15 A Daugher of a Top Family?

Napatingin ako sa loob ng restaurant as my laway already dripping out of my mouth. We stopped in front of a table covered with white cloth and a candle light.

"Wow. A candle breakfast." I thought. Cody gently offered a chair to me na kaagad ko namang inupuan. Well mahihiya pa ba ako. Gutom na gutom na ako eh. I glanced to the kitchen just beside nung counter and I saw countless chefs na super busy sa pagluluto. Biglang lumipad samin ang usok. The whole area flooded with my laway.

Maya-maya pa't lumabas na yung isang waiter na may dala dala nang tray na natatakpan ng silver dome like na takip. Looks like hindi na namin kelangan mag-order kusa na silang mamimigay ng pagkain.

Napablink ako ng maalala ko ang sinabi ni Cath saka narealize that Ken indeed reserved this place. I think no more about any other things ng masilayan ko na yung pagkain nang inalis ni kuya waiter yung tapik.

Nanlaki ang mata ko ng makita ang dip fried lobster sauté with onion-garlic sauce.

"Hahahaha." Biglang natawa si Cody. "Easy."

Napatingin ako bigla niya and I found that he was looking at me. Well for now hindi ako conscious sa mga titig niya, mas kinikilig ako sa mga titig ni Mr. lobster.

"Ilang segundo na lang, akin ka na!" I evilly thought as I licked my lips saka ko hinawakan ang spoon and fork na parang mananaksak. Ayoko pa kasing kainin si Mr. Lobster, wala pang kanin eh. Mas gusto ko kasing kumain ng breakfast na may kanin. Tyaka parang ang tapang ng sauce eh.

"Kuya, yung rice?" Sabi bigla ni Cody. Napatingin ako sa kanya and napasmile.

"Ah. Eto na po sir." Sabay turo ni kuya waiter sa sumunod na waiter. Kuya waiter2 gently put down yung bowl of rice. Hahaha. Althought medyo oblivious na ako sa surroundings, nahiya pa rin ako kay kuya waiter2 nang inilapag niya yung rice. Ang laki ng bowl and umbok pa yung rice. Kitang-kita naman na ako lang ang kakain eh since I haven't seen Cody na kumuha ng spoon and fork.

"Kuya." Semenyas agad si Cody. This time napatingin ako kay kuya waiter2.

"Coffee nalang akin." Sabi ni Cody as he smiled. I quickly grabbed naman yung serving spoon saka ako nakisabak sa gira.

"Mayday! Mayday! Mayday! This is SPo-ON and I am losing altitude! Mayday! Mayday! We are about to crash on the BoWL!! We request White Rice to evacuate the BoWL immediately!!!"

My imaginations ran wild as I saw Mr. Spoon crying above the smokey grains of rice.

"NOOOO!!!" Nagsisigawan yung mga kanin nang mag crash ang ulo ni Mr. Spoon sa kanila.

"Spoon!!!" Ms. Fork screamed on top her lungs as she cried helplessly stacked on my hand.

"Ahhhh!" The grains squealed when I scooped them and put them on to my plate.

"Waaah!!"

"Pft!"

Bigla akong napatigil sa imaginations ko when I heard a smirk. Napatingin ako kay Cody. Hindi siya nakitingin sakin but instead on the waiter next to us na may tulak na maliit na silver table. Nanlaki mata ko. It was Hiro. Naalala ko bigla si Josh sa suot niya. White polo in a black apron.

Napakunot ang noo ni Cody.

"May nakakatawa ba?" He coldly said.

Actually all the screams of Mr. Spoon, Ms. Fork and the Great White Rice Family talagang sinigaw ko but in just a low tune and a falsetto. Para ngang isip bata. And I think dahil dun natawa si Hiro.

Napatikom agad ng bibig si Hiro. "I'm very sorry sir. Wala pong nakakatawa."

Napatingin ako kay Cody as I cut one of the lobsters leg saka sumubo ng malaking umpok ng kanin. Then I glared at him. Nagigi na siyang OA ha. I'm sorry but to comment.

Napatingin ako kay Hiro as I smiled at him. Napasmile din siya sakin.

"Hiro. I called you para magbrew hindi makipag ngitian." He said as he put the back his hand on his chin saka itinukod ang siko sa table.

Bigla akong napatingin kay Cody. Actually gusto ko na siyang pagsabihan na ang harsh niya. Kaibigan ko si Hiro, so it's natural na ngingitian ko siya. And why does he even bothered kung nagngitian kaming dalawa? Hindi nalang ako nagsalita since bloated na ang bibig ko ng pagkain.

