1 Cousin

After class ay umuwi na ako sakay ng jeep. Mga puro estudyante lamang ang nandito. Ang ilan ay mahahalata kong mga korean fan girl lalo na 'tong mga katabi ko na busy sa mga cellphone nilang nanonood ng video ng bandang EXO. Tss. What's with fan girling?

Napangiwi na lamang ako at ibinaling ang atensyon saking cellphone. May nag'missed call ng anim na beses at base sa numero ay sa ibang bansa galing. May text message din ang ganun ding number that saying :

"Your father wants to see you couz. You need to go home. And by the way, jaljineyo~♡"

(jaljineyo = mag-ingat ka)

Seriously? Is he gay? Tss. Sya lang naman ang cousin ko na may contact sa'kin kaya alam ko na kung kaninong number 'tong nag missed call at nag text.

As I open my mobile data and VIOLA! May gusto agad na mag video chat sa'kin. Hinintay lang yata ng kumag na'to na mag online ako ah.

"What do you want?" I said with a bored face. Ang nakakairita lang ay kaway lang sya ng kaway. Argh! Kelan ba matatapos ang walang humpay na pagkaway nya?

"Yah! Eodiga?" Sa wakas ay nagsalita narin sya. Nagtataka yata sya dahil gumagalaw ang background ko.

(Yah! Eodiga? = Hoy! Nasaan ka?)

"I'm going to my house already. Come on, what do you want?" I face him my smug expression.

"Samchon wants to talk to you. Come home now, Novou." Bigla nyang seryosong sabi.

(samchon = uncle)

"I'm not going."

"YAHHHHH!!!" Iritadong reaksyon nya.

"I told you already! If I'll go home, father will introduce me to the world!" Hysteria is evident to my voice now.

"Well, i think he just miss you and I miss you to be here too. You really wont pay a visit?"

"No. And thats finale. If you have nothing to say now, I'll turn off this chat."

Bigla syang napatingin sa tabi ko and then I realize na ako na pala ang pinagtitinginan ng mga studyante.

"Annyeong sasaeng!" Maligayang bati ni kumag sa katabi ko na gulat na gulat sa nakikita nya. As in, shock talaga sya. Di makapiniwala.

Uh-oh! This means trouble.

(annyeong sasaeng = hello fangirl)

"L-Lee J-jj-Jong Suk? LEE JONG SUK??!!!" Sigaw ng katabi ko. Hahablutin nya sana ang phone ko pero agad ko iyong nilayo sa kanya at ... At wala na. I'm doomed!

"PARA MANONG!" Sigaw ko at sabay bigay ng 50 pesos ko at di na inantay na iabot ang sukli ko dahil nagmamadali na ako at mabilis na lumabas kahit di pa huminto sa sasakyan dahil naghihiyaw na ang mga studyante. Hinabol nila ako.

"GIRL! KAANO-ANO MO SI LEE JONG SUK OPPA?" Sigaw nung babaeng mukhang nababaliw na. Sya yung katabi ko. Mukhang pinapanood nya pala ang pag-uusap namin ng kumag kong pinsan.

I ran. Damn that Lee Jong Suk!!!! Arrrgh. Baka namukhaan ako nung mga babaeng yun. Nilingon ko ang likuran ko at hinahabol parin nila ako pero medyo malayo na ako sa kanila. Tumakbo ako sa may palengke dahil maraming tao dun. May nakita akong maliit na iskinita at doon lumiko.

Damn crazy fan girls!! Nakakapagod tumakbo!

Nawala ko sila but ang problema ko ngayon ay baka namukhaan nila ako. School mate ko lang kasi sila according to our same school uniform. Hirap naman neto oh! Nakakabwiset!

