Strike of...

"Chloe, Zara, sasama kayo sa amin. We will stay in Cebu for the whole summer. Pack your things because we will be leaving tomorrow morning."

   I sighed heavily when I realized that this is only for business. Kailan ba ang last memory ko the last time we went on a vacation as a family? Noong bata pa ako, maybe.

   That was the time na ako iyong nag-i-insist sa kanila na lalabas kami and they can't resist me kasi I'm still young and of course I'm their eldest daughter, I'm more spoiled than Zara--my younger sister for only a year, I even bought a piggy bank noon and everytime I saved a hundred peso ay ipapakita ko iyon sa kanila and we would go to this park na medyo malapit lang sa house namin.

   But who am I kidding? Kahit noong bata pa kami, papa would always be on his phone. Si mama naman nakabantay lang sa amin, yes but she would just be texting on her phone a moment later on.

   May bahay kami sa Cebu, papa is driving the car while mama is beside him, itong si Zara naman naglalaro ng PSP ganyan talaga si Zara, kung ano nakikita niyang mga laro lalaruin niya. Bata as always. I don't know when or saan but I'm open to things, namulat ako sa lahat ng pangyayari sa mundo and that's the opposite of Zara.

   For all I remember nasa Banilad sa Cebu na kami, konti na lang I saw the sign na Cabancalan na, so our place still counts as part of Banilad. Malaki ang Banilad, Mandaue City, we also have a place sa Lahug, Cebu City, it is where papa nakatira, and I was born sa Cebu City. It's good to be back home, I guess.

   When we got home, lumabas na agad ang mga maids and binuhat na ang mga gamit sa loob ng bahay. Kinuha ko ang maleta ko, ako ang dadala sa gamit ko. I suddenly remembered my grade 6 adviser, which is last pasukan kong adviser, she scolded one of my classmates kasi iyong mama niya ang nagbuhat ng gamit niya, even her largest bag. Teacher said, "Learn to bring your own baggage, no one will hold it for you hanggang sa pagtanda mo," kaya nakasanayan ko nang ako ang magdadala nang bag ko, I'm responsible, if an elder says it is wrong then it is wrong.

   And isa pa, magha-high school na ako next year, I'm excited! But I will have to deal with introduction and such, which I have no problems with that idea. I'm ready to meet new people. 

   Napatingin ako sa parents ko na nakatuon na naman sa cellphones nila, and si Zara sa cellphone na din nakatutok. Ito lang ba mangyayari sa amin sa whole summer? Very disappointing. 

   Sunday na ngayon, and even at Sunday they are still busy, I'm itching na maka-alis sa bahay na ito, I want to explore. Hindi ako iyong taong mahilig sa mga gala gala but in this situation mas gusto ko pang mawala sa Cebu kaysa ma stuck dito sa bahay.

   "Ma, Pa, aalis ako ah?" sigaw ko para makuha atensyon nila.

   "Saan ka pupunta?" tanong ni papa, and I just shrug, hindi ko din alam kung saan ako pupunta eh. Basta lang makalayo.

   Tumango lang si papa, "Just don't go too far from the house, okay? Be here before sunset," and there he goes, back with his phone.

   Umalis na ako doon dala aking sling bag. Nag t-shirt lang ako with a pair of rubber shoes and leggings na black. Naka-bun naman ang hair ko, this is my usual hairstyle, ayoko kasi sa buhok ko, it's too curly na parang patay na kaya di ko talaga nilulugay and I don't care, I'm not girly, am I? Kapag lalabas ako I don't want to expose more of my skin, kasi bukod sa nakaka-itim ang araw, nakaka-trauma nang may sumisitsit sayo sa bawat dinadaanan mo.

   Di na ako nag-bother na magpahatid ng driver namin, for what? Magiging chaperon ko? No thanks! Ako nalang mag-isa.

   Pumara ako ng tricycle kasi iyon lang ang dumadaan mostly, I saw some taxi naman pero dagdag gastos lang iyan, I prefer buying foods. Pumasok na ako after ng walang kahirap-hirap na pagpara ng tricycle. 

   "Saan ka inday?" tanong ng driver.

   "Sa pinaka-malapit na simbahan manong," hindi ko alam bakit iyan ang pumasok sa isip ko, it is just ito lang ang na-remember ko na pinupuntahan namin noong dito pa kami nanirahan. 

   We always go to church noon, lalo na kapag Sunday and then after that I remember na bumibili ako ng puto sa labas ng church and there was various of toys din, my favorite place other than the malls, I even remembered the name, it was Gethsemane but may karugtong iyon, which I forgot. Ako nalang pupunta since they are busy.

   Napansin ko na medyo matagal ang biyahe namin ng slight. I remember na madali lang kaming nakakapunta doon, and I hardly remember but I am positive na pwede kong ma-lakad iyon, and to calculate the distance, I think I should be arrived by now. 

   I'm starting to panic. I really don't like to go out alone, what am I thinking?!

   My heart is racing when lumiko kami and pumasok sa isang makitid na daan, it's not a suspicious place kasi it's colorful, and nakita ko din sa mga nadaanan namin may mga paintings sa wall, it is not like vandalism, I prefer the term art dahil sa ganda ng pagkagawa, tapos with quotes pa.

   There's this gate and I think papasok kami doon, for a moment nakita ko na may Welcome to San Roque Parish and I didn't complete reading it but I'm sure may karugtong ang San Roque Parish, or not. So I am now in Subangdaku huh? Not bad, nakita ko sa poste na nasa Subangdaku na ako. Nakapasok na kami and I'm stunned.