"Ah. Yes po. I'm very sorry." Sabi ni Hiro na halatang natatakot kay Cody. "Ah. S-sir. W-what would you like to d-drink po?" Na stutter na tanong ni Hiro. His chinito eyes went to rolled on his silver cart.

"Latte." Sabi ni Cody.

My eyes suddenly widened. Dun ko naalala na walang latte and baka mas lalong mahigh blood si Cody kung malalaman niya yun.

"Ah, wa-" Hiro was about say something when nilulok ko agad kinakain ko saka nag interrupt.

"What about Americano nalang?" Sabi ko sabay taas ng kutsara pointing at Cody.

Napatingin sakin silang dalawa. Napakunot ng noo si Cody while si Hiro naman napasmile. Silence crawled. Naamoy ko bigla ang perfume ni Hiro. It was a crisp smell of mint.

"Ah. Nagcicrave kasi ako ngayon sa A-americano. Hope you join me." Sabi ko na muntik na mag stutter.

Napatitig lang si Cody sakin as if he was reading my mind. Ilang sandali pa't he wave his hand towards Hiro saka tumingin na sa cellphone niya. It means sundin na lang ang sinabi. Hiro bowed saka nagsimula na magbrew as I continue to eat.

CRACK!!!

Biglang napatingin ulit sakin yung dalawa.

"Oops. Sowi" Sabi ko habang full pa ang bibig ko ng kanin. Actually it was the lobster, yung body niya kasi may shell pa kaya kinailangan kong gamitan ng force.

Natawa bigla si Cody.

"Hmp." I harrumphed saka ibinaling ang tingin kay Hiro na nagbebrew.

"Ah!" I thought. He is so regal just as seeing hand na nakabulge yung mga ugat niya as he lifted the hot water saka unti unti ibinuhos sa coffee beans. May hand immediately moved sa pagkain ko sa sumubo while just gazing how Hiro brew the coffee.

"Hmm!" I smelled the coffee beans and it was nakakaaddict. Dun ko narealize that his style on brewing the coffee is totally different than what Cody had taught me. Hiro's style was somewhat similar to those other barista on other coffee shops na napuntahan namin. Althought dati ganyan din ang style ni Joshua but once I taught yung style ni Cody, he immediately changed his style.

"Hiro."

Nabigla ako ng magsalita si Cody saka ako napatingin sa kanya.

"I don't really like the smell of your raw coffee beans, you just brew on the counter." Sabi bigla ni Cody na super domineering.

Napablink ako twice sa sinabi niya. Anong problema ni Cody? May dalaw ba siya?

Hiro was shocked on what Cody said. He hesitated for a second but sinunod na niya lang si Cody as bowed again saka itinulak ang dala niyang lalagyan ng ibinobrew na coffee.

Tinitigan ko si Cody since hindi ko magets ang nasa isip niya. But I just shook my head saka ibinaling ko nalang ang toon ko sa pagkain. Nang madali ko nang matapos ang pagkain ko another platter was delivered on our table.

Nanlaki ang mata ko nang makita ko ang pagkian.

It was a dessert!

A deluxe sliced chocolate cake poured with creamy chocolate syrup sprinkled with chocolate chips and pieces of chocolate cookies. May decoration pa ang plate niya with white icing with bits of choco chips saka merong cherry.

Nanlaway agad ako as I bit my lower lip. I am so sorry my sexy body, mukhang mapapasubo tayo ngayon.

"Why did you even bring this dessert out. Ang taas taas ng calorie neto?" Sabi ni Cody with diin na voice.

Nashock ako bigla as my mouth was opened widely saka ako napatingin kay kuya waiter3 and ibinalik agad ang tingin kay Cody.

Kukunin na sana ni kuya waiter3 yung dessert but my hand suddenly moved on its own.

"Wait! Ayos lang. I like this dessert." Sabi ko kay kuya waiter3 as my hand gripped his arm. Saka ko tiningnan si Cody. Napatingin si Kuya waiter3 kay Cody habang si Cody naman napabuntong hiniga.

"Alright, sige na, let it be." Sabi niya as he swayed his hand again para umalis si kuya waiter.

Napatingin ako kay Cody. Ganito ba talaga si Cody sa company nila. I thought he was just a project manager but sa ugali niya he looks likw somewhat a very high position.

And to think that all of the people na namemeet namin regarded him with a very high respect. Kinunot ko ang noo as I slowly grabbed the plate ng dessert habang nakatingin kay Cody.

Habang tumatagal mas lalo akong nacucurious sa kanya.

Cody? I remembered in our high school, maraming teachers ang laging pumupuri kay Cody. They always said kahit mahirap siya, hindi naging hadlang para magi siyang top lagi sa klase.

