13 12. Her First Plan

Lucy Gabriela Celeste

**

"ACTING as a first point of contact: dealing with correspondence and phone calls

*Managing diaries and organising meetings and appointments, often controlling access to the manager/executive

*Booking and arranging travel, transport and accommodation

*Organising events and conferences

*Reminding the manager/executive of important tasks and deadlines

*Typing, compiling and preparing reports, presentations and correspondence

*Managing databases and filing systems

*Implementing and maintaining procedures/administrative systems

*Liaising with staff, suppliers and clients

*Collating and filing expenses--"

Isinara ko na ang folder na ibinigay sa akin ni ms. Cortez, isa sa mga manager. Tungkol lang naman ang lahat ng iyon sa trabaho ko as a secretary's responsibilities.

But damn! I already searched for it! At alam ko sa sarili ko kung ano ang mga gagawin ko.

I just placed it on top of my desk habang naka-upo ako sa swivel chair. I massage my temple using my fingertips dahil hindi ko talaga akalain na mapapa-subo ako sa gera na 'to.

H*yop kasing Von na 'yon! Kung alam ko lang na siya ang magiging walang kwentang leader namin sa'ming grupo, hindi ko na sana hinayaan pang humantong sa sitwasyon na 'to. Damn this! Damn that asshole man!

But I know. And of course, I really cares for my bandits. Sila Blade, Nick at James. Lalo na si mr. Moore na hindi ko alam na nasa galamay na pala ng weak na Von na 'yon. Urgh!

And in a seconds, I let out a deep breath at inayos ko na ang sarili ko. Umayos na rin ako sa pagkaka-upo nang sinimulan ko nang asikasuhin ang mga mga dapat kong gawin.

I just rea-arrange those papers na naka-lagay sa aking table at chi-neck ko 'yon ng mabuti isa-isa. But then, while doing that things, sandali'y nakuha ang aking atensiyon sa paligid.

Well, besides ito naman ang unang araw ko dito, ngayon palang ay hindi ko na dapat aksayahin ang oras ko. Kailangan ko nang mangalap ng mga impormasyon tungkol sa tinatago ng Max Sullivan na 'yon.

I scrutinize it all around by my eyes at sa nase-sense ko naman na wala pa namang kahina-hinala. I prepare to stood up for a while at mas okay siguro kong mismong libutin ko ng mas maigi ang buong paligid ng office ko.

Yeah. Dito kasi ako inassign sa lugar na 'to. Ilang distansiya lang ang lapit sa office nung Max..

Speaking dito, baka sakaling may mapulot akong info's na makaka-tulong sa misyon ko. But then, I mind na mas maigi na rin siguro kung mismong sa office nung Sullivan na 'yon ako a-aksyon.

And that's the thing popping in my head now na kailangan kung pag-isipang mabuti kung paano. At bukod dito ay, mas mapapa-dali rin ang trabaho ko kung mas mapapa-lapit pa lalo ang loob niya sa'kin.

Suddenly, I stopped walking around ng narinig kong tumunog ang telepono. Tungkol naman sa mga bagay na tumatakbo simula pa kanina sa isip ko, I guess that, I have now a one point.

Dinala ko ang mga paa ko papunta 'don at mabilis kong sinagot ang tawag.

"Ms Justina.." malamlam ang boses niya ang bumungad sa'kin.

"Oh..Hello po sir. What can I do for you?" Yeah. The telephone is our intercom kaya connected iyon sa kanya. Kaya kapag may kailangan siya ay tatawagan nalang niya kaagad ako.

"Please come here now. I want a coffee." he said in a mild and discreet tone.

"Okay po sir."

"Thank you." pagkatapos ay binaba niya na ang telepono, sabay ibinaba ko na rin ang sa'kin.

Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas ng opisina. Kasunod ay inayos ko rin ang ilang naka-kalat na papel sa'king table.

Pagdaka'y kaagad na akong lumabas. Kasunod naman ay, ginawan ko na siya ng kape na espresso. Sinabi kasi sa'kin ni ms. Lea na iyon daw ang dapat ang flavor ng kape na ipag-titimpla ko sa kanya. I grinned. If I'll just can't control myself, baka hindi flavor ng espresso ang mailagay ko, baka lason pa.

