56 KATAPUSAN

BINAWI ni Jairuz ang matalim na tingin matapos marinig ang buong detalye ng paliwanag ng lalaking maputla at pinagpapawisang nakaupo sa harap niya. Dr. Misuki Jaruna. His private doctor.

Nagawa nitong baguhin ang kanyang medical findings at records alang-alang sa pamangkin na itinuring na rin nitong anak. Though that doesn't acquit the doctor from the misconduct of his profession.

Kung magiging malupit siya tulad ng nararapat, pwede niya itong ipakulong agad at alisan ng lisensya. Fortunately, Jairuz can't help but consider that compassion triumphs over justice. Besides, dealing this bastard can only delay his priorities to bring his family back.

Wala siyang oras na pwedeng aksayahin para sa mga taong hindi naman importante.

"Send him home. Back to Japan." He directed the order to William. "Ragnarok will keep an eye on you. Make yourself useful this time." Baling niya sa doctor.

Yumuko ito at paulit-ulit na nag-bow. Hindi niya matukoy kung nagpapasalamat o nagpapaalam. Tumayo si Jairuz at saglit na nahinto sa biglang paglabo na naman ng kanyang paningin at ang pag-ikot ng buong paligid.

"Are you okay?" Mabilis siyang dinaluhan ni Roelle. Lumapit na rin ang ibang mga bantay.

"This is nothing." He gestured them to stay down. Blurry vision and vertigo? Seems his brain is taken it's toll already. How much time does he left?

"I'll drive you back to the Salcedos." Alok ni Roelle.

Tumango siya. "Thank you."

Nagpaalam siya kay William at sa mga security na naroon. Kasama niyang bumaba mula ng black room sa 47th floor patungong basement parking sina Roelle at ang tatlo sa mga bantay niya.

"I'll be fine. You guys can all go home." Aniya sa tatlo bago sumampa ng sasakyan. Lumigid na rin si Roelle at pumasok sa gawi ng driver's seat.

"Are you sure this is enough for that crazy doctor?" Nagsalita si Roelle habang nasa kahabaan sila at nakikipaghabulan sa ibang mga motorista.

"I hate wasting my time on him. I have my family who needs me. Ang dami kong naging pagkukulang sa mag-ina. Gusto kong bumawi at ibuhos lahat ng panahon ko sa kanila." Kinapa niya ang singsing sa ilalim ng kanyang shirt.

"Naintindihan kita." Tango ni Roelle at itinuon na ang atensiyon sa daan.

"Can't we hit the road a little faster?" Unti-unti ng humihigpit ang daloy ng trapiko. Ayaw niyang makulong sa matinding traffic mamaya.

Humilig siya sa headrest at ipinikit ang mga mata. His medical records has been tampered except for the issue of his amnesia. Hindi bawal sa kanya ang balikan ang nakaraan pero dahil sa lumala ang kondisyon niya ngayon, maari niyang ikamatay kung pipilitin ng kanyang utak ang makaalala. His brain can't handle the stress and the crucial way of processing the information.

May intracranial hematoma din siya na kailangang ma-operahan at maalis agad sa lalong madaling panahon kundi mabubulag siya. Dahilan kung bakit lumalabo ang paningin niya kapag sumisigid ang kirot sa kanyang ulo. The fits are getting more often and excruciating.

Yet, this can't bring him down. Nothing can make him give up. Not now that he has his wife and his son back in his arms. Kahit si kamatayan ay pababagsakin niya kung kinakailangan. Mahigpit niyang kinuyom sa kamao ang singsing.

"Umalis sina Oshema kaninang hapon. Sumama kay Alexial. Pero hindi sa amin sinabi kung saan pupunta." Balitang bumulabog sa kanya mula kay sa ina ng kanyang asawa.

Umalis? Tinakasan na naman siya ng mag-ina?

"Maraming salamat." Aniya kay Andrea at tiim-bagang na tumalikod. Marahas niyang pinakawalan ang pinipigil na hininga. Hinahamon siya ng mga taong iyon. They're pushing him to his limits. They'll pay.

"Umalis? Saan pumunta?" Nagugulat na tanong ni Roelle.

