3 Chapter T W O

Sabrina

Nang araw na iyon, umiyak ako sa loob ng kwarto ko. It's already midnight that time. Panay iyak ang maririnig mo sa loob ng kwarto ko. The night is silent, but the howls from me disturbed the silence.

My friends are right, Noah is a jerk! An asshole. Na sa sobrang pagmamahal ko sa kanya, hindi ko na napansin ang sarili ko. I always asks if he's okay, or if something isn't right. Pero, ako pala, ako pala ang may kailangan ng mga tanong na yun ngayon.

Am I alright? Okay lang ba ako? Okay lang ba na wala na akong itinira sa sarili ko?

I glanced at my table side where there's a frame place above it. Kinuha ko ito at tiningnan. Mas lalo akong napaluha sa nakita ko.

It was a picture of us two. Hindi siya nakangiti, pero nakatitig siya sa akin. He's looking at me like i'm the most beautiful girl he'd ever seen. Pero... Kalokohan lang pala iyon. It's only a prank, naging kami for almost a year. Ang galing niya umakting. Nadala ako sa mga banat at mga galawan niya. Galawan niyang panloloko.

Naiiinis ko itong tinapon. Pero kalaunan ay hindi ko maiwasan na pulutin ang picture naming dalawa. I can't, hindi ko pa kaya. Not now.

Para malibang ako ay kinuha ko ang laptop ko sa gilid at nagbrowse sa feed ko sa facebook. Scrolling for just a second ay biglang lumitaw ang status ni Noah.

'In relationship with Chelsea Madrigal'

Napahilamos ako sa mukha ko. It has a picture attached on it. Bakit ang sakit? Ang sakit sakit!

I silently, clicked the picture of them. They were smiling. Mukhang ang saya saya nila. Then I felt a hard pang on my chest. Napahawak ako sa aking bibig para pigilan ang aking sarili sa paggawa ng ingay.

Life is so unfair. I know I don't have the beauty like Chelsea,  her sexiness,  her wit,  her sophisticated looks. Walang wala ako kumpara sa kanya.

Siyempre sino ba namang hindi magagandahan sa kanya eh isa pa siyang cheerleader.

She is also a famous student, maraming tao ang nakakakilala sa kanya, isa ring billionaire ang dad namin...niya.

Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko.

Chelsea Madrigal, is my half sister. Her dad is my dad who left us when I was 10 years old. Dad knew my existence, after my mother died. But instead of adopting me, he pushed me away.

Isa raw akong illegitimate na anak. Wala raw siyang anak sa isang malanding kasambahay nila. Which is my mom, the one that he raped.

Hays. Life is unpredictable, pati si Chelsea kaagaw ko pa kay Noah.

I exited the picture and then pumunta ako sa timeline ni Noah at dahang dahan pinindot ang block button.

"I don't want to see you anymore." Bahagya kong bulong tsaka isinara ang laptop.

The howling of the wind screams coldness from the open window of my room. Mabilis akong tumayo at pumunta roon para isarado sana. But I stopped for a minute to watch the vast sky, there has a lot of stars appeared above, and the moon shines so bright.

Supermoon pala ngayon. It was one of the breathtaking phenomena which you can see at night.

The moon is rarely shining brightly. Even though there's darkness behind it, it still shines.

Naalala ko ang nabasa ko sa isang site sa internet. It says 'There are nights when the wolves are silent and only the moon howls'. It's one of the quote from George Carlin.

That quote resembles me. My situation right now. Where I am the moon that howls at night.

Nang sa tingin ko ay dinadalaw na ako ng antok ay mabilis akong  bumalik sa aking kama at humiga. Before I close my eyes, a tear escape from it.

...

I woke up and still feeling dizzy, kinuha ko sa table side ko yung salamin ko tsaka ko isinuot. Napatingin din ako sa phone ko, kinuha ko ito sa pag-aakalang may matatanggap ako ngayong message galing sa kanya.

But expecting too much can hurt you very much.

Wala man lang isang text ang nanggaling sa kanya kagaya nang ginagawa niya noong kami pa...

I was startled for a minute, and then a stream of tears flow down.

Wala nga palang siya at ako, walang kami. Isang ilusyon ko lang pala iyon. Ako lang pala yung nagmamahal sa aming dalawa, while he's playing with me. Ang tanga ko! Isang dakilang tanga.

Inilapag ko ang phone ko sa table side at huminga nang malalim, I stand up as I walk in front of the mirror. Namumugto ang mga mata ko sa kakaiyak, I looked mess. Gulo-gulo pa ang buhok ko. I just shook my head and continue to walk at the bathroom to do my morning routines.

