1 CHAPTER 1

CHAPTER I

Sometimes, the only reason why you won't let go of what's making you sad is because it was the only thing that made you happy.

-----Anonymous

"Ouch!

Aray ang hapdi."

Napaso ako matapos hainin sa oven ang gawa kong keyk.

Hinugasan ko lang ng malamig na tubig ang kamay ko at saka inilagay sa cooler ang cake habang gumagawa ng strawberry filling.

"Yan tapos na

Strawberryshort cake!

Hmm siguradong magugustohan niya to".

.

.

.

-Few moments later

Kanina ko pa siya hinihintay

Isn't he coming anong oras na ah.

Mayamaya lang ay may narinig siyang tunog ng sasakyan.

Agad naman itong kumaripas nang takbo upang tignan kung sino ito.

Omg! I think Its him!

At di nga siya nag kamali.

Agad siyang lumabas upang salubongin ang kanyang nobyo.

"Love!

Mabuti naman at dumating ka akala ko kasi nakalimutan mo na ang araw na to". Sabay yakap at halik sa pisnge nang nobyo matapos itong umibis sa sasakyan. ngunit hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin.

"Im not here for you".

Kunot noo nitong sabi sakanya.

"Love, what are you saying"?

Nagugulohan man ay pilit itong ngumiti.

"Aren't you here to pick me up"?

Masuyo nitong hinawakan ang fiance sa balikat.

"Tara na't pumasok sa loob baka siponin ka't umaambon".

Pero laking gulat nya ng tabigin nito ang kanyang kamay.

Mabilis itong pumasok sa loob ng bahay at hindi man lang siya nito hinintay.

Anong problema non?

Ah, pagod lang siguro sa trabaho.

Tumingala muna ako sa langit makulimlim ang ulap but the sun is still there at kahit maaga pa ay makikita mo na ang bilog na buwan, pinag kibit balikat ko na lang ang ka weirdohan ng panahon. Agad akong pumasok sa loob upang sundan siya. Nakita ko siyang pumasok sa kwarto namin.

Tamang tama.

Nakangiting nitong sabi.

Agad siyang pumunta sa kusina at kinuha sa ref ang ginawa niyang cake at nilagyan ito ng maliliit na kandila. habang sinisindihan ay sinilip niya muna ang nobyo kung lumabas na ba ito.

Wala pa okay, here i go.

Dahan-dahan siyang naglakad  papunta sa pintoan habang hawak ang cake na ginawa niya for him.

"Love"?

Sabay katok sa pintuan ng kwarto nila. Narinig niya naman ang yabag nito at ang kilantik ng siradora at unti-unti niyong iniluwa ang gwapong mukha ng nobyo.

1,2,3...

Happy birthday to you🎵

Happy birthday to you🎵

Happy birthday 🎵

Dear Rexiford🎵

Happy birthday to you🎵

"HAPPY BIRTHDAY!!!

MY BELOVED

FUTURE HUSBAND"!!!

^_^.

"Here, blow your candle and make a wish".

Ngiting ngiti nitong sabi.

"Yeah thanks".

Sabi nito in a cold way.

At nilampasan niya lang ang kanyang nobya na parang walang nangyari.

Kahit may naramdam siyang kirot ay binaliwala niya parin ito't marahang ngumiti at sumunod sa lalaki .

"Babe aren't you going to blow your cake and make a wish"?

What for?

Tugon nito na busy sa pag halongakat ng kung ano.

Ano ka ba love syempre para  matupad ang hiling mo. Confident nitong sabi sa nobyo.

"If mag wish ba ako tutuparin at ibibigay mo"? Tanong nito.

"Anything for you mahal.

Here ihipan mo na.

Your wish is my command".

Ngiting ngiti nitong inilapit

Ang cake sa nobyo.

Pero imbis ihipan ay tinabig nito ang cake dahilan para ito'y mahulog sa sahig at mawasak.

Unti-unting nawala ang ngiti nito sa labi nagulat ito sa ginawa ng kanyang nobyo.

"Rex! you"...

*Leaning down

Habang pinupulot ang cake.

"Bakit mo tinapon

I put so much effort making this cake for you".

Hinaing nito at pilit binubuo ang gawa nitong cake.

"Lets stop this bullshit Erhn."

Huminga ito ng malalim para bang nawawalan nang pasensiya.

"Ayuko na Erhn, let me go. Itigil na natin to."

"And that's my wish".

Wika nito.

Biglang umihip ang malakas na hangin kasabay non ang malakas na dagundong ng kulog at kidlat mula sa kalangitan na tila ba hindi rin ito sangayon sa sinabi ng kanyang nobyo. Biglang lumakas ang tibok ng kanyang dibdib na tila ba nakikipag habulan sa masakit na reyalidad

Na unti-unting sumasakop sa kalooban nya. sa bawat tibok, kalakip nito'y di matawarang sakit na tumatarak sa pagkatao niya.

"W-what do you mean ?

What are you talking about"?

Pilit nitong pinakalma ang sarili at ngumiti ng pilit. "Nagbibiro ka lang diba?. Sabihin mong nag bibiro ka lang".

Pero bigo siya dahil mabilis na rumagasa ang maiinit na luha sa kanyang pisnge.

"Quinn Erhn Imperial

Listen up! I Rexiford Stan won't take you as my wife!".

Sabi nito ng diritso.

"Rex didn't you promise me before"..tuloy parin ang patak ng luha nito na di paawat sa pag bagsak.

"Look i dont really like to be engaged with you.