   Lumabas na ako sa tricycle and nagbayad. I scanned the place, unang tapak  ko pa lang ang naramdaman ko na ang fresh air dito. Sa labas kasi ng gate super polluted ng air because of cars and such but here, so peaceful.

   Sa gilid ko, rinig na rinig ko ang mga sigawan, I mean hindi naman sigawan as in nakakasakit na sa ears, close kasi siya na parang warehouse but hindi, walang paint ito and mas lumapit pa ako, I saw some boys na naglalaro sa loob, it was like a basketball court and sa dulo naman ay may stage, then sa gilid may mga bleachers. 

   Wala akong planong pumasok doon so naglakad pa ako, and there's a mini-market sa tabi ng basketball court or stage, and kahit sa pagitan nila may tree and sa baba ng puno ay may upuan na pa circle na nakasurround sa tree, dalawang tree.

   I liked it more when I hear birds chirping. Tapos ang katabi naman sa mini-market ay may isang building na luma and made of simento and wood, may gate pa and sa loob may hagdan, the gate is open by the way so I think pwede namang pumasok. I did, umakyat ako and dalawang palapag lang iyon. Mas lalo akong namangha sa nakita kong view. Katabi nito ay I think doon nagsstay nag mga pari, it was a white house, dalawang palapag, and it looks like bago lang binuild. Modern ang style ng house and there's a black gate na nakapalibot nito. 

   Katabi naman ng white house ay may field, and pupuntahan ko iyan mamaya, tapos sa harap ng tinatayuan ko and ng white house ay andun nakatayo ang San Roque Parish, it was a nice church. I didn't expect this. Pa bilog ang loob ng church. Iyong church na nakasanayan ko ay hindi ganito so it is unusual for me. 

   Napag-desisyunan ko na bumaba and lumabas na, I think  ang building na ito ay dito hiniheld ang mga event like birthday party of such. May mga chars and tables kasi sa baba and sa taas naman ay tinted ang door kaya di ko makita ano ang loob.

   Maraming mga puno and that's what makes this place wonderful, may mga sculptures din ng Mama Mary, and other Saints, I can't describe it properly but this, this place is wonderful. Nakikita ko din mga lights na nakakabit sa mga trees, di ito naka-on of course, umaga ngayon.

   Mas lumapit na ako sa church, and unang tingin ko pa lang from labas ay napa-wow agad ako, it looks old but still nice. Pabilog talaga siya, and hindi siya kalakihan. May malaking cross sa itaas ng church, ito ang unang una na mapapansin. 

   Walang mass kaya nag pray nalang ako and lumabas ulit. From here sa labasan ng church ay kitang kita ko ang slight na kabubuan ng San Roque Parish, maraming puno and may mga upuan everywhere na made of wood but maganda ang pagkaukit nito. 

   This place is so peaceful na gusto ko nang tumambay dito. 

   I decided na bumili nalang ng pagkain sa mini-market. Namiss ko ang barnuts kaya bumili ako ng sampu and then cola. I decided na pupunta sa street foods na nasa labas ng basketball court which is termpura, ice cream and siomai kaya lumapit na ako doon.

   "Miss!!!" and then all went black.

____________

   Nagising ako na masakit ang ulo, I waited para ma-clear ang sight ko only to find a boy na sobrang lapit ng mukha, kaya sa di sinasadya ay naitulak ko siya.

   "Sorry! I thought napano ka na, I'm sorry if natamaan ka ng bola. Let me aid iyang sugat sa ulo mo Miss," he said habang tumayo sa pagkatulak ko.

   Na-stun ako, he's... Okay hindi ito ang tamang time para magwapuhan sa kanya, pilit kong tumayo but medyo nahihilo ako kaya napa-upo ulit ako and to my shockness, malapit na naman siya, it was like na-panic siya sa pagkahilo ko.

   "I-It's okay. I'm okay," and pilit kong ngumiti pero hinawakan niya pa talaga ang siko ko para ma-alalayan ako. 

   "No, I insist Miss, andito ba parents mo? Aakuin ko ang responsibilidad na magpaliwanag sa parents mo and of course, gamutin ang sugat mo," his voice is so deep, hindi bagay sa mukha niyang sobrang maamo pero may charisma, kitang kita ko ang worried niyang mukha, I don't know but I want to smile pero parang di naman ata appropriate ngumiti sa situation ko.

   Ngumiti lang ako ng slight, "Ah, wala ang parents ko. I came here alone," mahina kong sabi and for a second medyo lumaki mga mata niya, I want to laugh kasi chinito siya, I mean hindi masyado, iyong tipong pointy ang dulo but I can perfectly sight his chocolate eyes, and his mataas na eyelashes with his eyebrow na tamang tama and thickness, how can his eyes be so chocolate-y that turned out to be so addicting?

   "Why... Uhm, sige let me assist you sa tindahan, doon kita gagamutin," and inilalayan niya ako papunta doon. 

   Napansin ko din na medyo mataas siya sakin ng mga ilang inch, magka-edad siguro kami nito. Pinaupo niya ako sa parang simento na chair na nasa baba ng puno habang siya ay pumasok na sa tindahan. 

   I was looking at him from here, I didn't know at this age ay may ganito ka-gwapo pala na nilalang, oh well, marami naman talagang gwapo, actually sa school namin sobrang rami but it never caught my attention, except for my recent crush na a year older sakin na si Kael, I'm still admiring him as my ideal guy but he has someone.