10 Chapter 9

" The man without a purpose is like a ship without a ridder- a waif, a nothing, a no man."

---Thomas Carlyle

Should I answer this who ever this person that keeps on calling me? Answer it or no, okay I will answer this one.

"Hello? Who's this?" I ask.

"Honey? Mlaire? Can we talk?"

"Marxo?! What did you say? You want to talk to me? Ha! What for? You just left me hanging, dumbfounded. Ano pa ba ang gusto mo ha?" Naiinis talaga ako, si Marxo. My ex, he just left me without a reason. I don't know why.

"And please don't call me honey, its irritating." Dagdag ko pa, ang kapal talaga ng lalaki na to.

"Mlaire, please just listen. Please, I just want to tell you why did I left you." Marxo said.

"I don't care anymore Marxo, tapos na tayo at ikaw mismo ang sumira sa relasyon natin. Bakit bumalik ka pa? Tahimik na any buhay ko at kinalimutan na kita, its been 5 long years since nagkita tayo."

Sabi ko sa kanya, gusto kong sumbatan siya sa lahat ng pinaranas niyang sakit sakin noong iniwan niya lang ako ng walang rason.

"Mlaire, just now. Maniwala kana man sana, gusto ko lang mag explain sayo, gusto kong bumawi sayo Mlaire." Sabi ni Marxo sa kabilang linya.

"No, I'm not interested Marxo, just leave me alone and don't you dare to call me again. One more thing Marxo, "I DON'T LOVE YOU LIKE I LOVED YOU, YESTERDAY!" Mariin kong sabi sa kanya .. Bawat salita ay dala ng galit at sakit.

"I know Mlaire, what ever you say I will make sure na babalik at babalik ka parin sakin. Just wait Honey and you will see, I will get, what I want. Don't forget that." Pagbabanta sakin ni Marxo.

"You want me to get back? Seriously? Ang sakit sakit ng ginawa mo sakin Marxo. Limang taon akong nag ulila sayo tapos ngayon na, tahimik na ang buhay ko at saka ka pa babalik?

Sana noon ka pa nag explain, maiintindihan ko naman yon. Pero wala eh, di kaman lang nag paliwanag at umalis ng bansa na walang pasabi." Nailabas ko na ang ang gusto Kong sabihin sa kanya noon paman.

"Meet me tomorrow at this restaurant **********. Exactly three in the afternoon, I'm expecting you to come so that we can talk properly." Sabi ni Marxo.

"No need Marxo, I don't need you anymore. You are nothing now to me!" Sabi ko sa kanya, ang kapal ng mukha niya. Pagkatapos niya akong iwan at basta basta lang siya tatawag.

"Mlaire just tomorrow, give me this chance so that I can explain to you what happened five years ago, before ako umalis ng bansa. Please, and kung wala na talaga akong pag asa then I will set you free." Dagdag pa ni Marxo.

Hindi pwede to, bakit ang sakit sakit pa rin? Bukas, gusto niyang magkita kame. Pupunta ba ako? Pero gusto Kong malaman kung bakit niya ako iniwan noon. Pinatay ko na ang tawag, bumabalik ang sakit ng marinig ko ang Boses niya.

At may sinabi pa siyang I will get what I want. Ganon na ba siya kadesperado? Para lang makuha niya ulit ang puso ko? Pero sinayang lang niya ang apat na taon naming relasyon.

Yes, umabot kami ng four years, 4th year high school kami noong naging boyfriend ko siya.

Matagal ko nang hinintay na tumawag siya at mag explain Pero limang taon na ang lumipas. Kahit ni isang tawag wala akong natanggap sa kanya, napagod na siguro ang puso ko sa kahihintay.

Bakit ngayon ka pa bumalik Marxo? Ano pa ba ang kailangan mo? Mahal kita Pero iniwan mo lang ako. Magpapauto ba ulit ako sayo? I can't help this but I miss him so much despite of what he did to me five years ago.

Pupunta ako bukas, I want to know everything. Sana bukas maging okay ang pag uusap namin. Am I ready to forgive him? Kahit papano naman naging parte siya ng buhay ko, sana bukas maging okay na ang lahat.

Matutulog muna ako sa ngayon, bukas ko na asisikasuhin ang mga dapat kong gawin. Maghahanap ng sekretarya at dumagdag naman 'yong dakila kong ex.

Nasira na ang mood ko dahil sa lalaking yon. Bukas malalaman ko na kung bakit nahantong kami sa ganong sitwasyon.

"Forgive me papa Jesus. I didn't mean to say those words to him. Goodnight to you and please guide my family and me."

Then I closed my eyes. Nakakapagod ang araw na'to.