4 CHAPTER 4

Riley's POV

Kanina pa kami nagdidiscuss ng plano para sa bagong mission pero halos wala akong naaabsorb.

Iniisip ko pa din kung bakit ako um-oo kanina. Tanga ba ko?

"R..." pagpukaw ni Pong sa atensyon ko.

"Y-yap?"

"I'm asking you kung anong oras ba tayo aalis bukas."

"You seem bothered. What's the problem?" Steve asked while caressing my back.

Umusog ako ng kaunti para matanggal ang kamay niya sa likod ko saka tinignan ang plano ng grupo.

I spaced out again.

"Well, we have to prepare as soon as possible kase hindi basta-basta yung papasukin nating bahay."

"And Coco, make sure na magpapafull tank ka na ha?" Dagdag ko pa.

Napatawa lamang sila saka sinipat ng tingin si Coco.

We ended our meeting saka hinanda ang mga gagamitin namin bukas.

Here's a lockpicker set, few handguns such as 9mm Sturm Ruger gun, 40S&W Glock 22 and 40S&W Beretta 96.

Pinasadahan ko ng tingin sina Ping at Pong na seryosong nililinis ang mga baril nila.

Coco's checking the car at si err... Steve naman... ay may tinitipa sa laptop niya.

I held my trench knife at nilinis ito gamit isang special na tela.

I sighed while looking at my busy team. This is how passionate they are when it comes to our work. The childish stupid Coco, the gamer twins and the boastful and annoying Steve becomes serious. The most passionate criminals, indeed.

It's almost 2am nang mapagdesisyunan naming magpahinga at matulog.

Pumasok ako sa isang kwarto habang ang mga boys naman ay nasa kabila.

Guess, this is still a good night tho.

Few hours left before we'll start our mission. As expected, hindi ko sinipot si Denver sa usapan. Hindi ako pumasok sa coffee shop kanina. I don't know what happened to him but I guess, wala lang naman sa kaniya 'yun.

I drank a can of beer para mawala ang tension sa dibdib ko. For the record, this is my first time na nakaramdam ako ng kaba sa gagawin ko.

Parang may maling mangyayari.

I shrugged that thought off my mind. We need to do this right.

I toss the tin can on the trash bin right after I swallowed the last drop of the beer. Nakikita ko sa pheripheral vision ko ang papalapit na si Steve na hinihithit ang hawak niyang sigarilyo.

Sumandal siya sa railings kagaya ko, diretso ang tingin sa mga dumadaan na sasakyan sa kalsada.

"You nervous?" He broke the silence that's trying to eat us whole.

"Nope." Matipid kong tugon.

I was this cold when it comes to him. Eversince I met him may iba akong nararamdaman. He looked familiar pero iba ang pakiramdam ko sa kaniya. He looked like someone you should not invest your trust into.

"I know you, you only do that when you're nervous."

"I can drink whenever I want to. Don't act as if were close and you know every inch of me." Saad ko pa.

I was about to leave nang bigla ulit siyang magsalita.

"I know you. I already know you."

Tss... stalker.

Mag aalas otso ng gabi nang pumanhik kami patungo sa location ng mansion na papasukin namin.

It is owned by one of the richest man in the city: Leonardo Romano. He's only a Deputy Police Chief yet he managed to become one of the richest man in town. How surprising, right?

He owns several businesses in and out of town. He also owns 5 buses for transportation, 3 sports cars, 1 golf course and a villa but that is not what we're up to.

We're up to stealing the most expensive painting on earth, which he owns luckily. It's the Salvator Mundi portrait which was made by Leonardo da Vinci. It has an estimated price of 450.3 million US dollars or about 22.8 billion in Philippine currency. Isn't it amazing?

Leon told us that the portrait was stolen by Leonardo and his goons while it was preserved in one of the museum in Europe. What's his way of stealing? We never know.

Nagpalipas pa kami ng ilang oras bago gumawa ng aksyon. Hinintay muna namin na mamatay ang mga ilaw saka ko inatasan si Ping na mag-over-the-bakod.

Ping is an expert when it comes to moving amidst the dark. Para siyang may night vision. He can gracefully move without hesitation and he's also a master in hiding.

"I'm in." Saad nito sa kabilang linya.

I put on my black leather jacket at isinuot na rin ang leg pocket ko. I grabbed the gloves and the mask saka agad itong isinuot.

"Turned off their circuit breaker, guys. So easy." Pagmamayabang nito.

"The king is heading to their tech room." Dagdag pa nito.

I rolled my eyes with what he just said. May pagkamayabang rin ang gunggung na'to.

Bumaba kami ni Pong sa sasakyan saka dumaan sa likurang bahagi ng bahay.

Inakyat namin ang mataas na pader. Pong jumped off swiftly at dumretso sa unang palapag while ako naman ay dumeretso sa pangalawa.

Based on the blue print na pinadala ni Leo sa amin ay nasa ikatlong palapag ang art studio kung saan nakadisplay ang portrait.

This place is dark and peaceful. Tanging sinag ng buwan lamang ang pumapasok sa loob ng mansion. Parang umaayon ang lahat sa plano namin ah... O di kaya inaayon lang nila ang lahat sa plano namin.

It's so unusual.

I roamed around the second floor. There are three rooms in here which I didn't bother to open. Pupunta na sana ako sa hagdana nang biglang bumukas ang isa sa mga pintuan.

I hid immediately behind a wooden shelf. Nakita ko ang pigura mg isang babae na bumaba ng hagdanan. She's wearing a pink silky dress. Baka anak ni Leonardo 'yun. I don't know.

