2 Chapter O N E

You cannot blame the gravity because you fall.

°°°°°°°°

Manoah Clyde Tarnowski or known as Noah, is my 11 months boyfriend. A famous student in my school. Typical na mayaman, gwapo, sikat lahat yata ay nasa kanya na.

Alam kong mahirap paniwalaan para sa iba na boyfriend ko na siya ngayon. Maging ako rin ay hindi makapaniwala. Simula nang ligawan niya ako, bigyan ng rosas at mag-confess sa harapan ng maraming estudyante.

I was astounded that time, hindi ako makapaniwala na ang isang simpleng tulad ko ay magugustuhan ng isang katulad niya. Clichè may it sounds pero totoo ang nangyari. Yet it seems unbelievable pero di ko rin mapigilan ang sarili ko. He's also my elementary crush and i'm very happy dahil nangyari ang bagay na iyon.

Maraming sinasabi sa akin ang mga kaibigan ko, kesyo manloloko raw, playboy daw, jinojoke time lang daw ako. I believe them at that time pero nagbago lahat iyon nang pinatunayan ni Noah na seryoso siya sa akin.

I don't doubt his love to me. Pinatunayan niya na sa akin kung gaano niya ako kamahal. At hindi niya ako magagawang saktan. He swore to protect me and never leave me at all cost.

I also love him so much.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko tuwing magkasama kami ni Noah, parang nakalutang ako sa ere.  He seems so serious always pero he cares a lot. Kaya hindi ko rin masisi ang mga kababaihan kung bakit gusto nila si Noah.

Isang simpleng babae lang naman ako. Hindi kagandahan pero natagpuan ang isang tulad niya.

Masaya akong naglalakad patungo sa canteen para salubungin si Noah ang sabi niya raw kasi ay hindi niya ako masusundo ngayon gawa nang niyaya siya ng tropa niya sa canteen. Okay lang naman sa akin iyon kahit hindi niya ako masundo katulad ng dati,  that's not a big deal for me.

Nasa bungad pa lang ako ng canteen ay hinanap na ng mata ko ang napakagwapong mukha ni Noah. Kumunot ang noo ko nang mahagilap ko siya at may babaeng nakakandong sa kanyang kandungan at hinahalikan siya.

Nagpuyos ako sa galit at agad tinakbo ang malapit na distansya palapit sa kanila at agad na hinila ang buhok ng babae.

"Chelsea stop bugging Noah, itigil mo na ang ginagawa mo sa kanya. I'm his girlfriend already!" Malakas kong sigaw at hindi ininda ang mga estudyanteng umaaligid sa amin.

Naramdaman ko ang pagsabunot niya pabalik sa akin. Pero hindi ako magpapatalo, kahit na ganito ako ay hindi ako nagpapa-api sa kung sino man. She's getting in my nerves. Once is enough. Alam kong hindi si Noah ang nag-iniate ng halik kundi si Chelsea. I know she's so desperate para makuha si Noah sa akin. Ginagawa niya ang lahat pero ngayon sumobra na siya.

Hindi ko na papalampasin ang ginawa niyang kalandian.

"Get off your hands bxtch! Akala mo mahal ka ni Noah? Niloloko ka lang niya kaya siya nagpahalik sa akin dahil ako na ang mahal niya!" She shouted like a desperate girl.

Kaya mas lalong nagpuyos ang damdamin ko at malakas kong hinila ang buhok niya.

"Alam ko ang totoo Chelsea! You're flirting with him! Tigilan mo na siya pwede ba?"

Naramdaman ko ang paglayo sa akin kay Chelsea at ang mahigpit na hawak sa aking braso. Napatingin ako kay Noah na seryosong nakatingin sa akin. Ewan ko ba kung nag-aalala o masama ang timpla niya ngayong araw dahil sa pagsalubong ng kilay niya.

"Tama na, Sabrina! Just stop." sabi niya. Kumalma muna ako bago ngumiti sa kanya.

