ALAMAT NG KWAGO

Noong unang panahon. May isang batang nagngangalang ago sya ang isang batang mahilig maglaro .Lalo na pag maliwanag ang buwan .Isang araw inutusan siya nag kaniyang ina na maglinis ng bahay ,dahil aalis ito.Ago aalis ako maglinis ka ng bahay kapag pgbalik ko ay hindi khindi mo pa ginawa ang inutus ko malalagot ka talaga sa akin .Opo nay,kinagabihan dumating na ang nanay nya galing sa palengke.Takang taka ito kung bakit ang tahimik ng bahay .Itong bata talaga to hindi nanaman ginawa ang pinaguutos ko ,pasaway talaga to.Galit na galit na tugon niya maya maya may dumaang bata.Jose nakita mo ba si ago ,sabi ng kaniyang ina ?wala po aling martha.Ate! nakita ko po si ago naglalaro doon sa ilalim ng puno sa tabing ilog po.Pinuntahan agad siya ng kaniyang ina.Ago! umuwi na tayo gabi na at bakit narito kapa sa labas,hindi mo man lang sinunod ang inutos ko sayo.Mamaya na inay maglalaro pa ako.Tigil!uuwi na tayo .Pagdating sa bahay pinalo agad niya ito at sinabihan ng nga katagang[sans palagi ka nalang tulog sa umaga at gising sa gabi para hindi na ako nag aalala at maghahanap pa sayo ,dahil alam kung gising kana naman].kumidlat ng malakas.Isang umaga tinawag niya si ago para mag almusal.Halika na kumain na tao ,ngunit walang sumagot.Sa isang puno may isang ibon na natutulog ,mula noon hindi na talaga niya mahanap si ago.Inalagaan niya ang ibon at tinawag niya itong ago ,na kalaunan ay naging KWAGO