Nang hindi ko na siya maaninag ay dahan-dahan akong naglakad paakyat sa ikatlong palapag. This place is divided into two chamber: on the right side is the master's bedroom while on the left side ay ang art studio.

I walked carefully into the hallway trying not to make any noise. Ngayon ko lang ata nagamit ang katangiang pusa ko after all the missions I did.

I sighed heavily bago pinihit ang door knob nito. It's locked.

Kinuha ko ang lock picking kit na meron sa bulsa ko at sinubukang buksan ang pinto.

Nakailang subok pa ako bago ako ko ito tuluyang nabuksan.

Agad akong pumasok dito nang may marinig akong papalapit na yabag.

"Sino 'yan?" Fuck it.

Naghanap ako ng pwedeng mapagtaguan.

Narinig ko ang marahang pagbukas ng pinto at ang pagpindot nito sa switch ng ilaw.

"May tao ba diyan?" Malumanay na saad ng boses ng babae.

"What was that honey?" Saad ng pamilyar na boses. Fuck! Hindi ako pwedeng magkamali. That voice...

"Ah wala... akala ko may tao. Siguro guniguni ko lang 'yun." She shut the door close.

"By the way, ayaw bumukas ng ilaw..." saad nito bago tuluyang nawala ang mga boses nila.

Damnit! We need to hurry.

"Ping, Pong, we need to hurry."

"A-ar..." saad nito mula sa kabilang linya.

FUCK!

Agad kong binuksan ang glass cabinet at kinuha ang pakay namin. Nasa 29 inches lamang ang haba nito kaya sinilid ko na agad sa bag na dala ko.

"Ping, Pong... where are you?"

"I'm on the fence..." saad ni Pong.

"Where's Ping?"

"Inilabas ko na, napuruhan siya." Nag-aalalang saad nito.

Fuck it!

"I'm on my way."

I was about to open the door nang biglang bumukas ang mga ilaw. Doon ko lang din napansin ang samot-saring mga larawan na may iba't-ibang laki.

Natigilan lamang ako nang biglang tumunog ang alarm system ng silid and anytime now ay dadating na ang mga security personnels.

Fuck! Fuck!

Ni-lock ko ang pintuan saka binuksan ang bintana ng silid. I don't have any other choice, damnit!

Una kong inilabas ang portrait saka isinunod ang aking sarili.

Idinikit ko ang sarili sa pader para hindi ako mahulog. Naglakad ako sa katiting na espasyong ito sa gilid ng pader ng bahay. I don't know if this is a gutter or what.

Dahan-dahan... trying not to slip off.

Nang makatungtong ako sa mas malapad na platform ay isinukbit ko na ang portrait.

I was about to slide myself off when I heard gunshots.

Damnit! Ang malas naman ata shit!

"Hey! Tumigil ka!" Kasabay ng mga putok ng baril.

"Andito siya!" Sigaw nito sa mga kasamahan niya.

Agad akong nagoadausdos sa haligi pababa sa ikalawang palapag ng bahay.

"Pong..." tawag ko dito nang matanaw ko na ang pigura niya.

Kinuha ko ang portrait mula sa likuran ko at iniabot ito sa kaniya.

"They're coming. Grab quick!" Saad ko pa.

Inabot niya ang portrait saka itong maingat na inihulog sa kabilang side ng pader.

"Jump now, Pong!" Tatalon na sana siya ng bigla siyang matamaan ng baril sa balikat.

Holyshit!

Tumalon siya kaagad trying not to look back.

Mula sa kinakapitan ko ay tumalon na din ako at sumampa sa sementadong pader.

"STOP!!!"

Sigaw ng pamilyar na boses.

Where did I hear that voice?

"STOP IT!!" at muli itong nagpaputok sa kung saan.

"I TOLD YOU TO STOP!" Now, he's here.

Bago ako tuluyang tumalon ay nilingon ko muna ang pigurang nasa bintana ng ikalawang palapag.

Ang buhok niyang nakatakip sa kaniyang mga mata.

How is it possible?

"Sumuko ka na para hindi ka na masaktan." Turan pa nito.

Tinalikuran ko na lamang ito saka tumalon pababa sa talahiban. Tumakbo ako nang tumakbo nang makita kong may mga guwardyang sumsunod sa akin.

"Meet me on the other side. Liligawin ko lang sila." Saad ko saka nagtago sa malaking punong kahoy.

I ran and hid hanggang sa tuluyan ko na silang mailigaw.

Fuck it! This is the first time that everything messed up!

Sa di kalayuay natatanaw ko na ang sasakyan. Tinungo ko ito kaagad at sumakay sa front seat nito.

I gazed at my team behind.

Bugbog ang mukha ni Ping at may saksak siya sa tagiliran. May tama ng barili si Pong sa balikat.

Wait...

"Where's Steve?" Tanong ko kay Coco.

"Hindi ko rin alam. Akala ko sumunod siya sainyo."

Fuck!?

"You contacted him??"

"I tried p-pero wala pa din." Malungkot na saad nito.

Shit this dickhead!

Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukang tumawag sa kaniya ngunit but still wala pa din.

We're on our way home pero kakaiba ang pakiramdam gayung kulang kami ngayon.

Ilang minuto pa ang nakalipas nang tumunog ang laptop niya.

I grabbed and checked it to find out na may email na dumating.

I opened it at biglang nanigas nang makita ko sa screen nito ang duguang mukha ni Steve with a message...

'SAVE ME!'

Fuck it!

-

@Ash Orion