2 Kahon

Nako, anong oras nanaman akong nagising malalate ako. Isang tipical na araw nanaman ang bumungad sakin; isang nakakatakot ngunit nakakabagot na pangyayari.

Patuloy Kong iniisip Kung totoo ba Ang nangyari saakin this last few days. Mukang totoo pero Sana Hindi. Pagsakay ko sa Jeep bigla akong nakatulog. At tila may bumabagabag sa isipan ko. Madilim, at pasiot sikot ako SA aking imahinasyon. Ano nanaman toh? patuloy bang ganito?! Dahil sa takot nagising ako. Nakakahasle talaga pag SA Jeep sumasakay. Siksikan tapos parang lagi akong tuliro.

Tambak Ang works and seminars na aatendan ko. Sana ol may rest day. Pero kapag rest day Naman Kung ano ano nakikita ko. Hayy bahala na nga. Break time na namin pero napagpasyiahan kong tapusin muna Ang portfolio's. Mag Isa ko Lang sa office. Nagumpisa na akong manginig. Inisip Kong Wala Lang yon, siguro pagod Lang.

Isusubmit ko na Ang portfolio Kay sir nang biglang may humatak saken at napunta kami sa isang silid. May batang babae umiiyak. Pagsilip ko isang batang minomolestiya ni tatay.

~ Huling banggit Ng bata "Bakit di mo ko tinulungan?"

Dinilat ko Ang aking mga Mata at nasilayan sila sir at mga katrabaho ko. "Ah eh sir ETO na pala Ang portfolio."

Dahil lubos lubos na Ang nararamdaman ko. Naisipan ko na lang na magpaalam at umuwi Ng bahay para magpahinga.

~End of chapter 2~