3 CHAPTER 3

MARI

Naaalimpungatan akong nagising noong may naramdaman akong humahaplos sa aking noo. Minulat ko ang aking mga mata at si Papa ang aking nakita, nakaupo siya sa kama ng aking kuwarto.

"P-pa! A-ano pong n-nangyari?!" Paos ang boses na naitanong ko.

Napaangat ng paningin sa mukha ko si Papa sabay tayo. "Okay na ba ang pakiramdam mo Mari? May masakit ba sa iyo?"

Agad akong nailing, inisip ang kaninang nangyari tama.... kasama ko si Jaoquim at nahimatay nga pala ako.

"Y-yes Pa, m-medyo napagod lang ako kakalakad k-kanina." Pagdadahilan ko sa kanya.

"Sigurado ka?! Walang ibang ginawa sa iyo ang binatang iyon?"

"Wala po!" Agad na tutol ko. "Siya po ang naghatid sa amin ni Hima dito. Nasugatan po kasi ako habang pauwi kayat siya ang nagpresintang ihatid na kami."

Mariin akong sinuri ng tingin ni Papa, tila ba naniniguro.

Sabay pakawala ng malalim na hininga. "Kung gayo'y tama pala ang sinabi ni Hima. Ang lalaki yon ang naghatid sa iyo dito aa itaas, gusto ka sana niyang dalhin sa ospital pero napigilan ko, wala naman kakong malalang sugat na natamo, o siya sige ipapadala ko nalang kay Hima ang hapunan mo." Maharan niyang ginulo ang buhok ko.

"PAPA!" Agad na saway ko at inayos ang nagulong aking buhok, natatawang umalis na si Dad sa aking harapan. "Sige po salamat!"

Naiwan na akong magisa sa loob ng aking silid, sapo ko ang aking ulo medyo sumasakit. Ilang beses akong napabuntong hininga ng malalim. Hindi talaga ako nagkakamali, naririnig ko talaga ang babaeng iyon. Pero tama ba ang sapantaha kong si Joaquim kanina ay ang lalaking kanyang dating iniibig?! She knows him, his name and his face. Kaya ba ganoon nalamang ang naging epekto niya sa akin? 

Hindi ko alam pero parang kilala ko siya na hindi, he seems so familiar to me, his touch and warmth yet this is the very first time we've met and I can gurantee to that.

Pero bakit noong niyakap ka niya kanina hindi ka pumalag? Ha? Ha? Ano iyon na enjoy mo masyado, Mari?!

Naasar kong nagulo ang magulo ko ng buhok, sumasakit talaga ang ulo ko sa nangyayari sa akin simula noong umuwi kami sa bahay nato. Medyo creepy lang sa part na may nakikita akong hindi nakikita ng iba.

Should I tell my gramp and Dad?

NO, YOU WON'T MARI!!...

Agad akong napalinga-linga sa aking tabi noong narinig ko na naman ang boses ng babae kanina, she's here omygosh!

Nakatayo siya sa aking espijo, she's looking straight into my eyes, ilang beses kong ipinikit- bukas ang aking para siguraduhing hindi lang ako namamalikmata!

At hindi siya nawawala sa aking paningin, she's really here! Mas malapitan ko siyang namasdan ngayon, she still wore that dress, ang pinagkaiba lang ay hindi nakapungos ang kanyang buhok, she has a very shiny jet black hair. So pretty!

Naatras ako sa headboard ng aking kama noong nakita kong palapit siya sa gawi ko, grabe ang sasal ng aking dibdib, puno ng pangamba sa kanyang sunod na gagawin, naitakip ko ang aking palad sa aking mata. Ayoko na! No! Stop please stop! Your scaring me, really!

Ngunit hindi ko maisatinig ang aking gustong sabihin, tila ba pati ang labi ko'y hindi na kayang umusal ng salita sa sobrang takot.

