1 Prologue

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

This story may contain strong language and sensitive contents that may not be suitable for young audiences.

Do not distribute, publish, transmit or modify without permission of the author.

Plagiarism is a serious crime and should be treated seriously by anyone who chooses to plagiarize.

This story might have typographical and grammatical errors. Please bear with me because this is my first time writing a story.

_____________________________________________

"Kc anong oras na, wala ba kayong Gig ngayon?" Kuya asked.

I glanced at my watch. "Fuck it's already 8:30! 'di pa 'ko tapos sa mga house plan na kailangan kong ipasa! nakaka-stress."

Nagmadali akong tumayo at dumiretso sa CR para maligo.

'Di na ko nag-abala pa na humanap ng isusuot, kung ano nalang ang nakuha ko sa cabinet, ayon na ang isinuot ko.

Habang nag sisintas ako ng sapatos narinig kong tumunog ang aking cellphone.

"Hello?" My brows furrowed.

"Andito pa 'ko sa bahay saglit lang!" I yelled at him then I rolled my eyes.

"Dalian mo na Kc, we're about to start in a few minutes, hanggang ngayon wala ka pa din!" Dax said with sarcasm.

"Eto na nga paalis na, pukpukin kita ng drum stick 'di ka makapag-antay!" I said in frustration.

"Okay, take care see you HAHAHA." He ended the call.

Pagkatapos kong magbihis ay dali-dali akong bumaba, hindi na 'ko nag suklay at nag ayos dahil anong oras na.

"Kuya asan si mama? Si lola nakainom na ba ng gamot?" I asked him.

"Sabi ni mama pupunta lang siya sa kaibigan niya, Si lola pinakain at napainom ko na ng gamot." He answered.

"Sige kuya alis na 'ko." Paalam ko.

Palabas na sana 'ko ng pinto, ng may pahabol pang sinabi si kuya.

"Magiingat ka ah? 'Wag kang magpaabot ng madaling araw at delikado"

"Oo naman kuys!" I said to assured him.

Pagkalabas ko ng bahay, naglakad ako patungo sa kanto, nang may makita 'kong tricycle, ay agad ko itong pinara at nagpahatid sa XG noble bar.

Kung sine-swerte ka nga naman kung kailan nagmamadali ka, tsaka pa makakaranas ng traffic.

After a few minutes nakarating din ako, nakita ko ang mga kabanda ko sa labas ng bar na nag sisigarilyo.

"Nag yoyosi nanaman kayo, itapon niyo nga 'yan! Wala naman maidudulot na maganda sa katawan n'yo 'yan. It doesn't make you cool guys!" I rolled my eyes.

"Eto na pala si Kc eh, late na nga nagawa pang manermon." Migs laughed.

"Oh! What happened to you? You look like...." Dax said, teasing me.

"Looks like? Looks like shit?" I rolled my eyes.

"Exactly! Hahaha"

"Nagmamadali kasi ako, 'di ko pa nga tapos mga ginagawa ko. Umayos ka Dax 'di lang drum stick ihahampas ko sayo!"

"Tara na sa loob, tayo na magpeperform." Casper said.

After a few minutes we went on stage.

"Let's all welcome the Harmonious band." Pagpapakilala sa'min ng emcee.

Nag palakpakan at sumigaw ang mga tao.

"We dedicated this song to the people who are currently in love." Casper said, then he glance at my side.

I started beating the drums.

I don't want another pretty face

I don't want just anyone to hold

I don't want my love to go to waste

I want you and your beautiful soul

I know that you are something special

To you, I'd be always faithful

I want to be what you always needed

Then I hope you'll see the heart in me

I don't want another pretty face

I don't want just anyone to hold

I don't want my love to go to waste

I want you and your beautiful soul

You're the one I want to chase

You're the one I want to hold

I won't let another minute go to waste

I want you and your beautiful soul

Your beautiful soul, yeah.

Habang nagpeperform kami andaming tumatakbo sa isipan ko, hindi ko magawang magfocus at muntikan pa 'kong hindi makasabay sa beat buti nalang at nagawa kong mahabol.

Pagkatapos naming tumugtog lumabas agad ako ng XG para upang mag pahangin.

I was gazing at the stars when Casper sat beside me.

"Are you okay?" Casper asked.

"Oo, okay lang ako sobrang stressful lang talaga this week, ang hirap pag sabay-sabayin." I sighed heavily.

"Kc whenever you're down or sad, I hope you don't give up on your dreams. I hope you always end up choosing what's the best for you. Please take care of yourself, I also hope you don't get tired of fighting, because life is a battle against yourself. I know it's tough right now but, I know you can do it, just pray it really helps." He sounded so concerned.

"Yes I will, thank you Casper." I tapped his shoulders.

"Oh smile naman dyan!"

"Ayoko nga, baka lalo ka pang mahulog sa 'kin" I joked then I gave him a smile.

I was about to go inside when Misty showed up in front of me gasping for breath.

"Kc! Hindi mo ba alam na aalis na ngayon si Rigel?" Misty asked.

"Huh? Sa'n siya pupunta?" I asked with so much confusion.

"Ngayon na 'yong flight niya, papuntang Toronto, Canada. He's on his way to the airport." She answered.

Wala na 'kong sinayang pang oras agad akong tumayo.

"Misty, Can you text me the details?"

"Yes, I'll send it to you."

Maglalakad na sana 'ko paalis ng biglang magsalita si Casper.

"Samahan na kita Kc." Alok niya.

"Wala ka bang gagawin?" I asked him.

"Wala naman, tara na baka 'di mo siya maabutan." He held my hand.

'Di na 'ko nagdalawang isip pa at agad na sumakay sa kotse ni Casper. 'Di na kami nag-abalang magpaalam pa kila Migs at Dax.

Habang papunta kami sa Airport halo-halo ang nararamdaman ko, takot, sakit at pangamba. Nalimutan ko din na may mga gawain pang nag-aantay sa 'kin sa bahay at mas inuna kong puntahan siya. Hindi ko man lang alam na aalis ka. Hindi mo man lang nagawang magpaalam sa 'kin.

It's so hard for me, I'm not ready to let you go. Natatakot ako, natatakot akong 'di ko na siya makitang muli.

I tried to call him, pero nakapatay na ang cellphone niya.

"Stop drowning yourself with your own thoughts." Casper said while driving.

"Sobrang hirap, 'di ko maiwasan Casper." I bit my lower lip to stop my tears from falling.

I try to stop my tears, but tears are traitor.

Ayoko sanang may nakakita sa'kin na umiiyak, ayokong may nakakakita sa akin na mahina ako, ayokong nakikita nila 'ko sa ganitong sitwasyon, ayokong nakikita nila 'kong nahihirapan. Kaya binaling ko sa labas ang aking paningin at pinahid ko agad ang mga luhang bumagsak sa aking pisngi.

"Stop crying Kc, maabutan natin si Rigel." He tried to console me, then he gave me his handkerchief.

"I can't help but to cry, You know what? no one plans to cry, sino ba namang may gustong umiyak at malagay sa ganitong sitwasyon?"

"I hate seeing the person I love crying in front of me but, I don't want you to cry alone, that's why I'm always here for you Kc. I can be your shoulder to lean on." Casper said while tapping my shoulders.

After an hour nakarating din kami sa Airport. My eyes are hoping to see him.

Sana andito pa siya, sana 'di pa siya nakakaalis, sana makausap ko siya...

______________________________

Beautiful soul by Jesse McCartney

avataravatar
Next chapter