webnovel

Marry Me Kuya!

Nine years ago, with the age of eleven I married him. While walking on the aisle with my dying father, I looked at him. My seventeen year old groom. I knew all along that I was only a child in his eyes. But I promised back then. That he alone would be my husband till I die. But that was a long a time ago. A very long time... Now with the beauty of a nineteen year old lady, I stood in front of him. A shocked expression was all registered in his handsome face just like Nine years ago... Where I shouted at him. "MARRY ME KUYA!" **** This is Book 1, you can check next the Book 2 entitled Divorce Me Kuya All Rights Reserved #EARL0007

EARL0007 · Teen
Not enough ratings
47 Chs

Chapter 27: First Day of School

"You're off to great places. Today is your day! You're mountain is waiting so get on your way!

***

Clyde's PoV

Napakabilis natapos ang summer vacation namin at ngayon ay ang first day of school namin ni Eiffel.

Dahil parehas kaming nagising ni Eiffel ng maaga ay lumabas muna kami to enjoy the nice morning breeze.

Eiffel was busy watering the roses in our garden habang ako naman ay nagbabasa ng diaryo sa coffee table at pasulyapsulyap sa kanya.

Parang may mali...

Umupo si Eiffel at inamoy ang mga puting rosas. Bahagyang tumaas ang laylayan ng kanyang palda slightly showing her pale legs.

"Eiffel did you cut your dress?" out of nowhere na tanong ko at nakakunot ang noong lumingon siya sa akin "No, why would I do that? This is my favorite dress Mommy gave me" she answered.

I nodded and returned my attention in the newspaper pero palihim na sinisilip parin siya.

Tumayo si Eiffel at nakangiting lumapit sa akin "Let's go and eat breakfast"

"Ah-sige" gulat na sagot ko and she walked away humming.

Napansin ko ulit ang laylayan ng damit niya, dati ay below the knee lang ito ngunit ngayon ay above the knee na niya ito.

Saka parang...

Pagpasok namin ay nakahanda na ang kamesa at sabay kaming kumain ng almusal.

"Sige na magayos ka na at ako na ang bahala dito, baka malate ka pa sa first day mo" bilin ko at inaayos na ang mga pinagkaiinan namin. "sige" excited na sangayon niya.

Pagkatapos kong magligpit ay kumatok ako sa kuwaryto niya "Eiffel are you done?"

"Wait- just give me a minute Hubby" sagot niya "can I come in?" medyo curious na tanong ko.

"Yeah sure" pagpasok ko ay nakita ko siyang nagaayos ng buhok at nakaharap sa full length mirror.

She was wearing a white long sleeve white polo with a ribbon on her chest and a dark blue high waist skirt that reaches above her knees. Black high socks were on her legs and black closed shoes. She was tying her wavy black hair with a white ribbon and she really looked excited.

"Is that the uniform the school gave you when you enrolled?" hindi ko napigilang itanong.

"Yes, it is" she answered. "You're so full of questions today Hubby" she commented.

"Well, isn't it supposed to be below the knee?"

"Now that you said that, parang ang sikip nga e" ayon niya at umikot sa harap ng salamin.

Bigla kong natanto kung ano ang mali! I paid my attention closely in the area that bothers me most.

Lumaki ba?

Kasi parang...

Mas malaki na sila...

"Hubby? Hubby?" nagulat ako ng nasa harapan ko na pala si Eiffel at nagtatakang tinatawag ako.

"A-Ahh?"

"I was asking kung aalis na ba tayo?" nalilitong tanong niya at dahan dahan akong tumango.

"Oo halika na" yaya ko at hinatak na siya palabas ng kuwarto.

Naglalakad na kami papasok.

"I hope that I'll have a nice year in the school" she nervously stated.

"Tsk, I know you'll do great" sabi ko at napangiti rin siya.

Pero habang naglalakad kami ay hindi ko mapigilang hindi mainis, halos lahat nang mga naglalakad din ay nakatingin kay Eiffel, mapababae man o lalaki at hindi ko maintindihan kung bakit ako nakakaramdam ng ganito.

"She's so pretty" sabi ng mga babae samantalang nagsisikuan naman ang mga lalaki sabay turo kay Eiffel.

"Foreigner ata tol,"

"Oo nga ganda!"

"Tara lapitan natin mamaya"

Naiinis na nilingon ko ang mga high schoolers na naglalakad sa likod namin ang glared at them. Bigla silang napahinto sa takot.

