62 Pagaasa

By Bamnieellandmic

Lumalakad-lakad na palayo na hindi ko alam kung saan papatungo

Lumalakad-lakad na palayo bakit mahigpit saakin ang mundong kinagagalawan ko

Lumalakad-lakad na palayo ito ba kahulugan ng buhày na puro paghihirap at pasakit

Natanong ko palagi sa aking sarili na habang buhày ba ako na may puno't puno ng pasubok

Noong bagong silang pa lamang ako ay parang may balak akong patayin ng aking madrastang ina

Tila ba ako'y may kàsalanan kung bakit sila nagkahiwalay ng aking ama

Ngunit hinayaan ko lang yun total naman tanggap ako ng sa una pamilya ng akin ina

Akala ko magiging masàya na ako ngunit, ang inaakala ko maging masàya ay napalitan ng lungkot

Hindi ko akalain na magagawa nila akong ipaampon sa sarili kong mga kàpatid sa mga madre na pinaka masakit parang sarili kong kadugo pinagtatabuyan ako

Halos ilang taon din na nakalipas ang pangungulila at sakit tiniis ko

Pero ayoko na dito na parang hindi na ako makahinga at gusto ko hanapin ang saril ko

Oo, alàm ko delikado lumabas at makipagsapalaran sa kalye

Lumakad at nagtitiis sa gutom, hindi ko akalain ganito ang buhày ng batang pulubi

Ngunit makalipas ng anim na buwan muli ako bumalik sa mga madre at inamin na mali ako , akala ko kàsi kaya ko na

Pero sa pagbalik ko, hindi ko inaasahan na makità ko muli ang sarili kong ina ay galit na galit sa mga kàpatid ko dahil ginawa nila saakin

Parang bigla kong naramdaman ang aking ina na labis ng nagaalala

Simulà nung ako ay inalagaan ,pinaaral at pinalaki na wala na ako hingi pa

Pero akala ko yun na katapusan ng sakit at pagdurusa ko

Minsan nga feeling ko mas mahal ng akin ina yun mga kàpatid ko kaysa sàakin

Pero di na bale naramdaman ko naman ang pamamahal ng aking ama

Isang ama na laging masahan ko sa tuwing pakiramdam ko na wala na akong kakampi

Naalala ko rin simula grade one haggang grade eight laging ako nasa sulok at walang imik at lagi akong binubully at sinasaktan ng mga klase ko

Kahit mahal kong ina nasabihan na ako bobo na wala daw akong mararating

Naranasan ko din, kung paàno mag magmahal pero hindi ko akalain sobrang sakit at lagi nalang nila akong iniiwan

Ngunit isang araw may nakilala akong isang lalake na parang bigla nagbago ang làhat

At siya ang parang kapalit sa làhat ng paghihirap ko

Kaya ngayon alam ko na, oo dito sa mundo na puno't puno ng pasubok, pero ang mahalaga marunong tayo lumaban sa buhay dahil sa huli ay may magandang pagaasa.