11 Chapter 11: What the F is your Problem?

Today's vitamin:

Holding hands never made me feel this way.

That's one of the last capsules.

Nagkita na naman kami ni Dex paglabas ko ng main gate ng school.

"Ang cute mo naman best!"

"Thank you, sana ikaw din."

"Tse, parang may lakad ka ah. Saan na naman kayo magkikita ng Billy na yan?"

"Diyan lang sa skate park. Tara, sama ka." sabi ko.

"Hindi, 'wag na. Napagod ako kanina at gusto ko nang umuwi para matulog. Sige, enjoy na lang kayong dalawa." at tumalikod na siya sakin.

Pumunta ako sa terminal ng tricycle at nagpahatid sa skate park. Nandun na si Billy at nakaupo na sa isa sa mga mesa. Umorder kami ng shawarma on rice saka fries at coke.

Masaya kaming nagku-kuwentuhan nang makita ko si Chester na papalapit.

Fuck, pagkakita ko pa lang sa kanya, narealize ko kaagad kung gaano ko siya na-miss. Wala siyang kasama at nagtuloy-tuloy sa isang mesa at doon naupo. Maya-maya ay umorder din siya ng sarili niyang pagkain. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin kaya hindi ko na lang din siya pinansin.

Parang nakahalata naman si Billy.

"Okay ka lang?"

"Uh, ayos lang ako."

Nagpatuloy kami sa pagkain. Parang nawala ang saya namin ni Billy kanina. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko para hindi mawala ang composure ko.

Pero napansin ni Billy na tulala lang ako habang kumakain.

"Hello! Alam mo ba kung nasaan yung kadate ko? Nawawala eh.."

Parang natauhan naman ako sa nadinig ko. "Gomenosai!"

Hanggang sa matapos na namin ni Billy ang pagkain. Nagprisinta siyang ihahatid na ako sa terminal pauwi. Pumayag naman ako.

Tumayo kami ni Billy at nadaanan namin si Chester na nakatitig sa pagkaing hindi pa man lang niya nagagalaw.

Naglakad kami hanggang sa makarating sa terminal ng jeep. Nag-goodbye na kami ni Billy sa isa't-isa.

Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Iba pa rin talaga ang nararamdaman ko pagdating kay Chester.

Mahal ko pa rin siya..

Oo. Mahal ko pa rin siya, 'yan naman ang gusto ninyong mabasa diba?! >.<  

Hindi ko talaga maitatanggi na sobrang miss ko na si Chester. Akala ko ay okay na ako, hindi pa pala. Siya pa rin talaga.

Si Chester pa rin talaga..

++++++++++++++++

One evening, naglalakad ako. Pauwi na from school. Napadaan ako sa shop ng mga action figures. Napahinto ako. I stood in front of the shop looking at the displays through the glass window.

"I miss you.." bulong ko. This place and a memory wring my heart.

Naalala ko, nagpunta kami noon dito.

Noon.

Nakatayo pa din ako. Siguradong wala na akong masasakyang jeep neto. Sa bus station na lang ako sasakay.

So I turned to my left to start walking. And guess what? There was him, standing about twenty feet from where I do.

Our eyes entwined..

I blinked the tears away so he won't notice. We stood there for at least half a minute.

"I need to walk." I reminded myself.

And so I did.

He started walking too. Towards me.

"I need to get past him.." I whispered.

I tried not to look at him in the eyes. I tried not to look back even when I felt he stopped walking when we got shoulder to shoulder.

I kept on walking. My feet got me to the bus station. Bumili ako ng drinks. Parang nauhaw ako bigla.

Then sumakay na ako ng bus. I took a center aisle seat. Half occupied palang yung bus so I have to wait a bit longer.

I finished my coke and put my earphones on. I need to relax.

But then nakita ko si Chester, sumasakay sa bus and then he sat on the center aisle seat beside me on the other side of the bus.

Problema neto!    >.<  

He wasn't looking at me so I didn't bother to look back. Nagtulog tulugan na lang ako.

Naramdaman kong umandar na yung bus. Medyo binuksan ko ang kanang mata ko to see kung bumaba siya before the bus left.

Pero nakatingin din siya sakin!

Ampupu! Huli ako.    -________-  

Sa kabilang side na lang ako humarap. Sa bintana lang ako nakatingin buong byahe.

San kaya pupunta ang panget na 'to?!   

Stress!   >_____<  

Sa bahay nila Dexter ako uuwi ngayon. Matagal tagal din ang biyahe. Mga 45 minutes yata. Medyo malamig din kasi gabi na.

Nabother talaga ako sa mokong na 'to. Ayt. Ano na naman kaya ang gusto neto?

Malapit na ako sa babaan so tumayo na ako.

Tumayo din siya!

Tiningnan ko siya ng matalim.

Pero nag iwas lang siya ng tingin! Ayt nakakapikon!

So bumaba na ako. Alam ko bumaba din siya.

I started walking. Mga 10 minute walk din yung bahay nila Dexter from the highway.

I know he is following me.

Lakad lakad. What the hell? Grabe ang kaba ko.

Ayaw ko tumingin sa likod ko, ayaw ko tumingin sa kanya!

Kung may gusto siyang sabihin, bakit ayaw niya ako tawagin?

Adik yata eh?    -_______-  

Lakad pa din hanggang malapit na ako sa bahay.

I went to the door. Alam ko nakatayo siya sa likod ko. Mga 20 feet pa din ang distance.

Ayt. Inilabas ko na ang keys ko. Binuksan ko ang pinto. Dahan dahan akong pumasok.

Naiyak na ako nang tuluyan nang isinasara ko ang pinto. Napasandal ako sa pinto pagkasara ko niyon.

Bahala ka dyan! >___<  

Ampupu.      >:(  

Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ako makalayo sa sinasandalang pinto.

Momo, think! What should you do?!

What are you doing? What do you want? Ughhh!!

Fuck it!

I heard my heart beating loud and fast. Hinubad ko ang jacket na suot ko. I opened the door and ran outside.

.....

.....

.....

But he was not there. Saan siya nagpunta? Nasaan na yun?!

Hinanap ko siya. Lakad-takbo akong bumalik sa nilakad ko kanina papuntang highway.

Badtrip!

Hindi ko pa din siya makita. Kasama ko siya sa bus kanina diba?

Bumaba din siya nung bumaba ako diba?

Naglakad din siya nung naglalakad ako,

DIBA?!

Nasaan na siya?   T.T  

Napaiyak na naman ako pagdating ko sa highway.

"Nakakainis kaaaaaa!!!" hindi ko na napigilan sumigaw.

"I fucking hate you.." bulong ko sa sarili habang tumutulo ang mga luha ko.

Pinunas ko ang mga mata ko. Sayang lang ang iyak ko dito.

I turned around to go back home.

"Bakit mo ako hinahanap?" Nakangiti siya nang alanganin.

Nang-iinis pa yata! Ayt, lagi na lang niya ako pinapahiya!

Tiningnan ko siya ng masama. Sana mahiwa siya sa talim ng tingin ko!   >.<  

Naglakad ako pabalik at ibinigay ko sa kanya pahampas 'yung jacket.

"Umuwi ka na!" sigaw ko sa kanya at tumakbo na ako pauwi kila Dexter.

Sarap pumatay ng tao! >_______<  

+++++++++++++++

TO BE CONTINUED...

Author's Note: Hi! May nagbabasa pa po ba? Dami views pero wala man lang comments or votes. T.T

Please please, paramdam naman kayo sakin lol. If you like my story, vote, put a star, post a review and leave comments. All comments and feedback are welcome and appreciated. Thank you!!