Don't be I won't harm you Mari. I'm just here to finished my last chance to be with the man I really love, Ive already waited for so long long time ago and now you, Mari and Joaquim will fulfill it for us, you met him right? The only man I love and loving still up until now.

Kusang napaangat ako ng tingin noong narinig ko siyang nagsalita. Lalo na noong hinawakan niya ang kamay ko, paanong?! Halos manigas na ang aking buong katawan at hindi na rin normal ang aking paghinga, I am barely breathing due to so much fear I felt right at this moment! SHE CAN TOUCH ME! I can feel her cold skin or was it mine? Pero I felt her tight grip on my palm. She's gazing at me with a gentle look in her face, para lang akong nananalamin, she really looks like me. Though she has a different eye color, oh not really.

Just the shade, she has much more dark bluer eyes than mine. Kahit ang pagngiti niya ay katulad din kung paano ko gawin. OMYFISH! I'm awake right? Or still dreaming? Hindi ko mahanap ang boses ko para makapagsalita, nakatitig lang ako sa kanya habang nakaupo sa kama, trembling and in fear.

'Please Mari, pumunta ka doon sa punong iyon, ng Pajo, I have something to give you. It's a box, my present. Por pavor nieta, go there I'm begging you.' She pleaded in spanish.

'That old tree was our meeting place, it's where we used to meet and hide our love. Just be there Mari, just be there...'

I was stuck in awed as I saw her fade away from my sight. Hinanap ko siya sa loob ng silid ko, habang nangingig at malakas ang kabog ng aking dibdib. Anong sabi niya? Sa puno ng pajo?! Yung puno kung saan ko siya namataan? Ano bang meron doon? Why would I be there?! Napahilamos ako sa mukha ko, you must be hallucinating, wala wala kang nakita!

'Yes you are, I'm real nieta, believe me.' Naitakip ko ang mga kamay ko sa aking tenga, she's talking again.

Mygosh! Ano bang misteryo ang nababalot sa bahay nato? Why I am experiencing this kind of unexplainable things?!

Nanghihina akong napasalampak ulit sa kama, titig ay napako lamang sa espijo, tinitignan ang pagtaas baba ng balikat ko sa paghinga, ang paggalaw ng mata ko dahil na rin baka magpakita siya ulit. Nagulantang ako noong may kumatok sa aking pinto, napahawak ako sa aking dibdib, siguro naman si Hima na to?! Sana, sana talaga!

"Pa-pasok!" Nauutal kong hayag habang hindi inaalis ang tingin ko sa salamin.

Shoul I go there? Again? Tommorow perhaps? No! Anong gagawin mo doon? Are you out of your mind Mari, really?!

"Uhm... M-Mari eto na po ang pagkain niyo, sabi po kasi ni Senyorito Simoun gising na kayo!" Si Hima nga ang pumasok at may bitbit na tray.

I smiled at her. "Salamat Hima, nagutom na kasi ako."

Agad naman siyang lumapit at nilapag ang pagkain ko, she was watching me intently. "Bakit Hima? What's wrong?"

"Sabi po ni Senyorito J-Joaquim tawagan mo siya kung okay na ang lagay niyo, alalang alala po kasi siya kanina nong nahimatay kayo bigla, eto po yung numero niya p-pero huwag niyo pong sabihing ako ang nagbigay sa'yo ha? Papagalitan po kasi ako ni Nanay." Pasimple niyang inabot ang nilakumos na papel na may numero at umalis na ng kwarto ko.

I stared at it for the longest time bago ko napagpasiyahan tawagan siya, I'll just inform him that I'm okay, I feel fine now.

"H-hello?!" Pambugad ko sa kabilang linya. "J-Joaquim?"

"Speaking, who's this? Oh is it... M-Mari?"

"Yeah uhm...nakaistorbo ba'ko?" I nervously asked him na agad niyang tinutulan. "Nasabi kasi ni Hima ang bilin mo, well I'm okay now, nahilo lang ako siguro kasi hindi ako sanay sa lakaran." I assured him that I'm okay.