"She's with that Andromida guy." Matigas niyang sagot at pumasok ng sasakyan. Sa likod ng manibela. "Get your fucking ass in the car! Hurry up!"

"What are you planning to do?" Tarantang sumunod si Roelle.

"Find them, what else?" Binuhay niya ang makina at pinaharurot ang sasakyan paalis. "No way I'm gonna let this stand. If my wife is thinking that I'm going to just stood there throwing trash talks in the air, hell, I'll proved her wrong!"

Tulirong huminga ng malalim si Roelle. "Saan mo hahanapin?"

"Kahit saan, Roelle." Ungol niyang mabilis na kinabig ang manibela para iwasan ang kasalubong na sasakyan sa ninanakaw na linya ng kalye.

"Kailangan mong magpahinga. You heard what the doctor said earlier. If you push yourself, your brain might give out. And it's fatal, Jairuz." Mariing apila ng lalaki.

"Do you think I fucking care?" Angil niyang hinampas ang communication system ng sasakyan na konektado sa RHQ. "Randall, here! Alert the Ragnarok forces and call the attention of Andromida command center. Kung hindi nila ibabalik ang mag-ina ko, pasasabugin ko silang lahat!"

Iiling-iling na lamang si Roelle at kumapit ng husto sa overhead hand rail matapos niyang i-todo ang gasolinador.

"No one messes with the gods." He vented clenching his teeth tightly.

Nobody can ever understand how he feels. Walang sinabi sa kanya si Oshema. Hindi niya alam kung makikipag-ayos pa ito sa kanya o hindi na. She left him floating and uncertain. She's just going to give up on them like that? Without even giving him a shot to prove himself.

He tossed some hard curses and hit the breaks. Kinabig niya papunta sa shoulder ng high way ang sasakyan. Kasabay ng hagupit ng matinding sakit sa ulo nila ay ang tuluyang pagdilim ng kanyang paningin at ang pagsara ng buo niyang sistema.

He woke up in the hospital room surrounded by people wearing whites, headcaps and masks. He identified some of them are doctors and nurses. Talking ang arguing something in controlled tone and voices. While the rest, Yzack, their mother, William and Roelle. And Mikah who was crying.

"Anak," dumukwang ang kanyang ina at hinagkan siya sa noo. Namumungay ang mga mata nito sa pinipigil na luhang di nagtagal ay nakalaya din.

"Jairuz," hinawakan ni Mikah ang kamay niya at masuyong pinipisil. Pero binawi niya iyon at tumingin sa mga doctor na tila hindi pa rin tapos sa pinagtatalunan.

All of them are flipping some papers from the folders they're holding. Nandoon din sina William at Roelle. Tila nakikisali sa diskusyon.

Binaling niya ang tingin kay Yzack na tahimik na nanonood at nakaantabay sa pag-uusap habang nakatayo sa may paanan ng kama niya. Sumulyap sa kanya ang kakambal at lumapit.

"Hey, you're doing okay?" Tinanggal nito ang suot na mask. Iniwang nakabitin sa isang tainga.

"This isn't gonna kill me." He smirked. "What's with the outfits?"

"Oh, this?" Sinipat nito ang sarili. "The doctors asked us to wear these. Mahina ang resistensiya mo. We're just being careful and cautious not to get you into more serious trouble."

"Anak, may sinabi ang mga doctor mo. Malubha na ang hematoma sa ulo mo. Kailangan ka ng operahan agad." Balisang pahayag ng kanyang ina na hindi maawat ang pagluha.

Pinukol niya muli ng tingin ang mga doctor na hindi pa rin tapos sa pinag-uusapan. Kailangan niya munang mahanap sina Oshema at Kyruz bago siya magpapa-opera. Baka hindi magtatagumpay ang operasyon, hindi na niya makikita ang kanyang mag-ina. Wala siyang pakialam kung mabubulag siya. Ang mahalaga'y makita niyang muli sina Oshema at Kyruz kahit sa huling pagkakataon man lang. Masabi niya sa dalawa kung gaano niya kamahal ang mga ito habang may natitira pang liwanag sa kanyang mga mata.

