi 'yung babae kanina na kailangan daw itusok sa IV ko, 'tapos may nakita ako matulis na bagay at tinusok nila doon sa tubo na nakakabit sa akin...

Maya-maya lamang ay nawalan ako ng lakas at unting-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata at...biglang nagdilim ang aking paningin!

-------

"DOC, pinatulog na muna namin ang babaeng 'yan kasi nagwawala." Hindi ko nilingon si nurse Jen ng sabihin niya 'yun. Nakatitig lang ako sa babaeng pasyenteng nasa kama. Hinawi ko ang buhok niyang nasa mukha niya.

There.

Wala ng sagabal sa pagtitig ko sa maamo at magandang mukha niya.

Dapat pala hindi ako umalis kanina para makita ko ang pagmulat ng mga mata niya.

"Jen, iwanan mo muna kami..." sabi ko.

"Huh?" gulat na tanong niya. "Ah...o-opo, doc..." sabi niya. At narinig kong bumukas ang pinto. Nang marinig kong sumirado 'yon, hindi ko napigilan ang gusto kong gawin kanina pa lang ng malaman kong gising na siya... Tumayo ako at hinalikan ang labi niya pagkatapos ay tinitigan ko ang mukha niya.

"Sa wakas gising ka na mahal ko..." nakangiting saad ko.  

AN: Hi! Uploading my story here in Webnovel. i hope you enjoy!