They even treat him like a prince. Ni isang beses hindi sa kanya nagalit ang sino man na teacher sa school. Akala ko nga nung freshman palang kami ang yaman yaman niya, kaya medyo awkward ako nun sa kanya. But when I saw yung home niya, I pitied him like 'so this was his inspiration para magsipag mag-aral'.

But now, he was someone like from a top family. Parang mas nadagdagan pa ang qualities niya sa pagkaprinsipe.

"I'm very sorry Maam Rose. But this place is reserved."

In the verge of my thinking nang maraning ko yung isang waiter. Actually he was wearing a coat. Parang business man. But he actually bowed towards the girl he was talking to.

I simply glanced the girl. And may eyes went bulged as I saw the Wickedgirls napumasok.

Kitang kita sa mukha nila ang pagkashock and their eyes rolled inside para makita kung sino ang nagpareserve. Their eyes became really furious to see me eating with my mouth full.

"Well, well. For once, I thought a really high class person would rent this place but to think isang pig lang pala ang kakain dito." Wickedgirl1 scoffed in font of me.

"Pft!" Napasmirk naman yung isa.

Bang!!!

Nagulat kami bigla as Cody suddenly slapped the table with a great force. Nagsitalunan yung mga plato and buti nalang nahawak ko yung candle holder, muntik na matumba.

"Watch your mouth." Tumayo si Cody as he emitted a vicious aura towards the girl.

"You-" Magsasalita sana yung kasama niya but Wickedgirl1 stopped her.

"Don't worry, Erika." Sabi niya as her lips curved upward. Tumaas bigla ang kilay niya.

"Mr. Cody. Although kahapon palang kita nakita, I've already known you for a long time. And I am really glad for me to be able to give you a very great advice. Layuan mo ang katulad niyang babae if you want your name, ah wait, your family name not to be ruined." Sabay wicked smile kay Cody.

My eyes widened sa sinabi. Anong akal niya sakin, pulubi?

Cody clenched his fist as he quickly paced towards the girls.

"Why you-"

"S-sir Cody. Calm down. Calm down." Sabi nung nakacoat na waiter. "I would really suggest -"

"Anong nagyayari?" A very cold voice echoed inside. Napatingin kaming lahat sa may pinto ng restaurant as I saw Arvin and Ken. Arvin crossed his eyebrows while Ken was smiling.

Tinitigan ko sila and thinking, 'Woah, this issue is getting bigger.' sabay pasimpleng kumuha ng cake sabay subo.

Ken rolled his eyes at biglang tumaas ang kilay niya sabay sigaw.

"Woah! Mary Rose!!" Sabi niya sabay kumaway as he paced towards the wickedgirl1.

Muntik na akong mabulunan nang makita kong inakbayan ni Ken si Mary Rose. Mary Rose quickly clenched her fist sabay shove off kay Ken.

"Don't be so clingy. I don't like leeching guys."

Napataas bigla ang dalawang kamay ni Ken.

"Woah. High blood ka ngayon ah." Sabi ni Ken as he laughed.

Napakunot ang noo ni Arvin.

"Know the atmosphere, dummy." Saka niya hinablot si Ken sa collar nito papalayo kay Mary Rose.

I glanced at Cody. He was still composed but medyo magbuburst na ang galit niya.

"So? Care to explain?" Sabi bigla ni Arvin kay Mary Rose but she just raised one of her eyebrows saka nagcross arms.

Napabuntong hininga si Arvin. "Brats. Ang hirap pasunurin!" He thought as he pinched his forehead.

"Manager." Sabi bigla ni Cody as he gazed dun sa waiter na nakacoat.

Cough! Nabulunan ako bigla ng tinawag ni Arvin si Kuya na manager. All this time kala ko waiter siya. He was actually holding a wine kasi kanina. Kala ko siya yung magseserve.

"What the hell happened?" Arvin coldly said.

"W-well." Stutter na sabi ni Manager. He was really scared. I know kung ako ang nandyan manginginig pati tuhod ko. Well, I just let them talk at ibinaling ko nalang ang tingin ko sa pagkain.

Inexplain ni Manager yung nangyari and Arvin slapped his forehead.

"First, Cody. Do you even know this brat?" Sabay turo ni Arvin kay Mary Rose.

Tumaas ang kilay ni Cody as he glared Mary Rose even more.

"Yeah. Although kahapon ko lang narealize." Saka siya nagsmirk na parang nang iinsulto.

"The one of good-for-nothing daughters of Tan family."

Cough! This time naluwa ko na ang kinakain ko.

"T-Tan Family! One of the top 10 richest families in this country!"

avataravatar
Next chapter