Kahit mabigat ang pakiramdam ko ay pumasok pa rin ako. Ayokong ipakita na nasaktan ako. Kahit na nasasaktan pa rin ako ngayon. I don't want to give them the satisfaction because i'm miserable. Kahit masakit ay kakayanin ko. Para sa sarili ko.

Then I enter the school just to see bunches of students that are now looking at the big bulletin board at the center of the school. Nakasulat roon ang pangalan ko at ni Noah. It says, 'Sabrina Nycole Villegas was pranked by Manoah Clyde Tarnowski. Hindi na ako nagulat, everytime na may hot issues sa school ay pinapaskil nila ito sa bulletin board.

I got attention from the students kaya nagsimula silang magbulungan. Or more like to say chismisan.

"Kawawa naman siya, mag-iisang taon na pala siyang niloloko ni Noah"

"Masyado kasing assumera yang babae na yan. Akala mo kung sinong maganda!"

"She look wasted. Sino ba naman ang mag-kakainteres dyan, matalino nga ang panget naman."

I heard enough comments about me kaya umalis na ako at dumiretsyo na sa paglalakad. Those words weren't enough compare on Noah's words.

Sana hindi ko siya makita kahit ngayong araw lang. Baka kapag nakita ko siya ay hindi ako makapagpigil na yakapin siya.

I missed him damn much.

Yet on the other hand seeing him makes me feel the pain again. This pain still lingers in me cause I still have this feelings for him. Mahal ko pa rin siya kahit sinaktan niya ako. Ganoon na ata ako ka devoted sa lalaking iyon.

"Sab!" A familiar voice called my name. Napalingon ako sa tumawag sa akin just to find out na sina Kinna at Rain lang pala. My bestfriends since I remembered.

Kumaway ako sa kanila at hinintay sila sa may posisyon ko. I saw worried looks plastered on their faces.

"Bakit ka pa pumasok? I told you, na magpahinga ka na lang! We are worried like hell, Sab!" Kinna scolded. I just shook my head at bahagyang yumuko.

Naiiyak na naman kasi ako. I know i'm a hard headed, pabigat ako sa mga kaibigan ko. I should've listen to them bago nangyari ang lahat ng ito.

Sa totoo nga lang ay nawalan na ako ng time para sa kanila dahil ibinuhos ko lahat ng atensyon ko kay Noah, but still they're here. Asking me if I was okay. Still here even when I forgot them because of a guy.

Hindi ako umimik at naramdaman ko ang pagyakap nila sa akin. Just when they did that. I started to sob, loudly. Malakas na palahaw ang nanggaling sa akin.

"B-bakit ang sakit sakit? I can't accept the fact.. All this time, all this freaking time ay niloloko lang pala niya ako! I should've listen to you guys!" I cried.

Kahit iniyak ko na kagabi, hindi pa rin matapos-tapos ang sakit. Andami ko pa palang iluluha akala ko, huli na.

I felt their hands caressing my back. "Everything's gonna be alright." I heard Rain said.

I just nodded, since I trust her. I trust her words. I hope so, I'll be fine.

I'll be fine, even it's impossible.

...

We've strolled in our room, kahit sa hallway ay maraming estudyante ang nakakalat at tumitingin sa akin. But I just ignored them. Since yun lang naman ang pwede kong gawin.

Umupo na ako sa upuan ko maging sina Rain at Kinna din, hinihintay na lang namin yung Professor. Hindi ko na rin inabala ang sarili ko na tumingin sa likuran, kasi wala naman siya doon.

He's strolling in front, with my half sister Chelsea, nakahawak pa ang braso nito sa baywang, they're walking na parang walang nangyari.

They look good together...

I avoid my gaze at them as I feel my heart pumped in pain.

Naramdaman ko ang panghihilam ng mata ko.

Wag! Wag kang iiyak Sab! Wag sa harapan nila.

I calmed myself para hindi nila makita yung luha ko. Para hindi ako maiyak. Seeing them together is already worst.

I need to show them, na wala lang iyon. Kahit ang totoo'y mahal ko pa rin siya at umaasa akong magkakabalikan kami.

"Oh, why so sad, Sab? It's a sunny day but your face looks like there would be a storm." Chelsea mocked.

Humarang bigla si Kinna sa akin."Bxtch, could you please stay away from Sab will you? Nakuha mo na ang gusto mo, kaya pwede bang lubayan mo na ang kaibigan namin!" Kinna retorted then raised her eyebrows.

