Prologue:

"Oh my! I can't believe I really drink with them!" Singhal ko sa sarili ko habang mahigpit ang hawak sa manobela.

May high tolerance ako sa alak pero hindi ibig sabihin ay kailangan kong mag inom ng mag inom. Hindi na sana ako pumayag na sumama sa gimic nila.

Napapikit ako ng kaunti dahil sa panlalabo ng mga mata ko. Kinusot ko muna ng may kung anong bumangga sa harapan ng Bugatti Chiron ko.

Dahan dahan kong sinilip sa side window kung anuman yun. My eyes  enlarge to see a person covered with blood.

Oh shocks what I have done?

Nabangga ko siya!..

What to do? What to do? It's my fault I hit that stranger. Oh my ghad. I look around to see if there's anyone here , gladly no one.

I need to run as possible hindi ako pwedeng makulong. It will ruin my name in Pristine University. Masisira ako, ikakahiya ako ni dad.

I hesitate driving my car out but something hits me. I can't run away. What if that person is not dead? Have mercy Naomi Deguzman. It's your fault.

I'm studying medicine to save people not to let them die. Oh God's sake help me. I return back infront of this stranger at saka lumabas ako sa Chiron.

Malapitan kong nakita ang dugo sa may ulo niya. Oh No! It's head injury. Nanginginig ang kamay kong inihiga siya and to my surprise it's a man.

A freaking handsome man na naliligo sa sariling dugo. What am i thinking for God's sake. I check out his pulse and it's pulsing normally.

Hindi ko siya pwedeng isakay sa kotse , kakalat ang dugo niya. I look around to see a dense place kung saan ko siya pwedeng gamutin and behind the tree was the better spot.

"I'm really sorry" bulong ko sa sobrang gwapong lalaking ito at saka hinawakan siya sa magkabilang kamay at hinila papunta sa tabing gilid ng daan hanggang sa likod ng puno.

Bumalik ako sa kotse at kinuha ang first aid kit at ilang medical tools sa compartment saka pinuntahan siya.

Bukod sa dumudugo niyang ulo ay may malapot ring dugo sa tiyan niya. My hand shivers removing his shirt. Napatakip ako ng bibig sa nakita ko.

May tama siya ng bala. But why? Is he a criminal na tumatakas? Whatever it is my duty is to save him. If hindi ko to mapigilan mauubusan siya ng dugo na pwede niyang ikamatay. 

Ginamit ko muna ang hemostats sa kanya para mapigilan ang pagdurugo sa tiyan niya at saka pinunit ko ang damit niya at itinali sa beywang niya.

I check his eyes , mukhang unconscious talaga siya. Hindi naman malala ang brain damage niya kaya gagamutin ko na lang with first aid kit. Nagsanitize muna ako ng alcohol bago siya gamutin for safety only.

I never had a real operation kaya naman kinakabahan ako. Nakahinga ako ng maluwag ng mabendahan ko na ang ulo niya. Next step was the hard one.

I slowly remove the fabric on his yummy tummy. Ang tigas ng abs niya mukhang nag woworkout siya. What am I thinking?

I wear my medical gloves at saka kinuha ang scalpel at pincer. I need this two to pull out that bullet inside him. Wala akong anesthesia since hindi pa ako authorize doctor. I'm just a student goodness.

"I'm really sorry" i mumbled before pointing the magnifying glass down to him although nakakailang since I'm facing his manhood inside his pants. Oh gosh focus Naomi.

My hand shivers as i touch his wound using my finger. It's about half inch. Gumalaw siya ng kaunti dahil sa paggamit ko ng scalpel. I was relieved when the bullet was pulled out.

Naubos ang bandage ko sa tiyan niya. Mabuti naman at sapat lang para sa kanya. I fix my things again bago ibalik sa compartment. Sa bahay ko na lang  lilinisin.

Binuhat ko ulit siya pagkatapos ko siyang malinisan at saka pinupo sa passenger seats. Umikot na rin ako sa driver seat and I realize what to do next?

Inabot ko mula sa backseat ang bag kong dala na may lamang extra clothes.  Mabuti naman at nandon pa ang souvenir jersey ko from my varsity crush.

"I'm sorry baby, ipapahiram muna kita" I kiss it before isinuot sa kanya. Nagmaneho na ako papunta sa Hospital. Tumawag agad ako ng nurse at lumapit naman sila sakin.

Unconscious pa rin siya ng ilagay namin siya sa wheelchair. Umalis na agad ako at saka umuwi samin.

"We've been worrying to you baby"  mom hugs me tight and I also hug her back.

"I'm fine mommy , just tired" i smiled to them before going upstairs. I'm not really tired , gusto ko lang ma-unwind dahil laman pa rin ng utak ko ang lalaking yun.

He has tantalizing satin gray eyes , Kisable lips , Pointed nose and his face was really handsome. Aside from that his body was built and he looks Hot.

What am I thinking?

I hope he's okay.

In the next morning i decided to go back in the hospital. Gusto kong malaman kung okay na siya.

"Pasensiya na po ma'am pero wala na ho ung pasiyente. Nawala ho siya kaninang umaga" paliwanag ng nurse sakin na ikinatango ko at saka umalis.

Maybe he's a criminal talaga to have a bullet. Ang gwapong criminal. Suot niya pa naman ang favorite kong Jersey. Hindi na pala makakauwi sakin ang baby ko

•CLOVE VERRY•