Tiningnan ko si Eiffel and can't help but be amazed on her way of walking which is full of elegance, her wavy black hair bouncing in every step she takes and her beautiful blue eyes glistening with excitement.

Buti nalang at sa private school siya nakaenroll, atleast she's safer.

Pagdating namin sa school gate ay humarap siya sa akin.

"Ok na ako dito hubby, baka malate ka narin" she stated with a smile.

I gently patted her head and smiled "Have a nice day" I said mimicking her cataphrase and she blushed at my gesture.

She nodded at pumasok na sa gate, pero hindi ako mapalagay at sumilip muna sa gate looking at her.

Hindi pa siya nakakapasok sa loob ng building ay agad siyang nilapitan ng mga lalaki!

Naiinis ako dahil wala rin akong magagawa, kaya umalis na ako at pumasok sa sariling eskwelahan.

''''

Lahat ng mga studyante ay napapaiwas sa kanya at lumalayo habang naglalakad sa campus, mapabagong studyante man o dati ay takot ang lahat na makabanga ang dakilang Ice Prince ng unibersidad.

Piss and irritation were registered on his handsome face while his pitch-black orbs glare at everyone.

Imbes na pumasok sa sariling klase ay napagdisiyunan niyang magpalipas ng inis at galit sa kanilang tambayan.

Mayamaya ay dumating na rin doon ang kanyang matalik na kaibigan.

"Brad! Keagaaga nakabusangot ka diyan! Ilang araw palang kitang hindi nakikita ay ganyan ka na! Ano bang nagyari? Saya saya natin nung summer ah" puna nito.

Clyde just sent him dagger looks at napabuntong hininga nalang si Willam in defeat.

Tumalikod ito at naglakad papalayo.

Pero agad ding bumalik ito at ibinato ang isang canned coke na nasalo naman agad ni Clyde.

"Oh, pangpalamig ng ulo mo" nakangiting explain niya at umupo sa tabi ng kaibigan sabay inom sa sariling coke.

Binuksan ni Clyde ang bigay sa kanya saka uminom at sumandal sa puno "I just don't understand myself lately"

"Continue" sugsug ni Willam habang hinihimas ang baba nito na tila isang imbestigador.

"Hinatid ko si Eiffel sa bago niyang school then I saw that she was the center of the attention. Parang gusto siyang lamunin ng mga hayup na lalaking studyante don. It irritates me the most!" he explained and glanced at Willam who looked so serious.

Pero hindi alam ng binata na pilit na pinipigilan ng kanyang matalik na kaibigan ang pagtawa nito.

"De javu?" he thought. Inaalala ang dating paguusap ng munting asawa nito tungkol sa parehas na problema.

"I don't understand it! I want to tell them that she's mine!" he exploded at hindi napigilan ni Willam ang pagbungisngis. Minulagatan siya ni Clyde at inambaan ng suntok.

"T-Teka-Hmp! Hahaha! Brad! Wait lang!" hirap na pigil nito habang tumatawa.

Pilit na tinigil niya ang sarili at huminga ng malalim. "Huu!" huminga ito ng malalim "Ok, that's normal brad, it just shows how you really love your little wifey" nakangiting clarify nito.

At tahimik na nakikinig namn ang binata.

"As Love Doctor 101, I diagnose you under extreme jealousy that causes paranoia" parang isang doctor na bulgar nito.

"Willam..." Clyde shot him a warning look and Willam shook his shoulders with a stupid grin in his face.

"I'm not jealous! A Clyde Dale Fuentabella never gets jealous!" he disapproved.

"And that's a strong case of denial" dagdag ni Willam.

"I'm not in denial!"

"Ok, sabi mo e" nakakalokong ngumiti si Willam.

"Sabi nang-ah whatever! Halika!" aya niya saka tumayo mula sa pagkakaupo.

"Ha? San tayo pupunta?" nagtatakang tanong ni WIllam pero tumayo rin.

Tumingin sa relo niya si Clyde "Paniguradong nagcheck na ng attendance si Mrs Dracula kaya wala ring kwenta kung pumasok tayo"

"Saan nga po tayo pupunta Mr Great Clyde Dale Fuentabella?" tanong ulit nito habang nakapamewang. And Clyde just smiled

.

.

.

St. Augustine High School

"What are we doing here Mr. Great Clyde Dale Fuentabella?" tanong ni Willam habang nakapamewang halatang hindi gusto ang nasa isip ng kaibigan niya.

