Huling Paalam [Taglish]

●•●•●•●•● Liwanag na nagmumula sa asul na asul na kalangitan ay senyales ng bago nanamang araw, habang ang huni ng mga ibon ay sumasabay sa malamig na simoy ng hangin na umiihip sa iba't-ibang sulok ng lugar na ito. Bagong simula, bagong pag-asa, at ang bagong buhay narito, upang lumutas sa isa pang kabanata, ito siya sinusubukang mabuhay. Every sunrise signals a start of a new day, new beginning, and new life-----but not for Axton. Everyday is just another suffering to bear, every minute is a century of loneliness to feel, and every second is like living a life whose only reason of existence is for death to come and set him free from all these pain. Siya'y limampu't anim na taon na pero ang mga ala-ala ay sariwa pa rin---buo, buhay na buhay, at umiiral pa rin sa kanyang isipan. Iyong mga ala-alang iyon lamang ang suplementong kanyang hawak upang magpatuloy sa buhay. Ang mga memoryang mayroong sya at Cleah na magkasamang masaya at kuntento sa isa't-isa, at ang pangako na kahit anong mangyare ay habilin na nariyan pa rin para sa isa't-isa, magpakailanman. Yet all those happy times ended, promises were broken and his life was torn into pieces. For twenty years he was never fixed, and for him he will never be the same again---never ever. ●•●•●•●•●