1 PROLOGUE

PS: Sa mga hindi pa nakakabasa, hinabaan ko itong prologue para mahaba din ang babasahin niyo. Ngayon palang, nagpapasalamat na ako sa mga nagbabasa nitong kuwento ko. I love you all! Mwaaaa

——

PROLOGUE

I'm here, looking outside the window of the Elmer's Café. I'm not waiting for someone tss. I'm here to think peacefully because i don't know what is truly happening in my life.

Being with my family wasn't happy anymore. I have a broken family.

My Dad wanted to file a divorce against my Mom. Ang galing diba?

I was thinking, hindi ba nila naisip na may dalawang anak sila na nahihirapan? After all of these years that we've been together eto ang hantong? What a fvcking life.

Agad akong nawala sa gitna ng aking pag-iisip ng may biglang pumunta sa aking lamesa.

'What's this? I didn't order a coffee yet.' tanong ko. Someone gave me a cappuccino coffee at hindi ko alam kung kanino nanggaling.

The Crew just smiled at me and left.

The crew is a girl, hindi naman siya siguro ang magbibigay nito.

Muli na lamang akong tumingin sa labas ng café. Nagulantang ako sa sumunod na nangyari.

'hi!' Sabi ng isang lalaki na umupo sa aking harapan.

'who are you?' nagtatakang tanong ko.

'I'm your future, my lady.' ani niya sabay kindat ng isang mata niya. I saw there's a few boys na nagtatawanan malapit sa table ko. Oh, i get it. This is just a game, so let's see how he play and how i play.

'Really, my future husband?' Sarkastiko akong ngumiti sakanya. Hindi na ako magtataka na kung sino sinong lalaki na ang lumalapit sakin tuwing nandito ako sa café, hindi ko na ikakaila na maganda ako, yes. Maganda ako at iyon ang naipamana sakin ng nanay ko. With this beautiful ocean eyes? Tss, dito palang talo na sila.

'You're so beautiful, can i court you?' mabilis na tanong niya. Kaagad akong nagbigay ng isang napaka tamis na ngiti na siyang dahilan para lumabas ang aking dalawang dimple sa magkabilang pisngi.

'oh, sorry, you're too late, sweetie.'

Sarkastiko kong hinawakan ang kaniyang pisingi. What can i say is, He's handsome, A charming eyes and pinkish lips.

'W-what do you mean?' Naguguluhan na tanong niya.

'I have a boyfriend, soon to be my beloved husband.' pinakita ko sakanya ang aking diamond ring na suot sa aking kaliwang palasing-singan na daliri at ngumiti. Pero wala talaga akong boyfriend. My parents are strict, lalo na ang kuya ko.

'A-are you serious!?' rinig kong sigaw niya saakin. Tumayo na ako sa aking kinau-upuan para umalis pero nahawakan niya kaagad ang aking kanang kamay. Gusto talaga nito makatikim ah, pwes, he's wish is my command.

'You know what? Ang kulit mo.' Panimula ko.

'Can i court you? Please answer me!' nagmamakaawang tanong niya.

'I have no time for you, sweetie.' huli kong sabi, inalis ko ang kamay niya sa kamay ko para makaalis.

'Hey! I'm not done yet!' rinig kong sabi niya habang sumusunod sa aking paglalakad. Huminto ako at humarap sa kanya.

'Oh baby, i'm just getting started.' wika ko sabay gawa ng head butt and i also kick his ass.

'Ouch!' rinig kong sigaw niya sa sakit.

Narinig ko ding nagtawanan ang mga kaibigan niya dahil sa ginawa ko.

'Hahahaha'

'Di ka pala papalag diyan eh.'

'hahaha, kawawa naman si Andrei.'

Tuluyan na akong umalis ng café dahil lumalalim na rin ang gabi. Habang naglalakad ako pauwi, hindi ko napansin na may paparating na sasakyan sa aking gilid at mukhang babangga sa'kin.

'Oh, shit.' Gulat na sabi ko. Hindi na ako naka-iwas at napa pikit na lamang ako sa maaaring mangyari sa'kin.

Tila ba'y hindi ako natamaan ng sasakyan? I just found myself in the side of the sidewalk.

'hey miss, you fine?' Rinig kong tanong ng lalaking hawak ako sa magkabila kong balikat. Kumawala ako sa pagkakahawak niya para makapag-salita.

'Yes, thank you.' Walang emosyon na sabi ko. Hindi ako makahinga, sa sobrang kaba ko, akala ko katapusan na ng buhay ko. 'Thank you, for saving me.' dagdag ko.

"Are you sure you're okay?" Paninigurado niya. Gusto kong mag-sinungaling sa kanya, pero hindi na ako nakapag-salita ng mawalan na ako ng malay.

——

" Damn it! " Rinig kong sabi ng isang di kilalang lalaki sa tabi ko. Where am i? Anong nangyari sa'kin?

"Dude! What did you do to me!?" gulat kong sabi. Kaagad akong umupo sa aking hinihigaan at nagmasid-masid sa paligid. I'm not familiar in this place.

"Hey miss, chill okay?" He uttered.

"Are you insane!? Pano ako magchi-chill kung hindi ko alam kung nasan ak--" hindi ko na agad natapos ang sasabihin ko ng takpan niya ang bibig ko gamit ang isa niyang kamay.