"Hmm... Pumapasyal?" hindi siguradong sagot ni Clyde habang palingon lingon sa paligid na tila nagmamasid.

Kasalukuyan silang nakatayo malapit sa likod na pader ng eskwelahang pinapasukan ni Eiffel.

Pagkatapos siyang yayain ni Clyde ay hindi niya inakala na dito pala sila pupunta, not that he minded it. Willam just find his best friend creepy in a way.

"This is stalking" Willam bluntly stated.

Sawakas ay nilingon din siya ni Clyde na nakakunot ang noo halatang hindi gusto ang sinabi niya.

"Stalking is such a strong accusation. I personally prefer the term intense research on an individual " he disagreed.

"Yeah right" Willam retorted, rolling his eyes.

"Halika dito Willam!" tawag ulit sa kanya at lumapit nalang siya.

"Ano yun?"

"Tulungan mo ako" Clyde requested, more like ordered.

"Ha?! Anong gagawin mo?!" tanong niya ulit pero mabilis na pinayuko siya ni Clyde at umakyat sa likod niya.

"Ara- Aray brad! Ang bigat mo! Anong bang pinapakain sayo ng asawa mo?! Masabihan ngang dyetahin ka!" reklamo ng kawawang kaibigan.

Mabilis na nakasampa sa pader si Clyde at inabot ang kamay sa kaibigan "Bilis baka may makakita!" he said.

Nagdadalawang isip na tiningnan namn niya ito, hindi sigurado kung sasama ba. "Anak ng!-tsk!" defeated na inabot naman niya ang kamay niya at umakyat din sa pader.

Sabay silang tumalon papaloob ng eskwelahan at agad nagtago sa likod na puno.

Buti nalang at malawak ang nasabing eskwelahan. Maraming mga puno at halaman na pwede nilang taguan.

Palingon lingon si Willam at takot na mahuli ng mga guard o teacher.

"Brad! Pag tayo nahuli ano sa tingin mo ang sasabihin ni Eiffel sayo?!" panenermon niya sa kaibigan.

"Wag kang maingay!" sita naman ni Clyde sa kanya.

"Ang lala ng selos mo Clyde!" puna sa sariling isip.

Mayamaya ay nagring na ang bell indicating na lunch time na ng mga studyante.

Dahan dahang nagpalipat-lipat sila sa mga puno, mala James Bond na nagpagulong gulong sa damo't mga halaman at nagtungo sa cafeteria ng eskwelahan. Nakakita sila ng malapit na puno sa cafeteria na salamin ang nagsisilbing pader kaya mula doon ay kitang kita ang mga kumakaing studyante.

Inis na pinagpagpagan ni Willam ang sarili mula sa mga duming nakuha sa pagulong nila. "Lintek brad! Daig pa natin ang mga imbestigador sa pinagagagawa natin." Complain nia.

"Nakita ko rin siya!" sigaw ni Clyde at gulat na napalingo nsa kanya si Willam, hindi makapaniwala sa sariling kaibigan na may hawak hawak na binoculars at minamatyagan ang sariling asawa na naglalakad sa loob ng cafeteria.

"Anak nang- hanep! Saan mo nakuha yan brad!" gulat na tanong ni willam

"Ssshh-! Wag kang maingay! I just brought it in case" he expalined

Natatawang napapailing nalang ang kaibigan niya thinking how misserable he is.

"Ayan na nga bang sinasabi ko! Tingnan mo! Daig pang mga langaw kung umligid sa kanya!" he stated while gritting his teeeth out of annoyance.

"I can see it" Willam said rolling his eyes off his best friend.

Eiffel was sitting with a group of girls, masayang naikipagusap sa mga ito nang nilapitan sila ng mga lalaking studyante which he assumed na mga senior highschoolers. Halata ang discomfort sa napakagandang mukha ng munting binibini at pilit na ngumingiti habang kinakausap ito.

Maski si Willam ay nabwibwiset sa pangungulit ng mga ito sa asawa ng kanyang kaibigan ngunit nanatili siyang tahimik, anticipating his friends reaction, baka kasi bigla itong sumugod sa sobrang inis.

Pero sa awa ng diyos ay nakapagpigil naman ito hangang natapos ang lunch break at nagsibalikan na ang mga studyante sa kani kanilang mga classroom.

Agad tumayo ito at nakatinging sinusundan ang munting binibini pero maingat na nagtatago sa mga puno. Napapabuntong hininga nalang si Willam habang sinusundan ang kaibigan.

