1 Simula

Selene is in their school, she's about to go to the library when she saw beau leaning on the wall near the library, looks like beau is waiting for her.

"Uy Selene!" masayang bati ni beau

"Free kaba mamaya? Labas tayo!"

Dagdag pa nito

"Ah-eh hindi eh, gagawa pa kasi akong ng assignment sa bio." Malungkot na sabi ng dalaga

"Ay ganun ba?Antayin nalang kaya kita? Or samahan kita? Okaya ako na gagawa ng assignment mo? Ano g?" Nag babakasakaling sabi ng binata habang hinihimas nya ang kanyang batok na para bang nahihiya sa sinabi.

Napangiti si Selene sa sinabi ng binata at tumungo.

"Tsk, sige na nga, tara na," magiliw na sabi ng dalaga

Selene and beau are friends, nag kakilala sila dahil sa isang event sa school nila. Beau is a sweet person.  Kaya hindi maiwasan ni Selene na kiligin paminsan.

Ng makarating na ang dalawa sa library, binaba agad ni Selene ang kanyang gamit, inilapag na ng dalaga ang ang kanyang cellphone at libro sa lamesa.

"Wait lang ah, kukuha lang ako ng libro" nag mamadaling banggit ng dalaga

Agad namang tumungo si beau at umupo, ng masigurado na ni beau na nasa malayo na si selene, kinuha ng binata ang cellphone ni Selene at nag picture doon at ginawa pa ngang story sa Instagram ng dalaga.

"Hays, dami naman neto" nag rereklamong sabi ng dalaga ng makabalik na sya sa upuan nila ni beau,sakto bago sya makabalik, binalik na ni beau ang phone ni selene na para bang walang nangyare.

"Ano ba kasi 'yang mga assignments mo? Mahirap ba? "

Napakamot sa ulo si Selene sabay binuklat ang notebook na hawak

"About sa cells ganon, mitosis keneme ganon "

"Sus apaka dali naman pala nyan, yung mga phase nya madali lang, prophase, metaphase, anaphase, sus basic." Pag mamayabang ng binata.

Talagang maalam ang binata lalo na sa medical field dahil nga ang kanyang magulang ay parehas doctor, tila sya lang ang nalihis ng landas. Charot. Sya lang ang nag iba ng course.

"Oh edi ikaw na! Ikaw na magaling! " Inis na sabi ng dalaga

Natawa ang binata sa inasal ng dalaga kaya ginulo nya ang buhok neto, ngunit sinamaan lang sya ng tingin ng dalaga.

Sinarado ni beau ang librong hawak ng dalaga at kinuha ang bag nito sabay sabi ng

"Ako na bahala dito, ako na gagawa ng assignment mo. Mag arcade nalang tayo, tapos kain din tayo," masayang sabi ng binata

Nawala ang inis sa mata ng dalaga at ngumiti sya na para bang batang binigyan ng candy, at mabilis na sumang-ayon at tumayo ang dalaga.

"Oh,ano pang hinihintay mo dyan? Tara na!" magiliw na sabi ng dalaga bago sya talikuran.

Napangiti nalang si beau at sumunod na sa dalaga.

"Huy! Selene! Padain mo !" Sabay kurot ni nessy sakanyang tagiliran, ng matauhan na ang dalaga agad syang tumabi.

Dumaan ang agad ang lalaking naharangan ni selene. Pinasadahan lang sya ng tingin sandali

tingin na parang hindi sya kilala...

"Huy gaga! Nakakahiya ka ! Si beau 'yon! hinarang mo! Isang sikat na artista 'yon, time is gold dun! Nakakaloka ka! Gumawa ka pa ng eksena!" Pag sesermon sa kanya ng kaibigan.

Ngunit tila walang naririnig si Selene at nakatulala padin. After seven years ngayon nya nalang uli ang mga matang 'yon.

He looks so manly, pero ganon parin ang mga mata nya, mga mata nyang nangungusap , its just his shoulder became broader, his pinkish lips is still the same, his jaw line are still the same,at ang matangos nyang ilong ay ganon parin. Tumangkad lang sya at pumuti. In short mas lalo syang gumwapo.

"Kilala pa kaya ako non?" Mahinang banggit ng dalaga

"Hoy anong sinasabi mo dyan? Kilala mo ba 'yon dadati? Sikat na artista kaya 'yon ngayon! Gosh ang pogi nya talaga" Kinikilig na sabi ng kaibigan

"Wait lang ah, alis lang ako sandali! Babalik 'din ako mamaya" nag mamadaling sabi ng dalaga sabay takbo papunta sa elevator.

"HOY BUMALIK KA AGAD HA, LAGOT AKO KAY BOSS PAG NAABUTAN NYANG WALA KA DITO" Sigaw ng kaibigan nya

Pag dating ng dalaga sa pinaka taas na palapag, agad nyang binuksan ang pinto ng kanyang boss

"Dad ano na naman 'to? bakit ko sya nakita dito? Bakit nandito 'yon?" Inis ngunit kinakabahan na sabit ng dalaga

Nagulat ang matanda sa inasal ng kanyang anak

"Myghad, anak don't tell me hindi ka parin nakaka move on? Come on, its been what? seven years Selene! Okay lang yan, tsaka kailangan natin sya dahil sya model ng bago nating product," magiliw na sabit ng ama at tila hindi pinansin ang kanyang pag aalburoto.

Aalis na sana ang dalaga ng mapatigil sya sa huling sinabi ng kanyang ama

" At tsaka, hindi naman sya talagang mag tatagal dito sa'tin. Ayaw nya naman talagang maging modelo dito, pinakiusapan lang naman sya ng kanyang manager, kasi close ang manager nya at Tito mo kaya 'yon, highly recommend talaga sya ng board dahil nga sya ang sikat ngayon sa showbiz industry"

Right. I guess my instincts are right. He really forget me. Cause he acts like he didn't really know me....

Pero bakit ko ba 'to inisip? De siguro bothered lang ako kasi ngayon nalang uli kami nag kita, oo nga ganon nga. Tama.

Pero wtf lang! Bakit parang kasalanan ko?

Is that really my fault? But he's the one who made a mistake! He's the one who left!

tapos hahahaha

Pero sabagay,

wala eh,

mataas na kasi sya eh.

Artista na sya.. 

At ibang iba ba sya.

But it's his dream eh, so why am i to stop him right?

Pero nakakainis lang kasi talaga!

why did he do that to me! He acted like he didn't hurt me. Ang kapal! Really Beau Chavez? Really?

But anyway it's all in the past. This shouldn't be matter to me anymore. Wake up selene! It's been fucking seven years. You're already okay!!!

Pag cocomfort nya sa sarili nya.

Pagkarinig ni selene ng sinabi ng kanyang ama, napangiti sya ng mapait at tuluyan ng umalis.