1 Chapter 1

"Stone walls do not a prison make, Nor iron bars a cage; Minds innocent and quiet take that for a hermitage."

---Richard Lovelace

"Good morning ma'am!" Masiglang bati sakin ng isang trabahador dito sa kompanya.

I just smile at her. Kahit papano naman mababait rin yong mga employee ko. Yeah you heard me out. I'm the owner of this company and also the CEO.

Pumasok agad ako sa office ko then I saw my parents, halos hindi ko mabasa kung ano ang iniisip nila ngayon.

"Hello baby, I missed you." Sabay halik saking pisngi.

Ganon din ang ginawa ni daddy.

"How are you, darling?"

"I'm good dad, medyo busy lang po. How about you dad?"

"I'm fine, Ija don't mind me."

Nag usap lang kami nila mommy about sa company kung may problema ba o wala. After one hour, umalis din naman sila.

Hayy miss ko na talaga ang parents ko buti nalang pumunta sila dito.

I work in my office after umalis nila mommy and daddy. Hindi ko na namalayan na lunch break na pala, it's already 11:00 kaya tinawag ko muna yung secretary ko.

"Shelley, ikaw mo na ang bahala dito, I'm going home. Gusto kong kumain sa bahay."

"Yes po ma'am Mlaire."

Habang nag hihintay ako na magbukas ang elevator, nag ring pala yung phone ko, I press the answer button. And exactly the elevator open.

"Hello mommy, diyan po ako kakain ngayon. Gusto ko po sabay Sabay tayo nila daddy. Okay po mom, on the way na po ako."

Binaba ko na yung phone ko at hinintay lang makarating sa baba. Pagkabukas ng elevator nakita ko agad si Mang Ine, my driver. Tahimik lang ako sa passenger seat, napagod ako sa katratrabaho! Ano ba yan, ang malas naman ang haba pa ng traffic!

When I arrive at home I dial Shelley's number. I speak, bago pa man siya magsalita.

"Cancel all my meetings!" I ordered.

"Yes ma'am Mlaire."

Hindi mo na ako papasok ngayon, I'm really tired. I went to the kitchen and then I saw delicious foods infront of me! Nagsimula na kaming kumain nila mommy, ang sarap talaga!

Nandito ako ngayon sa garden, nakakarelax kasi dito. Mayaman nga kami pero di ko pa rin maitago na nasasaktan sila mommy dahil namatay sa car accident ang nakakatanda kong kapatid. 10 years na ang nakalipas ngunit bakas pa rin ang lungkot sa kanilang mga mata.

Tama na muna ang drama.

May I introduce now my self? Again.

"I'm Mlaire Andrea Villachin, I'm 24 years old. My parent owns different luxury hotel around the world. NBSB! No Boyfriend Since Break. Daughter of Mr. Marth Villachin and Mrs. Maire Ann Villachin." I heard him laugh and that makes me more annoyed.

"Really? Like I don't know you very well. Andrea?" He frowned like he is not interested.