27 Are You Still My Best Friend I Once Knew?

Dun ko narealize kung gaano siya nasaktan sa sinabi nung mga tao.

Dahil dun bigla agad akong nakonsensya sa lahat na mga masama kong inisip tungkol sa kanya.

To me this time, she's more like Princess Sarah na binubully rather than WickedGirl na malditang maldita.

"Well, anak mayaman eh. Ganyan talaga ang mga laki sa layaw."

"Oo nga. Kala mo kung sino na."

Kasabay ng sunud-sunod na mga panunuro ng mga nagtsitsismisan ay ang paninigas ng buong kong katawan sa lamig na gumapang abot mula sa dulo ng mga daliri ko.

Hindi ko napagilang hindi mapatitig sa nakakaawang mukha ni Miss Rose sumunod ang unti-unting pagtaas ng pilik-mata niya.

Her eyes suddenly widened nang nakita niya akong nakatitig sa kanya. Mas lalong humigpit ang pagkatikom ng kanyang mga kamay hanggang sa kumunot bigla ang kanya noo. Nagdilim bigla ang mukha niya.

She clenched her teeth then she suddenly glared at me. Biglang nag-iba ang aura niya na parang nagbigay ng nakakatakot na vibe.

"HOW DARE YOU LOOK AT ME LIKE THAT." Sabi niya na parang pabulong pero klarung klaro ang pagkakasabi.

After hearing what she said, napaquiver bigla ang mga mata ko sabay yuko at turo ng tingin sa tiled floor.

On an instant, lahat ng pity na naramdaman ko towards her, naglaho agad at napalitan ng fear. I don't really understand kung bakit siya bigla nagalit sakin. But one thing na pumasok sa isipan ko - Pride.

The way I acted kanina, I indeed made an expression na parang kinakaawan ko siya and thinking a person like her would ever receive pity towards me na below her level, could really hurt her pride.

Upang hindi mataranta, kinalma ko kaagad ang sarili ko saka ko napag-isipang tumayo na lang para matigil na ang mga iniisip ng mga tao.

But I was too late.

"YOU-!"

A voice cracked at a distant mula sa direction kung nasaan ang west wing elevator. I felt gushes of hot winds blew sa mukha ko saka kami napatingin sa pinagmulan ng boses.

Hindi ko napigilang hindi mapastep ng isang hakbang backward dahil sa pagkabigla.

It was Cody.

He was wearing a very scary look na isang tingin lang sayo, lusaw ka na. Parang isang magma ang init ng kanyang pagkakatitig.

Nanginig ang buong kamay ko as I surmised yung cold Cody nung first kaming nagkita ulit last last week, I would never thought that ganito na pala ang pinagbago niya.

Mabilis siyang lumapit samin habang natikom ng mahigpit ang kanyang mga kamay.

"C-cody... w-wala si- Ah!"

Naputol ang sasabihin ko when he suddenly grabbed my hand sabay hila sakin sa likod niya. Napablink na lang since ang sakit ng pagkakahila niya sakin.

Hindi napigilan ng mga tao na mapanganga sa kanilang nakita. They were like 'What's happenning?'. And from their expression, kilala nila pati si Cody.

"What did you do to her?!" Nanlisik ang mga mata ni Cody as soon as he stood in front of Miss Rose.

Napakunot ang noo ko when I cannot comprehend kung ano ba talaga ang tunay na ugali niya. I can't understand him. Wala naman akong maalala na ganto siya nung high school days namin. Parang ngayon lang naman.

Is it just me or sadya talagang ang laki ng pinagbago niya the past week? O sadyang hindi ko lang napansin ang changes niya mula nung high school hanggang nung araw na nag-away sina Maam Roschelle and Arvin.

Napatitig nalang ako sa mukha ni Cody while I can't get rid of the feeling na parang naiinis na.

'Are you still the Cody I know?' I thought.

Miss Rose was taken aback sa tanong ni Cody sa kanya. That look from Cody. Sino naman ang hindi matatakot sa kanya.

Her eyes widened na para bang natanggalan ng kaluluwa. And she slowly closed her hands saka napakagat ng labi na parang maiiyak ulit.

I felt a suddenly pinch on my heart.

"B-ba't ako? Ba't parang ako ang may kasalanan?" Miss Rose held her chest habang tumingin kay Cody as she let out her thoughts.

That malandi WickedGirl was completely gone on my sight. Dun ko nakita ang another side ni Miss Rose.

"Wag mo akong bigyan ng ganyang sagot." He clenched his teeth.

"I've already heard that line from another person, yet siya naman talaga ang may kasalanan. And ngayon ko narealize na hindi kayo nagkakalayo."

My eyes widened as I realized na si Alicia ang tinutukoy niya.

I don't know why but from that moment kumulo bigla ang dugo ko.

"Cody." Sabi ko kanya.

"..." Hindi nakapagsalita si Miss Rose. Napayuko lang siya habang nakaclench ang kanyang mga ngipin at kamao.

I felt her burden. Isa sa mga ayaw ko ang napapagbitangan ako and to even think na nilait-lait pa siya ng mga tao, hindi ko lubos maisip kung kakayanin ko ba kung ako ang nasa posisyon niya.

"Ba't hindi ka makapagsalita? Matapos mong ilagay sa panganib mga kaibigan ko, tapos you even dare na gawing alila ang girlfriend ko?!"

As Cody spouted those words, halos sumabog ang ulo ko dahil sa pagkabigla. Hindi agad ako nakasunod!