Pagdating sa classroom ni Eiffel ay umupo ito sa upuan nito malapit sa bintana. Mabilis na umakyat si Clyde sa isang puno ng manga malapit sa classroom ng munting dalagita. Umupo ito sa isang sanga habang nagmamasid gamit ang binoculars niya. Samantala ay nakaupo naman sa ilalim ng puno si Willam, nakasandal ang katawan sa puno at busy na nakikipagtext habang pasulyapsulyap sa kaibigang nasataas ng puno.

To: Tita Sophie

Sub: Son's Jealousy

Tita, itong anak mo, nagaala spy kakasunod sa asawa niya. Hindi ko alam kung matatawa o maiinis ako sa anak niyo ni Tito. Ayaw aminin na nagseselos pero daig pa ang paranoid kung istalk si Eiffel

Report niya sa nanay ng kaibigan.

Lingid sas kaalam ni Clyde ay madalas ka text ng kanyang kaibigan ang sariling nanay nito.

Inuupdate ang ina sa mga kaganapan nila ni Eiffel bilang magasawa. Si Willam ang nagsisilbing mata ng nanay niya habang ang kambal na pinsan nito ang kamay ng nanay.

But that secret must never be known to the married couples, sa takot na baka itakwil ng binata ang sariling pamilya at kaibigan.

Pagkatapos isend ang text ay ibinulsa na niya ang kanyang Iphone at napapangising ipinikit ang mga mata para umidlip.

Napansin ni Willam ang pagbabagong nagaganap kay Eiffel, well physical changes lang naman na hindi matanto ng kanyang kaibigan.

Eiffel grew taller for the past two months, mas naging bilugan ang kanyang balakang, mas naenhance ang shape ng katawan nito and her woman features can be more recognizable now. She looked more like girl in adolescent stage now and that might because of her sudden growth spurt.

Nagtataka tuloy si Willam kung bulag lang ba o talagang hindi babae ang tingin ni Clyde sa sariling asawa.

Erase that, baka tanga lang talaga ito pagdating kay Eiffel.

Hindi niya alam kung gaano katagal silang nanatili sa pinagtataguan nila nang natapos na ang mga klase ng mga studyante.

Siyempre as a good best friend ay sinundan nalng niya ang kaibigan. Nagtulungan ulit silang makaakyat sa pader, tumalon papalabas at nagmatyag nalang ulit sa gate ng school.

Naglalaakd na palabas ng school si Eiffel kasama ang mga kaklaseng babae nang nilapitan siya ng mga studyanteng lalaki.

Napahinto sila sa paglalakad at naguusap.

"Brad, niyayaya atang umuwi kasabay sila!" hula ni Willam sabay siko sa kaibigang nagpupuyus sa galit.

Nakangiting umiling iling ang munting binibini na nasa tingin nila ay umaayaw na.

"O! Inaayawan niya!" pahayag niya at napangiti rin sawakas si Clyde, very pleased with Eiffel's actions.

Pero hindi natinag ang mga lalaki at mas nagpupumilit, napalitan na ng ngiwi ang ngiti ni Eiffel.

Hinawakan ni Willam ang balikat ni Clyde na nagplaplano nang sugudin ang mga lalaking pumipilit sa asawa.

"B-Brad! Chill lang!" pagpapakalma niya

Biglang nagbow si Eiffel saka mabilis na tumakbo papalayo palabas ng school.

Gulat na naiwan ang mga lalaking studyante pero agad din tumakbo para sundan si Eiffel.

Hindi na hinayaan ni Willam na masundan ng mga ito ang tumakas na batang babae.

Nang makalabas sa school gate ay Agad niyang hinarangan ang mga ito "Tsk...tsk...tsk... Saan ang punta niyo mga bro?" nakangiting tanong niya sabay angkla ng dalawang braso sa balikat ng mga ito.

Nalilitong nagtinginan naman ang mga ito.

"Kung ako sa inyo, hindi ko na itutuloy ang plano niyo. Payong kapatid lang" natatawang umiling siya.

"Do we know you?" nakataas ang kilay na tanong ng mga ito.

Napangisi nalang siya sabay nguso sa harap nila. Nagtatakang sinundan naman ng tingin ng mga ito ang taong papalapit sa kanila.

