3 Chapter 3

Umaga palang, excited na akong pumasok sa school.Unang una, kinasabikan ko siyang makita. Noong una. Naiilang siya sa akin, pero dahil sa kakulitan ko, nakuha ko rin ang loob niya.naging komportable na ito sa akin.laging kaming magkasama maghapon, kahit sa uwian.wala na ring nagkakantiyaw sa kanya ng dahil sa akin.

Isang araw. Natanaw ko siyang malungkot wari'y malayo ang iniisip.Dahan dahan ko itong nilapitan

 " Bulaga!! Gulat ko sa kanya."

Ahhhh… !!!! aish.... kainis ka.!"

Natawa ako. Nagtawanan kaming pareho."

Saglit lang ang tawanang iyon, tumahimik ulit siya.

"Anung iniisip mo." seryosong tanung ko sa kanya.

 Tumingin ito sa akin. At nagsalita " Sana maabutan ko pa ang birthday ko." Napabuntong hininga ito.

Sana kahit iyon lang matupad." mahinang saad niya."

Nagtaka ako, hindi ko maintindihan ang sinasabi niya." 

Bakit.?"

" Im sick Dale." Tumingin ako sa kanya, bigla kong inilapat ang aking kamay sa noo nito,". Tinanggal niya ang kamay ko at hinawakan. " It's not that what I mean….Im sick….. Leukemia…. Bilang na ang araw ko …. Patulog putol na pahayag niya..

Napalunok ako,may kung anung bara sa akong lalamunan.Oo.!! sobrang nagulat ako. Napabuntong hiningi ako, kinalma ko ang sarili ko,bago nagsalita.

." Pwede pa  naman nating magamot  yan diba.? I can help you… my mother is a doctor…" 

No…. matagal ko ng tinigil ang paggamot… tanggap ko na rin ang kamatayan ko… pero ngayon parang ayaw kong iwan ang mundong ito..umiiyak na siya.

Niyakap ko siya at inalo. Napaluha rin ako. Ngayon ko lang lubos naintindihan ko bakit ganun siya. Aaminin ko, ayaw ko rin mawala siya. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon.

Nung malaman ko yon, hindi na kami gaanu masaya, minsan pinipilit din niyang pasayahin ako pero, hindi na ako umimik. Na aawa ako sa kanya. At higit ako naawa sa kanyang ama.