Meet him!

Irine's POV

Sa ilang taon na nagdaan? Hindi pa rin ako nakalimot sa mga nangyari. Sa nangyaring paghihiwalay namin.! Limang taon na si danica ngayon at ako? May trabaho na sa kompanya ni Lance. Lance helped me through this year's. He's a good friend of mine.

Bigla akong natauhan ng may yumakap sakin. Si danica pala.

"Mamo? Are you crying?"tanong nito at pinunasan ang mga nagluluha kong mata.

"No baby mamo's fine"mahinahon kong sabi.

Nagyakapan kaming dalawa, sa lahat ng sinabi kong mga kasinungalingan tungkol sa daddy niya? Sana mapatawad mo pa ako ng anak ko.

Flashback...

"Mamo? Where's my dad?"tanong ni danica na ikinagulat ko.

"Your daddy is not here. He is far from us, but i know that he really love you"pagsisinungaling ko.

"I hope we will meet soon"seryosong sabi ni danica.

Napaiyak ako dahil naaapektuhan ang anak ko sa mga kahayupang ginawa ng ama niya.! Simula noon nagtrabaho na ako para mabuhay at buhayin ang anak ko.

End of flashback..

Muntik na akong mapatalon sa biglaang pavtunog ng aking phone.

"Lance? Anong meron?"taka kong tanong.

"Come here in the office, may naghahanap sayo"hinang sabi nito.

"What! But it's saturday kailangan ako ni danica lance!"galit kong sabi

"Mabilis lang talaga to, promise"kalma nitong sabi.

Nagpaalam na ako kay danica,timmy at mama.

(Office)

Kumatok ako tatlong beses.

"Come in"saad nito

Pagpasok ko, nagulat ako ng makita ko si daine? Bakit siya nandito? Why?

"We meet again wife ko i mean ex wife rather"bungad niya sakin.

"Ano?! Bakit ka nandito?"galit kong sabi

"Kukunin na kita at magsasama tayo ulit"seryoso nitong sabi.

"Ano?! Bakit naman? Wala na tayo at isa pa bakit pa ako babalik sa nagtraydor sakin?"galit kong saad.

"Ehem! Excuse lang alis muna ako"saad ni lance tsaka lumabas na sa opisina.

"Please forgive me for all i have done to you. Sorry for ruining your life. I still love you irine"seryosong saad nito

Kinakabahan na talaga ako, sa pagiging seryoso niya para akong hindi makahinga at makagalaw.

"Sa lahat ng ginawa mo?! Akala mo mapapatawad pa kita! I'm sorry din pero hindi pa ako handang magpatawad lalo na sayo!"galit kong sabi.

"Fine!"tipid nitong sagot at umalis na sa opisina.

Nakahinga ako ng maluwag pero parang nakokonsensya ako? Bakit?! Mahal parin kita daine?!

"So? Okay na kayo?"mahinang tanong ni lance

"Hindi! At hindi mangyayari yun!"galit kong sabi

"Pero pano ang anak niyo?"seryosong sabi nito

"Bahala na si Lord dun."-ako

Nagpaalam na ako sakanya at dumiretso muna sa isang mall para bilhan ng pasalubong si danica.

Sa aking paglalakad, naramdaman ko ang gutom kaya bumili muna ako ng ice cream yung cookies and cream.

Habang akoy naglalakad patungo sa mga teddy bears at sa mga librong pambata, may nabangga akong tao.

"Sorry"saad ko

Napaangat ako ng tingin at nanlaki ang mga mata ko ng makita ko si daine!

"Magbabayad ka! Tignan mo! Mahal ang sapatos nato!"sigaw niya sakin sa harap ng maraming tao

"Pwede bang pag usapan nalang natin ang presyo niyan at pwede bang huwag dito"pagmamakaawa ko sakanya

"Hindi! Handmade to at hindi mapapalitan! Dilaan mo yan!"sigaw niya

Ano? Dilaan ko ang ice cream na nasa sapatos niya? No way! Ayoko nga ano siya sineswerte?

"Ayoko nga at isa pa, sino ka ba sa mall nato?"pagtataray ko sakanya.

"Ako? Sa mall nato? Ako lang naman ang may ari ng mall nato, happy?"seryosong saad nito at lumapit sa mukha ko. Malapit na malapit

"Pervert! Maniac!"sigaw ko

Agad naman siyang lumayo, seryoso parin ang mukha niya.

"Kailangan mong magtrabaho sakin ng isang buwan para mapalitan ito at mabayaran narin."hinang sabi nito

"Ako? Anong trabaho naman yan?"tanong ko

"As my personal yaya in house, okay lang ba?"pang aasar pa nito sakin.

"FYI sir, marangal po ang trabaho ko sa kompanya ni lance at tsaka naghanap nga ako ng magandang trabaho para hindi maging isang katulong lang, naghanap ako ng trabaho para maging isang successfull na tao."pagsusungit ko.

