5 Chapter 5

"We can't change everything, however we don't have to keep thinking about things the same way. We can accepts our limitations, realizing were not perfect and neither is anybody else, the past can't change, we can't go back, we can only move forward or stay stuck, thinking about the past is part of the problem, so changing the way we think bout it is part of solution. Letting go of the past, trusting GOD with our future."

---Source Unknown

Ohh, ang sakit ng mata ko. Nagising ako dahil sa sikat ng araw. My gosh, what time is it? Nah, its already 10 o'clock am. Buti nalang sabado ngayon meaning, it is my rest day. Bravoo!

"Mash, gising na 10 am na kaya." Inaoog alog ko yong katawan ni Mash para magising.

"Mmmmm." Tanging mmmm lang yon sagot niya.

Abat di man lang nagsalita ang loko. Bahala ka diyan, tulog mantika po talaga itong bes pren ko.

Naligo nalang ako then nagbihis na. Gusto ko ata ngayon magluto ah. Makababa na nga gigising na lang yan si Mash mamaya.

"Manang, ano po yung niluto nyo?"

"Anak, meron diyan adobo, carbonara, bacon, fried egg, lasagna at ang paborito mong sinigang na baboy." Masiglang sagot ni Manang Edes.

"Ahh, sige po Manang. Ako na po yung magluluto para sa tanghalian, magpahinga na muna kayo wala naman akong ginagawa. Sige na po Manang, ako na po bahala dito."

"Salamat anak, ohh shaa basta tawagin mo lang ako kung may kailangan ka. Okay?"

"Opo Manang."

Umalis naman agad si Manang, mabuti naman para maka pagpahinga muna siya. Marami kaming maids sa bahay pero kunti lang talaga yung kilala ko. Si Manang Edes, she's working here for two decades, that's why naging malapit na siya sakin.

Nagsuot muna ako ng apron then I'll start cooking.

"Am, I'm cooking now Mash's favorite. Babawi ako ngayon baka magtampo ang isang 'yon. Nakatulog kasi ako kagabi, malapit na tong matapos.

Tsssadan, I'm done cooking. Perfect. Sabi ko sa sarili ko. Its already 11 am, ang tagal ko rin ha, one hour sa pagluluto. So inayos ko muna yung mesa and Viola! Ready na'ko kumain.

Buti nalang andito na si Manang Edes, pinuntahan ko muna sa taas si Mash. Kainis naman ang tagal magising, gusto ata nitong masapak eh. Pagkabukas ko ng pinto, bakit wala na si Mash sa sahig?

"Mash, where the hell are you? Kakain na tayo. I'm hungry!"

"Hanapin mo ko." Sabay tawa pa ng loko.

"Abat! Magbibilang ako hanggang tatlo pag di ka pa magpakita Mash iwan ko lang sayo."

"ONE!" Wala pa rin.

"TWO!" I heard him chuckled.

"THREE!" Di pa rin lumalabas.

"MASH ALLE DELA FES!" Sigaw ko, kainis talaga to.

"I SAID GET OUT! WERE GONNA EAT BUT YOUR NOT SHOWING UP! Teka lang may nag kalabit sakin.

"Good Morning Mlaire, galit ka agad niyan? Bahala ka tatanda ka agad pag lagi kang nagsusungit."

"I hate you Mash. Halika na kakain na tayo."

"Look I'm just kidding Mlaire. I'm Sorry best friend. Peace?" Lumuhod naman ito at itinaas ang dalawang magka dikit na kamay, yong parang nag hihingi ng sorry.

"Loko ka talaga Mash. Apology accepted mister. Saan ka ba nagtatago ha? Ang hirap mong hanapin, I wanna hit you right now Mash!"

"Ohh, easy beautiful lady. Nagtago ako sa closet mo, peace. Gusto ko lang para asarin ka."

"Stop or else I'm gonna kick your ass, gutom ako kaya bilisan mo kasi Mash."

Di na sumagot ang loko at nag smirk lang. Yan ang bes pren ko, ang aga aga ng aasar na kaagad.

"Mash, Mlaire? Bat ang tagal niyo? Nag asaran pa kayo no?" Si Manang Edes pala.

"Opo/ wala po!" Sabay pa kami.

"Mga batang ere! Maupo na nga kayo diyan at para makakain na kayo."

At itong isa naman tahimik lang habang kumakain at nakita ko pang nag smirk, kapal talaga kahit kailan.