He asked Roelle and William to bring Mikah back to the mansion. And he escaped from the hospital while his mother and Yzack went with the doctors outside to talk about the conduct of the operation.

Umuwi siya ng penthouse. May gamot siya doon para sa sakit ng ulo niya. Pwede niyang doblehin ang dosage para makatagal ng ilang oras. Habang sakay ng elevator ay lumalabo na naman ang paningin niya at nahihilo siya. Piniga niya ang sentido at pikit-matang sumandal sa dingding. Para siyang nasa loob ng gumugulong na lata. The whole world is spinning before him. Damn it!

Huwag muna. Not now. Hindi pa niya nahahanap ang kanyang mag-ina. Kunting panahon pa. Kunti na lang.

He almost tumbled down outside the platform after he went out. He instantly grabbed a hold to the nearest wall and slammed himself at the door of his unit.

Bumukas ang pinto at nabuwal siya papunta sa babaeng nagbukas niyon. Si Oshema. Surprised, inspite of his spiraling vision, he tried to held himself up and straight. He can't be this weak and messy in front of his wife.

"Jairuz! God, what are you doing here?" Natatarantang atungal nitong inalalayan siyang pumasok sa loob at pinahiga sa mahabang couch.

Mabilis niyang nahawakan ang kamay ng asawa nang tinangka nitong iwanan siya.

"Kukuha lang ako ng tubig para sa iyo." Malambing nitong sabi na nadama ang pag-aalala niya.

"Hindi ako nauuhaw. Dito ka lang. Huwag kang umalis sa tabi ko. Nasaan si Kyruz?" Tanong niyang humahaplos ang kamay paakyat sa braso nito.

"Nandoon sa kwarto. Gising iyon. Iniwan ko lang saglit para buksan ang pinto. Akala ko si Alex ang dumating. Susunduin niya kami para pumunta doon sa hospital. Dapat kanina pa ako doon kaya lang naroon si Mikah. Baka ma-stress siya pag nakita ako. Hindi iyon maganda para sa anak ninyo." Agap nitong paliwanag na nakapinta sa mukha ang sensideridad.

Hinatak niya ito papunta sa kanyang ibabaw at ikinulong sa kanyang mga bisig. She did not resist. Instead, she put a small kiss on his lips.

It's warm. Nostalgic. And somehow sweet. "Bakit kayo umalis? I told you I'll be back. I went there but you're gone and they didn't know where you going. And you're with that fucking Alexial. It killed me, you know. Akala ko tinakasan mo na naman ako." Nagdaramdam niyang sumbat sa asawa.

"I'm sorry, hindi ko na nasabi sa iyo na uuwi ako dito." Hinaplos nito ang umiigting niyang panga.

"Paano kayo nakapasok?" Kinagat niya ang labi. His body can't still handle the reaction her feminine heat. Especially now, given his weak condition. Everything in her is very tempting.

"May spare key si Alexial dito sa unit. Bigay mo raw iyon sa kanya. Binigay niya sa akin at hinatid niya kami rito."

That name again. Damn! Naririndi na siya sa pangalang iyon. Kapag bumalik ang lakas niya, bibigyan niya talaga ng isang tama ang lalaking iyon.

"You could have called me." Ungot niya.

"I don't have your number anymore. I deleted it when I changed mine." Ngumuso ito.

"Sa telepono." Napatitig siya sa magkadikit nitong mga labi. The dizziness is slowly subsiding now as well as the pain in his head. Lumilinaw na rin ang paningin niya.

"Tumawag ako doon sa bahay. Pinasasabi kong pag dumating ka, sabihin sa iyo na nauna na kami rito. Kaya lang doon ka na raw galing at kaaalis mo lang sabi ni mama."

"Give me your phone." Bumangon siya. She fell on his lap in a very awkward but sensual position.

"Bakit?" Her cheeks turned red when she felt his manhood poking her core. Pero hindi niya ito hinayaang umalis sa kanyang kandungan. Pinaramdam niya rito ang nagigising na simbolo ng kanyang pagkalalaki.

"I'll input my digits." He shifted. Pressing himself into her.

Impit itong napadaing at kinagat ang labi. Her eyes are telling him she like what he's doing. Damn!