"Okay,  Noah basta't nandito ka na." Ngumiti ako nang malawak at tsaka siya niyakap. Ewan ko ba pero binigay ko na lahat ng pagmamahal ko kay Noah simula nang maging kami. It's my first time to fell inlove, hindi pa ako bihasa kung paano magmahal. Basta I love the way he take care of me.

There is a time in our life na magiging mundo mo ang isang tao. Na parang sa kanya lang umiikot ang mundo mo. Cause i'm in that situation. Siya ang mundo ko.

Medyo maliit ako sa kanya dahil hanggang sa may dibdib niya lang ako. 

Hindi ko naramdaman ang braso niya sa may likod ko kaya agad akong bumitaw sa pagkakayakap ko sa kanya at gamit ang aking palad ay iniharap ko ang mukha niya sa akin.

"Anong problema, Noah? May masakit ba sa iyo? Nagugutom ka na ba?" tanong ko sa kanya habang ang iba ay nakatitig sa amin lalo na ang mga kababaihang nagsisibulungan sa paligid namin. I didn't mind them since sanay na ako sa kanila.

Nakita ko sa gilid ang mga tropa ni Noah na kasama ang babaeng si Chelsea, na nasobrahan ata sa confidence. Maganda lang siya pero mahal ako ni Noah.

Inaayos niya ang magulo niyang buhok habang nakatingin sa amin. Nakita ko ang pagsilay ng ngisi sa kanyang labi. Kung wala lang rito si Noah ay kakalbuhin ko na talaga yang babae na iyan. Matagal na akong nagtitiis sa pinaggagawa niya kay Noah.

"Tara sa labas tayo?" Pagyaya ko kay  Noah na tulala pa rin. Hays, tulala na naman ang boyfriend ko.

Ano kaya iniisip nito? Napapansin ko na medyo malamig siya sa akin these past few days. Nagbabago na yung pakikitungo niya sa akin. Feeling ko unting unti siyang nanlalamig sa akin pero hindi ko na lang pinapansin. Kasi ayokong paniwalaan, baka may problema lang siya. And as his girlfriend dapat ay makinig ako sa mga problema niya.

"Sabrina..." seryosong tawag ni Noah sa akin. Nakita ko ang pagkislap ng hikaw niya sa may kaliwang gilid ng teinga niya gawa ng sinag ng araw. Badboy looks but still napakabait niyang boyfriend sa akin. Tuwing nagkakasakit ako ay dinadalaw niya ako sa bahay para alagaan ako , palaging hatid sundo. He always check me kung okay lang ba ako or kumain na ba ako. He truly cares for me.

Also a gentleman person, nirerespeto niya ako. Hindi niya hinihingi ang kailangan ng isang lalaki katulad niya. Wala pang nangyayari sa amin kahit nga halik sa labi ay hindi, pero a kiss from him on my cheeks is enough para madama ko ang pagmamahal niya para sa akin. At ngayong monthsary na namin, ay may sopresa ako sa kanya. I'm excited to tell him...

"Oh, tara na. Sa labas na lang tayo kumain!" Nakapout kong sabi. Narinig ko pa ang mga bulungan ng mga babae sa paligid namin. I'm used to it since nung maging boyfriend ko si Noah ganoon na sila.

"Sabrina, let go of me."

Napako ako sa kinatatayuan ko sa sinabi niya. Tsaka ko siyang nagtatakang tiningnan. Nagpapatawa ba 'tong si Noah? Let go of me? Hindi ko naman siya hawak eh.

"Hindi kita hawak, Noah. Tara na nga!" Hinila ko siya paalis pero pinigilan niya ako. He is standing there, wearing his usual blank face. Seryoso na naman ang boyfriend ko.

"Sab..."

Baka batiin na niya ako. Gusto niya ata ako isuprise sa harap ng mga tao rito. It's our monthsary. At special ang araw na ito para sa amin.

Nakangiti akong tumitig sa kanya, samantalang wala pa ring emosyon ang mukha niya. Hahawakan ko sana ang kanyang pisnge para kurutin ito, na palagi ko namang ginagawa pero iniwasan niya iyon. Umiwas siya sa ginawa kong iyon.

Umiwas siya.

Hindi ko alam, pero may konting kurot akong naramdaman sa puso ko. It's killing me softly.