Naisip ko kasi na baka sakaling malutas kaagad ang misyon ko. But of course, saka nalang. Hindi ko dapat minamadali ang mga bagay-bagay.

Nang matapos ko nang mai-timpla siya ng kape ay, inihakbang ko na ang mga paa ko patungo sa office niya. Pero sandali, bago ko pa ako tuluyang pumasok 'don ay inayos ko muna ulit ang sarili ko.

Tutal glass wall naman ang labas ng office niya, at halos natatanaw ko ang repleksyon ng aking sarili, 'yon na ang naging salamin ko. After a few seconds, nang mapansin kong okay na ay, saka ko dahan-dahang binuksan ang pinto. Sabay pumasok na ako sa loob ng office niya.

"Good morning sir." I fake smiled nang humarap ako sa kanya. Napansin kong hindi naka-baling ang paningin niya sa'kin dahil busy siya sa pag-babasa ng papel na hawak niya.

"What can I do for you?"

Tsk. His dumb. Mukha tuloy akong nag-mumukhang multo ngayon sa harap niya. Ugh this life!

Inayos ko ang pagka-katayo ko, pati ang ekspresyon ng aking mukha. Pagdaka'y ako na mismo ang nag-atubiling lumakad palapit sa pwesto niya. Nang narating ko na mg table niya ay, saka ko naman inilagay doon yung kape niya sa tabi.

"Your coffee sir, by the way." naka-saklop ang aking mga kamay habang naka-tayo na ako ngayon sa harap niya. And after a second, saka ko naman napansin sa kanya na napa-tigil muna siya sa ginagawa niya ng tapunan niya ako ng tingin.

And now, hindi ko pa rin inaalis ang peke kong ngiti habang naka-tingin kami ngayon sa isa't-isa. Yes. that's a part of my plan. But damn! Deep inside of me, nakaka-irita rin pala.

"Oh, I'm sorry. I didn't notice that it's you.." he paused ng inayos niya sandali ang mga naka-patong na mga papel sa kanyang table. Then he looked on me again. "Anyway, thank you for giving me a coffee."

"Ayos lang po sir. Welcome po." I said in a fake warm-hearted tone. Sabay bahagya ko siyang nginitian ulit. Matapos ko namang sabihin iyon ay, kinuha niya ang kape tinimpla ko sa kanya at pagkatapos ay, saka niya 'yon dahan-dahang hinigop.

I deep inhaled habang pinag-masdan ko siya sandali sa bagay na 'yon. But then, I abruptly ended up raising my brows for a second nang makita kong tinapunan niya na ulit ako ng kanyang tingin.

"May kailangan pa po ba kayo sir? But if you don't haven't, then I'll go now sir." nakita ko naman na sumilay ang ngiti niya sa kanyang labi matapos kong bitiwan ang mga salitang iyon.

Inikot-ikot niya pa ang sarili niya sa swivel chair na kanyang inuupuan habang naka-lagay ang kanyang kanang kamay sa ibabaw ng kanyang table.

Ghad! This is so freaking insane! Kailangan ko pa ba talagang pag-diinan ang sarili ko sa nakaka-inis na trabahong 'to? Urgh! I really damn hate Von! And this man in my front now!

"I have.." ma-awtoridad niyang sambit.

"Then, ano po 'yon sir?" sandali'y napansin ko naman na parang nakaka-loko na ang kanyang ngiti ngayon.

Damn this! Kapag hindi ko nagustuhan ang binabalak ngayon nang lalaking pervert na 'tong na nasa harapan ko ngayon, hindi ko siya mapapatawad! I will buried him together with that weak man, Von!

"You know what? Justina? I really damn want to know you more.." he said in a playfully tone. Marahan naman akong tumikhim sandali. Inilagay ko sa'king likuran ang naka-saklop kong mga kamay sabay ngumisi ako sa kanya.

"Me too sir. I really damn want to know you more.." I said in a teasing way. Napansin kong napa-tungkod ang magkabilang siko niya sa table niya, then he intertwined it. Still, naka-pukol pa rin ang paningin niya sa akin ngayon.

