1 simula //1//

Freedom.

Kalayaan.

Everyone has a right to do what they want, to speak out their opinions, to act what they want to express without hindrance.

It is the feeling that you are not slave, or imprisoned.

People who have freedom is responsible for what they do.

Ang takong ng sapatos ko ay sumisigaw ng katatatagan sa kabila ng nanginginig kong tuhod.

Ang mga taong sumasalubong sa'akin ay yumuyuko kahit na ang ngiti sa labi ko ay hindi matanggal.

Ganito parin ang turing sa'akin. Walang bago, mataas parin. Naiilang ako.

"Ms. Valentin, paumanhin at may kausap pa po ang Director. Makakapaghintay pa po ba kayo ng saglit?" nakayukong sabi ng babae.

"Oo naman, Where can I wait him? Just call me if he is available na ha, I can wait naman" tumango siya at naglakad papunta sa waiting area malapit sa opisina ng Director.

Tatlong upuan na bakante ang nadatnan namin ng assistant na kasama ko, púno ng galang ng ituro niya ang maaari kong upuan. Hindi siya makatingin sa'akin.

"ma-una na po ako Ms. Valentin" nakayukong sabi niya. Tumango ako at ngumiti kahit na alam ko namang hindi siya nakatingin.

Imbis na mabagot at matakot ang ibang nagtatrabaho ay nag-scroll lang ako sa instagram para ma-update sa mga naka follow na artista.

Kalli

- I was made to be wild, wicked and free.

Ang nakababatang babae na artista ay nag post ng picture niya habang ang caption ay 'yon.

Nakakatuwa na alam niya ang gusto niya, na nagagawa niya ang gusto niya. Sana lahat ng tao ay ganon, na masaya, na kayang gawin ang gusto ng walang hadlang.

Ilang minuto ay tahimik na dumating ang assistant at pinapunta na ako sa kwarto ng Director.

My knees begin to tremble again while the white, soft wallpaper of this room gives me comfort. The green mini plant beside the door gives me chill, The picture frame of us hung on the wall makes me feel okay. Atleast Im in the picture even I am the only one who does not wear hospital Lab gown.

"Lienna Josefina, what brings you here?"

Prenteng sabi ng lalaking nasa early 60s na. Nakikita na ang mga tinatago niyang puting buhok. Ang puting lab gown niya ay nakasabit sa tabi niya.

"Uhm, There's an outing-slash-reunion that my high school classmates align for us. To reunite and enjoy. Its been a year na po kasi after magkita kami lahat" My knees are still shaking and I swear my palm is getting red.

"Kelan daw 'yan?"

"Tomorrow dad"

"Saan 'yan?"

"Hmm, Sa Batangas dad, Sa Nasugbu, a resort na pagmamay ari nila Arlett, my friend"

"Sino mga kasama mo?"

"Uhm, eh, High school friends and classmates po"

"So, He will be there, also"

"Ah, eh.."

"Ih, Oh, Uh. Tigilan mo 'ko Josefina. Wag mo sayangin ang pag payag ko sa gusto mong arts-arts na 'yan. By the way, Mag enroll ka na sa Med school after that reunion."

"Dad..."

"Josefina, Si Joycee trainee na naunahan ka pa ng bunso. Si Jamaya taking other field, ginagawang laro lang. You should play like how they do it" Nakaismid na sabi ni Dad. Habang ako ngawit na ngawit na sa pagtayo.

Hindi niya sinabing umupo ako kaya nakatayo lang ako. I really obey them, sila ni mom. Pero dito sa doctor kemerut nila, wala. Nakaka stress.

"Dad..."

"Ano nga bang aasahan ko sayo? Pag pangalawang anak, sutil. Mabuti pa si Matteo!"

"Dad.."

"Go now, I have appointments to do" tumango ako at lumabas na sa opisina ni Dad.

