Chapter One: Her As Student

Disclaimer:

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Plagiarism is a crime.

...

If a "City of Love" can be found in Paris, France, How about you, Mr. France? Where will I find you? In which part of the continent will I see you?

Napapatawa si Tannie sa tina-type nya habang nakaharap sa computer. Kaya biglang napalingon sa kanya ang boss nyang ubod ng sungit. Gwapo sana ito, kaso saksakan ng sungit. Hindi na siya magtataka kung tatanda itong binata. Sa totoo lang nagkagusto sya sa lalaki noon. Kinikilig pa nga sya sa tuwing makaka-usap sila. Pero nawala iyon ng sungitan siya nito.

"Ms. Cruz, can you quit staring at me? I know my handsomeness is irresistible, but focus on your work. Pinapasahod kita para magtrabaho hindi pagpatasyahan ako." Mayabang na sabi nito sa kanya. Kaya't napataas ang kilay nya dito. Natuwa naman ito sa naging reaksyon nya. Kaya para hindi sya mabad trip napag-desisyunan nyang ituon na lang sa ginagawa. Mabuti na lang ay nawala ang pagkakagusto niya dito.

Masyado siyang mayabang, mahangin at higit sa lahat gwapong gwapo sa sarili.

"Ms. Cruz. Ilang beses ko ba sayong sasabihin. Mag-focus ka sa trabaho, hindi sa akin. Huwag mo namang ipahalatang patay-patay ka sa akin." Hambog na sabi ng boss niya, kaya narinig niya singhapan ng nasa paligid.

Ang lakas ng confidence kung makapagbuhat ng sariling bangko.

Hindi na nya pinansin ang mga pang-aasar nito. Paano, kaya ito? Deadline na nito sa susunod na buwan. Bahala na si batwan ang mahalaga ay matapos ko to'. Seryosong-seryoso nag-tatype si Tannie nang lumapit ang boss sungit ng kompanyang pinagtatrabuhan niya.

Nagtataka man ay tinanggap niya ang folder na inabot sa kanya. "Boss Sungit, I'm mean boss. Ano ito? "Ginawaran muna nya sya ng matalim na tingin sabay sabing, "Force leave."

"This is the tale of how I accidentally named him France." I tapped the enter...

•••

Let's find out their own definition of soulmate.

...

"Some people will stay in your heart, but not in your life." I sadly reacted sa bagong post ng isa kong kaklase. I'm currently a grade 9 student of Section Diamond. Pangalawang Seksyon sa grade 9. Napanguso na lang ako nang makita ko ang panibagong post ng isa kong kaklase dati.

"Ang saya nila, sana ako din."

"Hi Tannie! "One of my classmates greeted me.

"Hello," I stoically said.

Bago lang ako dito sa Tanay National High School. Sa totoo lang ay kalilipat ko lang, kaya medyo naninibago ako. Medyo may kalakihan ang eskwelahan na ito kaysa sa dati kong pinapasukan.

I was known as a Stoic student at my new school. Hindi naman ako gaanong kilala, mostly of my new classmates lang. Nalalapit na rin ang paparating na bakasyon. Kanya kanyang kwentuhan at kulitan ng mga kaklase ko.

May kanya-kanyang grupo ang bawat isa, medyo nalulungkot lang ako kasi hindi ako nakapasok sa pilot section o mas tinatawag dito na "star section." Napapasimangot na lang ako sa isip, kaya para hindi ko na isipin ay itinuon ko na lang sa mga kaklase ko ang aking atensyon.

"Tannie! "Napatingala ako tingin at hinahanap ko kung sino ang tumawag sa akin. Habang iniganagala ko ang aking tingin pansin ko ang palihim na pagsulyap ng aking mga kaklase. Nang mapunta ang tingin ko sa unahan ay nakita ko ang isa kong kaklase na si Jona. Nakangiti siyang kumakaway sa akin.

"Bakit? "I answered her.

Nakangiti siyang lumapit sa akin; napansin ko rin ang isang cupcake na dala nya. Inabot niya sa akin.

"Goldilocks"

Nagtataka ko siyang tiningnan kung bakit. Hindi kasi ako sanay na binibigyan ako. Wala naman, kasi sa akin nagbibigay ng kusang-loob. Mostly, pinaghihirapan ko lahat ang mga bagay na gusto ko bago makuha.

"Regalo ko sayo, binigyan ko na rin si Nela." Hindi pa rin maalis ang ngiti niya sa kanyang labi.

"Thank you," I formally said.

"Ang formal mo naman! "Naiiling-iling niyang sabi bago bumalik sa kinauupuan niya.

