1 The Fallen One

Light...

There was a pinch of white light within the young boy's reach. Slowly, the light became too close, too bright that the boy can't fully open his eyes. He tried to adjust himself with that white glow above him. Then from there, he saw a tall man in a white suit, hampering the white light above and creates a silhouette glow covering his entire face.

"Rise! My Fallen One," ang sabi ng lalaki sa kaniya. The man stretched his arms wide and said to the boy, "Come!"

The boy blinked at once. Then slowly, he force himself to move, but his muscles got stiffed and numbed, as if he had gone from a very long sleep.

The boy can see it clearly---the tall man was grinning straight at him. Subalit hindi niya maunawaan kung bakit. Hindi niya kilala ang lalaki, at lalong wala siya ni katiting na ideya kung ano ang ginagawa niya sa lugar na iyon at kung ano ang eksaktong nangyayari sa kaniyang paligid.

"Halika," ang sabi muli ng lalaki sa kaniya. His voice was comely, but not enough to encourage the young boy to keep himself awake. Little by little, the boy became tired. Bumagal ang kaniyang paghinga, bumagsak ang pintig ng kaniyang pulso, hanggang sa tuluyan nang nagsara ang kaniyang mga mata at nawalan ng buhay.

He failed. The experiment had failed.

"Damn it!"

The boy was the last remaining test subject he had in his lab. He thought he was a perfect medium, pero mukhang nagkamali siya ng akala.

Out of frustration, nagpasiya ang lalaki na itapon ang nabigo niyang test subject. Hating gabi na noon, at malakas ang buhos ng ulan sa labas na tila may nagbabadyang malakas na bagyo. He immediately wrapped his dead subject with a white cloth and put him at the back of his car. Nagmaneho siya ng mabilis sa gitna ng hating gabi habang kasagsagan ng malakas na ulan patungo sa perpektong lugar kung saan maaari niyang idispatiya ang kaniyang basura.

"Public Cemetery..."

Dali-daling ibinaba ng lalaki ang katawan ng bata at binuhat ito papunta sa isang liblib na bahagi ng pampublikong sementeryo. Doon ay may nakita siyang isang hukay, at doon niya napagpasiyahan na itinapon ang bangkay ng bata na nakabalot pa sa puting tela bago siya tuluyang umalis sa lugar na iyon.

The rain poured heavily that night. Bawat butil ng tubig-ulan ay bumasa sa telang nakabalot sa katawan ng batang itinapon sa madilim na sementeryong iyon. Dumaloy ang tubig patungo sa maputla't tuyong mga labi ng bata. Pumasok ito at dumaloy pababa sa kaniyang lalamunan. Shortly afterwards, the boy's chest was slowly lifted because of the air entering its lungs. Unti-unting pumuntig ang kaniyang pulso at tumibok muli ang kaniyang puso.

Sa pagmulat ng kaniyang mga mata, ang una niyang nasilayan ay ang malalaking patak ng tubig-ulan na marahang bumababa mula sa kalangitan. He was attracted to it, at gusto niya itong abutin gamit ang kaniyang mga kamay.

But he never did.

Walang lakas ang kaniyang mga kamay para unatin ang mga ito. Inagawan siya ng lakas ng matinding antok na kaniyang nararamdaman. Gradually, his eyes went blurry. He was about to lose consciousness again. Pero bago niya tuluyang naisara ang kaniyang mga mata, dalawang anino ng tao ang kaniyang nakita; isang babae at isang lalaki. Inunat ng mga ito ang kanilang mga kamay upang siya ay hanguin mula sa hukay...

Then from that moment, he completely fell asleep.

*****

Written and illustrated by : Rosencruetz

Genre: Science Fiction / Fantasy Novel

All rights reserved © 2006 from the original manuscript.

*****

Author's Note:

This work is purely a product of the writer's imagination. Places, names, dates and events appearing on this work are used only as reference and not necessarily happened in actual as portrayed on each chapter.

*****

avataravatar
Next chapter