Mukhang nakahinga naman siya ng maluwag. "You sure? Nagalala talaga ako kanina nong bigla ka nalang bumagsak, tapos naalala kong may suagt ka pala dahil sa pagkatumba mo tapos,"

Naririnig ko ang malalim niyang buntong hininga bago siya nagsalita ulit.

"Uhm about that err... that unexpected kiss and hug from me I'm really sorry. I don't know what gotten into me but oh.. uhm I just sincerely want to apologize Mari. That was so unmanly."

Napakagat labi ako at mariing ipinikit ang aking mata, feeling ko nagiinit ang aking pisngi.

"You don't to say sorry it's nothing, really baka pagod ka lang din, J-Joaquim."

Yon nalang ang sinabi kong alibi pero sa loob loob ko, alam ko ang sagot kung bakit, kung sino ang may pakana ng lahat but I don't want him to think that I'm going nuts kaya sinarili ko lang ang haka-haka ko.

"Sorry talaga it seems like I didn't have the control in my own body, I just felt that there's something pushing me to be near you, to hug you so sudden and swear I didn't know what languange I am speaking. W-what did I say? What does it means?!"

He asks he's also bothered by his actions a while ago. Napailing ako kahit hindi niya nakikita. Hindi niya dapat malaman ang totoo, anong sasabihin ko na sinabi niyang Miss na miss niya ako?! No way!

"W-wala h-hindi ko din alam eh, hindi ko narinig." I said my white lies flawlessly.

"Ganon ba? Okay I'm deeply sorry again. Mari you need to rest I'll hang up na, I just wanted to know that your alright, so rest now. Good night Mari, sweet dreams."

He softly said over the phone, hindi man sinasadya pero nakakaramdama ako ng ibayong kagalakan sa puso ko na hindi ko maintindihan kong saan nang gagaling.

"Sige thank you. Good night din, bye!" I bid and turn off my phone but held it really tight. Nasapo ko ang dibdib kong tila nangangarera sa bilis ng tibok.

Seriously what's wrong with you Mari? You just talk to him, no biggy! Huwag kang kiligin diyan self, stop, stop!

'Be happy Mari, we all deserve it!' That voice crept into my ears again.

NAGULAT ako noong namataan ko ang bulto ni Joaquim sa lilim na bahagi ng puno ng Pajo, nakaupo lang siya doon habang may kagat-kagat na damo.

Anong ginagawa niya dito?! Wala sa loob na naiusal ko dahil sa pagtataka.

Naglakad ako papalapit kung saan siya naroroon. Hindi ako lumikha ng tunog para hindi magambala ang kanyang pagmuni-muni.

Pero hindi pa man ako masyadong nakalapit sa kanya ay nag-angat na siya ng kanyang tingin na sinalubong naman ng mga nagtatanong na mata ko.

"MARI HI!" Nasorpresang pambungad na bati niya sa'kin.

Kiming ngiti ang ibinigay ko sa kanya noong tumayo siya at pinagpagan ang kanyang shorts. "Joaquim hello."

He settled his gaze on my face. "Nice to see you here, I'm surprise though. Hindi ko alam na pupunta ka dito."

Naglumikot naman ang mata ko, kasi naman hindi ko naawat ang sarili kong hindi pumunta lugar na sinabi ng babaeng iyon.

"Ha?! Ah napadaan lang ako dito, doon kasi ako galing sa mangahan." Medyo utal na paliwanag ko sa kanya.

He flash a wide smile. "Ganoon ba?! Ako kasi hindi ko alam kung paano ako napadpad dito. I was just driving my car then suddenly it stops here."

Umikot pa ang tingin niya sa mapunong lugar na'to. Itunuro niya pa ang nakahimpil na sasakyan doon sa may tabi ng kalsada.

Napakagat labi na lang ako, hindi kaya kagagawan din to ng babaeng iyon?

Was she playing with us?! Hindi ko napigilang i-assume.