"Let go of me. I don't need you anymore." His cold voice echoed upon my ears. Tila isang sirang plaka na paulit ulit na naririnig ko sa aking isipan.

Those words are enough for me para maintindihan ang sinabi niya. 'Let go of me, I don't need you anymore'. Yan na ata ang pinakamasakit na narinig ko.

Hindi ako't nagpatinag at hinawakan ang magkabila niyang pisnge. "But I n-need you, Noah." mahinang sambit ko sa kanya at naramdaman ko ang pag-agos ng luha ko. It's flowing constantly at mukhang hindi ito titigil.

"I never love you, Sab. It's just a prank. A prank, so you can let go of me." He pushed my hands away from his cheeks, he turns around and approach Chelsea who's now smiling widely.

No...noo. A prank? J-just a prank?

Hindi ito magagawa sa akin ni Noah, I know he loves me so much. I can feel it.

"Noah, you promised me something! You promised you'll never leave me at hindi mo ako sasaktan!" sigaw ko sa kanya habang nakatalikod  na siya sa akin.

I don't care if people's eyes are now on me giving me pathetic look, I don't care if they seeing me crying like a shxt. It doesn't hurt, but seeing Noah distancing himself away from me makes my heart slowly shattered into pieces.

Bahagyang iniharap niya ang ulo niya sa akin, I can't see sadness, I can see those usual cold gray eyes, and his blank face.

"Promises are made for those children, and I never meant those promises, Sab."

Even I can feel my knees are now trembling, I walked to him and embrace him tightly even he's not facing my direction.

"I don't want you to leave me. Noah. I love you." From the moment I hugged him, my sobs turned into silent.

Tila nawalan na ng tunog ang iyak ko. I'm crying silently and that's painful.

Naramdaman ko ang paghila sa akin ni Chelsea, kaya napatumba ako. I saw how Noah turned, for him to see what's happening. Nakita ko si Chelsea ang nagtulak and now she's holding a glass of orange juice.

I don't care about that anyway. Hindi naman masakit kung ano man ang gagawin niya sa akin. Mas masakit yung puso ko. Nakatitig lang ako kay Noah habang ibinubuhos ni Chelsea sa akin ang juice. I saw how his face turned shock but that's only for a second and it change suddenly into his usual face.

Still, may natitira pa rin siyang concerned para sa akin.

"Stop, dreaming bxtch! You just a pathetic, stupid, ugly and fvcking waste on Noah's reputation." She shouted.

Kahit nanghihina ang mga tuhod ko, at kahit masakit ang puso ko dahan dahan akong tumayo, nakita ko pa ang pagdating ng mga kaibigan ko at tinulungan nila akong makatayo. They was about to say something when I stopped them.

I turned to Noah, who is now staring at me blankly. "H-happy m-monthsary...N-noah," ani ko at hindi ininda ang pagpiyok ng boses ko. Sumasakit ang puso ko, walang wala ito sa mga gasgas at sugat sa tuhod ko. Sa basa ng damit ko o kung ano man ang sinasabi ng iba sa akin. But the pain in my heart is already enough para mamatay ako sa sakit.

I approached him once again at inilagay sa bukas niyang mga palad ang isang envelope. I know, masusuprise siya, kasi yan yung pangarap niya para sa akin. The dreams he want me to achieve, natupad na namin. Kaso...parang balewala lang rin kung hindi niya ako minahal.

"Sana, ininform mo akong sasaktan mo ako ng ganito, para naman naging handa ako."

Yung puso ko sumasakit habang lumalayo ako sa kanya. These scratches and pain in my physical can't compare what i'm feeling in emotional.

The pain in my heart was the one whose killing me.

Falling inlove is dangerous and painful. Because you are falling for the person who wouldn't or couldn't even catch you.

Dahan dahan akong umalis sa canteen kasama ang mga kaibigan ko. I saw some sympathy from the students, kita ko mula sa mga mata nila ang awa sa akin. I know they can feel my pain too and I can see it through their eyes.

You cannot blame the gravity because you fall. Blame yourself 'cause you chose to fall for him in the first place.

.......