1 Wedding

Brian POV:

"Mahal bakit nandito ka?!" biglang  saad ng fiancee kong si Caye. Tila di nito nagustuhan na nando'n ako. Sapagkat bigla itong napatayo at humarap. Kasalukuyan ay linalagyan it ng kolorete say mukha ng isang make-up artist na bading na kapansinpansin lihim tumitingin sa akin ng panakaw.

Lumapit ako Kay Caye at sabay hawak sa kanang kamay nito gamit ang dalawa kong kamay na tila ba isa itong mamahalin diyamante "bakit Mahal ayaw mo bang nandito ako?" may pagtatampong saad ko rito. Yinakap at ginawaran ng smack kiss.

"Hindi naman sa ganun" lambing nito sa akin. " You know how much i love you. Para kang hangin na kung mawala ka mawawalan na rin ako ng hininga" bola pa nito.

Kinurot ko ilong niya kaya napa-aray ito. "Sus alam ko naman yun kaya nga ikakasal ka na sakin ngayon, eh. Tsaka trust me your not gonna lost me 'coz i will love you till my very last breath" saad ko. "Pa-kiss nga ulit" hirit ko pa sabay halik.

"Ikaw hah nakakarami ka na. Pero teka bakit ka ba napapunta rito di naman kita tinawag. At hindi mo ba alam na bawal makita yung bride ng groom sa araw ng kasal dahil malas yun" tila sermon nito.

"Wag ka ngang magpapaniwala sa mga pamahiin dahil wala naman mga katotohanan sa likod no'n. Kasi naniniwala ako sa forever" sabay nakaw halik. "May forever tayo" nakangiting kong saad.

Nahampas tuloy ako.

"Aahhaamn!?! sir?" agaw pansin ng baklang make-up artist. "Kailangan na po nating taposin yung make-up ni ma'am kasi malapit na pong magsimula yung kasal niyo.

"Sige na mahal alis ka na" saad nito saka bumalik sa upuan.

"Okie-dokie mahal see you later" sabay nakaw halik at takbo.

Sa ginawa ko napa- "Brian!!?" Ito na tawa lang ako ng tawa habang papalayo.

Kasalukuyan nasa simbahan na kami ng lumapit si mama sa akin.

"Ang aking nag-iisang unico hijo" saad nito sabay beso-beso. "Naala ko buhat-buhat pa kita ngayon tingnan mo ikakasal ka na at magkakaroon na rin ng sariling pamilya" tila naiiyak pa nitong saad.

"Ma" hinawakan ko kamay niya "hindi naman ako mawawala sa inyo. Dadalaw-dalawin kk naman kayo palagi. Tsaka ayaw niyo yun magkakaroon na kayo ng apo".

"Apo!?" napasigaw si mama sa bigla. "Buntis na si Caye?" di makapaniwalang tanong nito.

"Ma, calm down. Caye is not yet bearing my child. But soon to be" pagpapakalma ko rito.

"Promise di pa talaga buntis siya?" paninigurado nito.

"Sure po talaga ako na hindi pa" pagkukumbinsi ko.

"Oh sige kung wala pa talaga basta ang gusto ko damihan niyo ha nang sa ganun marami bibisita palagi" saad nito.

"Ma eh ginawa niyo naman kaming ano niyan. Pero sige makakaasa po kayo".

Saktong dumating ang mga magulang nang aking future wife. Nag beso-beso at kamaya sila nina papa at mama kasama ako.

Padating na daw yung sinasakyan ni Caye kaya nag si punta na kami sa aming pwesto dahil any minutes magsisimula na ang kasal ko.

Mayamaya pa bigla na lang nahimatay si Tita Lorie kaya agad sila pinuntahan.

"Tito Julian anu po nangyari kay Tita Lorie?" nag aalala kong tanong dito. Napansin kong lumuluha na siya habang yakap ang kanyang asawa.

"Nabangga daw yung bridal car ng anak ko" saad nito kaya agad na inihabilin ang asawa kina mama at sabay kaming pumunta sa pinakamalapit hospital na pinagdalhan kay Caye.

"Tito anu po ba talaga ang nangyari bakit nagkaroon ng aksidente. Imposible naman po yun kasi pina-check ko muna yung kotse bago ipagamit" di ko na alam ang gagawin. Di ko na namalayan na kusa nang naglalandas yung mga luha ko. Natanong ko bakit kailangan pa may nangyaring ganito at sa araw pa ng kasal.

"H-hindi ang kotse ang problema" tugon nito na halos ilipad ang kotse na sinasakyan namin. Sa ngayon wala na akong paki alam. Ang impoetante makarating kami ng hospital.

"Eh anu po" medyo napapasigaw ko ng wika. "sabihin niyo po kong anu please" pagmamakaawa ko.

"Nawalan daw ng preno yung truck kaya aksidenting nabangga ang sinsakyang kotse ng anak ko" tugon nito.

Pagdating namin sa hoapital nagtanung agad kami kung saan dinala ang fiancee ko. Kaya ibinigay agad ng nurse ang room number ng icu.

Halos takbuhin ko na ang hagdanan at di na sumabay kay Tito Julian sa pag sakay ng elevator.

Saktong pagdating ko doon sa kwarto nadatnan ko si Dok na kalalabas pa lang.

"Dok how's my fiancee!?!" tanong ko agad sa doktor.

"I am sorry we already do our best" napa iyak ako ng labis sa mga katagang binitiwan ng doktor at napaluhod. Biglang may kamay sa aking likod. Pag tingin si Tito Julian pala.

"Wala na tayong magagawa pa kundi tanggapin ang katotohanan" umiiyak na saad nito.

"No!!" bigla kong sigaw "nasaan siya gusto ko siyang makita" kaya agad akong tumayo ngunit humatang ang doktor.

"My patient told me that she  don't want  her fiancee in or see her. It was a choice she made before she run out of air" saad nito.

Ngunit nagpumilit ako hanggang sa masakal ko na mismo ang doktor kaya pinigalan ako at ni papa na nandoon na pala ng mga oras na iyon.

"I know my fiancee. She will not do that to me!!?!" sigaw na pilit na pumasok sa icu.

Simula noon di ko na nasilayan pa ang aking fiancee. Dahil kahit sa kanyang libing hindi rin pinabuksan ang kabaong sa utos niya mas makabubuti daw yun para saakin na ma ibsan ang sajit na pwedeng maranasan. Ngunit di nila alam na mas naging masakit pa iyon para sa akin.

Hindi ko iyon matanggap kahit kailan.

AN: Saklap naman nang nangyari kay Brian. Matatanggap pa kaya niya na wala na ang kanyana kaisi-isang fiancee?

Hanggang dito na muna ang story na ito at hahayaan ko muna kayong pag isipan ang mga nangyari. Bitin-bitin din pag may time.

What can you say about this story? Share your thought by writing comment below. And dont forget to vote.

Thank you...