Nang nakauwi na ako ay agad akong naligo dahil tagaktak ang pawis ko. After taking a bath ay kumain na ako at nanood ng tv. TV Patrol na sa ABS-CBN network. And the reporter says:

"According to the manager of the korean superstar, model and actor, Lee Jong Suk na bibisita daw ang sikat na binata dito sa Pinas! Last time na pumunta sya dito sa bansa ay nung may shooting sya dito for his movie 3 years ago. Ang nakakapagtaka ay wala syang kahit na anong appointment dito. He just wanna visit someone daw! Sino kaya eto?..."

Pinatay ko na ang TV. That jerk?! What is he thinking?! Good thing I never tell him where I am now. I just said that I'm just here in the Philippines. Screw him!! Makita ko lang sya at malalagot sya sa'kin!

Another day na naman and I'm here at school. Today is Science Month. So obviously, walang klase.

Kung di lang require na mag attendance ay di na ako pumasok dahil di din naman ako nanonood.

Kasalukuyan akong kumakain ng pizza with slurpee sa isang bench dito sa tabi ng napakalaking espasyo dito sa school which is the activity center or the oval. Mainit ang sikat ng araw ngayon. While eating ay may white van na pumasok dito sa school. Tanaw kasi mula dito sa pwesto ko ang main gate.

Nagkumpulan doon ang mga estudyante pero binalewala ko na at pinagpatuloy ko na ang paglantak nitong pagkain ko. As I was eating, biglang may sasakyan ang huminto sa harap ko and it's the white van kanina.

Lumabas mula sa van na iyon ang isa, dalawa, tatlo...sampong mga lalake in their black suit. Ok! I think I'm gonna run now. Alam ko kung kaninong mga tauhan 'to. Tumayo ako at kasabay ng pagbukas ng pinto sa front seat ay niluwa noon ang matagal ko ng di nakikita sa personal kong pinsan. The jerk!!!!

Paano nya ako natunton?!

Tatakbo na sana ako but the two men in their black suit hold both my arms. Ok. Calm down now, Nov. You got this. Ngumiti si Jong Suk at tinanggal ang shades nya. At biglang nag open arms na parang hinihintay na yayakapin ko sya. Yeah. I miss him but I hate what he's doing now.

"LEE JONG SUK!!" Sigaw nung dalawang babaeng nakakita. Gulat na gulat. Ano pa bang aasahang maging reaksyon nila? Tsk. At talagang nag-unahan ng tumakbo palayo sa amin. Siguro para ibalita sa lahat na andito ang iniidulo nilang koreano. Whatever.

He just shrug while looking at those two girls running away like crazy then look at me.

"Novou!" Sabi nya sabay yakap sakin. Para syang abnormal habang yakap ako. Nagpupumiglas ako but he never let me escape from his hug.

"Bogoshiposo." He seriously said.

(bogoshiposo = na miss lang kita)

"Naddu." Sabi ko with a hint of surrender.

(naddu = ako rin)

Kumalas na sya at hinarap ako.

"Now, I'll take you to Korea. That's his order."

"No!"

"You don't have any choice, Nov. Kaja."

(kaja = tayo na)

"Jeoldaero!" Sabi ko sabay buong lakas na tinulak sya sabay tumakbo. And now, as I run ay napansin kong napapalibutan na pala kami dito sa oval ng mga estudyante na may dalang cellphone na nakatutok sa akin o sa amin ni Jong Suk! OHMYGHAD! Whatta scene!

(jeoldaero = never)

"Yah! Novouyah!" Sigaw ng kumag while hinahabol ako. Nilingon ko sya saglit while tumatakbo parin ako only to see that hindi lang siya ang humahabol sa akin. Pati narin ang sampong lalake!

No! There is no way that they will take me again to Korea. Not now!

Hinawi ko ang mga students na nakaharang at tumakbo ako papuntang likod ng main building. They still running towards me. Pumasok ako sa isang silid at sinarado ang pintuan. Agad akong sumilip sa nakaawang na bintana. Ng nalagpasan na ng limang humabol sakin ang room na pinagtataguan ko ay tsaka pa lamang ako nakahinga ng maluwang at tumayo na and as I turn around...

OH. MY. GHADD!!