Hindi ako umimik o gumawa man lang ng kilos. I stay still, cause I smell his perfume. Yung pabango niyang araw araw kong naamoy noong magkasama pa kami. He's standing in my front, with chelsea on his other side.

Sa harapan ko pa talaga, Noah? I want to tell him that, pero wala akong lakas.

I met his gaze when I lifted my face, his stares that always give me shivers. It changed. Nawala na yung dating kislap ng mga mata niya noong kami pa.

"Whoah! Is this your friends Sab? What should I expect? A trash girl and her trash friends, hahaha."

I looked away from Noah and now glaring to his side.

Sumosobra na ang babaeng 'to. Pati mga kaibigan ko ay dinadamay na niya. She got what she wanted. Wala na kami ni Noah, ano pa ba ang gusto niyang mangyari!

I stood up kahit nanghihina ako at malakas na sinampal si Chelsea without minding the reaction of all. I'll take all the consequences of my actions.

I saw shocking faces. Lalong lalo na si Noah. He knows me too, na hindi ako nanakit, he knows me too well na sa sobrang bait ko, hinahayaan ko silang apihin at saktan ako.

Now I understand that weaklings will never win. You need to be strong.

They know me as an innocent soft hearted girl, but I'll guessed people change. People change because of pain.

Noah positioned himself to protect Chelsea, iniharang niya ang sarili niya kay Chelsea para hindi ko ulit ito masaktan. I felt the pain...again.

Bakit niya pinoprotektahan ang babaeng nang-api sa akin? Ang babaeng iniinsulto ako at ang babaeng umagaw sa kanya sa akin?

Mahal niya ba talaga siya?

I met his cold expression as well his blazing eyes.

"Why did you do that? You don't have the right to hurt my girlfriend, Sab!" galit na wika ni Noah.

Hindi ako nagpatinag kahit nararamdaman ko na ang unti-unting pag-tulo ng luha ko at ang panghihina ng mga tuhod ko.

"Sorry? I don't have the rights? Naririnig mo ba ang sarili mo Noah? I have rights to defend myself. Tama lang ang ginawa ko--" He cut me off.

By gripping my wrist tightly. Napangiwi ako, nasasaktan ako, nasasaktan ako nang sobra-sobra. Mas masakit pa pala ngayon. He only shows the proof na kaya niya akong saktan cause he didn't love me in the first place. All of it was a prank. Fvck that prank!

"You're being too harsh at her!" he replied, still gripping my wrist.

Hindi ko ipinahalata na nasasaktan ako. Mas masakit pa rin ang puso ko.

"Here we go, talking about harsh? Seriously? Hindi ba harsh yung ginawa mo sa akin? Hindi mo ba ako ginagago at pinagmukhang tanga Noah? Nasasaktan ako! I'm hurting because of what you did. Hindi pa sapat yang ginawa ko!"

"It's not her fault. Ako ang gantihan mo, never hurt my girl!"

Unti-unti na lang bubuhos na talaga ang luha ko. Harap harapan na sakitan na pala ito? Ang sakit ha.

Kahit kailan, hindi ko narinig sa kanya ang salitang ganyan. Never hurt my girl? Iwinaksi ko ang braso ko sa pagkakahawak niya at malakas siyang sinampal.

"Then stopped your bullshit girl from messing up with me. I will never hesistate to do that again. I swear, Noah." I said as I leave the room, with shocked written all over their faces.

Naramdaman ko ang pagsunod nina Kinna at Rain. "Tara sa cr." Hinila nila ako papunta roon. They even locked the door to be sure na walang makakapasok.

They face me, tsaka bumuhos ang kanina ko pang pinipigilan na luha. The tears are overflowing at my eyes. Umiyak na ako kanina, iyak na naman ba ako ngayon? Wala na ba talagang katapusan na iyak?

Those sweet words that Noah said earlier. Never kong narinig sa kanya iyon. Ganoon ba niya talaga kamahal si Chelsea? Kahit...kahit katiting lang man ay wala siyang naramdaman sa akin?

Niyakap muli ako ng mga kaibigan ko. I cried harder as I stained their clothes by my tears.

"Stop hurting yourself, you need to move forward, Sabrina." Kinna, said while caressing my back.

I stay still as they trying to stop me from crying hardly. Kaso ang sakit pa rin.

"Forget him, Sab, he doesn't worth your tears. Stop wasting your precious tears for the person who doesn't see your worth." I heard Rain said as she slowly strokes my hair.

Stop crying? Move on ? How can I do that?