1 PROLOGUE

I am here infront of this room listening to the music that he played in the piano. I was amazed and wondering how he can play a piano while singing .....

Kantang nakakapangilabot at madadala ka sa bawat tono at lyriko nito , hindi ko lubos maisip na meroong nilalang na may ganitong kagandang boses na nasa harap ko at ang nakakabilib ay lalaki pa kahit Na nagtataka ako kung anong kinakanta nya .

naglakad ako papunta sa kanya para makita ang kanyang mukha ilang hakbang nalang bago ko sya mahawakan sa kanyang braso ngunit .....

Nagising ako na hinahabol ang aking hininga nagtataka ako kung bakit halos araw-araw ganito ang panaginip ko . lalaking nag papiano at hindi ko makita ang mukha lagi kong sinusubukan matignan ang kanyang mukha subalit ang tanging nakikita ko lang ay ang kanyang makikisig na likuran, habang tumutugtog ito nang musika .

Tumayo na ako upang umpisahan ang aking nakagawian sa kabilang banda ako si Alejandra keisha vernal its june 7 1870

at ngayon ang simula nang eskwela namin Lumabas na ako nang bahay at nagsimula nang maglakad papuntang eskwelahan malapit lang naman ito sa bahay namin kaya naglalakad lang ako.

pagkapasok ko nang bulgaran nang eskwelahan bumulaga kaagad ang mga babaeng walang ginawa kundi ang guluhin ang buhay ko OO mahina ako ,mahinhin ,at madaling mauto pero ano bang magagawa ko ayaw ko nang gulo ,gusto ko nang tahimik na buhay at higit sa lahat naniniwala ako na magiging kaibigan ko sila kaya sinusunod ko ang gusto nila pero habang tumatagal lumalala ang kanilang ugali na pinapakita sa akin ....

" ikaw!!!! hampas lupa dont you ever dare to get near in emmanuel"napatango na lang ako at iniwasan sila. ingleshera sya bagamat marunong akong mag salita nang wikang ingles hindi ko ito ginagamit sapagkat mas tipo ko ang wikang pambansa nang pilipinas ,ang mga estudyante dito kapag marunong at magaling ka sa wikang ingles para sa kanila matalino ka na !hayysst napapabuntong hininga na lang ako pasalamat na lang ako na hindi na sila sumunod , si emmanuel sya ang gustong gusto nilang lalaki. Simula highschool hindi ako lumalapit sa mga lalaki dito dahil ang mga babae na lumapit kanina sa akin ay pinapalayo ako sa kanila hindi ko lubos malaman kung bakit pero sila ang lumalapit sa akin pilit ko silang nilalayuan dahil katulad nga nang sinabi ko kanina ayaw ko nang gulo ang mga babae kanina ay sila emma at daisy ang pamilya nila ay nag mamayari nang pagkarami raming hacienda dito sa lugar namin kaya ganon na lamang ang lakas nang loob nilang mang api .

pinagpatuloy ko na lang ang aking paglalakad at iniisip ko pa rin ang halos araw-araw na panaginip ko simula kasi nang tumuntong ako nang labing walo ay halos lagi ko na napapanginipan.Noong nakaraang buwan lang ako nag daos ng akimg kaarawan kaya halos isang buwan ko na iniisip ang lalaki sa aking panaginip mababaliw ako sa ganitong kaisipan nagulat na lamang ako na may nakadanggi sa akin isang lalaki tumatakbo sya napatulala ako sa aura nang likod nya ! Sandali!!! kawahig nya ung likod nang lalaki sa panaginip ko tumakbo ako para mahabol ko sya lumiko ito kaya sinundan ko rin ngunit si emmanuel lang ang nakita ko rito !!!

"EM... manuel????"