Chapter 2. We meet again?

|| Rachel bakit ka galit? wala naman akong ginagawang mali? Rachel please have mercy, don't leave me.

"Akir, di ko alam kung saan mag sisimula pero nakikita ko yung pagsasama natin, parang hindi nag wowork. Palagi kanalang busy at may times narin na kinalimutan mo yung birthday ko. Natatakot ako baka next time ako na yung makalimutan mo."

"But, Rachel alam mo naman mahal na mahal kita. Walang oras na hindi kita naiisip, di ko kaya mawala ka at hindi kita kayang kalimutan. Your my everything, you worth my life."

Napansin ko bigla na tumolo ang mga luha sa kanyang mga mata and it breaks my heart. Hinila ko yung kamay niya papunta sakin at niyakap ko siya ng mahigpit, at isinadal ko yung kanyang ulo sa aking dibdib.

Parang tumigil ang aming mundo nang marinig namin ang tibok ng isat-isa. Hinimas ko ang kanyang buhok at hinalikan ang kanyang noo. Bigla nag nagsalita si Rachel, "Kung pwede lang sana maging ganito tayo araw-araw, magiging masaya ako. Pero may isang salita na bumabalakid saating dalawa, sana."

Pero mahal kita, pinagtagpo tayo ng tadhana at kailagan natin harapin ito.

Hinawi kung yung kanyang buhok sa mukha, at muli ko nakita kung gaano siya kaganda. Parang ako na yung pinka maswerteng lalaki sa mundo dahil nakilala ko siya. Mabait, cute, matalino at humble.

"Akir, may mga tao talaga na hindi para sa isa't-isa. at ang masakit, pinagtagpo pa. At dapat alam mo kung saan ka baba, para alam mo kung hanggang saan kalang." ||

Rachel?

Rachel, ikaw ba talaga yan? hinawakan ko yung kanyang piski at kinurot ko ang kanyang kamay.

Pano nangyari ito, bakit nandun yung katawan ko patay na ba ako? at ikaw?,

Wait wag mong sabihin patay kana rin?

"Hays, alam mo hindi ka parin nag babago ang cute parati ng mga reaction mo. Sasabihin ko na yung totoo, andito ako para kunin ka at idala sa halalanan."

Halalan? Eh, hindi panaman election at tska hindi pa ako nakapag registered. Sabay kung kinamot yung ulo dahil hindi ko alam kung ano ang nagyayari.

"Hali ka Akir, sasamahan kita papunta sa halalan alam kung naguguluhan ka parin at ang judgement nalang ang mag-papaliwanag saiyo."

Judgement? ano yun? To be honest di ko alam ang pinagsasabi mo?

"Sumunod kanalang at malalaman mo kung ano ang nagyayari, by the way wag mo gagalitin ang judgement baka hindi kana makablik."

Sige, sinabi mo eh. Ano ba dapat gawin ko para hindi sila magalit.

"Wag kalang mag sinungaling at maging totoo ka sa iyong sarili. Iyan lang ang dapat mong gawain. So handa kana ba?"

Sanadili lang Rachel, magpapaalam mona ako kay mommy at ate.

"Akir, hindi ikaw maririnig at makikita ng mommy at ate mo."

Pero pano yung katawan ko diyan? Hindi ko naman hahayaang nakahiga nalang ako sa kalsada, malaki kaya yung ipinundar ko sa katawan na iyan. Kung alam mo lang kung gaano kahirap magpalaki.

"Magpalaki? Magpalaki ng ano?"

Umm--Magpalaki nang...Nang-- nang abs! Hirap kaya.

"Hays, wala kanaman abs. Alam mo halikana ang tagal-tagal mo, at iyang katawan mo ay kukunin lang naman iyan ng ambulansya, kaya wag kana mag alala."

Rachel pano ba tayo makapunta doon? Alam ka na! Sasakay tayo ng spaceship o hindi kaya papasok tayo sa isang mahiwagang butas. Ano doon yung tama?