"Bago iyang gusto mo, bumalik na muna tayo ng hospital. Baka hinahanap ka na doon. Mag-aalala sila ng husto sa iyo." Her face down to her pretty neck and cleavage is turning more rosy.

Hinagkan nito ang labi niya at naglakas-loob na umalis mula sa kanyang kandungan. Pinigilan niya ito pero kinurot siya nito sa tagiliran. Natawa na lamang siya.

MATAPOS ayusin sa loob ng malaking crystal vase ang mga bulaklak na dala nina Yzack at Mikah, binalikan ni Oshema ang dalawa sa loob ng private room ni Jairuz. Dala ang flower vase na maingat niyang nilapag sa ibabaw ng sidetable. Masuyo niyang sinulpayan ang asawa na natutulog.

He's been indisposed for almost three days now after the successful operation. Lyam was right then. The risk is fatal but he managed to get through. His will is much more stronger than his illness.

"Baka hindi na ulit kami makadalaw hanggang sa paggising niya." Pahayag ni Yzack.

Hindi pa rin humuhupa mula sa mga mata nito ang galit at pagdaramdam para sa kanya. Tuwing tumitingin siya rito ay dama niya ang sakit na dinulot niya rito. Nanunuot sa buto niya ang sundot ng kanyang konsensya. He's been fooled twice. By her and Mikah.

"Nasabi nga ni Madam na pupunta kayo ng Japan sa makalawa. Doon mo ba balak manganak?" Baling niya kay Mikah. Ramdam kasi niyang ayaw na ni Yzack ng mahabang usapan.

Agad nagbaba ng tingin ang dalaga at marahang tumango. "Hindi ako titigilan ng media kung mananatili ako dito hanggang sa lumaki ang tiyan ko. Gusto ko lang iiwas sa eskandalo si Jairuz." Pinilipit nito ang magkasalikop na mga kamay na nasa kandungan at kinagat ang mga labi. "I-I just want you to know that I'm sorry for everything. I've chosed a wrong way to express my love for him. Ang dami kong sinaktan. Humihingi ako ng tawad. Alam kong hindi madali at handa akong maghintay hanggang sa makakaya mo ng ibigay iyon." Nangilid ang mga luha nito sa gitna ng pagpipigil ng hagulgol.

Forgiving her was never easy. But it is the most precious requirement in moving forward. Hindi naman siya manhid para hindi maintindihan ang dahilan na nagtulak sa dalaga para magawa ang mga bagay na iyon. Katulad niya nagmahal lang din ito. At katulad niya ay handa itong gawin ang lahat mabigyan lang katuparan ang pagmamahal na iyon, sukdulang pumili ito ng maling landas.

"Pinapatawad na kita, Mikah. At hindi ko ipagkakait si Jairuz sa anak ninyo. Kikilalanin niya ang bata at bibigyan ng kapantay na pagmamahal gaya ng ibibigay niya kay Kyruz. Kaya sana alagaan mo ang baby. Magiging isa kang mabuting ina alang-alang sa kanya."

Tumango itong napapahagulgol. "Salamat, Oshema... Thank you so much..."

Kinabig ito ni Yzack at banayad na hinahaplos ang likod para patahanin. Nagpaalam ang dalawa bago nagtanghalian. Dumating kasi ang biyenan niya at isinama si Kyruz. Biglang umingay ang buong kwarto dahil may pinag-uusapan ang mag-lola kahit hindi nila maintindihan ang dinadaldal ng anak niya. Nanunulis pa ang nguso at tinuturo ng maliliit na daliri ang ama.

Natatawang hinatid niya hanggang sa may pintuan sina Yzack at Mikah. "Yzack-"

"Not now, Oshema. Pagbalik ko, mag-uusap tayo. I know I have to end this obsession but let me find a less painful choice to do it. Not this way." Agap nitong nagpatahimik sa kanya.

Hanggang sa nawala ang mga ito sa kanyang paningin ay nanatili siyang nakatayo doon sa bungad ng pintuan.

"Shem! Nagigising na si Jairuz!" Maligayang sigaw ni Madam Jemma na nagpabalik sa kanya sa huwesiyo.

