2 CHAPTER 1

"I told you baby. You can ran but you can't never hide from me."

The moment that I saw him again ay biglang bumalik ang alala ng gabing iyon naluluha akong tumayo.

Hahawakan niya sana ako sa pisngi nang tinabig ko ang kamay niya. Nandidiri ako sa kanya hindi ko siya kayang makita dahil sa sakit na pinaranas niya sakin, hanggang ngayon sariwa parin ang sugat at sakit sa puso ko.

"Don't touch me!" sigaw ko.

Alam kong pinagtitinginan na kami ng mga tao pero wala akong pake kailangan kong makatakas sa kanya.

"Ang kapal ng mukha mong ipagpalit ako sa iba, ang kalap ng mukha mong makipagtalik sa iba sa mismong harapan ko pa. Ang kapal ng mukha mong palayasin ako at tanggalin ng karapatan sa anak ko. Ikaw ba ang nagbuntis at nagluwa sa kanya, ang kapal-kapal ng mukha mong magpakita sakin sa gitna ng ginawa mo sakin! Masaya ka na ba na nakikita akong nahihirapan at parang daga na namumuhay sa lansangan!!! "

I know gumagawa na ako ng iskandalo, pero kailangan kong gawin iyon. Kasabay ng pagbulong bulungan ng mga tao sa paligid.

"F*ck woman... what's wrong with you. Your making a scene here..." Rinig kong sabi nito.

"I said don't touch me you...manwhore!" Sigaw ko ulit at agad na tinalikuran siya. Mabilis ang bawat hakbang ko hanggang sa napatakbo na ako.

Susundan pa sana niya ako nang pinigilan siya ng ilang mga lalaki.

"Aba't loko ka rin pala...kaya pala tinakbuhan ka ng asawa mo kasi isa kang malaking putang*na!"

"Ang kapal nga ng mukha mo, matapos mo siyang palayasin at tanggalin ng karapatan sa anak niyo, ngayon gusto mo siyang bumalik sayo. Bakit nagsawa ka na ba sa kabit mo!"

Rinig na rinig ko ang mga sinasabi nila dahil di pa namn ako masyadong nakakalayo sa kanila.

Mabuti nalang at naisip kong gawin ang ekesang iyon dahil malaki ang naitulong nito sakin.

(3rd person Pov)

"Now I'm stock with this dimwits! D*mn that woman."

Pinapalibutan ako ng mga tao habang sinasabihan ng mga masasakit na salita tulad ng wala akong kwentang asawa!

Kaya di ko siya masundan kasi pinipigilan ako ng mga tao, sh*t.

Gusto kong pagbabarilin sila pero pinipigilan ko ang sarili ko, I need to stay hidden. No, the mafia needs to stay hidden from this unaware society.

"D*mn that woman pinapahirapan niya ako baka mabinat siya sa ginagawa niya."

"Yes, i r*ped her dahil sa kailangan ko ng tagapagmana at kung wala akong maiharap sa council ng tagapagmana sa isang taon ay mawawala lahat sakin ang pinaghirapan ko ng limang taon."

"D*mn that woman, kung sana ang kakambal niya lang sana ang inanakan ko di ako mahihirap ng ganito"-,marahas kong ginulo ang buhok ko at sinapak ang pagmumukha ng lalaking toh na kanina pa nagsasalita.

Agad akong naglakad papalayo sa lugar na iyon.

Then I dialed one of my underlinings number.

"D*mn that woman, inuubos niya ang panseya ko. I'm trying my best to be nice pero di niya ba napapansin yun. Kung gusto ko siyang saktan kanina pa sana lumpo ang paa niya."

"She ditch me out,find her!"

Then i ended the call, haysssttt... that woman is giving so much headache. Muli kong ginulo ang buhok ko bago pumasok sa kotse.

Hingal na hingal akong napaupo sa sementong hagdan habang hinahabol ang hininga ko.

Napahawak ako sa dibdib at ramdam na ramdam ko ang bawat pintig ng puso ko, dala na rin siguro ng pagmamadali ko at takot sa lalaking yun.

Nang makapagpahinga na ako ay nagpatuloy ako sa paglalakad, at ngayon kailangan ko na namang gumawa ng paraan para mairaos ko ang sarili ko sa araw na ito.

Pinapaalis na kasi ako ng bodyguard sa Jollibee na pinuptahan ko, nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa napahinto ako sa isang maliit na kainan naghahanap sila ng taga luto sakto may maibubuga namn ako sa pagluluto.

Wanted for cook at least high school graduate.

Humarap ako sa isang motor at nanalamin sa side mirror nito.

Maayos pa naman ang itsura ko kinulang lang ng lingo, inamoy ko na rin ang kilikili ko di pa naman ganun kasama ang amoy ko, papasok na sana ako sa loob ng kainan nang napahinto ako sa kinatatayuan ko.

Dahil ang mga kasamahan ko sa trabaho ay nasa loob ng maliit ba kainan, masaya silang kumakain habang nagpapalitan ng mga salita. Kita ko sa mga mukha nila ang saya kaya nakaramdam ako ng awa sa sarili ko.