"Ganun ba? Baka naman nilalandi mo si lance para magkatrabaho ka sakanya o kaya baka mag jowa pa nga kayo"saad nito na ikinatigil ko

Ako? Malandi? Kung alam mo lang na ginagawa ko to para sa anak natin! Kung alam mo lang! Unti unti ng tumulo ang mga luha ko sa mata ko.

"Ganyan na ba kababa ang tingin mo sakin? Bakit? Alam mo ba ang dahilan kong bakit ako nagtatrabaho? Hindi! Kaya manahimik ka kasi ako? Tahimik na ang buhay ko. Ano ba talagang kaylangan mo? Ano!"sabi ko habang naiiyak parin.

Natigilan siya sa pagsasalita, nagbubulong bulungan rin ang mga tao. Natigilan ako ng hinila niya ako palabas ng mall tsaka dinala sa kotse niya.

"Ano ba?! Pakawalan mo na ako daine!"sigaw ko.

Nanlaki ang mga mata ko ng yakapin niya ako ng mahigpit.

"Please forgive me sa mga sinabi ko sa loob, gusto lang kitang makasama kahit isang buwan lang please"pagmamakaawa nito

Naramdaman kong may tumulo na luha niya, kumawala ako sa pagkakayakap sakanya at napatingin sakanya.

"Bakit kailangan ba talaga? May brenda ka na diba?"tanong ko

"Wala! Hindi kami! Mali lahat ng nakita mo, sinet up niya ako. Akala ko kasi ikaw siya"seryosong sabi nito.

"Huli na ang lahat kaya okay na din sakin, napatawad na kita noon pa kaya mag move na tayo at iwan ang nakaraan."-ako

"Hindi ko kaya irine, hindi ko kaya bee, please"pagmamakaawa nito.

Naaawa ako pero ayokong umasa ulit bahala siya sa buhay niya. Ayoko nang magmahal pa.! Never na.!

"Hindi ko na ako madadala sa mga ganyan daine kaya mabuting pang kalimutan muna ako at magsimula ka ulit."sabi ko sabay baba sa kotse niya.

Tumalikod ako para hindi niya ako makitang umiiyak, pinunasan ko muna iyon tsaka naglakad na palayo sa kitse ni daine.

(Bahay)

"I'm home!"bungad ko sakanila.

Pero sa aking pagsisigaw? Walang sumagot doon na ako nagsimulang kabahan.

Umakyat ako sa kwarto namin pero walang tao, sa kwarto ni mama? Wala rin. Nasan ba ang mga tao nato?!

Muntik na akong mapatalon sa biglaang pagtunog ng telepono sa bahay namin.

"Hello? Sino po ito?"tanong ko sa kabilang linya.

"Si kurt ito hawak namin ang anak mo daw at ang mama mo"sabi nito

Natigil ang mundo ko sa narinig ko. Ang anak ko! Nasa panganib siya pero pilit ko paring hindi magpa tinag sa sinabi niya.

"Ganun ba? Ilan ang kailangan niyo?"tanong ko.

"Limang milyon, ikaw at si daine ang magdala samin dito"saad nito.

"Ako na ang bahala sa lahat."saad ko.

Pano kung malaman ni daine na anak niya si danica? No! This is'nt real?

"Okay pero huwag kayong magdadala ng mga pulis, kung hindi pasasabugin ko ang ulo ng anak mo!"sigaw nito

"Pwede bang marinig ang boses ng anak ko.?"-ako

"O, bata mama mo!"rinig kong sabi sa kabilang linya.

"Mamo? Help us here it's so ugly here and it's too dark. Mamo!"rinig kong sabi ni danica sa telepono.

"I will, wait for mamo there okay?"-ako

"O, akin na ! Tama na ang drama bata!"rinig kong sabi ng kidnapper.

Naendcall na, hindi ako makatulog kaya nag isip ako ng sulosyon kung paano ito mareresolba.

Nga pala, si kurt? Siya ay isa sa mga friend ni daine noong nasa highschool pa kami, nagkagalit sila kaya ito ako ngayon nadamay si mama pati anak ko.

"No choice!"bulong ko sa sarili ko at agad na pumunta sa bahay ni daine para humingi ng tulong kahit ayaw kong lumapit sakanya. Siya din kasi ang may kasalanan kung bakit nasa panganib si mama at si danica.

Nag doorbell na ako at pinagbuksan ako ng isang matangkad, maputi, at magandang babae. Baka gf niya pero bakit niya ako pinapabalik?

"Good eve po mam, anong kailangan niyo?"bati nito sakin.

"Nandyan ba si daine?"tanong ko

"Wait! Ikaw ba si mam irine?!"tanong nito na halos mapatalon

Wait! Bakit niya ako kilala?

"Kilala mo ako?"taka kong tanong.

"Opo, kasi kinikwento kayo ni sir daine sakin. Ako nga po pala si massy isang working student na nagtatrabaho at naglilingkod kay sir o kuya daine nalang."masayang sabi nito.

Ako daw? Ikinukwento ni daine paano? At bakit? Hindi pa ba talaga siya naka move on?

"Pasok po kayo kanina pa po kayo hinihintay ni kuya sa loob"saad nito na ikinatigil ko.