Speaking to him said, napansin kong parang iba na ang pahiwatig niya 'non. But then, I still didn't ending up my fake smile to him until this moment. I sighed for a relief.

"Then, can we have a dinner later?" I raised my eyebrows to show on him na kunwari'y nagulat ako. But of course, this is what I'm expecting now.

Yeah. I'll make it little by little. I hide my grinned .

I do nodded on him with a beamed of smile in my lips. "Sure sir." I said undoubtedly.

"Then that's good. I'm going to pick you up later." sabi niya na may saya sa kanyang mukha. Pagdaka'y isinandal niya ang kanyang likod sa backrest at humalukipkip siya.

I left him with a smile nang tumalikod na ako sa kanya, saka ako humakbang palabas ng office. Pero hindi pa ako nai-aapak ang mga paa ko sa labas ng office niya, napa-tingin ako sandali sa aking kanang braso nang nakita kong may humawak doon.

"Before I forget.." he paused for a seconds. Sandali'y napansin ko na gumapang ang kanyang mga daliri papunta sa aking kamay. And he gently clasped it. "I want you to be ready for that, Justina.." he whispered now to my ears. Something that makes me felt a bit nervous, na halos dumaloy sa buong katawan ko.

"And by the way.." I looked on his eyes at nasilayan ko na mataman rin siyang naka-tingin sa'kin, na may pang-upat sa kanyang ngisi.

"From now on, don't you fvcking saying po to me and don't calling me sir, Justina." he said in emphasized.

Sandali naman ay nagka-titigan kami. Napansin kong umalon ang adam's apple niya nang nakita kong dahan-dahang bumaba ang kanyang mga mata sa labi ko. I hide my grinned. We're still on that position.

Sa pagkakataon na 'yon, may kung ano namang kakaiba akong naramdaman sa bandang dibdib ko when I felt something weird. But I just tried to ignored it.

Damn. He's just using his seduction. Tsk. He can't seduce me! Never!

I give him a smile. "I will, Max.." pagkasabi ko 'non ay saka ko na sinubukang alisin ang pagkaka-hawak niya sa kamay ko. Pagdakay, tumalikod na ako sa kanya at saka ako humakbang paalis ng office niya.

I heaved a sighed for a sudden. And while I'm walking, hindi maalis ang ngiti sa'king labi.

Finally, you're now falling in my trap, Max Sullivan. And I'll make sure na you'll damn fall on me instantly. So I don't have a problem at all sa mga magiging plano ko. I evilly grinned as I mumbled it to myself.

.

---------

"OH. MS. SAMONTE? RIGHT?"

Ipinitlig ko ang ulo ko banda sa'king kaliwa. Natanaw ko naman ang babaeng 'yon na naka-tayo doon. Naka-ngiti sa'kin habang naka-tapon ang kanyang paningin sa'kin.

And I guess, mukhang employee rin siya dito.

Tinignan ko muna siya sandali ng mabuti. Saka ako nagsalita. "Y-yes. Bakit?" I also tried to smile on her also after I asked her with curious.

Humarap siya sakin ng maayos, sabay inabot niya sa'kin ang kanyang kamay. "I'm Sanya Mendoza. And you?" ibinaba ko sandali ang aking tingin sa kanyang kamay. "Justina..Justina Samonte." then I let myself to shake my hands with her. Sabay binitawan na namin ang kamay ng isa't-isa.

Pagdaka'y bumukas na ang pinto ng elevator nang nadatnan kong nasa first floor na pala ako. Inayos ko ang naka-sukbit kong bag sa'king balikat at saka na ako humakbang palabas.

"Anyway, ikaw diba yung new secretary ni sir Sullivan, diba?" huminto ako sandali ng napansin kong naka-sunod pala siya sa akin.

This time, humarap ulit ako sa kanya. "Oo, ako nga. Bakit?" may pagtataka kong anong ko sa kanya.

"I just asked, you know.." sabay tumango-tango pa siya. Hinintay ko lang muna siya sa susunod niyang sasabihin. "Well, ako naman nag-tatrabaho as his supervisor sa mga department. Well, it's nice to meet you, Justina!" sambit niya na ngayon ay may ngiti na sa kanyang labi.

