73 Lunch Inside the Hospital

"Oy. Tama nang yakap haha. Baka lumamig na yung pagkain oh." She softly patted Cody's shoulder yet her other arm was still circled on to the young man's head, slowly caressing his disheveled hair. How ironic.

Dahil sa narinig, biglang humigpit ang pagkakayakap ni Cody sa baywang ng dalaga. He immediately dug his face on her diaphragm and gently shook his head showing a gentle protest.

"Hmm. Ayoko pa." Parang batang nakakugos sa kanyang magulang.

"Ha? Malilipasan ka niyan ng gutom. Oy. Wag ka nga. Kailangan mong kumain. Oy. Cody. Sige na. Please." Bea eased her knitted eyebrows. She slowly cupped the young man's cheeks and faced it towards her.

"Haha." Hindi niya na napagilang mapatawa nang makita ang nakapout at nakafold na mukha ni Cody dahil sa pisil ng kanyang kamay.

"Achuchu. Ang cute! Hahaha" Agad na pinaglaruan ni Bea ang mukha ng binata as though she was playing with a kid. Pinisil. Inunat. Kinurot. Pinisil ulit. Ngunit sa huli siya rin naman ang mas lalong nanggigil. Sumabog siya sa tawa dahil dito. Sumingkit bigla ang kanyang namumugto pang mga mata habang nakatingin sa binata.

Dugdug! Lumakas bigla ang tibok ng puso ni Cody habang naiwang nakatulala sa mukha ni Bea. His hands turned into noodles with his body surged strange hotness as though he would faint again.

He couldn't keep on the intensity of his heartbeat until his ears flushed rosy bloom.

"Bea. Don't do that. You're giving me a heart attack."

"Talaga? Achuchuchu. Ahaha. Oy. Sige na please. Kumain ka muna." Wanting to tease the young man, inulit ni Bea ang ginawa and she sweetly smiled even more as she drew her face closer on to his cheeks.

Dugdug! Dugdug! His heart went racing! His blood boiled. He quickly averted his gaze while his jellied arms were still circled on her waist.

"Ah..er... Mmm." No! He couldn't resist her temptation. He had no choice but to nod or else he would die.

Without any second thoughts, mabilis na inalis ni Bea ang kalong ng binata. Eh wala namang magagawa si Cody, hinang hina na ang kanyang mga braso eh. Napasimangot na lang ang binata habang tiningnang kunin ni Bea ang isang plato.

"Ha? B-bakit isa lang? Asan yung sayo?" With his blushing ears, Cody frowned a little bit.

"Haha. Don't worry. Subuan ko muna ang pasyente."

"Ah... o-okay. Kung yan ang gusto mo."

Well hindi naman talaga balak tumutol. Gusto niya naman talaga kasing subuan siya. Sus. Pakipot pa kasi.

Lumubog agad ang mattress nang umupo si Bea sa tabi ni Cody. Hindi ko naman sinasabi na mabigat si Bea.

And Cody was there, patiently sitting. Actually naatat na talaga siya since ang eyeballs niya nakatitig na sa plato at sa kamay ni Bea.

"Ahhhhh." Saka itinaas ang isang kutsarang puno ng kanin at ulam.

Mas lalong namula ang binata. Natulala lang tuloy siya sa dalaga.

"Hahaha. Hoy. Kakainin mo 'to o hindi."

"Ah-h. Sorry. Ahhhmmm." He quickly averted his gaze nang ngumuya na siya. His heart was still beating fast kaya natatakot siya at baka mabulunan siya.

"Ito pa. Ito pa. Ahhhh. Hahaha." Tawang tawa ang dalaga na para bang bata lang ang pinapakain nito.

Seeing how the lass enjoyed her time teasing him, agad na napasimangot ito.

"Ako na nga. Humph. 😣" Sabay hablot sana ng kutsara.

"Ahaha. Hindi ako na ako na. Seryoso na. Hindi na kita aasarin."

"Humph. Ako na. Kumain ka muna. Hindi ka pag naglunch eh."

"Parehas naman tayong hindi pa kumakain."

"Oh. Kaya nga. Kumain ka muna. Ayokong nagugutom ka."

"Asus. Kinikilig ako. Ahaha. Maya na. Pakatapos mo nalang, okay? Mmm."

"Okay. Ganito. Akin na muna ang kutsara." Inunat agad ni Cody ang kanyang braso para hingin ang spoon sa dalaga.

"Bakit? Anong gagawin mo?"

"Basta. Akin na muna."

Walang nagawa si Bea kundi ibinigay nalang ang hiningi ni Cody. Grabe kutsara lang eh, pinag-aagawan pa.

Dumakot agad si Cody ng kanin at ulam saka itinaas ang braso papunta kay Bea. Biglang napangiti ang binata.

"Bea...Ahhhh."

"Uy. Sayo yan. Wa-"

"Ahhhh!" Nilakasan ni Cody ang kanyang boses saka mas inilapit pa ang kutsara.

"😑 Ahhhmm." Walang nagawa si Bea kundi ang kainin nalang ang ibinibigay sa kanya ng binata.

"Akin na ang kutsara."

Mabilis na hinablot ni Bea hawak ni Cody. Hindi pa nga nalulunok ng dalaga ang kanyang kinakain...

"Cody... Ahhhhh."

"Oy. Lunukin mo muna ang kinakain mo. Maluluwa mo yan. Oh yan tuloy. Sabi ko na nga ba eh. Halika nga."

Marahan pinunasan ni Cody ang pisngi ng dalaga nang mahulog nito ang kinakain.

Nagkatinginan silang dalawa. Hanggang sa mauwi sa titigan.

Cody's pupil suddenly dilated.

"Ang daya. Asan na yung sakin? 😣" He harrumphed. Saka sabay silang napangiti na tila ba sabay silang kiniliti.

Akikikiki!!!

Author: Hindi pa ba kayo tapos? Ang hirap eh. 😭 Nakakaselos na. 😭😭 Ang sakit sa heart.