Chapter 1- Boring life

"Don't trust too much" yan ang laging nasa isip ko ... di ko kayang magtiwala kahit na nga sa sarili ko eh.

Lumaki ako sa isang mayaman at kilalang pamilya. Sa tingin ng maraming tao ay parang napakaperpekto ng pamilya ko. Tingin nila ay masaya, may paki-alam sa isa't-isa at mahal namin ang isa't-isa..

Pero...

Lahat ng yun ay kasinungalingan lang..... ang totoo nyan walang emosyon, di nagpapansinan ni hindi nga nila alam kung ano na ang kalagayan ko o ano ng nangyayari sa akin ...

Yoshiko Rhei Hernandez ang ibinigay nilang pangalan sa akin... sa ngayon ay 18 yrs. Old na ko at kasalukuyang nag-aaral sa Damien University... pinakuha ako ng kursong business management ng akong ama.. mahilig akong mag-guitara at manood ng mga anime... pero di yan alam ng magulang ko. Masyadong strikto sa lahat ng bagay ang magulang ko.... Isa pa .. wala din akong girlfriend.. hassle lang yun at mas magandang mag-isa ka lang .... Wala din akong kaibigan ngayon.. masasaktan lang din naman ako sa huli....

My daily life goes like this: " Gigising , kakain, school, manood ng anime, at minsan pumupunta sa basement para magensayo" paulit- ulit lang....

Ang boring diba.. para nga akong babae eh. PERO DI AKO BAKLA ... ayoko lang talaga ng mga plastik na tao...

Nasa School ako ngayon....nakasalpak ang headset ..honestly di ko kilala ang mga klassmate ko.. kasi kahit may groupings ay hinihingi ko lang ang part ko tas ginagawa ko mag-isa.... Feeling ko nga invisible ako eh.. parang si koruko lang... hahaha.. pero ang malala.. reality to.. yun anime lang...dumating na yung prof. namin ngayon .. tinanggal ko ang headset ko... nakinig ako habang nagpapaliwanag sya . di ko sya kilala...ang kelangan ko lang ay knowledge hindi ko kelangan alamin pa kung sino yung mga taong nakapaligid saakin...

" Mr. Hernandez you will be the leader for this project." – sabi nung Prof.

Tiningnan ko lang sya with a cold look " ok" .... Parang natakot ata ang mga tao dito sa room .. well.. I don't care..

" Shawn Scarlet, Yrah Shane Torres and Yoshiko Rhei hernandez... you three will be responsible for leading this whole class for our University Festival..."

Tumayo yung lalaking Red yung buhok... gwapo at halatang matalino... kasama nya yung babaeng gold ang hair at parang model... ano nga ulit pangalang nila?? S-shnnn??

Ahh bahala na ... ang weird ba well yung univesity kasi na to malaya kang gawin ang gusto mo as long as di lumalabag sa rules...

Ano yung rules???

LIVE AND BRING SUCCESS!!

Failure is not an option here...

-----------------------------------------------------

30 mins. Bago ang susunod na klase ko... naisipan kong pumunta sa rooftop.. papunta na sana ako pero hinarang ako ako nung dalawang ka grupo ko na sinabi ni prof kanina...

"Hello I'm Shawn" - ngiting- ngiti sya habang inaabot yung kamay nya saakin.. Di ko inabot ang kamay nya.. tsssskk... para saan pa??

"Rhei"- sinabi ko lang yung pangalan ko then aalis na sana ako ng pigilan nanaman nila ako....hinila pa nila ako sa cafeteria... tssk isa sa ayaw kong lugar ..... bukod sa matao na plastic pa silang lahat...

Haayyyy.... Bat di nalang kasi silang dalawa nalang pumunta dito at pabayaan nalang nila ako diba ....isulat ko nalang yung mga gagawin para sila ng bahala sa pagpapatupad ... tsssk nakakainis talaga...nakaupo kami ngayon dito sa isang sulok.... 30 min lang yung break tas antagal nilang bumuli kanina...tas yung babae naunang bumalik kaso sinalapak ko yung headset ko kaya di nya ko magulo ... syempre nagkunwari din akong tulog no....

Ramdam kong dumating na sila pero di parin ako bumangon....