"Shhh, shhh, keep quiet!" Pigil niyang sabi sa'kin. Hindi ko matanggal ang kamay niya sa'king bibig, he's too strong. Imbis na umangal pa, Tinahimik ko muna ang aking bibig na kanina pa atat na atat na mabuka.

Ilang minuto din ang tinagal ng kaniyang kamay sa aking bibig. Yuck, i can't take this any longer. Kaagad kong kinagat ang kamay niya dahilan para ako ay makawala sa kaniya.

"Aray!" Nagpupumilit sa sakit niyang ani. Kaagad 'kong kinuha ang aking dalang gamit at aakma ko na sanang bubuksan ang pinto nang may marinig akong pag-uusap na kaagad kina-panting ng aking tainga.

"Nasan naba si Jeremiah? Wala pa ba?" Rinig kong sabi nung isa.

"Hays, gusto ko na makausap yung babae, kating-kati na ako bro." Rinig kong ani ng isa. Ha? Usap? Ano bang sinasabi nila? I can't understand what they're trying to point out.

"Pre? Usap lang ba?" Rinig kong sabi ng isa lang lalaki.

"Oo pre, usap lang." Sabay-sabay silang nagtawanan sa sinabi nito. Kaagad akong nagtungo ng tingin sa lalaking nasa likod ko na hinihipan ang kaniyang kamay. Kawawa naman 'to.

"Hoy, ano ba sinasabi ng mga lalaki sa labas?" Naguguluhan kong tanong.

"Ha? Uh, w-wala 'yon." Nauutal niyang sagot na may pag kamot sa kaniyang ulo.

"Anong wala? It seems that they're talking about m--" hinatak niya ako mula sa aking pag kakatayo sa harap ng pintuan at hiniga niya ako sa kaniyang kama.

Kasalukuyan akong nakahiga sa kama at nakapatong itong lalaki na 'to sakin, ang weird. Parang huminto yung oras sa oras na ito. Nakalagay ang dalawa niyang kamay sa gilid na para bang tukod para hindi magdikit ang aming mga mukha, pero damn, i can feel his hard breathing.

"Hoy! Ano ba! Get off from me!" Pagtataboy ko sakaniya. Hindi siya tumitinag, he's staring at me seriously, parang hinahalikan ata ako neto sa isip niya. Patuloy akong nagpupumiglas para makawala sa kaniyang mga bisig, pero gaya nga ng sabi ko kanina, he's too strong.

"Damn it! Ano ba-" Kaagad niyang nilapit ang kaniyang mukha sa akin. Gosh, magkadikit na mga mukha namin. Natigilan ako ng ilang segundo dahil sa ginawa niya. I can hear his heartbeat, i can feel his hard breathing.

"You're too noisy, lady." Seryoso niyang sabi. Hindi ako makapag-salita, para ba akong naging yelo sa hinihigaan ko, Nakatitig lamang ako sa lalaking nasa harapan ko.

"Be a good girl, or else.." pinutol niya talaga ang kaniyang sasabihin. Or else? Ano? Bakit ba kasi bawal mag-ingay? A quiet place ba 'to? Hays.

"Or else what?" Tanong ko.

"I'll kis-" hindi na niya natuloy ang kaniyang sasabihin ng may narinig kaming kumakatok sa pinto.

"Hoy, Jeremiah, gising na ba yang alaga mo?" Rinig kong tanong ng isang lalaki sabay tawa.

"Ha? Uh, Tulog pa." Nerbyosong sagot niya. Kaagad siyang kumawala at sa wakas, naka-upo na rin ako.

"Jeremiah? Nice name." Saad ko na may pagtawa. His name is quite unique tho.

"What? Are you kidding me? Anong nice don?" Tanong niya. Nanatili akong tahimik sa aking kinau-upuan.

"Tss, I need to go home." Matabang na saad ko.

"What? No, It's too late." Mabilis niyang ani sa'kin. I quickly glanced at my phone to see the time, It's 11:40 in the midnight, Mag-uumaga na pala.

"Kailangan ko nang umuwi."

"No."

"Uuwi na ako."

"I said, no. Delikado." Seryoso niyang ani habang nakaupo.

"Uuwi na nga ako!"

"Okay fine. Pero Ihahatid kita, baka mahimatay ka na naman." kondisyon niya. Really? Nahimatay ba talaga ako? Hindi na lamang ako kumibo sa halip ay inayos ko na lamang ang aking sarili at humarap sa salamin.

"What is that? A tattoo?" he stared at my back na para bang ngayon lang nakakita ng tattoo.

"Eto? Yep." Tinuro ko ang tattoo na nakalagay sa kaliwang pak-pak sa aking likuran. Thunder, thunder ang nakalagay sa aking likuran, i don't know why i put that there, I think It's quite unique tho.

"Let's go?" Aya ko sa kaniya. He quickly grabbed my hand papasok sa loob ng kwarto.

"Teka, hindi dyan, they might notice you." Notice? Bakit?

"Ha? Bakit? Ano ba meron?" Nagtatakang tanong ko.

"Basta, i'll explain it to you later, for now, kailangan muna kitang malabas dito." Mahaba niyang saad. Tumango na lamang ako sa kaniyang sabi.

"Can you jump from here to there?"

"H-ha? Tatalon ako dyan?"

"Well, we have no choice."

"Don't worry, i'll catch you, mau-una na ako."

"O-okay."

"Come down here, i got you." Aya niya sakin. Kaagad naman akong tumalon at kaagad niya naman akong nasalo.

"Let's go."

-undrrtdwrtr