Biglang nakaamdam ng takot ang mga binata ng makita nila ang lalaking ms mabangis pa sa hayop ang itsura. Silently praying na kung makaligtas sila at makauwi ng buhay ay hindi hindi na nila uulitin ang pagkakamali... Kung may mali nga ba silang nagawa.

Eiffel's PoV

Nang medyo makalayo ako sa school ay hinihingal na huminto na ako sa pagtakbo. Sumilip sa likuran ko at napahinga ng maluwag ng makita kong hindi ako sinundan ng mga senior boys.

This day was so great, well almost great kung hindi lang ako iniistorbo ng mga lalaki.

I've always wished to have friends at ngayon ay natupad na din! Though, more like acquaintance lang muna after all, it takes time to know someone.

Pero I had a weird feeling na parang may nanonood o sumusubaybay sa akin buong araw.

Well, I guess napaparanaoid lang ako.

Nakangiting nagpatuloy ako sa paglalakad, I'm so excited to go home and prepare for our dinner. Madaming madami akong ikwekwento kay Kuya Clyde!

I was humming our wedding song nang maramdaman kong may sumusunod nga sa akin!

Kinakabahan at natatakot na ako, nagpangap akong hindi ako aware pero gumagawa na ako ng plano sa isip ko para makalayo agad.

Mabilis akong pumasok sa isang eskinitang nadaanan ko at nagtago sa malaking trashcan na nakalagagy doon

"Uy! Pumasok siya doon!" narinig kong sigaw nong sumusunod sa akin. Nagsimula akong magfreak out!

Baka kung anong gawin nila sa akin!

Kuya Clyde!

Natatakot na tawag ko sa taong agad pumasok sa isip ko.

Tumayo ako at naglakas loob na harapin ang mga sumusunod sa akin.

I have to be brave! I can't be helpless at times like this! Ako ang susunod na kondesa ng mga Sinclaire! Hindi ko hahayaang mapahamak ang sarili ko!

Matapang na kinuha ko ang stun gun sa bag ko na bigay sa akin nila ate Rene at Lene. Tumayo at naghandang gamitin ito.

Nang sumunod sila sa loob ng eskinita nanginginig man ang aking mga kamay ay agad kong tinutok ang stun gun. Pero laking gulat ko nang nakita ko kung sino ang mga sumusunod sa akin. Agad tinaas nung isang lalaki ang kamay niya at takot na nakatingin sa akin.

Samantalang speechless nman un isa, halatang hindi ineexpect ang ginawa ko

"H-Hubby? What are you doing here?" nauutal na tanong ko.

"E-Eiffel... Where did you get that?" pabalik na tanong niya.

Saka ko lang naalala na nakatutok nga pala sa kanila ang dangerous weapon ko. "A-Ahh" agad kong nilagay sa loob ng bag ko yung stun gun at niyakap siya ng mabilis.

"I-I was scared!" Hindi ko napigilang sabihin.

Naramdaman ko ang pagyakap niya rin sa akin at nawala ang lahat ng takot na nararamdaman ko.

Having him in my arms is enough assurance that I'm safe, I know that he will never hurt me.

"It's ok. I'm here" pangaalo niya.

Tiningnan ko siya "Bakit kayo andito ni Kuya Willam?" tanong ko ulit at napansin ko ang pinagpapawisan na si kuya Willam.

"W-Woah! Anong oras na pala!" sabi niya at napatingin sa sariling orasan sabay kamot sa ulo "Late na pala ako sa date ko! Sige maiwan ko muna kayong magasawa dian!" paalam niya sabay takbo paalis.

Naiwan kami ni kuya Clyde na hindi makapaniwala sa bilis ng takbo nito.

Nanlilisik ang matang sinundan ni kuya Clyde ang papalayong kaibigan.

Nagtatakang napatingin nalang ako kay kuya Clyde.

"A-Ah... W-Wala kasi ung prof ko-oo tama! Absent yung prof ko kaya maaga kaming nakauwi at plano s-sana kitang sunduin" nakangiwing sagot niya.

I don't know kung bakit nabubulol siya but knowing na gusto niya pala akong sunduin made me smile.

"Ganon ba? Sige halika umuwi na tayo" nakangiting yaya ko na sa kanya at nakahinga naman siya ng maluwag.

Right now, I just realized na kahit ilang daan man ang maging kaibigan ko ay hinding hindi ko ipagpapalit si Kuya Clyde sa buhay ko. Kahit na siya na lang ang tao sa buhay ko ay ayos lang sa akin.