Bumuntong-hininga muna ako sandali.

Ugh this girl! Naha-halata ko sa kanya na parang may balak pa ata siyang usisain ang lahat tungkol sa akin.

Bakit ko pa kasi kina-usap ang babaeng 'to? Naabala tuloy ang lakad ako.

Yeah, speaking dito, matapos ko kasing tapusin yung mga gawain ko sa'king trabaho, lumabas na ako kaagad sa office ko. Bukod 'don ay, sinabi kasi sa'kin ni Max na eight ang dinner namin ay nasa parking area na siya at nag-hihintay na siya ngayon 'don sa'kin. Ugh! He really take it seriously.

Yes, speaking rin sa sinabi ko ay patungo na kasi ako ngayon sa parking lot kung nasaan yung kotse ni Max.

"Anyway Justina, pauwi ka na ba ngayon? Then, kung pauwi ka na, okay lang ba kung sabay na tayo?" Iginala ko muna ang paningin ko sa paligid, saka ko siya tinapunan ng tingin.

I half-smiled. "A-ahh, hindi pa eh. May pupuntahan pa kasi ako. Next time nalang.." bigla namang lumukot ang mukha niya, sabay ngumuso siya.

"Oh..ganun ba.."

"Oo.." I pressed my lips. Hinawakan ko naman siya sandali sa balikat niya to pretend that I'm concerned to her. "Sige, mauna na ako sa'yo. Nice meeting you, Sanya."

"Don't worry I understand. Well, see you tomorrow Justina!" pagkasabi niya niyon ay saka na ako tumalikod sa kanya at naglakad paalis sa kinaroonan niya.

Woah. Buti nalang at may lakad ako, dahil kung wala, baka 'pag nagka-taon ay mairita lang ako sa kanya. Napuna ko lang kasi sa kanya na may balak pa ata siyang makipag-daldalan sa akin na siyang makaka-abala sa'kin.

I sighed for a relief. Baka dumagdag pa siya sa problema ko.

Huminto na ako sa'king paglalakad ng narating ko na yung harap ng kotse niya. And there, nakita ko naman siya sa gilid, may hawak siyang mga keys sa kanyang kaliwang kamay habang naka-sandal siya sa kanyang kotse. At alam kong pinag-hintay ko pa ata siya. Kasalanan kasi ng Sanya na 'yon. Bigla nalang kasing sumulpot na parang kabuti.

Anyway, speaking naman dito--hindi pa naman kami napapag-halataan ng mga employees niya, dahil dini-distansiya ko pa ang sarili ko sa kanya. But of course, alam ko naman na malalaman at maha-halata rin 'yon nila once na unti-unti ko nang nagagawa ang mga plan ko.

"Sorry kung pinag-hintay kita sir--I mean.."

"Max.." he said hardly ng idinugtong niya.

Inayos na niya ang kanyang pag-tayo, sabay humalukipkip siya nang maituon niya ang kanyang atensyon sa akin.

"Its okay. Apology accepted." Yumukod ako ng bahagya, sabay inayos ko ang sling ng bag ko habang naka-hawak ako 'don.

"So, shall we?" suddenly, I head up ng ibinaling ko ulit ang aking paningin sa kanya.

"Hmm..yes?" tugon ko. Pagdaka'y pinag-buksan niya ako ng pinto.

Kaagad ko nang inihakbang ang mga paa ko patungo doon. Maingat naman niya akong tinulungan pumasok sa loob ng kotse niya, dahil naka-skirt kasi ako.

Pagkatapos ay, nakita ko naman siyang mabilis na umikot papunta sa kabilang side. Binuksan niya ang pinto saka siya umupo sa driver's seat. Nang naka-pasok na siya ay sunod niya nang binuksan ang engine ng sasakyan, hanggang sa unti-unti ay, pinatakbo na niya iyon.

I just look in our way habang nasa biyahe na kami. Kasabay 'non ay patago naman akong naka-ngisi.

Yeah. That's the right moment para gawin ko ang susunod kong hakbang. I furrowed my right eyebrow, then I smiled.