"Jairuz!" Tumakbo siya papunta sa asawa at agad pinindot ang alarm sa dingding sa may ulunan nito. "Hi," banayad niyang hinaplos ang panga nito at ngumiti ng matamis.

"Oshema," bahagya itong ngumiti. Hinawakan ang kamay niya at hinagkan.

"M...mm...pa?M...mmm...pa...pa...pa..." Matinis na daldal ni Kyruz na nakangiti ng malaki sa ama at basag na ipinapalakpak ang mumunting mga palad kasabay ng tawa.

Natatawang nabaling sa baby ang kanyang pansin. Ganoon din si Jairuz. Hindi niya maipinta ang sayang gumuhit sa mukha ng lalaki matapos marinig ang anak nila. Tinangka nitong bumangon. Maagap naman siyang nakaalalay. Hiningi nito si Kyruz mula kay Madam Jemma para makarga.

"Huwag muna. Baka mabinat ka. Malikot iyan." Pigil niya.

Napahinuhod naman ito at hindi nagpumilit. Pero hinawakan nito ang kamay ng anak at hinalikan din. Lalong lumapad pa ang ngiti ni Kayruz.

Dumating si Lyam kasama ang iilang nurse at agad itong inaasikaso.

"Happy birthday!" Pang-sampung beses na yatang bati iyon ng lasing na si Darren kay Jairuz habang nakataas ang bitbit na wine glass at nakaakbay sa kaibigan.

Natatawa na lamang si Oshema habang pinanonood ang dalawa. It's been two months since Jairuz went out from the hospital. He's still in the process of fully recovering his health. Kaarawan nito ngayon. Bilang pasasalamat, isang engrandeng party ang hinanda nila sa mansion para rito.

Sa pinakamalawak na garden ginanap ang party. Gumawa ng make-shift ball room at stage ang event organizers para magmukhang party hall ang buong venue na nakagayak ayon sa tema ng garden party.

Everyone is there. Their friends from Martirez. Her friends Michelle and Marian together with their families. Vanessa and her friends. Her former basketball team. Sina Yzack at Akira ay umuwi din. Higher ups from MA International and Ragnarok and some employees of both are there also. Celebrating with them.

Kanina ay pinasyalan na niya ang bawat table ng mga bisita. Nagpahinga muna siya at naupo sa mesa nina Nancy kasi masakit na ang mga binti niya. Her sister is busy talking to Edward's older sister. Si Vanessa naman ay nasa dance floor, kasama ang mga kaibigan at ang grupo nina Gwendel.

Sinulyapan niya ang mga magulang sa kabilang mesa na kausap sina Madam Jemma at Akira. Yzack was there, drinking while talking to a beautiful young lady from MA International. Kilala niya ang dalagang iyon. Ronaliza Moralez.

Natawa ulit siya nang muli na namang marinig si Darren na bumati. Napapangiwi na ang ibang mga kasama nito dahil hindi na nito halos maitawid ng tama ang pagsasalita.

"Miss beautiful, pwede ba kitang maisayaw?" Bulong ni Alexial mula sa likuran niya. Nang lingunin niya ito ay nakaumang na pala ang mga labi nito at dumikit sa pisngi niya.

"Alex," mataray niya itong inirapan.

Bumunghalit ito ng tawa. "Look at your face! It's epic. Ganyan na ganyan ang mukha mo noong biniro kitang magpakasal sa akin kapalit ng operasyon ng asawa mo."

"Akala mo nakakatuwa iyon?" Hinampas niya ito sa braso. Umahon siya sa inuupuan pero may humatak sa kanya palayo at humarang sa gitna nila.

"Do that again and I'll blow up that filthy mouth of yours, Andromida." Jairuz in his stance ready to serve what he just said.

Lalong humalakhak si Alexial at iniwan sila. Lalaking iyon. Pumunta lang talaga sa kanya para inisin ang asawa niya. Pilyo!

"Keep tolerating him like that and you'll find yourself in cage one day." Madilim ang mukhang babala ni Jairuz sa kanya.

"What do you mean?" Simangot niya. "He's a friend. Ninong siya ni Kyruz."