Inilagay ni Miss Rose sa panganib ang mga kaibigan ni Cody? Sino kayang kaibigan niya? So may past sila?

AKO? Ginawang alila ni Miss Rose?? Hay NAKU!! Ang hirap, ambilis kasi mangjudge.

AKO ULIT?? Girlfriend niya? Hindi niya talaga nakakalimutang sumakay sa mga trip niya!

Nagsihalu-halo bigla ang mga emotions ko. Curiousity. Galit. Pagkahabag. Worry. Puzzled. At higit sa lahat inis!

He's my bestfriend. Bestfriend ko nga ba talaga siya? Am I really his bestfriend, ni pagsabihan ko nga siya na kasimpleng 'Tama na. Sobra na trip mo.' hindi ko magawa eh. Kadali ngang pagpaalala sa kanya na nakakasakit na siya, hindi ko masabi. Am I really fit to be called as his bestfriend? Para kasing hindi na eh.

I shook all my thoughts as gazed Miss Rose. Nawala na ang dugo niya sa mukha as she slowly gazed me with a very puzzled look saka niya ibinalik ang tingin kay Cody.

"A-... I-I don't know what you're talking about. S-sa lahat ng n-basabi mo, i-isa lang ang t-totoo." Miss stuttered as she clutched her hand bag.

Bigla akong napakurap as I can't believe na ganito ka-gentle kung matakot si Miss Rose, ibang-iba sa ugali niya last time.

Dahil sa sinabi ng dalaga, creases formed on Cody's forehead.

"Hindi ko alam kung bakit ayaw mo pang aminin na tama ang lahat na sinabi ko but that's alright, at least alam mo na kung paano mo iaccept ang kasalanan mo."

Nabaling ang mukha ko kay Cody.

'Sumusobra ka na ah!'

"N-no. I have nothing to confess. K-kasi wala naman akong k-kasalan. Actually ang tama lang sa sinabi mo is yung girlfriend mo siya." Sabi niya as she pointed her eyes on me.

Bigla akong napaindifferent eyes.

'Lahat ng sinabi niya mali. Hindi niya ako gf.'

"How dare you?!" Bulalas bigla ni Cody.

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa shock.

'My Gosh! Ano problema niya? Hindi ko na talaga siya maintindihan.'

"Kitang-kita ng mga mata ko kung pano tratuhin si Bea. Sa kabila nun, hindi mo pa rin kayang aminin ang kasalanan mo?"

Sumikip bigla ang dibdib ko.

"Cody!" Napadiin kong sambit ng pangalan niya. I can't help but manginig ang buo kong katawan. This is my second time na magstood up sa isang gulo, isa na yung kila Maam Rose and Arvin.

Napatingin sakin sina Mary Rose and Cody pati narin yung mga nakikiusyuso na mga tao.

Nagquiver ang labi ko as I kept on thinking kung pano ko sisimulan.

"Actually hindi niya ako-"

"CHRISTIAN!"

Naputol ang sasabihin ko sana and nanlamig bigla ang buong katawan ng marinig ko ang malakas na boses mula sa west wing elevator.

Hindi na rin ako tumingin since I know that voice was. It was Arvin's.

Biglang nagyelo ang paligid hangang sa pati si Miss Rose, hindi na napigilang manginig. His aura was really domineering. Para na akong ipis na kunti nalang at maaapakan niya na.

Ilang paces nalang at makakarating na siya samin as he suddenly stopped saka ibinaling tingin sa mga taong nakukumpulang few paces from us.

"ALIS."

His crisp freezing voice echoed on everyone's ears. Nagsitindigan ang lahat ng mga balahibo nila including me, saka sila nagtulakang umalis sa paningin ni Arvin.

Tumingin agad siya kay Cody at tuluyang lumapit samin.

"What do you think you're doing?!"

Malakas na sabi ni Arvin.

"I am just getting on the bottom of the issues. Nadagdagan nga lang." Cody quickly muttured.

"Ganyan ka na ba talaga ka-immature!"

Biglang napayuko si Cody as he clenched his teeth.

"Don't you even think ang sasabihin ng mga tao?"

"Yan lang ba talaga ang iniisip mo ngayon, kuya!" Biglang bulalas ni Cody and at the same time biglang nagbago ang expression niya saka napatingin sakin.

'Eh? Eh!!!! Kuya??? Magkapatid ba sila?' Bumulwat ang mga mata ko sa sinabi ni Cody. It's the first time na marinig kong tinawag ni Cody si Arvin na kuya, since kapag nag-aaway sila lagi kong naririnig ang 'Vinvin'.

Ibinaling niya ulit ang tingin kay Arvin.

"She tried to kill our friends! Kitang-kita na siya akto and she still denies it! Tapos isisipin mo lang kung ano ang iisipin ng mga tao?" Itinuro ni Cody si Miss Rose na siya naman 'tong naglean na wall dahil sa nanamlay ang tuhod niya habang kunot na kunot ang noo na parang di naiintindihan ang pinag-uusapan ng dalawa.

'Kill? Kanina harm lang ah! Ba't parang Halu-halo ang isyu. I can't understand na.' I thought.

Napakurot sa noo si Arvin na para bang nauubusan na ng pasensya.

"I'm just telling you na huwag kang padalos-dalos. She might not be that girl." Naging malumanay na ang boses ni Arvin compared kanina.

"Arvin. Kitang-kita siya sa CCTV!"