Mali bang maging formal ako? I was raised by a formal and traditional family. I rarely go out. I had a few friends. Out of ten, mga tatlo lang ang kinapapalagayan ko ng loob. Napansin ko rin na nagsimulang magpasukan na ang mga kaklase ko. Hinihintay na lang namin ang last subject teacher namin.

Nag-comply ang iilan, habang ang iba naman ay relax na lang. At isa ako sa mga iyon. Maaga akong nagpapasa para hindi ako matambakan pa. Kahit sa dati kong school ay ganoon rin ako. Napaayos ako ng pagpapakaupo ng makita ko ang pagpasok ng isa sa mga paborito kong guro. Sa lahat ng guro, sa kanya lang ako tutok na tutok.

Yes, one of my favorite subjects has been Filipino ever since. Hindi ako fan ng mathematics, science, or even the arts. They are not friendly to me. I am fond of history, Filipino, ESP, and English.

"Magandang hapon! Alam ko naman excited na kayo sa nalalapit na bakasyon. Iyong may mga i-cocomply, ay mag-comply na, hane? "Panimula niya. Ma'am Abunio is a Filipino teacher.

Kaya gustong gusto ko siya bilang isang guro. Maayos niyang naituturo ang mga dapat na ituro. Kaya every time na filipino ang subject namin. Hindi lang ako, halos ng mga kaklase ko ay nakatuon ang buong atensyon nakikinig sa kaniya. Isa sa mga paborito kong aralin na naging topic namin ay ang "buhay ni Jose Rizal.".

Si Dr. Jose Rizal ay ang sumulat ng nobelang Noli Me Tangeré at El Filibusterismo. At isa pa doon, mahaba pala ang tunay na pangalan ng ating pambansang bayani. Dr. Jose Protacio Rizal Alonzo y Realonda.

May mga sinabi pa si Ma'am Abunio, pero biglang na lang akong natulala. Nang may naalala ko.

"Tannie! Nag top 1 ka sa buong klase natin! Sayang, bigla ka na lang umalis! "Chat sa akin ni Nadine. Dati ko syang kaklase at magkatabi kami sa upuan. Lagi ko rin siyang ka-grupo. Madaldal siya, pero masasabi ko ring matalino siya.

Nanghihinayang ako? Yes, who doesn't want to be number one? That was one of my dreams before!

But it suddenly vanished after I left my hometown. Call me a boastful person, but I got a 99 in Filipino. But I smiled bitterly and immediately wiped the tears from my left eye.

I'm Tannie Thorn Cruz. Yes, unfortunately, that was my second name. Thorn. If we connect in contemporary terms, a middle child. The middle child is known as an invisible member of the family. I am suffering silently. And do you know what the most painful part is? I am the glass child of the family.

I am Tannie Thorn. Like a thorn in a rose, I am dangerous. I couldn't control myself when I was mad and in pain. I can make such a reckless decision that I would never care if I hurt someone intentionally.

I was an accomplished student at my previous school. I graduated as salutatorian during my primary, kindergarten, and elementary school years. I was known as an academic achiever. I received different awards. And most of all, medals. Call me arrogant, but I worked so hard to be called an academic achiever.

I felt that I was nothing without them. Dito lang ako nakilala bilang ako. Dito ko lang nararamdaman na may halaga.

But one of the messages of the Let It Go song was that the perfect daughter was gone. I am no longer an ideal daughter, a perfect girl, or a role-model student.

I turned to someone I hated before. Someone that I will never be. Someone, it's far from my imagination. A sad song, a tragic story, and unheard news. Unting-unting namasa ang pareho kong mata, kaya mas pinili kong isubsob ang ulo ko sa desk. I cried silently, but the tears were gone. High school life will teach us different subjects. A subject is a test of life.

"How do I end up as a rebellious daughter? "I screamed in my mind.

NAALIMPUNGATAN ako ng may mahinang kamay na tumatapik sa balikat ko. Kaagad akong umalis sa pagkakasubsob. Agad naman luminaw ang paningin ko. Nakita ko ang isa sa mga kaklase kong si Ira.

"Tannie, uwian na. Kanina ka pa ginigising na iba, pero hindi ka magising. Tara na. Magsasara na mamaya." Tinanguan ko lang siya.

Nilibot ko ang tingin sa paligid. Tama nga siya, uwian na. Mabilis kong niligpit ang mga gamit ko at inayos ang ipit ko sa buhok. Nang matapos na ako kay sumabay na ako sa kanya palabas. Pero bago iyon, sumulyap muna ako sa taas.

"Education is the most powerful weapon that you can use to change the world."

Eleanor Roosevelt