Dahan-dahan akong humakbang paatras, kasabay ng paglabo ng mata ko dahil sa luha kong pumupuno sa paningin ko.

Grabe awang-awa na ako sa sarili ko.

Muli na namang tumulo ang mga luha ko akala ko ubos na ang luha ko pero meron pa pala.

Nagtungo ako sa park malapit lang kasi yun, siguro naman may tira-tirang pagkain dun na pwede kong pagtiyagaan.

Di nga ako nagkamali may mga pagkain na tira-tira agad ko itong kinuha at sinuri kung pwede pang makain.

Kakagat na sana ako nang natigilan ako nang maalala ko ang buhay ko noon at kinumpara sa kalagayan ko ngayon.

Nang maalala ko ang kakambal ko ay nanumbalik na naman ang sakit at galit ko para sa kanya. Matapos ko siyang tulungan tapos ganito ang igaganti niya sa akin at ang lalaking yun. Ang demonyong yun mga wala silang kwenta ang kakapal ng mukha nila!

Hindi ko na napigilan ang sarili at naubuntong ko sa pagkaing hawak ko ang galit ko,di ko sinasadyang matapon iyon. Bumalik lang ako sa reyalidad nang makita ko ang pagkain kong lumulutang na sa kanal.

Napasapo ako sa noo ko dahil sa ginawa ko dahil ang pagkain ko sana para sa araw na ito ay nandun na sa kanal.

Naiiyak na talaga ako, grabe na talaga awang-awa na ako sa sarili ko.

(3rd Person p.o.v)

Habang nagmamaneho ako papunta sa kompanya ay nakatanggap ako ng tawag mula sa mga tao ko. Pero pinagsawalang bahala ko nalag dahil kailangan kong bumalik sa kompanya dahil nagkaroon ng maliit na problem.

Pagpasok ko ay agad akong binati ng mga employee, isa isa silang yumuyuko pag nakikita ako at isa isa nila akong binabati.

Nagpatuloy ako sa paglalakad at mabilis na tumungo sa private elevator para makarating na agad sa opisina ko. Pero bago pa man ako makapasok sa elevator ay sinalubong ako ng private secretary ko.

"What's the news?"

"Sir she's here."

"Good let me talk to that b*tch."

Pagtapak ko sa opisina ko ay agad na nagsalubong ang kilay ko dahil sa nadatnan ko.

Nakaupo siya sa trono ko habang nakangiting nakatingin sa akin.

"Miss me darling."

"No," maikli kong sagot at naglakad papasok.

"Get out," utos ko sabay turo sa pinto palabas.

"Pinapaalis mo ko,how rude I traveled 5 hours from New York just to see pero pinapaalis mo ko. Darling your unbelievable can't you just appreciate my effort."

"I don't," mabilis kong sagot.

Umalis siya sa upuan ko at lumapit sa akin. She was about to kiss me pero umiwas ako at nakita ko sa mukha nito na napahiya siya sa ginawa ko. I hurt her ego.

"I want you back darling, please give one last chance I beg you."

"No, you left me 3 years ago and I beg you to come back pero anong ginawa mo pinamukha mo sakin na wala akong kwenta sayo dahil sa panahong iyon wala pa sakin ang lahat ng kapangyarihang meron ako ngayon," paliwanag ko pero tulad ng inaasahan ko magdadahilan na naman siya pero I didn't buy her lies.

"Darling please," she beg but my answer is still no and that's final.

"No it's over we're done. Kindly escort yourself out of my office or you want my guards to escort you out, that would be embarrassing."

Pagbabanta ko, mabuti nalang at kusa siyang umalis pero bago yun may sinabi siya.

"You'll pay for this I will definitely have you back. Mark my word darling."

Then she left, samantalang ako tinapon ko ang suit na suot ko sa sofa at minasahe ang noo ko.

Where the f*ck are you woman.

Limang araw na rin ang nakakaraan nung muling magtagpo ang landas namin ng lalaki.

At sa limang araw na lumipas nakapag isip-isip ako di pwedeng ganito nalang ako lalo na't nararamdaman kong may kakaiba sa akin siguro epekto ng bagong kapaligiran at naninibago ako sa sitwasyon ko.

Bumalik ako sa apartment ko at mabuti nalang at wala ang kakambal ko dahil baka itulak na naman niya ako palayo tulad ng kahapon lang nung bumalik ako.

Pagpihit ko sa doorknob ay agad sumilay ang ngiti ko dahil ang tanga kong kapatid di linock ang pinto. Dahan-dahan kong linuwagan ang pagkakabukas ng pinto at nang makapasok na ako ay sinara ko ito agad. Mabilis akong nagtungo sa kusina at naghanap ng makakain, kahit siguro ang di lutong hotdog kinain ko na dahil sa matinding gutom.

At nang mahimasmasan ako ay naisipan kong maligo dahil maging ako mismo naamoy ko na ang sarili ko.