"But that doesn't give him the right to kiss you even just in your cheek. Hindi pwedeng basta ka na lang niya hahawakan. Hindi ako papayag." Nakaigting ang mga panga na ungol nito.

Tumahimik na lamang siya para iwas gulo. Madaling araw. Nagyaya na sa kanya ang asawa na umakyat na sila sa kwarto para magpahinga. Nakaalis na ang karamihan sa kanilang mga bisita. Tulog na rin ang marami sa mga kamag-anak nila. Ilan na lamang sa mga nagpapaiwan ay mga kaibigan nilang napasarap ang inuman.

Sinundo nila si Kyruz mula sa nursery para makapagpahinga na rin ng maayos ang yaya nito at dinala nila ang anak sa kwarto. Maingat niyang inihiga sa kama ang baby.

Jairuz grabbed her waist and sealed her lips with burning kisses down to the column of her throat. Mabilis nitong natanggal ang mga kasuotan nila at binuhat siya. They both went inside the bath to have a quick wash together while having their rough and sizzling sexual routine under the shower.

"I love you, babe." He whispered catching for his breath after his final blast inside her.

"I love you, Jairuz." Ngayon lang niya nadama ang lamig ng tubig at ng tiles na kinasasandalan niya. Mahigpit siyang kumapit rito para manatiling nakatayo.

He was still holding her other leg up and his huge symbol is still buried deep inside her. Firm and solid. Beating with glory. Very warm and intoxicating.

Di sinasadyang naigalaw niya ang balakang sa unti-unting pagbigay ng isang tuhod na tanging sumusuporta sa kanyang pagtayo.

"Fuck," he cursed hard looking down at her with eyes full of intense lust. "You want more, huh?" He teased her and chuckled sexily.

"Oh, God! Please, let's do it in the bed. I can't hardly keep my foot here." Pakiusap niya.

"Dahil ba sa sobrang sarap, hmn?" Lalong sumabog ang tawa nito sa buong banyo na kanina lang ay napuno sa malandi niyang halinghing at marahas nitong ungol.

Naiinis na kinurot niya ito. Tinapos nila ang pagligo at lumabas ng banyo. With her carried in his arms again like a fresh bride from the shower.

"Oh, come on! Don't do this to me!" Parang bibitayin na angal nito nang umalis siya sa kama at ipulupot sa katawan ang kumot. "Babe, you promise me for another round."

Malambing niya itong inirapan. "Over-acting ka. Hindi ko naman sinabing ayaw ko. May kukunin lang ako." Pumasok siya sa walk-in cabinet at kinuha mula sa drawer ng mga alahas ang regalo niya para sa asawa.

"Hmn, is that a gift for me?" He smiled looking at the present.

"Happy birthday, babe." She handed him the gift.

Tinanggap nito iyon at inalog pa habang natatawa. "Can I open it?" Sabik nitong turan na may naglalarong pilyong ngiti sa sulok ng mga labi.

Tumango siya. "Go ahead."

Maingat nitong tinanggal ang fancy wrapper na nakabalot sa kwadradong kahon at umangat ang kilay nang tumambad rito ang hard bound novel na sinulat niya. She had it self-published and was delivered just yesterday.

"Beautiful Scandal?" Hinaplos nito ang kulay gintong mga letra ng pamagat na nakaukit sa cover ng libro. "Is this a novel?"

"Yes, that's a novel I wrote for you. Kwento iyan ng ating nakaraan. Nandiyan lahat ng alaala na nawala sa utak mo. Mga alaalang iniingatan ko ng buong puso."

"Why Beautiful Scandal?"

Ngumiti siya ng matamis. "Dahil isa kang magandang eskandalo na dumating sa buhay ko."

Tumango ito. Lumamlam ang mga mata. Binuksan nito ang aklat at binuklat ang unang pahina kungsaan nakaukit ang larawan nito.

"Thank you so much, babe. For giving me my memories back." Kinabig siya nito at hinagkan sa noo.

"It's yours, isn't it? I'm just here as a keeper to treasure it with love." Hinaplos niya ang panga nito.

Memories are truth, like diamonds under the mud. We may lose it or chosed to bury it but it will go back into the surface with its light shining underneath the darkest lies.

WAKAS