webnovel

Hurt Me Not (Nigel Streus)

Teen
Ongoing · 21.2K Views
  • 9 Chs
    Content
  • ratings
  • N/A
    SUPPORT
Synopsis

Marupok. Iyan ang natatanging pang-uri na maikakabit sa pangalang Nigel Streus. Madali siyang mahulog sa iba ngunit sa tuwing may mamahalin siyang babae ay lagi na lang hindi puwede. His first love was eight years older than him and apparently before he can even confess, she already had a fiance. Buntis pa ito kaya wala na siyang magagawa. The second one is actually his brother's woman. And it is a no-no in their bro code. The third one is his patient. Pero ang masaklap hanggang pagiging kuya lang ang tingin niya sa kanya. Then the girl named Miachella Veronica Vallego came. The girl likes him so much that she would get into trouble just to get admitted to the hospital where he works. Kaya lang hindi sila pwede. She's only 15 years old and he's 30.

Tags
2 tags
Chapter 1Chapter 1

"You're too tall for her Nigel. Go back to your line!" the scary teacher yelled at me but I still didn't followed her.

Instead, I sat on the ground and crossed my arms while pouting my lips. Who said that she can order me around?! I am Nigel Streus!

"Nigel, I'm going to count."

"You're so annoying old woman! I want her to be my partner, can't you get it?!"

That's it! I loose my patience. How many times do I have to tell her that I want Vanessa as my partner but she keeps on blabbering that I'm too tall, doesn't she know that height doesn't matter?!

"Nigel, I don't like that attitude," she muttered as she glared at me.

Who cares?

"Don't worry old freckled woman. I don't like you too!" I shouted back.

I saw how her eyes widened in disbelief while my classmates just laugh with my remark. Hah! She should thank me that I didn't called her ugly.

"Get out!" she shouted angrily. She even get the stick to point where the door is.

Fine! I'll get out but I will ask mom to kick her out in this school too. And when she's out I can already become Vanessa's partner in this dance class.

I was about to stand up but a familiar voice echoed inside the classroom. It sounded like a voice of a sirene. Not that I already saw a sirene and heard its voice but that is a personification or metaphor or whatsoever it is. I was asleep when the old freckled woman taught it.

"Miss. I will talk to Nigel so please don't make him out of your class," she pleaded.

I was totally amazed by what she said. Amazed is not the right word. I was totally moved! I can see it. She also has a crush on me! Aha! Tsk. Tsk. Nothing can beat the handsomeness that I, Nigel Streus, have.

"As if he will listen to you," the old freckled woman said.

Hah! If Vanessa says it. I will going to do it. Even if it means jumping on the rooftop.

"Ahm. Nigel, can you just do what Miss said? Promise! If you do that I will eat lunch with you," Vanessa stated looking at her sideways.

She's blushing and the thought of it makes me blush too.

"If you say so," I responded. And what the! I can't suppress myself from grinning. Argh!

•••••

"HAHAHAHAHAHAHA."

"Hey! Don't laugh!" pagpipigil ko sa kanya sa napakalakas na pagtawa niya ngunit parang hindi niya ako naririnig.

Patuloy pa rin siya sa pagtawa at alam kong kanina pa namumula ang buong pisngi ko. Wala pa akong napagkuwentuhan ng pangyayaring iyon sa buhay ko. Wala pa! Kahit na ang NAKSS.

"Seriously Nigel? Ganoon ba kalakas ang tama mo kay- anong pangalan niya ulit?"

"Vanessa."

"Tama Vanessa!"

"That was in the past," pagpupumilit ko.

"Ilang taon ka noon?" tanong niya na pinipigilan pa ang tawa ngunit kumakawala pa rin.

"9 or 10?" patanong na sagot ko.

"You're too young Nigel," she commented as she sipped on her coke in can.

I sighed. I can't believe this girl. Hindi ko alam kung paano niya ako nagawang pagkuwentuhin ng childhood memory ko. Damn! Sa susunod nga iiwasan ko na 'to. Hindi na ako magpapa-iwan kasama siya.

Kaya lang kanino naman ako sasama?

Kay Seikon? Huwag na, papatayin ako ni Sera.

Kay Sine? Ililibing ako ni Kuya ng buhay.

Kay Kestrel? Magkaka-world war 3.

Kay Alesa? Oo single kami pareho pero hindi kasi ako si Seikon kaya malabong pumasa ako sa standards niya.

Sige! Ako na ang kawawa! Ako na ang hindi mahal ng nanay ko!

"Hindi ka pa naman nababaliw 'di ba?" tanong ko sa kanya nang makita kong bahagya siyang nakangiti.

Ipinikit niya ang mata niya at dinama ang malakas na hangin. Ang buhok niya na hanggang balikat ay nililipad lipad at ang ilan ay humaharang sa mukha niya. Wala namang nagsabi sa akin na ganito kahangin sa rooftop. Pati puso ko tinatangay.

"Masaya lang ako," sagot niya nang bumaling sa akin.

"Halata nga."

"I'm just happy to know your other side. You know, lagi na lang ang happy go lucky side mo 'yung pinapakita mo. Hindi ko alam na may half childish half pasaway side ka pala," mahabang aniya na hindi na nakatingin sa akin.

Pinagmasdan ko lang siya habang patuloy pa ring hinahangin ang buhok niya. Wala akong masabi. She's beautiful in her own ways. Hindi man siya nabiyayaan ng tangkad, puti, sobrang tangos na ilong ay maganda siya.

May salamin ako kaya huwag ni'yo akong sabihang malabo ang mata ko.

"Doctor Nigel," tawag niya sa akin kaya kaagad kong iwinaksi ang mga gumugulo sa isipan ko.

Tinignan ko siya habang naghihintay sa mga susunod niyang sasabihin.

"Tell me more about you, please," she pleaded.

Hindi ako kagaya ni Kuya na kayang sabihin ang salitang NO nang harap-harapan. Hindi rin naman ako mamamatay kung sakali mang ikuwento ko iyon. Hindi naman ako madamot, baka mamaya ma-ikwento niya rin sa iba at gawan pa ako ng libro. Instant celebrity na ako.

Nigel Streus. Celebrity- Doctor

Gandang pakinggan!

"Since this is your last day here, sige na nga! Ikukuwento ko na."

You May Also Like

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen
4.7
303 Chs

ratings

  • Overall Rate
  • Writing Quality
  • Updating Stability
  • Story Development
  • Character Design
  • world background
Reviews
WoW! You would be the first reviewer if you leave your reviews right now!

SUPPORT