YRAH'S POV

Nang papalapit na kami sa kinauupuan ni Rhei nakatulog ito.... Haaaay .... Siguro di nya talaga kami maalala.... Simula nung nakaraang taon ay nagbago na sya.... Marahil dahil yun sa mga nangyari noon .. naging cold at di namamansin...

Ako nga pala si "YRAH SHANE TORRES,17 YRS. OLD" magdedebut palang ako sa august 12....ang pamilya ko ay nagmamay-ari ng isang Private Hospital..Gusto kong maging doctor pero ako ang magmamana ng business namin kaya ko munang kumuha ng Business Management... pero ok lang atleast nakikita ko si Rhei.....

Bakit kilala ko sya??

Well simple lang isa ako sa kababata nya .... Ang kilala kong Rhei ay masiyahin , laging may pakialam sa iba.... Gwapo sya.. lalo na pag nakangiti ... pero di ko alam kung bakit nakalimutan nya ata lahat ng mga taong nagmamahal sa kanya...

Umupo kami at di na namin sya inistorbo....sa totoo lang kinakabahan akong kausapin sya.. kaya masaya na kong nakikita ko sya... kahit we bacame strangers.....

SHAWN'S POV

Bumili kami ng pagakain... pero pinauna ko na si Yrah para may kausap si Rhei ... pagtingin ko sa kanilang dalawa ay nakatulog pala si Rhei .. habang si Yrah ay halata ang lungkot sa mga mata...nasasaktan ako... lalo na't may parte din ako sa mga nangyari noon,,, di ko sinasadya... di ko ginusto yun. Tapos na dapat ako bumalik lang talaga ako para bantayan si Rhei... kasi para ko na syang kapatid...

Pagbalik ko ay ginising ko na sya.... " Rhei.. what's the plan for the UNIV. Fest??"-tanong ko alam ko namang magaling syang magplano... tsaka sya yung leader no....habang gumigising sya at inaangat nya ang kanyang ulo makikita mo sa mga mata nya ang pagkabored at blankong expression ng mukha... naalala ko tuloy yung sinabi nya noon " Being left behind or going away... I wonder which is more painful?"... nagulat ako nang marinig ko yun sa kanya... pero kinalaunan ay naintindihan ko na ... gusto kong magsorry.... We care about him so much para sa ikakabuti nya yung ginawa namin....

...Yawn.... " Ahh maybe you should ask them what activity they want for the festival and after that we'll start to make a plan....- plain na pagkasabi nya...

Tumingin sya sa orasan nya..."Hey ... Can I go now?? 5 mins. Till the next class start.." haay no use talaga ...

" Ok.. you can go now.." Sabi ko ng nakangiti of course I've learn to smile even if it's fake...

RHEI'S POV

Umalis na ko at sinalpak ko yung headset ko.. pinatugtog ko yung "Perfect by simple plan"

Di ako maarte sa pananamit.. I wore my t-shirt and pants .. tas naka jacket lang ako ... di ako pumuporma .. tsssk .. para saan pa ..

Pagpasok ko sa room ay umupo na ako sa favorite spot ko.... Sa may bintana banda.. oo may bintana parin dito .. pero sinasara to kapag may lesson na...gagraduate na ko nagyong taon.... Ibig sabihin start narin ng pagiging puppet ko...

I should be enjoying this last year of my freedom.... Kaya gusto ko lang mapag-isa.. ayoko ng masaktan at ayoko ng may nasasaktan..

After ng discussions ay umuwi na ko..

Pumunta ako sa parking lot .. Wigo lang ang dala ko .. wala ayoko lang talaga ng may papansin saakin.. pasakay na sana ako ng may lumipad na shurikens papunta saakin.. Nailagan ko lahat yun kaso tumama naman sa kotse ko.. Tsssk.. Badtrip talaga .. ayoko ko pang magpalit ng kotse eh... sinira pa nila.. hinanap ko kung saan nanggaling yun.. tssk.. di nakakatuwang prank yun...mas marami pang shurikens ang papalapit saakin.. tssk weak.. kinuha ko yung kunai na meron ako... nung haharangin ko na sana dumating yung lalaking may pulang buhok ... pano nya nalaman na nandito ako??