"Wala doon yung tama, ang gagawin natin ay lilipad ng parang ganito."

Bigla akong nagulat dahil unti-unting lumutang si Rachel at sa isang iglap lang ay nawala ng parang bula.

Rachel? Rachel? Asaan ka, bakit mo ako iniwan sakit kaya maiwan ng magisa. Rachel! Mga babae talaga ngayon, sila na yung nang iiwan, hays.

"Halikana sumukay sa likod ko. At hindi kami ang nang iiwan, kayo ang nang iiwan."

What the Fuck! nagulat ako sayo.

Rachel? sasakay ba talaga ako sa likod mo? Hindi sa ayaw ko pero baka kasi mabigatan ka, ayaw panaman kitang mahirapan.

"Hindi pa ikaw marunong mag levitate, kaya ngayon ako muna ang magiging sasakyan mo papunta sa halalan. At pangalawa wag ka magalala sakin, malakas kaya toh. Tara sakay na?"

Inabot ni Rachel ang kanyang kamay at dahil nga wala narin akong choice sumakay nalang ako sa likod niya. Medyo nakakahiya para sa babae at napaka-awkward siguro isipin. Alam ko hindi maganda ang kalalabasan nito.

Tumalon ako sa kanyang likod at nakakapit ang mga paa at kamay ko sa isa't-isa. Sa pagsakay ko sakanya, muli kung naramdaman ang tibok ng puso niya. Amoy na amoy ko ang kanyang buhok na napa-kabango at ramdam ko ang kanyang balat na napaka-lambot.

Bigla niya ibinuka ang kantang mga kamay na para bang ibon. At lumipad nang napakabilis, masayang-masaya ako at ang aking pangarap na maabot ang ulap ay natupad ngayon.

Ganda ng ulap parang ikaw. Rachel ang tagal ng panahon bago kita makita, naalala mo pa kaya yung panahon ng binuhat kita dahil nasugatan ka sa paa. Tanda ko pa iyon, kung gaano kasaya yung mga mukha mo.

*Wshhh*

Rachel kung alam mo lang na hanggang ngayon mahal parin kita kahit na hindi ka nagpaalam saakin, mahal parin kita kahit masakit at mahirap. Ang hiling ko lang ay bigyan mo ako ng second chance.

*Wshhh*

Rachel I lo--

"Akir, ilag!

Sa di-inaasahan na panyayari ay bigla nalang may lumabas na kulay itim na bulalakaw na muntik nang tumama sa amin.

"Muntik na yun, wew mabuti nalang nakakapit ka sa--"

(Ops mala yata ang nahawakan ko, sorry Rachel.)

"Akir! Akir bitawan mo yung dede ko. Akir? ano ba bakit mo hinawakan?" Galit na pagkasabi ni Rachel.

Rachel hindi ko sinasadya! Nung nahulog ako kanina wala akong makapitan kaya iyon lang ang una kong inabot. Kaya sorry, hindi ko talaga sinasadya.

"Ok lang, basta next time huwag mo na iyon gagawin, kundi malilintikan ka. Nagkakaintindihan ba tayo?"

"Opo Ms, Rachel."

(Mabuti nalang hindi ako nahulog, pero nakakahiya yung ginawa ko. hays, pero aamin ko ang laki ng dede ni Rachel. Akir! Ano ba wag kang ganyan...Ano to? Please wag ngayon nakakapit ako kay Rachel. Wag ngayon! bat ka tumitigas please wag po ngayon.)

"Akir? Ano yang ginagawa mo sa likod? bat may parang tumotusok sa likod ko. Akir! huwag mong sabihin na?"

"Sorry rachel di ko kayang macontrol yung nasababa eh, kusa silang tumatayo. Sorry Rachel."

"AKIR BAKIT KA PA NAYON ANG LAYO-LAYO PA NATIN!"

Wag kang mag alala huhupa din niyan. matipid ko sabi kay Rachel habang hindi ko na ma pinta yung mukha niya sa galit.