1 PROLOGUE

"Leave me alone Shanaia!! Di ka ba nakakaintindi?! Tapos na tayo! Tigilan mo na ito." hinawakan kong muli ang mga kamay niyang pilit na iniiwas sa akin.

"No! Galit ka lang! Please let me touch you! I love you so much. Ayusin natin to!!" umiiyak kong saad sakanya. Halos lumuhod na ako sa harapan niya at ng maraming tao, i don't care!

This man infront of me is my life, my happiness and my world. Umikot ang mundo ko sakanya.

Kaya hindi ko kakayanin kung mawala siya.

"C'mon Shan!! You can do better than this. Stop it. I don't love you anymore. Hindi ako ang para saiyo. So please. Let me. Let me go." bumitaw ako sa pagkakahawak sakanya at tuluyang napaluhod.

I can't. Hindi ko kaya!

Masakit!

Deserve ko ba 'tong pain na ito?

May nagawa ba ako para masaktan ng ganito?

Hindi ba talaga ako magiging sapat sa kahit na sino?

Pagod na ako. Pagod na ako sa paulit ulit na sakit.

I'm tired.

I feel so lost.

I feel like I'm the only one hurting.

I feel like I'm the only one who was left behind.

Am I?