Its just because i have no choice left". Sabi nito at bumalik sa kwarto pagka labas nito ay may dala na itong mga bagahe.

"Where are you going? Pigil nito sa nobyo na nag mamadaling umalis.

Are you leaving? Kinakabahan niyang tanong sa fiancè kahit alam naman niyang aalis ito.

"Please wag mo akong iwan ikaw na lang ang meron ako". Pag mamaka-awa nito habang yakap-yakap ang nobyong pilit bumibitaw.

"What about our wedding"?

Pakiusap nito sa lalaki.

Habang sinusundan niya ito palabas ng gate.

"Ano ba hindi ka ba makaintindi?

Akala ko ba gagawin mo ang lahat"?

"Oo Rex gagawin ko ang lahat pero wag lang ito please wag lang to".

Umiiyak na iling nito

Habang mahigpit itong nakayakap sa likod ng lalaki

"Hindi ko kaya, mahal na mahal kita Rex wag mo naman akong iwan, please ha?".

Impit nitong pakiusap halos lumabo na ang kanyang paningin sa hindi papigil na pag agos ng kanyang luha.

Sinundan niya parin ang nobyo hanggang makalabas sila ng gate.

"Hi Erhn, long time no see",

nabigla ito at napatigil sa pag iyak ng marinig niya ang isa pamilyar na boses.

"My Wife be careful.

Gusto mo bang bumaba"?

Baling nito sa loob ng sasakyan

Habang ibinigay naman nito ang mga gamit niya sa mga alalay.

Nagulat siya sa narinig pabagsak itong naupo.

Be careful?

WIFE?

Anong kagaguhan to?

"Hon, i want to speak a few word to my sister privately".

Mula sa sasakyan ay bumaba ang isang ileganteng babae matangkad, maputi, sexy ito at maganda.

"A-apple?"

"Erhn tumayo ka nga

diyan, Lets talk". Maarte nitong sabi palapit sa kanya. Biglang siyang nakaramdam ng galit pagkakita sa babaeng sumira ng buhay niya.

"Why it has to be you?

Ano pa bang gusto mong kunin sakin ha! hindi ka pa ba kontento"!?

Asik nito sa babae.

"Erhn let me tell you~ *smirk

As long as pag aari mo yon i'll asure you to take it for myself".

Lumapit ito sa kanya.

"At kung di man ako mag tagumpay na kunin yon~

*Smirk

I'll make sure to destroy it"!

Ngumiti ito ng peke at kumaway.

Pero bago yon...

"My weak step sister bastarda na tanga pa

To be honest hindi ka minahal ni Rex simula pa no'ng una. Naawa lang siya sayo. Bulong nito sakanya.

Hahaha Hmf" Sabay talikod.

"Sinungaling ka!

I dont believe it!

Sigurado akong may ginawa ka na naman! Hahabulin niya na sana ito upang iharap sa kanya ng harangin siya ni Rex.

"Wag ka ng gumawa ng gulo".

Sabay tabig nito sa kamay niya.

"Rex, bakit siya? bakit siya pa"?

Sabay tulo ng luhang kanina pa gustong kumawala.

"Rex we should leave now"~

Tawag ni apple sa lalaki.

Tatalikod na sana ito ng pigilan niya ito at pilit iniharap sa kanya. Nakikiusap,

Nagmamakaawa.

"Tell me Rex!

What did i do? Anong mali ko para saktan mo ako ng ganito.

May kulang ba? Sabihin mo. pupunan ko lahat ng yon.

Just please, don't do this to me.

Wag mo kong iwan.

Diko kaya Rex sobrang mahal kita".

"Stop it Erhn it's useless.

Pinapahirapan mo lang ang sarili mo".

Sabay layo nito sa babae.

Ngunit hindi siya nito binitawan.

"Rex, ayuko!

please don't leave me.

Mahal mo ako diba?

Tell me, Rex you love me right?

Right"!?. Nag susumamo ang mga mata nito at nag mamakaaw. Hinihintay na sabihin ang gustong marinig.

Na tila ba mapapawi non ang sakit na naidulot nito sa kanyang puso.

"Sorry".

Yon lang at tinulak siya ni Rex. nawalan siya ng balanse dahilan upang bumagsak siya sa lupa at maiwang luhaan.

"Rex! wag mo akong iwan!

Babe...pakiusap don't...

Please don't leave me"!

Nagmamakaawang sigaw nito sa lalaki. Na halos pumiyok sa sakit na nararamdaman. Hindi siya makatayo para bang nawalan siya ng lakas dahil sa bigat na nararamdaman. Wala siyang nagawa kundi habolin ng tingin ang dalawa palayo sa kanya na siyang nagbigay ng sakit at dumurog sa puso niya.

Unti-unti siyang nilalamon ng galit, na ngayon nya lang naramdaman. Halos wala na siyang makita, lumalabo na ang kanyang paningin.

Why? Lord bakit kailangan kong maranasan to? Bakit kailangan kong masaktan? Bakit palagi na lang akong iniiwan ng mga taong pinapahalagaan ko?.

Niloko ako ng taong mahal ko, ganon na ba ako ka walang kwenta? Pinagkaisahan nila ako na para bang subrang dali ko lang saktan at paniwalain sa mga bagay na hindi naman pala totoo.

Pagod na ako...

.

.

.

Pagod na pagod.

.

.

.

I cant take it anymore.

.

.

.

The pain is unbearable.

*sob

If there's an afterlife...

I would definitely find the both of you!  Babalatan ko kayo ng buhay!

kasabay ng huling patak ng luha

ay tuloyan nang nagdilim ang kanyang paligid.