Ako? Hihintayin ni daine? Impossible!!

Pumasok na ako, nakita ko siyang nakaupo at seryoso ang mukha nito.

"Okay ka  lang ba? Bakit ngayon ka lang?"seryosong tanong nito

Napalunok muna tsaka sumagot na.

"Kas.kaz.kasi, ano eh pasensya patawad pwede mo ba akong tulungan? Please!"pagmamakaawa ko kahit na nakakahiya na, lumuhod ako sa harapan niya.

"Mam? Tayo po dyan"saad ni massy sakin.

Ayoko basta, gusto kong tulungan ako ni daine ngayon lang please.

"Anong kailangan mo?"tanong nito

"Pera! Limang milyon"agad kong sagot

"Limang milyon? Ano naman ang gagawin mo sa limang milyon?"tanong nito sa seryosong tono.

"Nagkautang kasi ako at malaki na ang interest kaya kung pwede sana makautang babayaran ko naman agad."pagsisinungaling ko.

"Ganu ba? Pasensya hindi kita matutulungan sa problema mo! Kaya alis na!"sigaw  nito

"Gagawin ko ang lahat makabayad lang sayo"sagot ko

"Ang lahat?"pang aasar nito

"Oo ang lahat!"pagatatray ko

"Kahit na maging katulong ka sa bahay na to?"pang aasar niya ulit.

"Oo, kahit na ganyan man sige na basta pautangin muna ako"- ako

"Wala nang natitirang oras please!"bulong ko sa sarili ko.

"Sorry pero hindi kita matutulungan hanggat hindi ka bumabalik sakin"seryosong saad nito.

"Nagkamali ako! Nagkamali ako na pumunta sa isang katulad mo walang kang puso! Salamat nalang pero ayokong balikan ka pa!"nagluluhang sabi ko.

"Maaari ka nang makaalis! Tsupe, at isa pa, ikaw na rin ang nagsabi na wala na tayo kaya sa iba ka nalang humingi ng tulong mo!"-daine

Lumabas na ako sa bahay na yun! Pero bago pa ako makalabas sa gate niyakap ako ni massy.

"Mam, sorry po kung ganun si kuya ngayon. Miss ka lang non."pag cocomfort sakin ni massy

"Salamat i understand him. Sige mauna na ako"sabay lakad pero pinigilan niya ulit ako.

"Mam? Kung ano po ang problema niyo pwede niyo pong sabihin sakin. Mapagkakatiwalaan po ako."saad nito.

"Huwag kang maingay massy pero.."naputol na kasi napaluha na ako.

"Mam? Okay lang kayo?"tanong nito,

"Na kidnapp ang mama ko kaya kailangan ko ng pera, at walang ibang makakatulong kundi ang kuya mong yan!"sabay iyak

Hinimas himas niya ang likod ko para mapatahan ako sa pag iiyak.

"Salamat, alis na ko wala na akong oras pa dito"-ako

"Sure ka po ba na ayaw niyong sumama kami ni kuya sa inyo?"tanong nito na para bang sinasabi na isama sila

"Okay lang."tipid kong sagot

"Mag ingat ka po"saad nito.

Nagpaalam na ako at agad na umalis doon. Papunta na ako ngayon sa lugar kung saan nandon sila mama. Kasama ko ngayon si lance, back up lang.

"Nasan ang pera!"sigaw ng kidnapper

"Ito"sabay abot sa suitcase

Paghawak niya sa suitcase agad naman niyang pinakawalan sila mama.

"Anak!"sigaw ko sabay napaluha, magkahalong tuwa,takot at pangamba ang naramdaman ko ngayon.

"Mamo's here okay? I'm sorry baby"mahinahon kong sabi sabay yakap sa anak ko.

"Ma! Okay lang ba kayo?"tanong ko kay mama

"Oo anak pero nahihilo ak."naputol na ang sasabihin ni mama at natumba na siya.

"Ma! Ma!"sigaw ko habang dinala dala siya sa ER.

"Dito lang po kayo mam, bawal pong pumasok"saad ng nurse.

Umupo muna ako sa tabi ng natutulog kong anak. Mahigit tatlong oras ng mailabas si mama sa ER.

"I'm very sorry mam, ang mama niyo ay may leukemia stage 4 na po ito. Malala na at baka maaari niya itong ikamatay."saad ng doktor.

"Hindi! Hindi siya pwede mamatay! Gawin niyo ang lahat doc. Magbabayad ako."sigaw ko.

"Tama na irine"kalmadong sabi ni lance sakin.

Kumalma ako, pag nakikita ko si mamang ganyan? Naiisip ko na sana ako nalang ang nandyan. Tinawagan ko si papa para makauwi si timmy hindi sumasagot naka busy sa school nila.

"Pa? Nasan ka? Mama needs you"-ako

"Why? What happened anak?"tanong ni papa

"Mama has a stage 4 leukemia, i don't know what to do"saad ko

"I'm going home now! Wait for me!" Saad ni papa

Lord help us, especially my mother.

Itutuloy..