Mabilis ang lakad ko sa hallway ng hospital papunta sa lobby, ang mga nakakasalubong kong nurses at doctors ay nakayuko. Mabuti naman at hindi nila napapansin ang pagtulo ng aking luha.

"Josefina"

Napatigil ako sa paglalakad ng marinig ko ang pangalan ko mula sa matandang babae na matagal ko ng hindi nakita.

"Tita Maricel" niyakap ko ang matandang tingkad parin ang ganda ng humarap ako sakanya.

"Five years Josefina and you're back. Are you taking medicine na? You still look beautiful huh nasa dugo na ata ng mga Valentin ang pagiging maganda" Masayang galak niya at mahinang hinila ako sa gilid para makadaan ang iba.

"Ay nako tita nambola pa. Its good to be back here, tita. Father still forces me to study here and I doubt of it cos' I start my own business na po" magalang at may ngiti sa labi kong sabi.

Tita Maricel is a close family friend, Since bata pa lang ako ay kaibigan na siya ng magulang ko.

"Nice congrats, do well hija, let's catch up sometimes. I need to go may meeting pa ako sa taas" bumeso siya at niyakap ako. Ilang minutong pag paalam pa ay umalis na ako para umuwi na.

Tumunog ang cellphone ko ng makarating ako ng parking lot. Its a call from ate Jamaya. I think dad already tell them what is my agenda for this week.

'ienne ar--'

'ate, text me nalang nag dadrive ako'

Ate Jamaya ended the phone call, for sure she'll just rant to me about the people who will be with me for a week, starting tomorrow.

My classmates and friends will be there even Zathrian, my ex. For sure I'm done with him and his reasons.

Ang mga ilaw mula sa poste sa bgc ay nagsisilbing liwanag ko sa daan. Alas sais y media na at ang mabagal na agos ng trapiko ay hinahayaan akong isipin ang mga maaaring mangyari sa susunod na araw.

Pumayag ako na sumama, wala ng bawian 'yon. Nakakahiya naman na hindi ako nagpakita sakanila ng limang taon tas mag baback out pa ako sa reunion ngayon.

Alam ko naman na ang magiging tibok nitong puso ko, alam ko. Kilala ko sarili ko. Kalayaan, kung maaari.

Ilang minuto ang pagtitiis sa bagal ng trapiko ay nakarating narin ako sa bahay, agad binuksan ng gwardiya ang gate at natanaw ko na ang sasakyan ng ate at mommy. Magiging maingay 'to.

"Naka-uwi na po ako" sigaw ko at dahan-dahan umakyat sa hagdan para makaiwas sa kung anong galit ang maririnig ko kay mom

"Josefina"

"Mom, payagan mo na ako, thank you"

"Call us, update us everytime, Josefina." Naka-upo si Mommy at hawak ang cellphone niya ng tinignan ko mula sa taas.

"Mom, Let her. Twenty-years-old na si Ienne" Ate Jam said. My savior.

"Kahit na Jam, babae parin 'yan"

"Matanda na 'yan Ma, hayaan mo na si Ienne" nakangiting sabi ni ate kahit na nagaalburoto na sa cellphone ni si Mommy. Sumenyas naman si ate na tumuloy na ako sa kwarto ko.

Mabilis na tumakbo ako sa kwarto at nilock ito. Inayos ko ang pang-isang- linggo na damit at gamit na gagamitin ko't nilagay sa Maleta.

Mabilis akong naligo at nagpalit ng damit, tingin ko may kailangan pa ako kaya nilibot ko ang kwarto para makita ang maaring dalhin sa reunion.

Sa paghahanap ko sa walk-in closet ko kung ano pang maaari ko na dalhin ay napukaw ng atensyon ko ang larawan namin ni Zath. 1st year hs pa 'to, first picture namin. Ilang minuto ko pang tinignan 'yon ay bumalik na ako para matulog.

'Goodnight, Zath. See you tomorrow even tho I'm not yet ready to see you'